Λέα Μαλένη: «Οι άνθρωποι οφείλουν να αποδώσουν ξανά στον άνθρωπο την αξία του»

Συνέντευξη στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Υπογράφει τη σκηνοθεσία της παράστασης «Μήδεια». Η Λέα Μαλένη μιλάει στο theatermag για το έργο του Ευριπίδη, παρουσιάζεται σε μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, με την Μαρία Κίτσου στο ρόλο της Μήδειας και τον Φάνη Μουρατίδη στο ρόλο του Ιάσονα. Πρόκειται για μια τραγωδία πάθους, ένα εναλλασσόμενο παιχνίδι ισορροπίας μεταξύ ζωής και θανάτου, με άξονα και επίκεντρο τον έρωτα. Μια τραγική ιστορία που έμεινε διαχρονική στους αιώνες.

Με ποια φράση αρχίζει η παράσταση; Θέλετε να μας δώσετε μια μικρή εικόνα από την πρώτη σκηνή που θα δουν οι θεατές;

«Που να μην έσωνε ποτέ να’ χε φανεί η Αργώ στο ακροθαλάσσι της Κολχίδας…». Η Τροφός, απελπισμένη, μόνη στη σκηνή, αφήνοντας για λίγο τη Μήδεια να θρηνεί μαινόμενη την προδοσία του συντρόφου της στο σκοτάδι της ύπαρξής της, ανακαλεί και καταριέται όσους και όσα άλλαξαν τη ζωή της δέσποινάς της, πετώντας την τελικά, έρημη κι απόλυτα εγκαταλελειμμένη με δύο ανήλικα παιδιά στην αφιλόξενη γη της Ελλάδας. Με αυτή την προλογική ρήση του, ο Ευριπίδης αναφέρεται στην Αργοναυτική εκστρατεία και στη γνωριμία της Μήδειας με τον Ιάσονα, θέτοντας με προ-οικονομία το πλαίσιο του μύθου και των όσων εκτυλίχθηκαν μέχρι οι δυο τους να καταφέρουν να ξεφύγουν από την Κολχίδα, προκειμένου ο θεατής να μπορεί να παρακολουθήσει με ενδιαφέρον τη συνέχεια και στο σημείο που θέτει το δικό του ουσιαστικό επίκεντρο του δράματος ο τραγικός ποιητής.

Η Μαρία Κίτσου ερμηνεύει τη Μήδεια. (Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή).

Τι σημαίνει το έργο «Μήδεια» του Ευριπίδη για εσάς και ποιος ήταν ο λόγος που το σκηνοθετήσατε φέτος;

Η «Μήδεια» είναι ένα έργο που λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Ο Ευριπίδης, έχοντας ως αφετηρία του την αρχετυπική πάλη μεταξύ αρσενικού και θηλυκού, θέτει στον πυρήνα του δράματος τη σύγκρουση της αρχέγονης πίστης και του συναισθήματος των γυναικών με τη δύναμη, την εξουσία και τον στείρο ορθολογισμό που εκπροσωπεί η πατριαρχία. Το έργο για μένα είναι βαθιά πολιτικό και θλιβερά επίκαιρο. Η «Μήδεια» αποτελεί μια αναγωγή στην Αθήνα της εποχής του Ευριπίδη και στην επεκτατική πολιτική παντός καιρού.

Το αιματοκύλισμα και η απώλεια χιλιάδων ανθρώπινων ζωών στο βωμό του πλούτου και της επιβολής εξουσίας, η καταπίεση των αδύναμων, η περιφρόνηση των μειονοτήτων, η επιβολή των δυνατών και η οργή και το μένος που γεννά μια τέτοια συνθήκη, αποτελούν μεγάλες ανοιχτές πληγές στον σύγχρονο κόσμο, ιδιαίτερα στις μέρες μας. Η Μήδεια θα μπορούσε να είναι μια γυναίκα, μια πόλη, μια χώρα, ένα έθνος – μοιραία η αναγωγή στην επεκτατική Αθήνα της εποχής είναι αναπόφευκτη – που θυσιάζει καθημερινά τα παιδιά της στο βωμό του συμφέροντος, του πλούτου, της δύναμης και της εξουσίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι τις μέρες που διαμορφωνόταν η σκηνοθετική πρόταση για τη «Μήδεια», έγινε η ανακοίνωση πτώχευσης δύο τραπεζών στις Ηνωμένες Πολιτείες με όλα τα συνεπακόλουθα στην παγκόσμια οικονομία. Συμπτωματικά, εκείνες τις μέρες ήταν η επέτειος του κουρέματος στην Κύπρο. Κάποιες μέρες πριν, είχε γίνει η σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη, ενώ λίγες μέρες μετά, δύο δημοσιογράφοι είχαν χαρακτηρίσει όλες τις καταστροφές που είχαν προκληθεί από ανθρώπινο χέρι στην Ελλάδα και τις απώλειες των ανθρώπων ως «θυσίες» που δεν πήγαν χαμένες, αλλά έγιναν στο βωμό για την σωτηρία του συνόλου.

Ο Χορός των γυναικών που αποτελείται από τις ηθοποιούς Αλίκη Αβδελοπούλου, Στέλλα Ράπτη, Έλενα Χατζηαυξέντη, Μυρτώ Παπά Αργυροπούλου, Γωγώ Παπαϊωάννου και Μυρτώ Καστρινάκη Μεϊτάνη. (Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή).

Η «Μήδεια» αναδείχτηκε από τον Ευριπίδη σε διαχρονικό σύμβολο της αιώνιας μάχης ανάμεσα στα δύο φύλα». Έχετε να συμπληρώσετε κάτι πάνω σε αυτό;

Στη «Μήδεια» οι γυναίκες εκπροσωπούν το λαό επί σκηνής. Η πιο ισχυρή φωνή σ’ αυτές είναι η ίδια η Μήδεια. Μια μειονότητα που υποτιμάται και καταπιέζεται και γι’ αυτό επαναστατεί. Ο άντρες χρησιμοποιούν τα παιδιά για τη διαιώνιση του ονόματος, του τίτλου και της εξουσίας, της δύναμής τους. Αυτό επιδιώκουν (Αιγέας, Κρέων). Αυτό στερούνται (Αιγέας, Ιάσων). Αυτό χάνουν (Ιάσων, Κρέων).

Ο Ευριπίδης επιλέγει τον Αιγέα, που κατά μία εκδοχή του μύθου, είναι απόγονος της Γαίας, -της μητέρας των πάντων, όλης της ζωής- να είναι στείρος. Μ’ αυτό τον τρόπο δηλώνει τη διατάραξη της κοσμικής τάξης. Σαν να έχουν πάψει να γυρνούν τα γρανάζια του κόσμου. Ωσάν η ανθρωπότητα να έχει κολλήσει σε ένα τέλμα. Σαν να χρειάζεται να αλλάξει κάτι, για να μπορέσει να αποφευχθεί το τέλος στο οποίο οδηγείται. Ο Ιάσονας, με τη συναίνεσή του να εξοριστούν τα παιδιά του, αυτός πρώτος τα θυσιάζει, προκειμένου να κερδίσει την εύνοια και την εξουσία, καταδικάζοντάς τα σε έναν αργό βασανιστικό θάνατο και σε μια μάταιη περιπλάνηση χωρίς μέλλον. Η Μήδεια αποφασίζει με πόνο να σκοτώσει τα παιδιά της.

Η καταπάτηση των Όρκων του Ιάσονα προς τους Θεούς, η ύβρις κι η αλαζονεία του στην προσπάθειά του να κατακτήσει πλούτο, εξουσία και δύναμη, έχει ως αποτέλεσμα τη θυσία αυτών των παιδιών. Όπως και χιλιάδων άλλων στα πεδία των μαχών. Και τότε και σήμερα. Οι γυναίκες επαναστατούν απέναντι σ’ αυτή τη θέση των αντρών. Σ’ όλη τους τη ζωή αφοσιώνονται με μόχθο και έγνοια στα παιδιά τους, ενώ οι άντρες έχοντάς τις περιορίσει σ’ αυτό τον ρόλο, τους στερούν όλα τα άλλα δικαιώματα, και κυρίως το δικαίωμα της γνώμης.

Τις χρησιμοποιούν μόνο ως αναπαραγωγικές μηχανές στρατιωτών, αναλωσίμων ανθρώπων στο βωμό του κέρδους, του πλούτου και της εξουσίας. Και γι’ αυτό παραμένουν στο πλευρό της Μήδειας μέχρι τέλους. Γιατί εκείνη τολμά να μιλήσει εκ μέρους τους, τολμά να πει αυτά που αισθάνεται. Να μιλήσει γι’ αυτό που συμβαίνει. Η οργή της είναι και οργή των ίδιων των γυναικών της Κορίνθου. Ανάγκη να γίνει κάτι. Μια επώδυνη δήλωση. Να αλλάξει κάτι.

Πώς έχετε προσεγγίσει τη «Μήδεια» σκηνοθετικά;

Κουβαλώντας στο μυαλό όλες τις πρόσφατες «θυσίες» και καταστροφές από χέρι ανθρώπου, τοποθετήσαμε τη δική μας Μήδεια μέσα σε ένα δυστοπικό μαύρο τοπίο, μολυσμένο. Μέσα σ’ αυτό το τοπίο, υπάρχει ένας λευκός λόφος. Κι εκεί πάνω, μια πηγή με καθαρή λάσπη -χώμα και νερό- που κινδυνεύει να μολυνθεί κι αυτή από το μαύρο. Πάνω σ’ αυτό το λόφο υπάρχει η δική μας Μήδεια.

Σαν αρχέγονη πηγή ζωής. Μέσα σ’ αυτό το μολυσμένο τοπίο δρουν και κινούνται τόσο ο Χορός των γυναικών που εκπροσωπεί την αδύναμη, καταπιεσμένη μειονότητα των Κορινθίων όσο και οι δούλοι, αλλά και τα ίδια τα παιδιά. Ενώ οι εκπρόσωποι της εξουσίας, κινούνται μόνο αν υπάρχει ανάγκη πάνω σε υποστηρίγματα, που τους τοποθετούν σε κάθε περίπτωση, καθ’ υπόδειξη, οι γυναίκες. Στη δική μας εκδοχή, υπάρχει επίσης υπαινικτικά μια ταύτιση της Μήδειας με τη Γλαύκη, ως γυναίκες-οχήματα και τρόπαια εξουσίας, τα οποία χρησιμοποιούνται και αχρηστεύονται όταν επιτυγχάνεται ο στόχος, αφού εκούσια ή ακούσια σε σχέση με τον Ιάσονα, έχουν μια παρόμοια πορεία: έναν συμβολικό θάνατο η πρώτη κι έναν πραγματικό, φριχτό θάνατο η δεύτερη.

Εστιάζοντας στα παιδιά, ως σημείο αφετηρίας γύρω από το οποίο ξετυλίγεται ο τραγικός ιστός της δράσης, στη δική μας ανάγνωση, μολονότι δεν εμφανίζονται ζωντανά επί σκηνής, τα παιδιά αποκτούν σημαίνουσα αξία. Η ιδέα του παιδιού αποδομείται και επανασυντίθεται μέσα από σύμβολα και αντικείμενα – τα ίδια τα παιδιά δεν είναι παρά πήλινα αναθήματα, καμωμένα από χώμα και νερό – ενώ τέτοια παιδιά κουβαλούν ως κομμάτι τους και οι Κορίνθιες γυναίκες που έρχονται να συμπαρασταθούν στη Μήδεια.

Τα παιδιά ζωντανεύουν κυρίως ως αίσθηση μέσα από τη ματιά των ενηλίκων κι από το τί αισθάνονται ή τι δείχνουν ότι αισθάνονται αυτοί για εκείνα, ενώ μέσα από αυτήν σηματοδοτείται και η τραγική πορεία τους από την ανεμελιά και το φως στην απότομη ενηλικίωση, το σκοτάδι και το θάνατο. Σχεδόν όλα τα πρόσωπα στη «Μήδεια» συνδέονται με κάποιον τρόπο με παιδιά, αλλά και με την απώλειά τους: ο Κρέοντας θυσιάζει στην ουσία τη Γλαύκη, επιλέγοντάς την ως σύζυγο του Ιάσονα, ενώ η Μήδεια θυσιάζει τα παιδιά του Ιάσονα.

Ο Αιγέας επιθυμεί διακαώς να αποκτήσει παιδιά, για να επιτύχει κι αυτός τη συνέχειά του μέσα από τους απογόνους του. Ενώ η Τροφός, ο Παιδαγωγός και ο Άγγελος έχουν μια στενή σχέση αγάπης με τα παιδιά της Μήδειας και του Ιάσονα, αφού τα γνοιάστηκαν και τα μεγάλωσαν. Η Μήδεια δημιουργεί και καταστρέφει τη ζωή μέσα από τον πηλό, πλάθει και διαλύει πάνω από την πηγή της ζωής, ενώνοντας χώμα και νερό, σαν ένας άλλος Προμηθέας, σαν μια άλλη Γαία. Υπενθυμίζοντας υπαινικτικά την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, προειδοποιώντας για το μαύρο που πλησιάζει.

Ο Θοδωρής Κατσαφάδος ερμηνεύει τον Παιδαγωγό. (Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή).

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους ηθοποιούς και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;

Πρώτα απ’ όλα, νιώθω μεγάλη χαρά που μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με τις θεατρικές επιχειρήσεις Τάγαρη και όλο το επιτελείο τους, και θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου, ειδικά τον κύριο Μάρκο Τάγαρη, για την εμπιστοσύνη και την απεριόριστη στήριξη.

Ένα μεγάλο ταξίδι έχει και φουρτούνες και απανεμιά, μα και πολλές ηλιόλουστες μέρες με ούριους ανέμους. Τα κρατώ όλα μέσα μου σαν σπουδαία, πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον. Νιώθω ευγνώμων για τις υπέροχες, ενθουσιώδεις, δημιουργικές συνευρέσεις μας με τον Θέμη Καραμουρατίδη (και τον Χρήστο Θεοδώρου), τις πολύωρες κοπιώδεις συναντήσεις μας με τη Φρόσω Κορρού και τον ακούραστο, αγαπημένο Χορό των γυναικών -την Αλίκη Αβδελοπούλου, τη Στέλλα Ράπτη, την Έλενα Χατζηαυξέντη, τη Μυρτώ Παπά Αργυροπούλου, τη Γωγώ Παπαϊωάννου και τη Μυρτώ Καστρινάκη Μεϊτάνη. Και νιώθω πολύ τυχερή που είχα στη διάθεσή μου μια τόσο πρόθυμη, ανοιχτή, διαθέσιμη και «ετοιμοπόλεμη» ομάδα πρωταγωνιστών με προεξάρχουσα τη Μαρία Κίτσου, τον Φάνη Μουρατίδη, την Ελένη Καστάνη, τον Θοδωρή Κατσαφάδο, τον Αλμπέρτο Φάϊς, τον Λαέρτη Μαλκότση και τον Βαγγέλη Αλεξανδρή- που δούλεψαν όλοι εξαντλητικά μέσα σ’ αυτούς τους δυόμιση περίπου μήνες, με ζηλευτή προσήλωση κι επιμονή στο ζητούμενο και τη λεπτομέρεια, προκειμένου να πετύχουμε τον κοινό μας στόχο.

Ευχαριστώ από την καρδιά μου το δεξί μου χέρι, τη βοηθό μου, Σταυριάνα Καδή, για την πολύτιμη στήριξη σ’ αυτό το ταξίδι. Καθώς και την Ντόρα Βαλσαμάκη, τον Γιώργο Γαβαλά και την Κλερ Μπρέϊσγουελ για την εμπειρία και τη γνώση τους, αλλά και τους υπέροχους βοηθούς τους, τον Νικόλα Κανάβαρη και την Κυράννα Γκιόκα. Ήταν επίσης μεγάλη η χαρά μου να δουλέψω με τον Νίκο Σωτηρόπουλο για τον φωτιστικό σχεδιασμό της παράστασης.

Η Μαρία Κίτσου (Μήδεια) και ο Φάνης Μουρατίδης (Ιάσονας). (Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή).

Τι συμβολίζει η Μήδεια στη σημερινή κοινωνία;

Η Μήδεια ταυτίζεται με τη ζωή και τη γέννηση. Τα παιδιά -ο άνθρωπος- δεν μπορεί να είναι έρμαιο της κάθε επεκτατικής επιβολής προς επίτευξη ενός στόχου, ούτε αναλώσιμος αριθμός στο βωμό του κέρδους και του πλούτου. Αυτό υπογραμμίζει ο Ευριπίδης μέσα από τη φωνή του αδύναμου καταπιεσμένου λαού, ο οποίος εδώ εκπροσωπείται από μία περιθωριοποιημένη μειονότητα, τις γυναίκες: οι άνθρωποι οφείλουν να αποδώσουν ξανά στον άνθρωπο την αξία του. Η πατριαρχία κινδυνεύει να αφανίσει τη ζωή με την περιφρόνηση που δείχνει στον ίδιο τον άνθρωπο και την αξία της ζωής.

Πληροφορίες για την παράσταση «Μήδεια»

Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνοθεσία: Λέα Μαλένη
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Kλαιρ Μπρέισγουελ
Κίνηση: Φρόσω Κορρού
Σχεδιασμός Φωτισμού: Νίκος Σωτηρόπουλος
Μουσική Διδασκαλία: Χρίστος Θεοδώρου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σταυριάνα Καδή
Βοηθός σκηνογράφου: Νικόλας Κανάβαρης
Βοηθός ενδυματολόγου: Κυράννα Γκιόκα
Διαφήμιση – Social Media: Renegade Media/Βασίλης Ζαρκαδούλας
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη
Οργάνωση Παραγωγής: Ντόρα Βαλσαμάκη
Επικοινωνία-Προβολή: Μαρκέλλα Καζαμία

Ερμηνεύουν
Μήδεια: Μαρία Κίτσου
Ιάσονας: Φάνης Μουρατίδης
Τροφός: Ελένη Καστάνη
Παιδαγωγός: Θοδωρής Κατσαφάδος
Αιγέας: Βαγγέλης Αλεξανδρής
Κρέοντας: Λαέρτης Μαλκότσης
Άγγελος: Αλμπέρτο Φάις

Χορός: Αλίκη Αβδελοπούλου, Στέλλα Ράπτη, Έλενα Χατζηαυξέντη, Μυρτώ Παπά Αργυροπούλου, Γωγώ Παπαϊωάννου, Μυρτώ Καστρινάκη Μεϊτάνη

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/mideia-tou-eyripidi/

Πρεμιέρα στο Θέατρο Κατράκειο Νίκαιας – 8 Ιουλίου 2023

Πρόγραμμα περιοδείας καλοκαίρι 2023

Σάββατο 8 Ιουλίου στις 21.30
ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ ΝΙΚΑΙΑ

Κυριακή 9 Ιουλίου στις 21.30
ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΣΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΝΤΗΣ

Τρίτη 11 Ιουλίου στις 21.30
ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΕΤΡΑΣ (ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ)

Τετάρτη 12 Ιουλίου στις 21.30
ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ Μ. ΜΕΡΚΟΥΡΗ (ΒΥΡΩΝΑΣ)

Πέμπτη 13 Ιουλίου στις 21.30
ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΒΕΑΚΕΙΟ

Παρασκευή 14 Ιουλίου στις 21.00

ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ

Κυριακή 16 Ιουλίου στις 21.30
ΘΕΡΙΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΛΟΥ “ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ”

Δευτέρα 17 Ιουλίου στις 21.30
ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΑΖΑΡ (ΛΑΡΙΣΑ)

Τρίτη 18 Ιουλίου στις 21.30
ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Τετάρτη 19 και Πέμπτη 20 Ιουλίου στις 21.30
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ

Παρασκευή 21 Ιουλίου στις 21.30
ΑΝΟΙΧΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΔΙΠΑΕ (ΤΕΙ) ΣΕΡΡΩΝ

Σάββατο 22 Ιουλίου στις 21.30
ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΟΦΟΥ ΚΙΛΚΙΣ

Κυριακή 23 Ιουλίου στις 21.30
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΑΚΙ (ΑΡΙΔΑΙΑ)

Τρίτη 25 Ιουλίου στις 21.30
ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΟΖΑΝΗΣ

Τετάρτη 26 και Πέμπτη 27 Ιουλίου στις 21.30
ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝ

Παρασκευή 28 Ιουλίου στις 21.30
ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ

Σάββατο 29 Ιουλίου στις 21.30
ΘΕΑΤΡΟ ΝΕΩΝ ΜΟΥΔΑΝΙΩΝ

Κυριακή 30 Ιουλίου στις 21.30
ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΝ

Δευτέρα 31 Ιουλίου στις 21.30
ΘΕΑΤΡΟ Ε.Η.Μ ΦΡΟΝΤΖΟΥ

Τετάρτη 2 Αυγούστου στις 21.30
ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

Παρασκευή 4 Αυγούστου στις 21.30
ΘΕΡΙΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΠΑΤΡΕΩΝ
(Παμπελοποννησιακό Στάδιο, Είσοδος από οδό Γιάννη Ρίτσου – Θύρα 3)

Σάββατο 5 Αυγούστου στις 21.30
ΘΕΑΤΡΟ ΦΡΥΝΙΧΟΣ (ΔΕΛΦΟΙ)

Κυριακή 6 Αυγούστου στις 21.30
ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ (ΧΑΛΚΙΔΑ)

Δευτέρα 7 Αυγούστου στις 21.30
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ

Τετάρτη 9 και Πέμπτη10 Αυγούστου στις 21.30
ΘΕΑΤΡΟ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ)

Παρασκευή 11 Αυγούστου στις 21.30
FORTEZZA ΘΕΑΤΡΟ ΕΡΩΦΙΛΗ (ΡΕΘΥΜΝΟ)

Σάββατο 12 Αυγούστου στις 21.30
ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ (ΧΑΝΙΑ)

Κυριακή 13 Αυγούστου στις 21.30
ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ

Τετάρτη 16 Αυγούστου στις 21.00
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ (ΛΑΥΡΙΟ)

Πέμπτη 17 Αυγούστου στις 21.00
ΕΥΡΙΠΙΔΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Παρασκευή 18 Αυγούστου στις 21.00
ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΠΑΣ (ΑΙΓΙΟ)

Σάββατο 19 Αυγούστου στις 21.00
ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΗΛΙΔΑΣ

Κυριακή 20 Αυγούστου στις 21.00
ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΛΟΚΑΣ/ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ

Τρίτη 22 Αυγούστου στις 21.00
ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΟΥΣ

Σάββατο 26 Αυγούστου στις 21.00
ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΠΑΠΠΑ (ΧΙΛΙΟΜΟΔΙ)

Δευτέρα 28 Αυγούστου στις 21.00
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ

Πέμπτη 31 Αυγούστου στις 21.00
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΣΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΝΤΗΣ

Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου στις 21.00
ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου στις 21.00
ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΟΛΩΝΟΥ