Τί απαντούν οι ηθοποιοί της παράστασης «Η μάνα είναι μάνα ρε»;

Συνέντευξη στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Θα τους δούμε κάθε Παρασκευή και Σάββατο, στο Χώρο τέχνης HGW, στα Εξάρχεια. Ο Σάββας Βασιλειάδης, η Αγγελική Γρηγοροπούλου, η Ειρήνη Ιωάννου, ο Αντριάν Κολαρίτζ και Δημήτρης Μαγκλάρας, είναι πέντε νέοι ηθοποιοί οι οποίοι μιλούν στο theatermag για την σκληροπυρηνική κωμωδία «Η μάνα είναι μάνα ρε», που σκηνοθετεί η Ίρις Κατσούλα. Τί γίνεται με τα social media και το cancel culture στους νέους καλλιτέχνες και επιτέλους πώς θα γίνει περήφανη η Ελληνίδα μάνα;

Ποιες ήταν οι σκέψεις σας όταν ακούσατε τον τίτλο της παράστασης «Η μάνα είναι μάνα ρε»;

Σάββας Βασιλειάδης: Σκέφτηκα οτι θα κανεί τρελό γκελ γιατί είναι πολύ πιασάρικος και έχει και αυτό το ρε στο τέλος της φράσης που το κάνει πολύ οικείο, πολύ καθημερινό. Είναι τίτλος που σου μένει νομίζω.

Αντριάν Κολαρίτζ: Όταν το άκουσα σκέφτηκα ότι το θέμα της μάνας είναι μια κόκκινη γραμμή, που χωρίζει από τη μια τα πράγματα για οποία επιτρέπεται και για τα οποία ενθαρρυνόμαστε να μιλάμε και από την άλλη, την υπόλοιπη πραγματικότητα για την οποία κιχ.

Ποιο είναι το θέμα του έργου; Τι σημαίνει η έννοια και ο ρόλος της μάνας για εσάς;

Ειρήνη Ιωάννου: Νομίζω ότι το έργο «Η μάνα είναι μάνα ρε», που έγραψε η Ίριδα αγγίζει διάφορα θέματα, το πιο βασικό όμως είναι η απόπειρα να ξεφυγουμε από όλη αυτή τη σοβαροφάνεια που επικρατεί, όχι μόνο στη τέχνη, αλλά και γύρω μας. Όσο περισσότεροι κανόνες μπαίνουν στον τρόπο που μπορούν να ειπωθούν τα πράγματα, όσο περισσότερο κυνηγάμε την ορθότητα, τόσο πιο συντηρητικοί γινόμαστε στην ουσία μας.

Άλλωστε το χιούμορ για μένα είναι ο μόνος τρόπος αντίστασης απέναντι στον παραλογισμό και τη σκληρότητα. Γι’ αυτό και παρ’ ότι στην παράσταση πολλά πράγματα μοιάζουν να αφορούν τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα στο επάγγελμά μας – η συνθήκη μας είναι μια ανοιχτή πρόβα- πιστεύω ότι οποιοσδήποτε μπορεί να ταυτιστεί με αυτά που συμβαίνουν. Λόγω των social media έχουμε σχεδόν όλοι πια δημόσιο λόγο και αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει η ανάγκη της επιβεβαίωσης από ένα like ή ένα χειροκρότημα ή ο φόβος της κοινής γνώμης και του cancel και εγκλωβιζόμαστε όλοι σε αυτά λιγότερο ή περισσότερο. Αλλά επειδή όπως λέει η Ίριδα και ο Ντέρτι Χάρι, οι γνώμες είναι σαν τις κωλοτρυπίδες και ο καθένας έχει κι από μια. Ο θίασος του «Η μάνα είναι μάνα ρε» θέλει να υπερασπιστεί το δικαίωμα να λες τη δική σου!

Αγγελική Γρηγοροπούλου: Η παράστασή μας στην ουσία συνίσταται από δύο έργα. Αυτό που ανεβάζει ο «θίασος» και η ίδια η διαδικασία της πρόβας. Και τα δύο τα διατρέχει η έννοια της μάνας. Το καθένα με διαφορετικό τρόπο. Το πρώτο άμεσα, γιατί παρουσιάζει τη φιγούρα της μάνας από δύο διαφορετικές σκοπιές. Από τη σκοπιά του ευνοημένου παιδιού κι από την πλευρά του παραμελημένου. Αν ανάγουμε αυτή τη σχέση στα δικά μας, τα των ηθοποιών, βρίσκουμε μια ωραία αναλογία. Όπου μάνα το ίδιο το θέατρο κι εμείς οι ηθοποιοί τα παιδιά του. Είναι, λοιπόν, λογικό όταν υπάρχει αυτή η ανισόρροπη σχέση, να δημιουργούνται έντονα συναισθήματα με κυρίαρχο αυτό της ζήλιας. Ίσως, κοινός παρονομαστής σε αυτή την εξίσωση να είναι τελικά μια «φονική» ζήλια.

Ποιες είναι οι δικές σας εμπειρίες από την αναζήτηση εργασίας στην υποκριτική;

Αγγελική Γρηγοροπούλου: Δεν έχω να παραθέσω κάποιο ακραίο σκηνικό. Κάπως έχουν κυλήσει όλα ομαλά. Αργά και σταθερά. Δουλεύω στο θέατρο από το 2017 που τελείωσα τη δραματική σχολή και παίρνω μέρος σε δύο παραστάσεις το χρόνο κατά μέσο όρο. Σε καμία από αυτές δεν με πήραν από ακρόαση. Η μία δουλειά έφερνε την άλλη. Είτε μικρές είτε μεγάλες παραγωγές, άλλες με καλά χρήματα, άλλες με χρήματα από την τσέπη μας. Αφού τελείωσα τη σχολή, τον πρώτο χρόνο πήγα σε αρκετές ακροάσεις. Και τις σιχάθηκα. Τώρα επιλέγω πού θα πάω. Πρέπει νομίζω να μπει κι αυτό στο παιχνίδι. Το φιλτράρισμα. Οικονομία χρόνου και αντοχών. Δεν επιλέγουν μόνο οι σκηνοθέτες, τους επιλέγουμε κι εμείς.

Αντριάν Κολαρίτζ: Στην πραγματικότητα δεν έχω αναζητήσει πολλές φορές εργασία στο χώρο. Έχω αναζητήσει ανθρώπους για τον τρόπο που δουλεύουν για να μάθω από αυτούς, και αυτό κάποιες φορές οδήγησε σε συνεργασίες για τις οποίες έχω χαρεί πολύ.

Πώς συνεργαστήκατε με τη σκηνοθέτιδα Ίρις Κατσούλα;

Δημήτρης Μαγκλάρας: Αυτό που σκέφτομαι αυτές τις μέρες είναι ότι ξαναπαίζω στο θέατρο μετά από τρία χρόνια και αυτό το οφείλω στην Ίριδα. Ήταν αυτή που μου έστειλε ένα μήνυμα και μου είπε ότι με σκέφτεται για έναν ρόλο σε μία παράσταση που σκοπεύει να ανεβάσει. Η δική μου εμπειρία, όπως της έχω πει, είναι ότι δημιουργεί ένα πλαίσιο υποστηρικτικό μέσα στο οποίο μπορώ να νιώθω ασφαλής και δημιουργικός. Περάσαμε πολλά αυτούς τους μήνες που κράτησαν οι πρόβες, αντικειμενικές δυσκολίες που όμως δεν είχαν να κάνουν με την Ίριδα. Η Ίριδα έλυνε τα προβλήματα. Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό να ξυπνάς το πρωί και να χαίρεσαι που έχεις πρόβα. Και αυτό είναι επίτευγμα της Ίριδας.

Σάββας Βασιλειάδης: Καλύτερα δε γινότανε. Είναι υπέροχο να δουλεύεις μαζί της. Δημιούργησε ένα κλίμα στις πρόβες που γουστάραμε όλοι να ήμασταν εκεί και κυρίως ήξερε πως να βγάλει από τον καθένα μας τον καλύτερό του εαυτό.

Πρόκειται για μια σκληροπυρηνική κωμωδία. Θέλετε να μοιραστείτε μια σκηνή της παράστασης;

Αγγελική Γρηγοροπούλου: Νομίζω ότι η αγαπημένη μου σκηνή είναι η επαλήθευση της «Pieta» που κάνει ο Σάββας με τον Δημήτρη. Δύο αντρικά σώματα αναπαριστούν αυτό το εμβληματικό γλυπτό. Το τι λένε όσο το κάνουν αυτό, είναι αυτό που κάνει την κωμωδία μας σκληροπυρηνική… Αλλά δεν θα το αποκαλύψω εδώ.

Σάββας Βασιλειάδης: Ο θεατής θα παρακολουθεί την πρόβα του θιάσου. Είναι μια σκήνη που ένας από τους ηθοποιούς θα διαφωνήσει ανοιχτά με την σκηνοθετίδα για τη δραματουργία του έργου. Η κατάσταση θα βγει εκτός ελέγχου και μέσα σε αυτήν τη σκηνή θα συμπυκνωθούν όλα τα κακώς κείμενα του χώρου.

Τελικά, μπορεί να γίνει περήφανη η Ελληνίδα μάνα και πώς;

Αγγελική Γρηγοροπούλου: Δεν υπάρχει φόρμουλα νομίζω. Κάθε μάνα θέλει και κάτι άλλο. Κάτι άλλο από τα αγόρια, κάτι άλλο απ’ τα κορίτσια. Ένας καλός γάμος, μια καλή δουλειά, εγγονάκια, νοικοκυροσύνη κι ένα καλό όνομα στην κοινωνία είναι βέβαια το starter pack για ένα κορίτσι. Εκτός κι αν γίνει ηθοποιός, που μάλλον αυτό σημαίνει αυτομάτως άλλα πράγματα…

Ειρήνη Ιωάννου: Η Ελληνίδα μάνα δεν είναι πρόσωπο, είναι ιδέα και όπως κάθε ιδέα είναι αλεξίσφαιρη και ανικανοποίητη! Είναι επίσης φτωχομάνα και τρώει και τα παιδιά της. Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο!

Πληροφορίες για την παράσταση «Η μάνα είναι μάνα ρε»

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Ίρις Κατσούλα
Παίζουν: Σάββας Βασιλειάδης, Αγγελική Γρηγοροπούλου, Ειρήνη Ιωάννου, Αντριάν Κολαρίτζ, Δημήτρης Μαγκλάρας
Επιμέλεια Κίνησης: Ιωάννα Χρυσομάλλη
Σχεδιασμός Φωτισμού: Στέβη Κουτσοθανάση
Φωτογραφίες: Ίρις Κατσούλα
Σχεδιασμός Αφίσας: Κωνσταντίνος Σελλάς
Παραγωγή: Fem Tettix

Πού: Χώρος τέχνης HGW, Μαυρομιχάλη 138 και Κομνηνών, Εξάρχεια, Αθήνα

Πότε: από Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2023 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 (για 6 παραστάσεις)

Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (μειωμένο)

Ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/theater/i-mana-einai-mana-re/?fbclid=IwAR2P7xwuW9xf1zq2JvGRhNClVtzj1Ehh9ERFrx67csJiRwZH9xIls0tnpvk

Ο χώρος διαθέτει ράμπα-ανελκυστήρα για αναπηρικά αμαξίδια

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η παράσταση περιέχει γυμνό χωρίς λόγο.