Ιάκωβος Μολυμπάκης: «Το “Εμετός στο κόρνερ!…μια παράσταση αγάπης” έχει να κάνει με την επιθυμία και την αγάπη»

Συνέντευξη στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Υπογράφει τη σύλληψη, τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία στην παράσταση «Εμετός στο κόρνερ!…μια παράσταση αγάπης». Ο Ιάκωβος Μολυμπάκης μας μιλάει για την performance που παρουσιάζεται στο θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις και η οποία ακροβατεί στα όρια του stand up, της μαύρης κωμωδίας και του In Your Face Theatre. Ως νικητής του 1ου Φεστιβάλ Σκηνοθεσίας της «μικρής ακαδημίας» του Tempus Verum – Εν Αθήναις, η παράσταση «Εμετός στο κόρνερ!…μια παράσταση αγάπης» εγκαινιάζει το φετινό πρόγραμμα.

«Εμετός στο κόρνερ!…μια παράσταση αγάπης». Τι σημαίνει ο τίτλος και πώς προέκυψε;

Άκουσα, τυχαία κάποια στιγμή, τη φράση «εμετός στο κόρνερ» σε μια ιστορία. Από την πρώτη στιγμή, μού έκανε εντύπωση και αμέσως, φαντάστηκα να σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Όταν μπήκα στη διαδικασία να επιλέξω το θέμα της παράστασης, κατάλαβα ότι είναι αυτό που χρειάζομαι. Το τι σημαίνει, δυστυχώς, δεν μπορώ να σας πω γιατί, η χωρίς πολύ νόημα αυτή φράση, είναι βασικό κομμάτι της παράστασης. Όποιος έρθει, λοιπόν, στην παράσταση θα του λυθεί οποιαδήποτε απορία για τον τίτλο.

Για ποια θέματα θα σας ακούσουμε να μιλάτε στην παράσταση;

Η παράσταση έχει να κάνει με την επιθυμία και την αγάπη. Φαντάζομαι, ακούγεται κάπως περίεργο και είναι δυο λέξεις, ίσως «κλισέ», αλλά για εμένα μού είναι ξεκάθαρο, ότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο, ότι ένας άνθρωπος έχει την ικανότητα να αγαπάει, να επιθυμεί και να δημιουργεί σχέσεις, όντας ο εαυτός του, ένας εαυτός που αναγνωρίζει και που νιώθει οικεία. Προσωπικά, πολύ τελευταία (και είμαι 35 χρονών), έχω αρχίσει να υπάρχω με κάποιες επιθυμίες, όπως και να αγγίζω την έννοια της αγάπης, χωρίς να πρέπει να ικανοποιήσω τον άλλον, χωρίς να φοβάμαι να είμαι ο εαυτός μου, χωρίς να φοβάμαι να εκφραστώ κ.τ.λ..

Και όλο αυτό με πολύ κόπο, καθημερινή προσπάθεια και δουλειά! ( … Εν τω μεταξύ, μόλις κατάλαβα ότι η τελευταία πρόταση θα μπορούσε να τελειώσει στο .. «τελευταία έχω αρχίσει να υπάρχω», τελεία). Δυστυχώς, μεγαλώνουμε και φοράμε κοστούμια, παίζουμε ρόλους, έχουμε συμπεριφορές, που έχουμε μάθει ότι έτσι πρέπει να κάνουμε και που είναι πολύ μακριά, από τις πραγματικές επιθυμίες μας. Βασικό στοιχείο, λοιπόν, είναι η επιθυμία που ενώ αρχικά καθρεπτίζεται στον ερώτα και στο πρόσωπο μιας κοπέλας, πολύ γρήγορα αγγίζει άλλες διαστάσεις, πιο βαθιές και ασυνείδητες. Οι γονείς μου τι σχέση έχουν;

Αξίζω να επιθυμώ; Είναι σημαντικό να εκφράζουμε αυτά που νιώθουμε; Τι επιθυμούμε πραγματικά; Είναι φυσιολογικό να νιώθουμε δύο αντιφατικά συναισθήματα; Ποιο είναι πραγματικό; Μπορούμε να θέλουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα; Πώς επηρεάζει το τι πιστεύουμε για εμάς; Το να επιθυμείς είναι εύκολη διαδικασία; Μήπως προϋποθέτει μεγάλη προσπάθεια, πόνο, ρίσκο (ανασφάλεια) και δέσμευση;

Ποια είδη θεάτρου χρησιμοποιείτε σε αυτή την performance;

Νομίζω δεν είμαι κατάλληλος να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, ίσως ένας θεατρολόγος θα μπορούσε καλύτερα. Γενικά, οι κατηγοριοποιήσεις με φέρνουν πάντα σε μια αμηχανία (υπάρχει και μια αναφορά γι’ αυτό στο κομμάτι). Πόσο δύσκολο, βίαιο και παγίδα είναι να βάζεις μια ταμπέλα σε κάτι. Όπως και εμείς έτσι, και μια παράσταση, είναι πολλά πράγματα και είναι μοναδική. Όμως παράλληλα καταλαβαίνω, ότι αυτό γίνεται για χάριν ευκολίας και να μπορούμε γρήγορα να επικοινωνήσουμε κάποιες βασικές πληροφορίες. Έτσι λειτούργει και ο εγκέφαλος, με μοτίβα και ομαδοποιήσεις, για να καταφέρει να τα βγάλει πέρα. Σε μια από τις περιγραφές που μου έκαναν, έγραψαν ότι ακροβατεί στα όρια του stand up, της μαύρης κωμωδίας και του In your face theatre.

Υπογράφετε τη σύλληψη, τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για αυτές τις ιδιότητές σας;

Το να έχω και τους τρεις ρόλους είναι κάτι που νιώθω άνετα με αυτό, το έχω ξανακάνει στο παρελθόν. Δεν πήρα ποτέ μια απόφαση, προέκυψε από μόνο του, κάπως φυσικά. Ίσως η ανάγκη μου να υπάρχω στη σκηνή ως ερμηνευτής, είναι μεγαλύτερη και εμφανίστηκε και πρώτη, όμως πάντα, είχα ιδέες και γνώμη στα πράγματα που συνέβαιναν, όπως και νέες ιδέες που ήθελα να δω πολύ να συμβαίνουν.

Αυτή η συνθήκη έχει πολλά θετικά, αλλά και πολλά αρνητικά. Στα θετικά είναι σίγουρα, ότι έχεις μια ελευθερία να κάνεις ό,τι σου αρέσει και με τον τρόπο που σου αρέσει, στους χρόνους που θες, χωρίς να πρέπει να «πείσεις» κάποιον άλλον. Από την άλλη, είναι δύσκολο, γιατί το κουβαλάς όλο πάνω σου και πρέπει να είσαι εσύ, που θα τρέξεις για όλα και θα πρέπει να βρεις τη λύση για ο,τιδήποτε προκύπτει.

Όμως το πιο σημαντικό, όταν είσαι πάνω στη σκηνή και παίζεις, είναι ότι η σκηνοθεσία δεν γίνεται με τον τρόπο που θα έπρεπε, γίνεται κάπως διαισθητικά και με την βοήθεια του βίντεο κ.τ.λ., τρόπους με τους οποίους είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις τι λειτουργεί. Χρειάζεσαι πάντα, ένα μάτι από έξω που να εμπιστεύεσαι και να σου πει τι γίνεται και τι συμβαίνει. Γι’ αυτόν το λόγο, προσπαθώ να φωνάζω σε κάποιες πρόβες ανθρώπους που ξέρω ότι είμαστε κοντά αισθητικά, επικοινωνούμε και εμπιστεύομαι για να καλύψω όσο γίνεται αυτό το κενό.

Είστε νικητής της 1ου Φεστιβάλ Σκηνοθεσίας της “μικρής ακαδημίας” και του Tempus Verum. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία σας;

Εντάξει, χαίρομαι πάρα πολύ με αυτό. Αρχικά, χαίρομαι που συμμετείχα και μόνο και που κατάφερα και που έφτιαξα κάτι, το όποιο μπόρεσε και επικοινώνησε με κάποιους ανθρώπους. Και λέω κατάφερα, γιατί ήταν μια δύσκολη συνθήκη, για όλα τα παιδιά/σκηνοθέτες που συμμετείχαμε. Έπρεπε να φτιάξουμε κάτι, μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα και εν μέσω καλοκαιριού, το οποίο απαιτούσε πολλές θυσίες και πίστη, και σε εμάς αλλά και στη διαδικασία.

Επίσης, χαίρομαι για όλο το ταξίδι, το οποίο ξεκίνησε από πολύ πριν, και μιλάω για το ετήσιο σεμινάριο σκηνοθεσίας θεάτρου στην ακαδημία του Tempus, το οποίο πέρασε πολλές δυσκολίες λόγω κόβιντ, όμως τα κατάφερε και ολοκληρώθηκε και μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πολλούς σπουδαίους ανθρώπους του χώρου, που πέρασαν σαν εισηγητές. Αλλά εκτός από τους εισηγητές, επειδή, πάντα σε οτιδήποτε κάνουμε, αυτό που μετράει και αυτό που μένει, είναι μόνο οι άνθρωποι και οι σχέσεις που δημιουργούμε, έτσι και σε αυτό περισσότερο από όλα, χάρηκα οποιοδήποτε μοίρασμα που έγινε μεταξύ μας και για όλους όσους ήρθα σε επαφή και γνώρισα, από τους συμφοιτητές, από τα παιδιά του Tempus, από όλους!

Όσο αφορά το βραβείο, και αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι κάτι τελείως απρόσμενο και που δεν πίστευα ότι μπορεί να συμβεί. Από το πουθενά, έχεις δική σου παράσταση που τρέχει σε παραγωγή του θεάτρου. Εντάξει, είναι όνειρο, είναι αυτό που θέλω να κάνω και προσπαθώ να δώσω ό,τι καλύτερο μπορώ και να το χαρώ!

Πληροφορίες για την παράσταση «Εμετός στο κόρνερ!…μια παράσταση αγάπης»

Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Ιάκωβος Μολυμπάκης

Φωτογραφίες: Κώστας Γκιόκας

Παραγωγή: Tempus Verum- Εν Αθήναις

Πού: Tempus Verum – Εν Αθήναις, Ιάκχου 19, Γκάζι, τηλ. 210- 3424170

Πότε: από 7 Οκτωβρίου 2022 και κάθε Παρασκευή- Κυριακή στις 21.30. Έως 30 Οκτωβρίου 2022

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/emetos-sto-korner-mia-istoria-agapis/