«Ψηφιακά Εργαλεία στις Παραστατικές Τέχνες» στο Από Μηχανής θέατρο
2 Μαρτίου 2023
«Για να τελειώνουμε με τη σφαγή του σώματος» στο Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος
2 Μαρτίου 2023
Συνέντευξη στη Μαριλένα Θεοδωράκου
Ερμηνεύει τον Άγγλο καθηγητή Michael Waters. Ο Δημήτρης Μάριζας μιλάει στο theatermag για την παράσταση «Κάποιος να με προσέχει», η οποία παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο. Ο ηθοποιός εξηγεί το θέμα του έργου, που διαδραματίζεται στο Λίβανο, την εποχή που τρομοκράτες και επαναστατικές ομάδες έκαναν τυχαίες και αιφνίδιες απαγωγές.
«Κάποιος να με προσέχει». Τι σημαίνει ο τίτλος του έργου του Frank McGuinness;
Οι τίτλοι των έργων, οι πίνακες ζωγραφικής, τα ίδια τα θεατρικά κείμενα, λειτουργούν όπως όλα τα μεγάλα έργα τέχνης, ως σημεία αναφοράς. Με αυτό τον τρόπο, ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί και να αναγνώσει με τα δικά του μάτια και αυτιά το έργο, δίνοντας μία δική του εκδοχή. Ζούμε σε μία εποχή, όπου οι άνθρωποι βιώνουν την επικοινωνία μέσα από διαφορετικούς διαύλους. Bιώνουμε πρακτικές οι οποίες μας οδηγούν στη μοναχικότητα. Αλήθεια, υπάρχει κάποιος που δεν έχει ανάγκη κάποιον, για να τον προσέχει;
Ο Δημήτρης Μάριζας, ο Αντίνοος Αλμπάνης και ο Πήτερ Ραντλ ερμηνεύουν στην παράσταση «Κάποιος να με προσέχει». (Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης).
Ποιο είναι το θέμα του έργου και τι σημαίνει για τον σημερινό θεατή;
Ο McGuinness στο έργο του, έχει ως πηγή έμπνευσης, την αληθινή ιστορία τριών Δυτικοευρωπαίων ομήρων στο Λίβανο, τριών αντρών έγκλειστων μέσα σ’ ένα κελί. Σε αυτό το κελί, οι ήρωες καλούνται να αναμετρηθούν με το μέγεθος και την αξία της αγάπης, της φιλίας, να αναλογιστούν όσα δεν έπραξαν, όσα θεώρησαν δεδομένα. Στην καθημερινότητά μας, μας χαρίζονται σπουδαία πράγματα, στα οποία δεν δίνουμε σημασία, γιατί τα θεωρούμε δεδομένα. Από τα πιο απλά, για παράδειγμα την αγάπη του/της συντρόφου μας ή την ψευδή αίσθηση, ότι κάθε καλό που μας συμβαίνει, ξεκινάει και τελειώνει σε μας, οφείλεται μόνο σε μας. Πιστεύω, πως η παράσταση ανοίγει ένα πλαίσιο για να σκεφτεί και να δουλέψει κανείς, τον βαθύτατα εγωκεντρικό κόσμο του. Τέτοιες διαδικασίες ξεκινούν και λειτουργούν ανεπαίσθητα μέσα από τη ροή του έργου δεδομένου ότι η σπουδαία σκηνοθεσία της Καραγιαννοπούλου δεν κουνάει ποτέ το δάχτυλο στο κοινό, απλά παρουσιάζει κομμάτια αληθινής ζωής.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τη σκηνοθέτιδα της παράστασης Αθανασία Καραγιαννοπούλου;
Με την Αθανασία Καραγιαννοπούλου μας συνδέει μία βαθιά εκτίμηση, πρώτα ανθρώπινη και μετά καλλιτεχνική. Αυτή η διαδικασία οδήγησε σε μία φιλία, που εύχομαι και θα ήθελα να μην πάψει να υπάρχει, αλλά αυτό είναι ένα θέμα της εκατέρωθεν προσωπικής δουλειάς, με τον εαυτό μας. Δεν τυχαίνει συχνά όταν καταπιανόμαστε με ένα θεατρικό κείμενο, να έχουμε απέναντί μας ένα σκηνοθέτη που γνωρίζει πως να σε οδηγήσει, με ποιο τρόπο θα σε οδηγήσει και πού θέλει να σε οδηγήσει. Η Καραγιαννοπούλου έχει το ταλέντο να μπορεί να δει με τα μάτια των ηθοποιών της, αλλά και να τους κάνει να βλέπουν και με τα δικά της μάτια. Χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο;
Θέλετε να μας μιλήσετε για το ρόλο που ερμηνεύετε και τις απαιτήσεις του;
Ο Michael Waters σπούδασε Αγγλική φιλολογία και Μεσαιωνική λογοτεχνία, είναι καθηγητής. Μία ευγενής ιδιοσυγκρασία, όπως αυτή του ήρωά μου, δεν θα μπορούσε να αντέξει τη διαδικασία που βιώνει ως αιχμάλωτος, αν δεν δοκιμάσει το παιχνίδι της φαντασίας, ένα παιχνίδι του μυαλού,που βοηθάει τους τρεις ήρωες με πολύ χιούμορ, να δραπετεύουν, να νιώθουν στιγμιαία ελεύθεροι. Ο τόσο βρετανικά εκνευριστικός μέσα από τις σταθερές του αξίες Michael, καταφέρνει να χρησιμοποιήσει τις δικές του προσωπικές ψυχολογικές πληγές και να σταθεί δίπλα στους συντρόφους του, ξεχνώντας κάθε εθνική, πνευματική, ανθρώπινη διαφορά. Μια βασική απαίτηση του ρόλου μου, αλλά και των άλλων, αποτελεί η συνεχής εγρήγορση και ο εσωτερικός καταιγιστικός ρυθμός, που ενυπάρχει μέσα σε όλο το έργο, τη σκηνοθεσία και σαν αποτέλεσμα στην παράσταση.
Πώς δουλέψατε με τους συναδέλφους σας Αντίνοο Αλμπάνη και Πήτερ Ραντλ;
Είναι κάτι παραπάνω από συνάδελφοι. Είναι δύο ταλαντούχοι φίλοι, γεμάτοι χιούμορ, αλλά και πρόθυμοι για πολλή και ουσιαστική δουλειά. Τον τρόπο και την ποιότητα της δουλειάς, τον καθορίζει αυτός ή αυτή που ηγείται, ο σκηνοθέτης. Ο καθένας μας, έφερε έναν διαφορετικό κόσμο και ένα διαφορετικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων. Το κείμενο όμως, ήταν σπουδαίο και η σκηνοθετική γραμμή, τόσο ξεκάθαρη και ουσιαστική, που η δουλειά δεν έπαψε ούτε στιγμή να είναι δημιουργική από όλους μας. Μας δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσουμε ανθρώπινα, ο ένας τον άλλον και να αναγνωρίζουμε στον συμπρωταγωνιστεί μας, την ουσιαστική συμβολή του στην επιτυχία της παράστασης. Είναι μία παράσταση που και οι τρεις μας, πρέπει να είμαστε καλά και να λειτουργούμε σαν ένας. Αυτό μας νοιάζει πάνω από όλα και ας είμαστε διαφορετικοί, σαν άνθρωποι, σαν χαρακτήρες και σαν ηθοποιοί.
Τι συμβαίνει με την υποβάθμιση των πτυχίων των θεατρικών σχολών; Ποια είναι η δική σας άποψη;
Η σχολή του Εθνικού θεάτρου, που ξεκίνησε από το 1930 με σπουδαίους δασκάλους και άλλες εξίσου παλιές σχολές, αποτελούν κομμάτι της ελληνικής θεατρικής ιστορίας και κουλτούρας. Θεωρώ ότι η ελληνική Πολιτεία προσβάλλει τον ίδιο της τον εαυτό αυτοαναιρούμενη. Οι σπουδές, από όποιο φορέα και αν προέρχονται, δημόσιο ή ιδιωτικό, ναι αυτονόητα πρέπει και επιβάλλεται να ελέγχονται, αλλά και να αναβαθμίζονται, όχι να υποτιμούνται για να εξυπηρετούνται τα συγκρουόμενα συμφέροντα διαφορετικών πανεπιστημιακών σχολών ή των νέων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων. Εδώ έχουμε να κάνουμε με χειρισμούς που υποσκάπτουν το κράτος δικαίου. Μόνο μία αναθεωρητική Βουλή, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα νέο συνταγματικό υπόβαθρο, με σεβασμό απέναντι στις σπουδές όλων των Ελλήνων φοιτητών. Οι ως τώρα χειρισμοί, δημιουργούν σπουδαστές και πτυχία διαφορετικών ταχυτήτων, φτιάχνοντας μία ατελείωτη αγορά σπουδών χωρίς αντίκρισμα. Η ελληνική πολιτεία συνεχίζει να υποσκάπτει την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντί της. Οι νέοι σπουδαστές χρειάζονται κάποιον να τους «προσέχει».
Πληροφορίες για την παράσταση «Κάποιος να με προσέχει»
Μετάφραση: Αθανασία Καραγιαννοπούλου
Σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου
Σκηνικά- Κοστούμια: Μαίρη Τσαγκάρη
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική επιμέλεια: Αθανασία Καραγιαννοπούλου
Βοηθός Σκηνογράφου: Κωνσταντίνα Παπαθανασίου
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης
Φωτογραφίες Παράστασης: Αντώνης Μιμερίνης
Παραγωγή: Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ
Επικοινωνία-Προβολή στα ΜΜΕ: Ανζελίκα Καψαμπέλη
Ερμηνεία: Αντίνοος Αλμπάνης, Δημήτρης Μάριζας, Πήτερ Ραντλ
Πού: Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Μετρό Κεραμεικός, τηλ. 210 3464380, https://sychronotheatro.gr/
Πότε: από 6 Φεβρουαρίου 2023 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά
Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/kapoios-na-me-prosexei-athina/ και στο Ταμείο του Θεάτρου
Τιμές εισιτηρίων: 18 ευρώ (κανονικό), 15 ευρώ (μειωμένο: φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65)
