Κατερίνα Λυπηρίδου: «Το “Lamington” στηρίζεται πολύ στην αφήγηση και στο κομμάτι της μνήμης»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Ο Φώτης και η Λουμινίτσα θέλουν να φτιάξουν lamington και να το δοκιμάσουν για πρώτη φορά μαζί. Την ιστορία των δύο αυτών παιδιών παρακολουθούμε στο έργο «Lamington» του Βαγγέλη Δουκουτσέλη το οποίο διακρίθηκε στο διαδικτυακό σεμινάριο Θεατρικής Γραφής που έκανε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και πήρε το πρώτο βραβείο.
Η Κατερίνα Λυπηρίδου μιλάει στο theatermag για την παράσταση του εν λόγω έργου που κάνει πρεμιέρα στις 9 Δεκεμβρίου στη Σκηνή Ω. Η ηθοποιός ερμηνεύει το ρόλο της κοπέλας και ο Δημήτρης Πασσάς το ρόλο του αγοριού. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Μαριάννα Κάλμπαρη.

«Το έργο του Βαγγέλη Δουκουτσέλη, μιλάει για δύο παιδιά – τον Φώτη και τη Λουμινίτσα- που συναντιούνται στην Ελλάδα» εξηγεί η ηθοποιός Κατερίνα Λυπηρίδου. «Το κορίτσι έχει έρθει από τη Ρουμανία μαζί με την οικογένειά του για να βρουν όλοι μαζί μια καλύτερη ζωή και να μαζέψουν χρήματα. Το αγόρι μένει στην Ελλάδα με τη γιαγιά του, καθώς οι γονείς του είναι μετανάστες στην Αυστραλία και δουλεύουν εκεί. Είναι δύο παιδιά αποξενωμένα, δύο παιδιά που στο σχολείο δεν τους μιλάει κανείς και κάπως βρίσκει το ένα το άλλο, κάνουν παρέα και ερωτεύονται. Το έργο θίγει θέματα όπως η μοναξιά, η διαφορετικότητα και τα τραύματα που μπορεί να δημιουργηθούν στους ανθρώπους.

Η Λουμινίτσα (Φωτεινή στα ρουμάνικα), συναντά κλειστές πόρτες από τους συμμαθητές της, μόνο και μόνο επειδή μιλάει μια ξένη γλώσσα και δεν ανήκει στο δικό τους περιβάλλον. Επιπλέον, την φωνάζουν Δράκουλα επειδή είναι από τη Ρουμανία. Στο Φώτη, βρίσκει τον μοναδικό άνθρωπο που μπορεί να πει μερικές κουβέντες μαζί του και έτσι ξεκινά η σχέση τους.

Τα δύο αυτά παιδιά βρίσκουν καταφύγιο ο ένας στον άλλον, όχι απλώς παρηγοριά, αλλά νιώθουν ότι είναι φτιαγμένα το ένα για το άλλο. Οι γονείς της κοπέλας ζουν με αγωνία για το πώς θα επιβιώσουν σε μια ξένη χώρα, στο σπίτι του αγοριού η γιαγιά του δεν του δίνει καμία σημασία, γιατί μεγαλώνει μόνη της αυτό το παιδί.
Γενικώς, το περιβάλλον και στις δύο οικογένειες είναι αρνητικό από όλες τις πλευρές. Αυτό το κορίτσι δεν έχει από πουθενά να πιαστεί, το σπίτι της δεν είναι καταφύγιο, αλλά ούτε και ο έξω κόσμος. Είναι μια ιστορία αγάπης και έρωτα που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, καθώς συναντάει πάντα εμπόδια διότι πέρα από το κοινωνικό θέμα, υπάρχει ένα ατύχημα».

«Προσπαθήσαμε να μην τοποθετήσουμε την ιστορία σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο» συνεχίζει η Κατερίνα Λυπηρίδου.
«Το “Lamington” στηρίζεται πολύ στην αφήγηση και στο κομμάτι της μνήμης, γιατί ο Δημήτρης Πασσάς και εγώ δεν ερμηνεύουμε τα παιδιά αυτά, αλλά με έναν τρόπο αυτά τα παιδιά είναι η μνήμη μας και το τι είμασταν. Γι’ αυτό και δεν το τοποθετούμε στο σήμερα. Προσπαθήσαμε η παράσταση να έχει να κάνει με το κομμάτι της μνήμης, με το τι θυμόμαστε, τι επιλέγουμε να θυμηθούμε, ποια κομμάτια φωτίζονται περισσότερο στο μυαλό μας και ποια έχουν αξία για εμάς.

Με τη Μαριάννα Κάλμπαρη, η οποία έχει κάνει τη σκηνοθεσία της παράστασης και τη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου, έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές. Είμαστε στενές φίλες εδώ και αρκετά χρόνια και συνεργάτιδες οπότε καταλαβαίνουμε η μια την άλλη σε βασικά πράγματα. Συνεννοούμαστε και δεν χάνουμε χρόνο από τη διαδικασία. Με τον Δημήτρη Πασσά, επίσης, έχουμε δουλέψει στο παρελθόν, αλλά και η Μαριάννα έχει δουλέψει με τον Δημήτρη οπότε τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα. Οι τρεις μας συνεννοηθήκαμε αρκετά καλά για όσα θέλαμε να πούμε μέσα από αυτό το έργο. Άλλωστε, ο συγγραφέας παραδίδει το έργο του και εμείς με τη σειρά μας καλούμαστε να πούμε κάτι άλλο μέσα από αυτό το έργο.

Μια πολύ ισχυρή σκηνή είναι μια εικόνα που περιγράφει η κοπέλα, η οποία είναι η εικόνα της απόλυτης μοναξιάς. Λέει, μέσα στο έργο, ότι “ξυπνάω τη νύχτα και είμαι σε αυτό το σκοτεινό δωμάτιο. Ακούω τον μπαμπά να ροχαλίζει και τη μαμά να σέρνει τα πόδια της στην κουζίνα, να μαγειρεύει και είναι ακόμα νύχτα. Ανάβει ένα μικρό φωτάκι και πίνει καφέ. Δεν καπνίζει, το έχει κόψει γιατί τα τσιγάρα είναι ακριβά και εμείς ήρθαμε στην Ελλάδα για να μαζέψουμε λεφτά”.
Αυτή είναι μια εικόνα που τη βλέπω μπροστά μου, πολύ ζωντανή και πολύ κινηματογραφική. Μια μαμά που σηκώνεται πριν ξημερώσει, γιατί πρέπει να πάει στη δουλειά της πολύ νωρίς, μαγειρεύει στις έξι το πρωί και ανάβει ένα μικρό φως για να μην ξυπνήσει τους υπόλοιπους και πίνει καφέ μέσα στο κρύο».

Πληροφορίες της παράστασης «Lamington»

Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Μαριάννα Κάλμπαρηαμπαζη
Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Πίνα Κούλογλου
Φωτογραφίες: Alex Kat

Παίζουν: Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Πασσάς

Πού: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Σκηνή Ωμέγα, Ηρώων Πολυτεχνείου 32 (μέσα στο κτίριο του ΔΘΠ ), Πειραιάς, τηλ. 210 4143310

Πότε: από 9 Δεκεμβρίου 2021, Πέμπτη, Παρασκευή στις 21.30, Σάββατο στις 20.00 και Κυριακή στις 18.00
από 5 Ιανουαρίου 2022
Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή στις 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή στις 21.30
Επιπλέον παραστάσεις Δευτέρα 27/12 και Δευτέρα 3/1 στις 19.00
Εκτός από Παραμονή Χριστουγέννων και Παραμονή Πρωτοχρονιάς.

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Εισιτήρια: 14 ευρώ (γενική είσοδος), 10 ευρώ ( Ανέργων, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65)

Πωλήσεις εισιτηρίων: Ταμείο ΔΘΠ: Ηρώων Πολυτεχνείου 32 (μέσα στο κτίριο του ΔΘΠ ), τηλ. 210 4143310

Ώρες ταμείου:
Δευτέρα , Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη 10.00 -14.00 και 18.00- 21.00
Σάββατο 16.00-21.00
Κυριακή 18.00-21.00
Τρίτη κλειστό

Ενημέρωση για την είσοδο του κοινού στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
* Για την είσοδο του κοινού στις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται σε κλειστούς χώρους απαιτείται η επίδειξη έγκυρου πιστοποιητικού εμβολιασμού ή πιστοποιητικού νόσησης σύμφωνα με τις ισχύουσες υγειονομικές διατάξεις.
* Η είσοδος γίνεται με τη χρήση της μάσκας και με την τήρηση των αποστάσεων τόσο κατά την προσέλευση όσο και κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων και σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ.