Violet Louise: «Δεν θα μπορούσα να επιλέξω πιο κατάλληλο κείμενο από τις “Tρωάδες” για να μιλήσω για τον παραλογισμό και την αδυσώπητη σκληρότητα της εποχής που ζω»

Sharing is caring!

Συνέντευξη στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη μουσική, τη σύνθεση ήχου, τη διασκευή κειμένου και ερμηνεύει. Η Violet Louise μιλάει στο theatermag για τη νέα της δουλειά πάνω στις «Tρωάδες» του Ευριπίδη, η οποία παρουσιάζεται στο θέατρο Τempus Verum.

Πώς αποφασίσετε να ασχοληθείτε με το έργο «Tρωάδες» του Ευριπίδη και γιατί επιλέξατε τη μετάφραση του Μιχάλη Κοκογιάννη;

Πάντα θεωρούσα ότι τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αποτελούν γόνιμο έδαφος για όσους δημιουργούς έχουν ως αφετηρία της δημιουργικής τους διαδικασίας τον ήχο και τη μουσική. Οι λέξεις έχουν διάρκεια, τονικότητα, μελωδία. Ο ανθρώπινος λόγος βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το χρόνο.  Επέλεξα τη μετάφραση του Μιχάλη Κακογιάννη για τη μουσικότητα της, τον εγγενή ρυθμό της και την απλότητα στην απόδοση του νοήματος.

Συνέθεσα, λοιπόν, μία οπτικοακουστική παρτιτούρα που έχει ως βασικά συστατικό της, αποσπάσματα από το κείμενο του Ευριπίδη, καθώς και πρωτότυπα μουσικά, ηχητικά  και οπτικά υλικά, που δημιουργήθηκαν ειδικά για αυτή την πολυμεσική αφήγηση. Προσπάθησα να δημιουργήσω ένα δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στην εποχή του Ευριπίδη και τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Οι «Tρωάδες» είναι ένα συγκλονιστικό κείμενο και όσα χρόνια κι αν περάσουν θα φαντάζει πάντα επίκαιρο. Το μέγεθος της βαρβαρότητας των Ελλήνων απέναντι στους ηττημένους Τρώες, ξεπερνά κάθε μέτρο, αποτελεί σχεδόν ύβρη. Οι Έλληνες, κυριολεκτικά, εξαφάνισαν τον πολιτισμό της Τροίας, αφήνοντας στάχτες και συντρίμμια στο πέρασμά τους. Για να διασφαλίσουν πως αυτός ο πολιτισμός δε θα έχει καμία πιθανότητα να αναβιώσει στο μέλλον, πέταξαν από το βράχια το μικρό Αστυάνακτα, γιο του Έκτορα και της Ανδρομάχης, εγγονό της Εκάβης, τελευταίο απόγονο της βασιλικής γενιάς των Τρώων. Είναι ανατριχιαστικό το πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται και το πώς ο αδύναμος γίνεται βορρά στα χέρια του ισχυρού. Η ανθρωπότητα, ακόμα και σε περίοδο ειρήνης, βρίσκεται σε διαρκή  αναβρασμό, αναμένοντας την κατάλληλη συγκυρία για να ξεκινήσει ένα νέο κύκλο αίματος. Όπως γράφει και ο Ευριπίδης, όταν η λογική λιποτακτεί θεριεύει ο φόβος. Δεν θα μπορούσα, λοιπόν, να επιλέξω πιο κατάλληλο κείμενο από τις «Tρωάδες» για να μιλήσω για τον παραλογισμό και την αδυσώπητη σκληρότητα της εποχής που ζω.

Υπογράφετε τη σκηνοθεσία, τη μουσική, τη σύνθεση ήχου, τη διασκευή κειμένου και παράλληλα ερμηνεύετε. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για όλες τις παραπάνω ιδιότητές σας;

Θα μπορούσα να συνοψίσω όλες τις παραπάνω ιδιότητες που μου αποδίδονται στην εξής μία: δημιουργώ κόσμους που στηρίζονται στον ήχο, τη μουσική και την εικόνα. Γι’ αυτό και οι παραστάσεις μου κινούνται μεταξύ πολυμεσικής αφήγησης, συναυλίας και οπτικοακουστικής εγκατάστασης. Μου αρέσει το βιωματικό που προκύπτει από την πρόσμιξη όλων αυτών των διαφορετικών στοιχείων.

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την αφήγηση και τη χρήση πολυμέσων από το 2012. Πριν από αυτό, είχα δουλέψει ως ηθοποιός και μουσικός στο Εθνικό Θέατρο, στην Πειραματική του Εθνικού, στο Φεστιβάλ Αθηνών. Παράλληλα, ασχολούμουν με την ηλεκτρονική μουσική παίζοντας και τραγουδώντας σε εναλλακτικούς χώρους, στο Six Dogs, στο Βios και σε πολλά φεστιβάλ. Κάποια στιγμή, ήταν φυσικό, όλη αυτή ενασχόληση με διαφορετικά αντικείμενα να συνενωθούν σε ένα, αυτό που εγώ αποκαλώ πολυμεσική αφήγηση.

Από το 2012 και σε συνεργασία με το Βασίλη Κουντούρη και τον Κώστα Μπώκο από το studio19, ένα πολυμέσων, δημιουργήσαμε πολυμεσικές παραστάσεις και ψηφιακά έργα που παρουσιάστηκαν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η έρευνά μας γύρω από τον τομέα της χρήσης της τεχνολογίας σε παραστασιακά δρώμενα, είναι ένα πεδίο που δεν έχουμε εξαντλήσει ακόμα. Τα τελευταία χρόνια επίσης συνεργαζόμαστε και με άλλους καλλιτέχνες, παράγοντας μουσικά, ηχητικά και οπτικά υλικά για τα δημιουργικά τους project.

Λέξεις και αλγόριθμοι, άνθρωποι και τεχνολογία, συνθέτουν μία παράσταση που κινείται μεταξύ πολυμεσικής αφήγησης, θεάτρου και οπτικοακουστικής εγκατάστασης. Πώς θα δούμε το δικό σας ανέβασμα αυτής της κλασικής αρχαίας τραγωδίας;

Είναι μια διασκευή των «Τρωάδων», αυτό σημαίνει πως εμπεριέχονται όλα τα επεισόδια και τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στο έργο, αλλά το κείμενο είναι συντετμημένο. Έχει γίνει μία σύνθεση από αποσπάσματα από το έργο διάρκειας μίας ώρας.

Υπάρχουν τρεις ερμηνευτές επί σκηνής, όπως ακριβώς παίζονταν τα κείμενα στην εποχή που ζούσε ο Ευριπίδης. Ο Μενέλαος και η Ελένη είναι ολογράμματα, εγώ χειρίζομαι από σκηνής τον ήχο και την εικόνα με ένα ειδικά διαμορφωμένο σύστημα και επεμβαίνω live με ένα πολύ δημιουργικό τρόπο στον ήχο. Για παράδειγμα στην Κασσάνδρα, μέσω ενός κοντρόλερ που κρατώ στα χέρια μου, επενεργώ στον ήχο της φωνής μου, δημιουργώντας μια πρωτότυπη ηχητική παρτιτούρα για το ρόλο. Στο Μενέλαο και την Ελένη, πάλι μέσω ενός μηχανισμού χειρίζομαι το λόγο τους, οι οποίοι έχουν διαλογική στιχομυθία με την Εκάβη. Η δική μας εκδοχή για τις «Τρωάδες» χρησιμοποιεί την τεχνολογία με τέτοιο τρόπο που την απομακρύνει από ένα κλασσικό ανέβασμα, δίνοντας έμφαση στον ήχο σε σχέση με την απόδοση του κειμένου.

Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τη συνεργασία σας με τους ηθοποιούς Αγλαΐα Παππά και Γιάννη Κατσιμίχα; Ποιους ρόλους υποδύονται;

Με την Αγλαΐα έχουμε συνεργαστεί από το 2016 σε πολλά και διαφορετικά project, κάποια από αυτά είναι παραστασιακά, κάποια άλλα ψηφιακά. Αναφέρω ενδεικτικά τις «Παράξενες Ιστορίες», μία παράσταση βασισμένη σε κείμενα Edgar Alan Poe παραγωγής Φεστιβάλ Αθηνών, η οποία επιλέχθηκε σε δύο μεγάλα φεστιβάλ στην Ιταλία (Festival Vie, Festival Delle Colline Torinesi), τις «Τρωάδες», το «Ημερολόγιο ενός σκύλου», το «Κορίτσι με τα σπίρτα», τις «Παράξενες Ιστορίες ΙΙ», τα οποία έλαβαν σημαντικές διακρίσεις στο εξωτερικό.

Με την Αγλαϊα έχουμε πλέον αναπτύξει κοινούς κώδικες, είμαστε πλέον σαν μία οικογένεια. Δε χρειάζονται πολλά λόγια, ούτε πολλές επεξηγήσεις κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας. Εκτός ότι είναι μία υπέροχη ηθοποιός, είναι και πολυεργαλείο, μπορεί να κάνει διαφορετικά πράγματα και στο στούντιο, αλλά και στη σκηνή. Στη συγκεκριμένη παράσταση υποδύεται την Εκάβη, σύζυγο του Πρίαμου, βασιλιά της Τροίας και μητέρα του Έκτορα, της Κασσάνδρας και της Πολυξένης.

Ο Γιάννης Κατσιμίχας είναι ένας νέος ταλαντούχος ηθοποιός, που υποδύεται τον Ταλθύβιο, αγγελιοφόρο και κήρυκα του Αγαμέμνονα. Συνεργάζομαι για πρώτη φορά και έχω εντυπωσιαστεί από την ευαισθησία και την υψηλή του αντίληψη. Είναι και αυτός πολυεργαλείο, με γνώσεις σε πολλά διαφορετικά πεδία, γεγονός που τον καθιστά πολύ σημαντικό συνεργάτη.

Ποια είναι η πορεία της παράσταση και πώς διασκευάστηκε ειδικά για κλειστό χώρο στο θέατρο Τempus Verum;

Για πρώτη φορά οι «Τρωάδες» διασκευάζονται για κλειστό θεατρικό χώρο. Η παράσταση, μέχρι στιγμής, έχει παρουσιαστεί σε μουσεία και ανοιχτούς αρχαιολογικούς χώρους, αναφέρω ενδεικτικά το Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, τους Δελφούς, το Αρχαιολογικό Μουσείο Ερέτριας, το Αρχαίο Θέατρο Νικόπολης. Αξιοποιήσαμε το χώρο του Tempus Verum με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, λάβαμε υπ’ όψη τη διάταξη του, την πέτρα που είναι βασικό υλικό του χώρου. Επειδή πλέον είμαστε πολύ κοντά στους θεατές, αλλάξαμε τη σκηνογραφία. Δημιουργήσαμε μία ψηφιακή σκηνογραφία, με καινούργιο οπτικά υλικά, ενώ ο ήχος έπρεπε να επανασχεδιασθεί από την αρχή.

Πληροφορίες για την παράσταση «Tρωάδες»

Μετάφραση: Mιχάλης Κακογιάννης
Σκηνοθεσία, μουσική, σύνθεση ήχου, διασκευή κειμένου: Violet Louise
Ηθοποιοί- Μουσικοί: Αγλαΐα Παππά, Violet Louise, Γιάννης Κατσιμίχας
Οπτικός/ηχητικός σχεδιασμός: Studio 19 (Βασίλης Κουντούρης & Κώστας Μπώκος)
Ηχοληψία: Kώστας Μπὀκος (Studio 19)
Kοστούμια: Λίλιαν Ξυδιά
Δημιουργική ομάδα στα οπτικά υλικά: Violet Louise, Bασίλης Κουντούρης (Studio 19)
Ηχογραφήσεις: Violet Louise & Sudio19

Πού: Θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις, Ιάκχου 19, Γκάζι

Πότε: από 6 Φεβρουαρίου 2023 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15

Επικοινωνία: 210 3425170, contact@tempusverum.com