Δημήτρης Κανέλλος: «Ο Σάμιουελ Μπέκετ είναι ίσως ο πιο αισιόδοξος συγγραφέας που έχω συνδιαλλαγεί μαζί του»

Συνέντευξη στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Σκηνοθετεί τη Νατάσα Παπαμιχαήλ και τον Γιάννη Οικονομίδη στην παράσταση «Ευτυχισμένες Μέρες». Ο Δημήτρης Κανέλλος μιλάει στο theatermag για το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, τους χαρακτήρες Γουίνι και Γούλι που θα δούμε στο θέατρο Olvio.

Ποιες είναι οι «Ευτυχισμένες Μέρες» στις οποίες αναφέρεται ο Σάμιουελ Μπέκετ;

Είναι οι μέρες κατά τη διάρκεια των οποίων έχεις παλέψει πολύ για να καταφέρεις μια ευτυχισμένη στιγμή. Μόλις έρθει αυτή η ευτυχισμένη στιγμή, τότε και η μέρα είναι ευτυχισμένη.

Πρόκειται για ένα έργο με δύο ήρωες. Τι συμβαίνει ανάμεσα στη Γουίνι και στον Γουίλι;

Ο καθένας από τους δύο ήρωες είναι το καθρέφτισμα του άλλου. Είναι αυτός που δίνει ζωή και νόημα στην ύπαρξη του άλλου.
Κανείς δεν αντέχει να μιλάει μόνος του, θέλει ένα ζευγάρι αυτιά να τον ακούν, μπορεί να μην καταλαβαίνουν πάντα, μπορεί να μην ακούν πάντα, είναι εκεί όμως και δέχονται. Όλη η ζωή είναι μία ανταλλαγή ενεργειών. Όλο το θέατρο που είναι καθρέφτης της ζωής είναι μια ανταλλαγή ενεργειών. Είναι εκεί ο ένας για τον άλλον. Παρ’ όλη την κούραση και την αέναη φθορά που αναπόφευκτα φέρνει ο χρόνος. Και θα δηλώσουν παρόν τη δύσκολη ώρα.

Πώς έχετε προσεγγίζει το κείμενο του Μπέκετ σκηνοθετικά;

Νομίζω ότι για να σκηνοθετήσεις έναν συγγραφέα, πρέπει πρώτα να τον καταλάβεις. Εγώ καταλαβαίνω κάποιον συγγραφέα μόνο άμα διαβάσω την βιογραφία του. Έτσι και αλλιώς αυτά που γράφει είναι μέσα από τη ζωή του, κομμάτια της ύπαρξής του. Η υποκειμενική μου άποψη είναι ότι ο Μπέκετ κάνει ποίηση την καθημερινή ζωή. Όλα αυτά που ζει, πιστεύω ότι τα μεταφράζει σε ποίηση. Βάζει τους ήρωές του πάντα σε εξαιρετικές συνθήκες, αλλά πάντα μεγάλους αγωνιστές. Δεν τα παρατάνε ποτέ. Θα περιμένουν άλλη μια μέρα τον Γκοντό, ξέροντας ότι μπορεί να μην έρθει πάλι. Θα προσπαθήσουν να περάσουν την ημέρα τους για να έρθει αυτή η γλυκόπικρη ώρα που ο ήλιος δύει, για να έρθει ο Γκοντό. Ο αγώνας διαρκής και πολλές φορές δύσκολος, η προσμονή για μια ευτυχισμένη στιγμή, που θα κάνει μια μέρα ευτυχισμένη μεγάλη και η αναμονή του Γκοντό διαρκής.

Ποια είναι τα βαθύτερα νοήματα του έργου; Γιατί μας αφορούν μέχρι σήμερα;

Την Γουίνι δεν μπορούμε να την αντικρίσουμε με οίκτο, συγκατάβαση ή απόσταση. Είναι ένα από τα πιο συμπαθητικά πρόσωπα που έχει πλάσει το θέατρο. Μας αγγίζει συναισθηματικά με μια βαθιά, αλλά αμήχανη συμπάθεια, γιατί απλά συμπάσχει με τους βαθύτερους φόβους και τις ανησυχίες μας. Το έργο είναι ένα ποίημα, αφιερωμένο στην αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης, στην ανάγκη να μοιραζόμαστε και να υπάρχουμε μέσω των άλλων, στη συνεχή φθορά των πάντων μέσα στον ατελείωτο χρόνο, στις καθημερινές συνήθειες και στα «πράγματα» που γλυκαίνουν τον χρόνο, στον αγώνα της επιβίωσης μέσα σε οποιοδήποτε εγκλωβισμό, σωματικό – ψυχικό – πνευματικό, με υπομονή και διεκδικώντας πάντα μια ακόμη ευτυχισμένη μέρα.

Πώς συνεργαστήκατε με τους δύο ηθοποιούς της παράστασης, Νατάσα Παπαμιχαήλ και Γιάννη Οικονομίδη;

Μία από τις πιο ωραίες συνεργασίες. Δύο φίλοι και συνεργάτες από το παρελθόν. Δύο καλλιτέχνες εξαιρετικοί η Νατάσα και ο Γιάννης, που με εμπιστεύτηκαν τόσο πολύ, όσο και εγώ αυτούς. Η βάση της δουλειάς λοιπόν ήταν η αμοιβαία εμπιστοσύνη και η αγάπη. Το ωραίο είναι ότι όσο προχωράει αυτή η δουλειά, η αγάπη μεγαλώνει μαζί με την εμπιστοσύνη.

Θα θέλατε να μας δώσετε μια εικόνα από το σκηνικό και τους φωτισμούς της παράστασης;

Το σκηνικό είναι προκαθορισμένο από τον ίδιο τον Μπέκετ. Ένας λόφος που η Γουίνι είναι θαμμένη μέχρι τη μέση της και συνεχώς βυθίζεται σε αυτόν. Και ο Γουίλι κινείται – σέρνεται στο πάτωμα. Νομίζω ότι πάντα αποτελεί ένα στοίχημα για το σκηνοθέτη, το ποιος είναι αυτός ο λόφος, στην ουσία πως μπορείς να μεταφράσεις σήμερα τον συμβολισμό του Μπέκετ.

Στην παράστασή μας, σε ένα εξαιρετικό σκηνικό του Βαγγέλη Ζιλέλη, η Γουίνι είναι θαμμένη στα συντρίμμια της ζωής της. Και οι δύο ήρωες μαζί οριοθετούν έναν τόπο, σαν μια κηλίδα μέσα στο απέραντο σύμπαν. Συμβάλουν σε αυτό και οι εξαιρετικοί φωτισμοί του Νίκου Βούλγαρη. Υπέροχη η μουσική του Νικηφόρου Χρυσολωρά και το τραγούδι που έγραψε, διαπερνά όλο το έργο.

Ο Σάμιουελ Μπέκετ είναι ίσως ο πιο αισιόδοξος συγγραφέας που έχω συνδιαλλαγεί μαζί του. Είναι τόσο βαθιά ανθρώπινος, με τεράστια αγάπη σε αυτό το θείο δώρο, που αποκαλούμε ζωή! Οι ήρωές του, πάντα σε δύσκολες ή εξαιρετικές συνθήκες, δεν τα παρατούν ποτέ. Αγωνίζονται πάντα για μια ακόμη ευτυχισμένη μέρα.

Πληροφορίες για την παράσταση «Ευτυχισμένες Μέρες»

Κείμενο: Σάμιουελ Μπέκετ
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κανέλλος
Στίχοι τραγουδιού/ Σκηνικά – Κοστούμια: Βαγγέλης Ζιλέλης
Φωτισμοί: Νίκος Βούλγαρης
Επιμέλεια κίνησης: Νατάσα Παπαμιχαήλ
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση – επιμέλεια: Νικηφόρος Χρυσολωράς
Βοηθός σκηνοθέτη: Καλλιόπη Καραμάνη
Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού

Ερμηνεύουν: Νατάσα Παπαμιχαήλ, Γιάννης Οικονομίδης (Johnny O)

Πού: Θέατρο Olvio, Ιερά Οδός 67 και Φαλαισίας 7, Βοτανικός, τηλ. 210 34 14 118

Πότε: από 7 Οκτωβρίου 2023 και κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 18.30 για 10 παραστάσεις

Διάρκεια παράστασης: 85 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Εισιτήρια: προπώληση: από 12 ευρώ στο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ του Σ. Μπέκετ | Εισιτήρια online! | More.com

Ώρες κράτησης εισιτηρίων: 18:00 – 21:00
W www.olviotheater.gr | Μ olvio.info@gmail.com | FB OLVIO.theater