Αννέτα Παπαθανασίου: «Ο θεατής θα έχει αλλάξει και θα έχει σκεφτεί όλα τα δεδομένα, αλλά στο τέλος θα δει απίστευτες ανατροπές»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Ερμηνεύει έναν ρόλο-κλειδί στην παράσταση του έργου «Ο απρόσκλητος επισκέπτης». Η Αννέτα Παπαθανασίου μιλάει για το αστυνομικό έργο της Άγκαθα Κρίστι το οποίο σκηνοθετεί ο Γιώργος Φρατζεσκάκης στο θέατρο Eliart.
Παράλληλα με την υποκριτική η Αννέτα Παπαθανασίου αποκαλύπτει και την ιδιότητά της ως σκηνοθέτις ντοκιμαντέρ τα οποία αφορούν τον άνθρωπο σε άλλες χώρες, σε άλλες καταστάσεις και με άλλες ιδέες.

«Η Άγκαθα Κρίστι πέρα από τα μυθιστορήματα έχει γράψει και θεατρικά έργα, υπήρξαν μάλιστα φορές που έγραψε ένα έργο ως μυθιστόρημα και στη συνέχεια το μετέτρεψε σε θεατρικό» εξηγεί η ηθοποιός Αννέτα Παπαθανασίου. «Κάποια έργα φυσικά τα έγραφε εξ αρχής ως θεατρικά και γι’ αυτό ακριβώς γνωρίζει πολύ καλά το θέατρο και όλες τις οι σημειώσεις της είναι με ακρίβεια για τον ηθοποιό και τον σκηνοθέτη, ακόμα και για το σκηνικό.
Είναι το δεύτερο έργο της Άγκαθα Κρίστι που ανεβάζουμε στο θέατρο Eliart, το πρώτο, στο οποίο επίσης έπαιζα, ήταν “Οι δέκα μικροί νέγροι”. Το αστυνομικό έργο δίνει μεγάλη σημασία στη λεπτομέρεια και ο θεατής παρακολουθεί σα να είναι ο ίδιος ένας αστυνομικός επιθεωρητής. Παρακολουθεί την κάθε κίνηση του ηθοποιού, καθώς μπαίνει σε αυτή την ίντριγκα, το μυστήριο και το σασπένς ώστε να βρει ποιος είναι ο δολοφόνος.
Ο “Απρόσκλητος Επισκέπτης” είναι από τα πολύ κλασικά έργα της Άγκαθα Κρίστι, γιατί σε αυτό χρησιμοποιεί ακριβώς τα δεδομένα που την έκαναν διάσημη. Ποια είναι αυτά; Οι ανατροπές, η ένταση και η κορύφωση στην υπόθεση που κάνουν τον αναγνώστη ή τον θεατή εν προκειμένω να λέει ότι ναι αυτός είναι ο δολοφόνος το είχα καταλάβει από την αρχή, αλλά τελικά μια μικρή ανατροπή αλλάζει τα πάντα.
Έτσι ο θεατής ανατρέχει, αυτό είναι και το πολύ ενδιαφέρον που κάνει η συγγραφέας, σε όσα ειπώθηκαν στην αρχή της παράστασης. Προσπαθεί να θυμηθεί κάτι που να δείχνει ότι αυτός ήταν ο δολοφόνος και πρέπει να ξαναθυμηθεί σκηνές και λόγια. Αυτό κάνει την Αγγλίδα συγγραφέα αξεπέραστη, κατά τη γνώμη μου, διότι δίνει στον θεατή τα στοιχεία από την αρχή, αλλά επειδή στρέφει την προσοχή του σε κάτι άλλο ο θεατής τα προσπερνά. Δεν αφήνει να καταλάβουμε ότι το στοιχείο που ενδεχομένως μας έδωσε στην αρχή είναι και το κλειδί στην εξιχνίαση του μυστηρίου.
Έτσι, μέχρι να φτάσει η παράσταση στο τέλος γίνεται η ολοκληρωτική ανατροπή. Σε αυτό το έργο, μάλιστα, μέχρι το τέλος πραγματικά ο θεατής θα έχει αλλάξει και θα έχει σκεφτεί όλα τα δεδομένα, αλλά στο τέλος θα δει απίστευτες ανατροπές».

Για το ρόλο που ερμηνεύει

«Βρισκόμαστε σε μια απομονωμένη έπαυλη στη Νότια Ουαλία» συνεχίζει η Αννέτα Παπαθανασίου. «Είναι το σπίτι όπου ζει η Λόρα Γουόρικ, η οποία μ’ ένα περίστροφο στο χέρι παραδέχεται πως η ίδια δολοφόνησε το σύζυγό της. Αυτό το λέει στον Μάικλ Σταρκβέντερ ο οποίος έχοντας χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του, πέφτει σ’ ένα χαντάκι. Στην προσπάθειά του να βρει βοήθεια μπαίνει στο σπίτι και μέσα βλέπει ένα άνδρα νεκρό. Υπάρχουν πέντε ακόμα πρόσωπα μια μητέρα, ένας γιος, ένας νοσηλευτής, μια οικονόμος και ένας φίλος που πηγαινοέρχεται. Όλοι αυτοί είναι εν δυνάμει δολοφόνοι.
Ο ρόλος που ερμηνεύω είναι η οικονόμος του σπιτιού, η οποία ξέρει τα πάντα. Είναι ο άνθρωπος που είναι σιωπηλός, αλλά γνωρίζει τι γίνεται μέσα στην οικογένεια. Ξέρει όλα τα μυστικά, γιατί είναι παντού και πάντα. Επίσης, βοηθά τον γιο της οικογένειας ο οποίος είναι διανοητικά ανάπηρος. Αυτή η γυναίκα γνωρίζει τα πάθη, τις παράνομες σχέσεις, τις περίεργες ιστορίες, τα μυστικά. Ο ρόλος αυτός έχει πολύ ενδιαφέρον μέσα από την σκιαγράφηση που έχει κάνει η Αγκάθα Κρίστι».

Η ηθοποιός Αννέτα Παπαθανασίου. (Φωτογραφία: Αχιλλέας Χαρίτος).

Για τη συνεργασία με τον Γιώργο Φρατζεσκάκη

«Ξεκινήσαμε το θέατρο Eliart μαζί με τον Γιώργο Φρατζεσκάκη πριν από δέκα χρόνια, κάπου στο τέλος του 2010. Με τον Γιώργο μας συνδέει μια φιλία πολλών ετών, γιατί είμασταν μαζί από τη Δραματική Σχολή Χατζίκου, οπότε έχουμε μια σχέση εμπιστοσύνης που διαρκεί πολλά χρόνια. Έχουμε συνεργαστεί και σαν ηθοποιοί, αλλά τα τελευταία χρόνια στο Eliart εκείνος σκηνοθετεί και εγώ ερμηνεύω.
Έχουμε άψογη συνεργασία και σχέση που είναι παραπάνω από την απλή σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού. Έχουμε φιλία και αμοιβαία εμπιστοσύνη και γι’ αυτό που κάνουμε δίνουμε και οι δύο τον καλύτερό μας εαυτό, ακριβώς επειδή το αγαπάμε πολύ.
Ο Γιώργος σκηνοθετεί έργα που ξέρει πολύ καλά ότι του ταιριάζουν. Τα τελευταία χρόνια στο θέατρο Eliart, ανακαλύψαμε ότι αυτό που αγαπάμε το αγαπά και ο κόσμος. Αγαπάμε μεν το κλασικό έργο, αλλά πρόσφατα είδαμε πόσο ενδιαφέρον έχει το αστυνομικό έργο τόσο για εμάς όσο και για το κοινό.
Ο Γιώργος, όπως και εγώ, έχει μεγάλη αγάπη στα κλασικά έργα. Παρότι από τα πρώτα χρόνια μου ως ηθοποιός έπαιζα με τον Γιάννη Κακλέα σε περίεργους χώρους, όπως στο Εργοστάσιο του Φιξ και άλλου είδους έργα, ωστόσο η αγάπη μου ήταν πάντα στα κλασικά έργα και τα έργα εποχής. Από τη στιγμή που βρήκαμε το κοινό σημείο με τον Γιώργο πορευόμαστε μαζί.
Το ενδιαφέρον είναι ότι το κοινό έχει ξεχωρίσει το Eliart ως την αστυνομική σκηνή της Αθήνας. Μετά τις παραστάσεις “Η παγίδα” του Ρομπέρ Τομά (δύο σεζόν), “Δέκα μικροί νέγροι” της Άγκαθα Κρίστι (δύο σεζόν), και “Ο επιθεωρητής έρχεται” του Τζον Πρίσλεϊ (δύο σεζόν) τώρα με τον «Απρόσκλητο Επισκέπτη» το Eliart έχει μια παράδοση στο αστυνομικό έργο και στον κόσμο του μυστηρίου.
Είδαμε ότι μας ενδιαφέρει να ανεβάζουμε έργα με ένα κοινωνικό θέμα, όπως έχουν και τα έργα της Άγκαθα Κρίστι η οποία πάντα δίνει σημασία στους φτωχούς, στους πλούσιους, στους κακούς. Δίνει σημασία στο τι ζητάει ο κάθε ήρωας και για ποιον λόγο μπορεί κάποιος να δολοφονηθεί. Έχει πάντα μια αιτιολογία που είναι πολύ σημαντική και πάντα δίνει μια κοινωνική διάσταση».

Ο Γιώργος Φρατζεσκάκης, ο Στάθης Λαγκάδας και η Αννέτα Παπαθανασίου στην παράσταση «Ο απρόσκλητος επισκέπτης». (Φωτογραφίες -βίντεο art: Γιώργος Κρίκος, Ra’s Eye).

Ο θίασος της παράστασης «Ο απρόσκλητος επισκέπτης» που σκηνοθετεί ο Γιώργος Φρατζεσκάκης στο θέατρο Eliart. (Φωτογραφίες -βίντεο art: Γιώργος Κρίκος, Ra’s Eye).

Για τα ντοκιμαντέρ που σκηνοθετεί για το Αφγανιστάν

«Ταυτόχρονα με την υποκριτική εδώ και είκοσι χρόνια ασχολούμαι με τον κινηματογράφο ως σκηνοθέτις όπου κάνω μεγάλου μήκους ταινίες-ντοκιμαντέρ σε περίεργες και δύσκολες περιοχές» λέει η Αννέτα Παπαθανασίου.
«Έχω κάνει δύο ντοκιμαντέρ στο Αφγανιστάν και μια στο Πακιστάν. Η μία μάλιστα (“Παίζοντας με τη φωτιά” 2012) προβλήθηκε πρόσφατα από την ΕΡΤ και προβάλλεται ακόμα στο Ertflix και αφορούσε γυναίκες ηθοποιούς στο Αφγανιστάν.
Ετοίμαζα αυτή την εποχή μια καινούργια ταινία που το θέμα της είναι η ανατροπή στην ιδέα που έχει ο κόσμος για το Αφγανιστάν. Η ταινία λέγεται “Γελώντας στο Αφγανιστάν” και αφορά έναν κωμικό ηθοποιό, ένα νεαρό παιδί που με το γέλιο και το χιούμορ προσπαθούσε να αλλάξει τη νοοτροπία του κόσμου απέναντι στο Αφγανιστάν. Επίσης, να ευαισθητοποιήσει τους ίδιους τους Αφγανούς πολίτες απέναντι σε κοινωνικά θέματα κάνοντας την κλασική φιγούρα του Τσάρλι Τσάπλιν. Ήταν ο Αφγανός Τσάρλι Τσάπλιν.
Το ταξίδι μας για τα γυρίσματα της ταινίας ήταν προγραμματισμένο για τον Σεπτέμβριο, ωστόσο λόγω της κατάστασης που ξέσπασε από τις 15 Αυγούστου όπου μπήκαν ξανά οι Ταλιμπάν, δεν πήγαμε.
Αυτή τη στιγμή είμαστε σε μια διαδικασία προκειμένου να σωθεί ο ηθοποιός, γιατί βρίσκεται στο στόχαστρο λόγω του ότι έκανε έναν δυτικό ήρωα, έναν άνδρα χωρίς γένια. Επίσης έκανε κωμωδία, κάτι που οι Ταλιμπάν δεν το δέχονται.
Ελπίζω, και αυτό προσπαθούμε, να καταφέρει να φύγει αυτός ο άνθρωπος από το Αφγανιστάν γιατί τον έπιασαν οι Ταλιμπάν, αλλά την τελευταία στιγμή σώθηκε. Να φύγει ώστε να μπορέσουμε να συναντηθούμε και να κάνουμε την ταινία. Θέλουμε να δούμε γιατί οι Ταλιμπάν, αλλά και οι ανώτεροι πολιτικοί τους δεν δέχονται τη χαρά. Δεν δέχονται τη χαρά και το γέλιο το οποίο τους τρομάζει και θεωρούν ότι είναι ανήθικο να γελάει κάποιος δυνατά. Θα προσπαθήσουμε και ελπίζω να πάνε όλα καλά. Αυτή είναι η μεγάλη μου αγωνία, να λύσουμε το θέμα και μ’ έναν τρόπο να τους πείσουμε ότι δεν χρειάζεται να βάζουν το γέλιο και την τέχνη σε τόσο μεγάλη απαγόρευση.
Αυτό που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση είναι ότι στο Πανεπιστήμιό τους θέλουν να σταματήσουν το τμήμα των Καλών Τεχνών όπου διδάσκεται ζωγραφική, γλυπτική και μουσική. Τη μουσική ήδη την έχουν απαγορεύσει τελείως, όπως και το θέατρο και τον κινηματογράφο. Θέλω να πιστεύω ότι σιγά σιγά οι όχι τόσο συντηρητικοί Ταλιμπάν πείθονται, ή υποχρεώνονται να πειστούν ότι κάποια πράγματα -ανάμεσα σε αυτά και για τα δικαιώματα των γυναικών- πρέπει να αλλάξουν.
Είμαι πολύ απογοητευμένη και στεναχωρημένη με όλη αυτή την κατάσταση στο Αφγανιστάν, γιατί έχω βρεθεί στο Πανεπιστήμιο στην Καμπούλ όπου έχω διδάξει θέατρο και συγκεκριμένα την “Αντιγόνη” του Σοφοκλή. Ήταν το 2012 όταν σκηνοθέτησα την ταινία “Παίζοντας με τη φωτιά” επειδή με ενδιέφερε το θέατρο με τις γυναίκες στο Αφγανιστάν.
Το θετικό είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες που είχα στην ταινία αυτή έχουν σωθεί και έχουν φύγει από το Αφγανιστάν. Φυσικά, κανένας δεν θέλει να φύγει από τη χώρα του, γιατί η ιδέα δεν είναι να φύγει ο κόσμος και να πάει στη Δύση, αλλά να αλλάξει η νοοτροπία. Οι νέοι το έχουν παλέψει πολύ και δεν μπορούν να φανταστούν ότι θα γυρίσουν πάλι τα πράγματα πίσω.
Οι ταινίες που κάνω έχουν θέμα τον άνθρωπο. Έχω την περιέργεια που είχα σαν ηθοποιός να εξερευνώ χαρακτήρες και ανθρώπους σε άλλες χώρες, σε άλλες καταστάσεις και με άλλες ιδέες. Την πορεία τους, τον τρόπο που προχωράνε στη ζωή και να προσπαθώ να τα δείξω στον κόσμο. Με ενδιαφέρει να αλλάξει η νοοτροπία και το κοινό να βλέπει τις ταινίες ντοκιμαντέρ και να καταλάβει ότι ντοκιμαντέρ δεν είναι μόνο η φύση και τα ζώα. Το ντοκιμαντέρ έχει αλλάξει και είναι ενδιαφέρον να βλέπεις μια πραγματική ζωή ανθρώπων σε μέρη που δεν μπορείς να πας».

Πληροφορίες της παράστασης «Ο απρόσκλητος επισκέπτης»

Κείμενο: Άγκαθα Κρίστι
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια: Γιώργος Φρατζεσκάκης
Σκηνικό: Βαλεντίνο Βαλάσης
Κοστούμια: Βεστιάριο ELIART
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελένη Βουτυρά, Στάθης Λαγκάδας
Τα κοστούμια της κ. Βουτυρά σχεδίασε και επιμελήθηκε o Αλέξανδρος Κομπόγιωργας
Art Work: Λουκάς Μελάς
Φωτογραφίες -βίντεο art: Γιώργος Κρίκος, Ra’s Eye
Μακιγιάζ: Άννα Μαρία Μπάμπη
Κομμώσεις: Γρηγορία Τζήβα

Επικοινωνία θέατρο ELIART: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Παραγωγή: Ιωάννης Ρουμελιώτης – Θέατρο ELIART

Παίζουν οι ηθοποιοί: Οδυσσέας Σταμούλης, Μυριέλλα Κουρεντή, Γιώργος Φρατζεσκάκης, Αννέτα Παπαθανασίου, Σαράντος Γεωγλερής, Ελένη Βουτυρά, Κώστας Ζέκος, Στάθης Λαγκάδας

Πού: Θέατρο Eliart, Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός, τηλ.: 210 3477677

Πότε: από 8 Οκτωβρίου 2021 και κάθε Παρασκευή στις 21.15, Σάββατο στις 18.15 και στις 21. 00 και Κυριακή στις 18.15

Εισιτήρια: 17 ευρώ (γενική είσοδος), 14 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι, πολύτεκνοι, ΑμεΑ και άνω των 65). Ειδική τιμή: Σάββατο απογευματινή (18.15) 15 ευρώ (γενική είσοδος), 12 ευρώ(φοιτητές, άνεργοι, πολύτεκνοι, ΑμεΑ και άνω των 65).

Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/aprosklitos-episkeptis-2021-2022/ και στο Ταμείο του θεάτρου Eliart

Για την παράσταση «Ο Απρόσκλητος Επισκέπτης» το θέατρο ELIART θα λειτουργεί:
κάθε Σάββατο και Κυριακή ως Αμιγής χώρος.
(Οι θεατές εισέρχονται μετά από επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή πιστοποιητικού νόσησης που εκδίδεται τριάντα (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως εκατόν ογδόντα (180) ημέρες μετά από αυτόν.)

κάθε Παρασκευή ως Μεικτός χώρος.
(Οι θεατές εισέρχονται μετά από επίδειξη rapid test με διάρκεια 48 ωρών, πιστοποιητικού εμβολιασμού ή πιστοποιητικού νόσησης που εκδίδεται τριάντα (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως εκατόν ογδόντα (180) ημέρες μετά από αυτόν.)

*Αστυνομική ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο είναι απαραίτητα προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας.