Ο Δημήτρης Καραβιώτης μιλάει για τις «Μέρες πριν τη βροχή»

Συνέντευξη στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Στο πλαίσιο του καινούριου Φεστιβάλ Ανεύρεσης Νεοελληνικού Θεατρικού Έργου (ΦΑΝΘΕ) της Περιφέρειας Αττικής, παρουσιάζεται η παράσταση «Οι μέρες πριν τη βροχή». Ο ηθοποιός Δημήτρης Καραβιώτης μιλάει στο theatermag για το βραβευμένο έργο του Κωνσταντίνου Σειραδάκη, το ρόλο του και τη συνεργασία του με τη σκηνοθέτιδα Κατερίνα Πολυχρονοπούλου. Η παράσταση ανεβαίνει την Παρασκευή 4 Αυγούστου, στο θέατρο Αττικού Άλσους.

Ποιες ήταν οι σκέψεις σας όταν διαβάσατε το έργο του Κωνσταντίνου Σειραδάκη «Οι μέρες πριν τη βροχή»;

Συνήθως όταν μας προτείνουν ένα έργο, το πρώτο πράγμα που κοιτάμε είναι ο ρόλος μας. Κατά πόσον έχουμε να πούμε κάτι μέσα από αυτό το ρόλο, κατά πόσο μας συγκινεί, έχει κάτι να πει αυτός ο άνθρωπος που μας προτάθηκε να ερμηνεύσουμε ή δεν έχει, να δούμε μας ταιριάζει ή όχι. Όταν ήρθε το κείμενο στο μέιλ μου, για να είμαι ειλικρινής, δεν κοίταξα καν το ρόλο διαβάζοντάς το, έφυγε το έργο χωρίς να το καταλάβω, ούτε που σκέφτηκα στιγμή ποιος είναι ο ρόλος, τι είναι ο ρόλος. Ασχολήθηκα δηλαδή με τους ήρωες, με πήραν οι ιστορίες τους. Δεν είχα ξανακούσει ανάλογες ιστορίες ανθρώπων, όπως αυτών των μικροπωλητών, που βρίσκονται σε πολλές περιοχές του κέντρου της Αθήνας ή και άλλων πόλεων.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να ακούσεις τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων. Είναι στο δρόμο, ίσως, από επιλογή ή από εξαναγκασμό, ίσως πάλι ο δρόμος λειτουργεί λυτρωτικά για τις πληγωμένες ψυχές τους. Αυτό που με γοήτευσε ιδιαίτερα ήταν το έργο, έχει «ζουμί». Πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε σημασία στη συγγραφή νεοελληνικών έργων στο ανέβασμά τους και σ’ αυτό πρέπει να σταθεί αρωγός η πολιτεία.

Η Περιφέρεια Αττικής μέσω διαγωνισμού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ανεύρεσης Νεοελληνικού Θεατρικού Έργου σε συνεργασία με το περιοδικό «Αθηνόραμα», ανεβάζει στη σκηνή τα έργα που διακρίθηκαν κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Διότι αν θέλουμε να έχουμε καλό ελληνικό έργο και καλούς θεατρικούς συγγραφείς, πρέπει τα έργα τους να ανεβαίνουν στη σκηνή.

Θα θέλατε να μιλήσετε για το θέμα του έργου και τον τίτλο του;

Το έργο, μας μεταφέρει στο κέντρο της Αθήνας, στο Θησείο συγκεκριμένα. Εκεί συναντάμε τέσσερα πρόσωπα, τρεις μικροπωλητές με τους πάγκους τους, όπου ο καθένας έχει τη δική του ιστορία να μοιραστεί μαζί μας, κι έναν κινηματογραφιστή που καταγράφει με κάμερα τις εξομολογήσεις τους.
Ο Βασίλης είναι πρώην πωλητής βιβλίων, ο Θωμάς πρώην ηθοποιός και η Ρόζα, που ασκεί το επάγγελμα της ψυχολόγου, αλλά συνεχίζει να πουλάει στο δρόμο τα κοσμήματα που φτιάχνει. Ο τίτλος του έργου μας είναι «Οι μέρες πριν την βροχή». Στην αρχή αναρωτήθηκα γιατί ο συγγραφέας έδωσε αυτόν τον τίτλο, γιατί η βροχή, γιατί οι μέρες πριν την βροχή;

Έπειτα σκέφτηκα ότι η βροχή είναι ο τρόπος να ξεπλυθεί κάτι λερωμένο, κάτι βρώμικο, όπως οι πόλεις που ζούμε. Η βροχή θα ποτίσει τα χωράφια για να δώσουν βλαστούς τα δέντρα, για να δώσουν καρπούς. Στο έργο μας σκέφτομαι ότι η βροχή λειτουργεί ως η κάθαρση που θα έρθει. Τα πρόσωπα του έργου εξομολογούνται, ο ένας στον άλλον και στην κάμερα μπροστά, την προσωπική τους ιστορία, τα πάθη τους, τις αγωνίες τους κι αυτομάτως σαν να γαληνεύουν, σαν να απαλύνονται τα τραύματά τους, ο πόνος τους.

Ποιος είναι ο ρόλος που ερμηνεύετε;

Ο ρόλος που ερμηνεύω είναι ο Βασίλης, είναι πρώην πωλητής βιβλίων πριν έρθει η οικονομική κρίση να χτυπήσει την πόρτα και τα κεφάλια μας, πριν να μπούμε στα μνημόνια, τότε που δεν ξέραμε από τρόικες και που ακόμη είχαμε ελπίδα.

Είναι ένας άνθρωπος που πατάει στη Γη, ρεαλιστής, δεν παραιτείται, δεν το βάζει κάτω, παλεύει και δεν τα παρατάει ποτέ. Έχει μια πιο γειωμένη ματιά στα πράγματα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια πατρική φιγούρα για το άλλο πρόσωπο, τον Θωμά. Είναι φίλοι βέβαια, αλλά ως ένας άνθρωπος πιο έμπειρος, μπορεί με έναν τρόπο να βοηθήσει τον Θωμά που βρίσκεται πελαγωμένος μέσα στα αδιέξοδά του. Ανθρώπους σαν τον Βασίλη τους συναντάμε βεβαίως, είναι ένα πρόσωπο που σίγουρα το έχουμε συναντήσει, είτε στο σπίτι μας, είτε στο φιλικό ή εργασιακό μας περιβάλλον. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, ντόμπροι, καθαροί, στέρεοι, που έχουνε μια λαϊκή σοφία. Αν ακολουθήσεις τη σκέψη τους, τη συμβουλή τους, δεν θα βγεις ζημιωμένος.

Πώς συνεργαστήκατε με την Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, η οποία σκηνοθετεί το έργο;

Η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου είναι μια σκηνοθέτις που λειτουργεί σαν ηθοποιός κάτω από τη σκηνή. Δηλαδή συμμερίζεται την αγωνία σου, καταλαβαίνει όλα σου τα άγχη και τις ανασφάλειες και είναι εκεί για να σε βοηθήσει. Αφήνει τους ηθοποιούς ελεύθερους να δημιουργήσουν τους ρόλους τους. Είναι από κάτω και ενώνει τα κομμάτια μας, ώστε τα ανόμοια να μεταμορφωθούν σε όμοια και να γίνουν παράσταση.

Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Η πρώτη γνωριμία μας έγινε τον περασμένο αιώνα στο θέατρο του Ήλιου, όταν παίξαμε μαζί το 1995 στο «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα, όπου έπαιζε τη Βασίλισσα μητέρα μου κι εγώ ήμουν ο Πρίγκιπας. Στα χρόνια που πέρασαν δεν συνεργαστήκαμε ξανά. Παρακολουθούσαμε τις δουλειές ο ένας του άλλου. Είχα δει σκηνοθετικές δουλειές της Κατερίνας και μάλιστα μου είχε προτείνει κάποια στιγμή έναν μονόλογο, αλλά τότε ήμουν στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος και ήταν αδύνατον να το κάνουμε.

Πέρσι το καλοκαίρι, μου έκανε πρόταση να πάμε στη Νάξο για μια μουσική παράσταση στο μουσείο Ιάκωβος Καμπανέλλης, σε ένα έργο που έφτιαξε η ίδια και το παρουσιάσαμε και στο Θέατρο Σταθμός, στην Αθήνα. Συνεργαστήκαμε και στο διεθνές Φεστιβάλ Αναλογίου, πάλι με έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, την «Αυτοκτονία».

Τώρα, είναι η τρίτη μας συνεργασία, με την Κατερίνα στο τιμόνι της σκηνοθεσίας στο νεοελληνικό έργο του Κωνσταντίνου Σειραδάκη. Είναι μια ευτυχής συγκυρία που συνεργάζομαι ξανά μαζί της και που θα παίξω ελληνικό έργο. Επίσης, συνεργάζομαι ξανά με την ταλαντούχα σκηνογράφο και ενδυματολόγο Λαμπρινή Καρδαρά, που γνωριστήκαμε όταν ήμασταν νεαρά καλλιτεχνάκια στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης. Ευτυχής συγκυρία που γνώρισα αυτά τα όμορφα πλάσματα, αυτούς τους εξαιρετικούς συναδέλφους τη Δήμητρα, το Λάζαρο, το Νικόλα.

Θέλετε να μας δώσετε μια μικρή εικόνα από την παράσταση;

Πώς να πεις μια σκηνή από το έργο; Πώς να προσπαθήσεις να δώσεις μια εικόνα; Πώς να δώσεις την αίσθηση του θέατρου που είναι κάτι ζωντανό που είναι κάτι που γεννιέται και πεθαίνει την ίδια στιγμή.

Ό,τι και να πω, θα είναι μια περιγραφή που δεν θα δείχνει ακριβώς αυτό που συμβαίνει στην ουσία, δεν θα είναι αυτό που συμβαίνει στη σκηνή. Το θέατρο είναι μια λειτουργία, οτιδήποτε πεις δεν θα είναι αυτό που νιώθει κανείς όταν βρίσκεται στο θέατρο και μετέχει στην διαδικασία της παράστασης, γιατί και ο θεατής είναι μέρος της παράστασης που χωρίς αυτόν, δεν υφίσταται το θέατρο.

Οπότε μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω μια σκηνή, να μιλήσω ή να περιγράψω μια εικόνα. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο κάποιος που είναι κάτω από τη σκηνή. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον θεατή, γι’ αυτόν δημιουργούμε άλλωστε κι αυτός είναι ο αποδέκτης. Ελπίζω να ευχαριστηθούν οι θεατές και να επιλέξουν οι ίδιοι τις σκηνές που τους αρέσουν και τις εικόνες που θα πάρουν μαζί τους, όταν σβήσουν τα φώτα της σκηνής.

Πληροφορίες για την παράσταση «Οι μέρες πριν τη βροχή»

Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Σειραδάκης
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Σκηνικά – Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Πρωτότυπη μουσική: Μαρία Βουμβάκη
Κινησιολογία: Αναστασία Γεωργαλά
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νικόλας Παπαϊωάννου
Επικοινωνία- Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Λάζαρος Βαρτάνης, Δημήτρης Καραβιώτης, Νικόλας Παπαϊωάννου και Δήμητρα Σύρου

Πού: Θέατρο Αττικού Άλσους «Κατίνα Παξινού»

Πότε: 4 Αυγούστου 2023

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά

Είσοδος δωρεάν

Δωρεάν είσοδος με κράτηση θέσης: https://www.ticketservices.gr/event/2o-festival-perifereias-attikis/?lang=el
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΕΛΤΙΩΝ ΕΙΣΟΔΟΥ
Κάθε θεατής μπορεί να κρατήσει μέχρι δυο εισιτήρια σε κάθε παράσταση.

Τα εισιτήρια (δελτία εισόδου) λαμβάνονται σε μορφή PDF και εκτυπώνονται ή αποθηκεύονται σε κινητό τηλέφωνο.
Στην είσοδο, τα εισιτήρια ελέγχονται με ηλεκτρονικό τρόπο ώστε να διασφαλιστεί η γνησιότητα και η εγκυρότητά τους
Η προσέλευση του κοινού στον θέατρο πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι 45 λεπτά πριν την έναρξη της παράστασης (μέχρι τις 20:15).
Μετά τις 20:15, όσα εισιτήρια δεν έχουν προσέλθει θα ακυρώνονται και εφόσον υπάρχουν ακόμα διαθέσιμες θέσεις θα διατίθενται κατά σειρά προτεραιότητας σε θεατές που τυχόν περιμένουν σε ουρά αναμονής.

Η είσοδος στο θέατρο του Αττικού Άλσους γίνεται από την οδό Καρπενησιώτη.
Το θέατρο διαθέτει χώρο στάθμευσης 60 περίπου θέσεων.
Τα ΜΜΜ που εξυπηρετούν για πιο εύκολη πρόσβαση στο θέατρο είναι τα λεωφορεία 140, 224, και 651 και το τρόλεϊ 15