Θύμιος Διαμάντης: «Ο έρωτας, σε συνδυασμό με τη μνήμη και τη λήθη, είναι ένα θέμα για το οποίο θα μπορούσαμε σαν ηθοποιοί να ασχολούμαστε όλη μας τη ζωή και πάλι δε θα μας έφτανε»

Συνέντευξη στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία μαζί με τον Κώστας Κουτρούλη. Ο Θύμιος Διαμάντης, μιλάει στο theatermag για τη δημιουργία της παράστασης «Ιππόκαμπος», η οποία παρουσιάζεται στο Χώρο Κ4. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Βερόνικα Μπακόλα και Δημήτρης Μπούρας. Η παράσταση βασίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της στον αυτοσχεδιασμό.

Κείμενο και σκηνοθεσία με Κώστα Κουτρούλη; Πως δουλέψατε μαζί για τον «Ιππόκαμπο»;

Η λέξη αβίαστα, νομίζω, είναι η πλέον κατάλληλη. Από τις πρώτες συζητήσεις μας, αντιληφθήκαμε και οι δύο πως μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, όσον αφορά το πως βλέπουμε τη συγκεκριμένη δημιουργία. Και οι δύο, δώσαμε τον κατάλληλο χώρο ο ένας στον άλλο, σεβαστήκαμε απόλυτα τις ιδέες και τις προτάσεις του άλλου, και αν θυμάμαι καλά, δε χρειάστηκε κάποια στιγμή να συζητήσουμε κάτι ιδιαίτερα, για να αλλάξουμε την ιδέα κάποιου. Οι ιδέες μας και το όραμά μας, συμβάδιζαν από την πρώτη στιγμή, κάτι που με έκανε να μπορώ να λειτουργήσω με όλο μου το είναι, δεδομένου ότι για μένα είναι η πρώτη μου συγγραφική και σκηνοθετική εμπειρία.

Τι στάθηκε η αφορμή για να γράψετε αυτή την απίθανη ερωτική ιστορία;

Η αφορμή του έρωτα θα είναι πάντα εκεί. Είναι ο λόγος για τον οποίον συμβαίνουν όλα, ο λόγος για τον οποίο κάνουμε – ή και δεν κάνουμε- ό,τι κάνουμε. Ο έρωτας, σε συνδυασμό με τη μνήμη και τη λήθη, είναι ένα θέμα για το οποίο θα μπορούσαμε σαν ηθοποιοί να ασχολούμαστε όλη μας τη ζωή και πάλι δε θα μας έφτανε. Είναι ανεξάντλητο. Όταν έγινε η σύσταση της Ομάδας Θεάτρου Ε.Α.Ν., γνωρίζαμε όλοι μας πως πρόκειται να αναμετρηθούμε αρχικά, με τον εαυτό μας και τις εμπειρίες που κουβαλούσε ο καθένας μας. Να ψάξουμε βαθιά μέσα μας και να σκαλίσουμε αναμνήσεις, που ίσως είχαμε επιδιώξει να ξεχάσουμε. Ήταν τρομακτικά συγκινητικό να βλέπεις πως αντιλαμβάνονται το θέμα του έρωτα η Βερόνικα, ο Δημήτρης και ο Κώστας. Άτομα που είναι φίλοι σου και τα γνωρίζεις χρόνια και ξαφνικά, σαν να σου ανοίγουν μία καινούργια πόρτα στο σπίτι τους. Κάπου που αποφάσισαν να σε φιλοξενήσουν για πρώτη φορά και είμαι πολύ ευγνώμων για όλο αυτό. Από εκεί και πέρα, προσπαθήσαμε με τον Κώστα να συνθέσουμε μια ιστορία, με τις πιο έντονες στιγμές όσων είχαμε αφηγηθεί και δουλέψει μεταξύ μας, με σεβασμό πάντα στο «άνοιγμα» που έκανε ο καθένας μας στις πρόβες.

Ήσασταν στις καταλήψεις και στις συγκεντρώσεις για την υποβάθμιση των πτυχίων των δραματικών σχολών;

Ήμουν στις συνελεύσεις των καταλήψεων, όχι σε όλες, και σχεδόν σε όλες τις δράσεις που έγιναν γι’ αυτόν τον σκοπό. Η προσπάθεια των παιδιών αυτών, ξεπερνά και διαπερνά βαθιά το σάπιο κοινωνικό υπόβαθρο στο οποίο υποτίθεται ότι «ζούμε». Είναι ένας αγώνας αγνός και ρομαντικός με όλη τη σημασία της λέξης, μέσα στον μεσαίωνα που βιώνουμε. Ο αγώνας αυτός, προσπαθεί να αναδείξει πολλά περισσότερα από την αναγνώριση των πτυχίων, η οποία θα έπρεπε να έχει ισχύ ήδη απο το 2003. Ο αγώνας αυτός δείχνει ότι υπάρχει κόσμος εκεί έξω που δε φοβάται. Δε φοβάται, όταν ξέρει για τι αγωνίζεται και όταν είναι ενωμένος. Ζούμε σε μία χώρα, δυστυχώς, όπου όλα πάνε να αντιμετωπιστούν με το φόβο. Όλοι φοβούνται κάτι, μήπως συμβεί κάτι και…χωρίς πλέον να ξέρεις τι είναι αυτό το «και» για το οποίο φοβάσαι. Οι άνθρωποι της τέχνης κατάφεραν να κάνουν λόγια στα στόματα πολλών το: «είδες τους καλλιτέχνες; έτσι να το κάνουμε και εμείς». Και στο κάτω- κάτω, ποιοι θα ήταν οι πιο κατάλληλοι; Ήταν μια αρχή, λοιπόν, ένα έναυσμα για έναν τεράστιο πολιτικό και κοινωνικό αναβρασμό, καθώς δυστυχώς από όταν ξεκίνησε όλο αυτό έχουν συμβεί τόσα θλιβερά στη χώρα μας, που πλέον όλα συμπεριλαμβάνονται στην ίδια οργή, που μας βρίσκει καθημερινά στους δρόμους να διαδηλώνουμε. Και χωρίς τον ίδιο φόβο πλέον, μήπως χτυπηθούμε αναίτια. Γιατί η ανάγκη μας πια για αλλαγή όλου αυτού του σκοταδισμού, ξεπερνά το φόβο.

Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που ακούσατε για τον «Ιππόκαμπο»;

Η αλήθεια είναι πως τα πρώτα λόγια μετά τις παραστάσεις, λόγω της υπερέντασης, δυσκολεύομαι να τα θυμηθώ. Όμως θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα: «τι κάνατε στις ψυχούλες μας;» μιας φίλης. Το θεώρησα πολύ κολακευτικό, κάτι που ταράζει και μετακινεί κάτι μέσα σου, στην ψυχή σου, να καταφέρνει τελικά το ίδιο και στον αποδέκτη του.

Αισθάνεστε ότι οι συνεργασίες φέρνουν ωραίο αποτέλεσμα;

Όπως σε όλες τις πτυχές της ζωής, έτσι και στο θέατρο, οι συνεργασίες είναι πολύ ιδιαίτερες. Αλλά, ευτυχώς, και αναγκαίες. Χωρίς αυτές θα είμασταν απελπιστικά μόνοι. Το να δουλεύεις με άλλους, αρχικά, σου φανερώνει πολλά για τον ίδιο σου τον εαυτό. Γνωρίζεσαι καλύτερα με τον εαυτό σου και καταλαβαίνεις πολλά πράγματα. Σίγουρα βελτιώνεσαι και μαθαίνεις να δίνεις χώρο, να ακούς, να συζητάς, αλλά και να διαφωνείς. Νομίζω πως μόνο μπροστά μπορεί να σε πάει μία τέτοια διαδικασία. Επομένως, οι συνεργασίες είναι ένα μάθημα για τον καθένα. Το ωραίο αποτέλεσμα μπορεί να μην έρθει και ποτέ. Ή μπορεί να έρθει ξαφνικά σε μία πρόβα, μία εντελώς τυχαία μέρα και μετά να εξαφανιστεί. Αυτό που πιστεύω μένει στις συνεργασίες, είναι το τι άνθρωπος θα είναι ο καθένας μετά απ’ όλο αυτό.

Είναι μοναχική υπόθεση η δημιουργία;

Και ναι και όχι. Η δημιουργία προϋποθέτει σίγουρα τη μοναξιά, αλλά έχει ανάγκη και να γίνει κτήμα κάποιου άλλου. Πάντα όταν ετοιμάζεις κάτι, έχεις στο μυαλό σου ότι απευθύνεται σε κάποιον. Έστω σε έναν άνθρωπο, αλλά σε κάποιον. Και είναι πολύ αναζωογονητικό όταν κάτι που έχεις μέσα σου, σαν ιδέα, να το κοινωνείς και αφήνεις τον άλλο να το πάρει στα χέρια του και να σου δώσει κάτι δικό του. Στον «Ιππόκαμπο», χρειάστηκαν πολλές στιγμές μοναχικής δημιουργίας, απ’ όλους μας, ώστε στη συνέχεια όλο αυτό με την ομαδικότητα να ανθίσει και να γεννήσει, εν τέλει, τον «Ιππόκαμπό» μας.

Πληροφορίες για την παράσταση «Ιππόκαμπος»

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Θύμιος Διαμάντης, Κώστας Κουτρούλης
Πρωτότυπη Μουσική – Μουσικός επί Σκηνής: Βασίλης Ράλλης
Επιμέλεια κίνησης: Εύη Τσακλάνου
Φωτογραφίες: Σίμος Πράσινος

Teaser
Video: Γιώργος Διάκος Λομνιός
Montage: Παντελής Πέτρου
Μουσική: Βασίλης Ράλλης – Tέλος (από το δίσκο χωρίς εισιτήριο)
Βeat: Δίχως Χρώμα
Μίξη: Δίχως Χρώμα
Mastering: Δίχως Χρώμα, Πάνος Μπόθος

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Γραφιστικά αφίσας: Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου

Παίζουν: Βερόνικα Μπακόλα, Δημήτρης Μπούρας

Ιδιαίτερες ευχαριστίες: Ράνια Αντύπα

Πού: Χώρος Κ4 (Οι Άνθρωποι που Ακολουθούν τη Γη), Βεΐκου 28, Κουκάκι, πλησίον μετρό Ακρόπολης και Συγγρού-Φιξ

Πότε: από 13 Μαρτίου 2023 και κάθε Δευτέρα και στις 21.00, για 8 παραστάσεις (περιορισμένος αριθμός θέσεων)

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 211 4234814

Τιμές εισιτηρίων
Ταμείο: 14 ευρώ
Προπώληση: 12 ευρώ στο Ιππόκαμπος | Εισιτήρια online! | Viva.gr
Μειωμένο (Φοιτητικό, ΑμΕΑ, άνω των 65): 7 ευρώ