Η Ανθή Φουντά και ο Αντώνης Κυριακάκης έχουν «Το Μήνυμα»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Την τραγελαφική φάρσα του Αργύρη Χιόνη «Το Μήνυμα» επέλεξε, ως την πρώτη της θεατρική δουλειά η Ομάδα APUS, για να συστηθεί στο κοινό.
Η παράσταση, που τελεί υπό την αιγίδα του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) θα παρουσιαστεί στο Ανοιχτό Θέατρο Γκράβας, για μία μόνο βραδιά την Τετάρτη 14 Ιουλίου στις 21.00, σε σκηνοθεσία Ανθής Φουντά.

Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο ως την πρώτη της θεατρική δουλειά ως Ομάδα APUS;

Αντώνης Κυριακάκης: Μέσα στην περίοδο της δεύτερης καραντίνας εγώ, ο Γιώργος (σ.σ. Πατεράκης) και η Άνθη (σ.σ. Φουντά) μιλούσαμε συχνά για πράγματα που θα θέλαμε να κάνουμε. Ήταν κάπως παρηγορητικό και όσο γινόταν δημιουργικό.
Το έργο το είχα διαβάσει πρώτη φορά πριν από επτά χρόνια και μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Ήθελα να βρεθώ κάποια στιγμή στο ανέβασμα του. Όταν λοιπόν ήρθε η ερώτηση αν ξέρουμε κάποιο έργο με δυο άτομα μού ήρθε κατευθείαν στο νου.
Ο κόσμος του έργου είναι βασισμένος στον κόσμο που έχει χτίσει ο Μπέκετ στο «Περιμένοντας το Γκοντό».
Ένας κόσμος απορίας και πρωτόγνωρης ανακάλυψης. Ο κόσμος αυτός μας αφορούσε και τους τρεις και μας έδωσε έναν κοινό τόπο εξερεύνησης.

Ποιο είναι το θέμα του έργου και τι ήταν αυτό που σας έκανε κλικ ώστε να το σκηνοθετήσετε;

Ανθή Φουντά: Το έργο πραγματεύεται το ταξίδι δύο αγγελιαφόρων, οι οποίοι πρέπει να παραδώσουν ένα μήνυμα που έχουν ξεχάσει. Βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα ατελείωτο ταξίδι.
Χωρίς να ξέρουν τί άλλο να κάνουν, συνεχίζουν να ταξιδεύουν στον έρημο κόσμο αλλά και στον έρημο εαυτό τους. Δεν υπάρχει τίποτα ούτε μέσα ούτε έξω από αυτούς. Το μόνο που έχει μείνει είναι η δυνατότητα να φαντάζονται.
Έτσι, το παρόν τους γίνεται ένα φανταστικό παρόν. Ένα παρόν όπου το παρόν απουσιάζει πλήρως και δίνει τη θέση του στη φαντασίωση. Ένα παρόν που αναζητά ένα πιο επιθυμητό παρόν. Τί θα γινόταν αν τώρα εδώ….;
Ένα παρόν σα σκηνή θεάτρου πλασμένη για να παραδίνει το εδώ και το τώρα της στο εκεί και το τότε. Αυτή η πανούργα δύναμη της φαντασίας να καταλαμβάνει το παρόν των δύο αυτών φιγούρων είναι που διέγειρε τη δική μου φαντασία όσον αφορά στη σκηνοθεσία αυτού του έργου.

Ποιοι είναι οι ρόλοι που ερμηνεύετε;

Αντώνης Κυριακάκης: Οι δύο αυτοί ρόλοι είναι ο Α και ο Β. Δυο αγγελιαφόροι σε αποστολή. Ο Β, τον οποίο ερμηνεύει η Ανθή, είναι ένας άνθρωπος φαγωμένος από τη ζωή που έχει κουραστεί τόσο πολύ από το ταξίδι, που δε μπορεί να σταματήσει να ταξιδεύει. Ο δικός μου αγγελιοφόρος, ο Α, οδηγείται. Και ως πρωτάρης στη διαδρομή είναι αυτός που θέτει τα ερωτήματα. Σαν ένα μικρό παιδί που δεν έχει δεχτεί ακόμα τίποτα ως δεδομένο. Η σχέση των δυο αυτών χαρακτήρων είναι κατά τη γνώμη μου πολύ συγκινητική. Βασίζεται στην πίστη και την αφοσίωση τόσο του μύστη όσο και του νεομυηθέντα. Άρρηκτα και αλληλένδετα. Το έργο είναι μια τραγελαφική απόδοση της ζωής.

Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες με το έργο του Μπέκετ «Περιμένοντας το Γκοντό» και με το εν λόγω έργο του Αργύρη Χιόνη;

Ανθή Φουντά: Η σχέση του «Μηνύματος» του Αργύρη Χιόνη και του «Περιμένοντας το Γκοντό» του Μπέκετ είναι πρόδηλη. Το ένα, άλλωστε, ήταν αφορμή για το άλλο. Όπως στον Μπέκετ ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν δε σταματούν να περιμένουν αυτόν το Γκοντό που δε θα φτάσει ποτέ, έτσι ο Α και ο Β του Χιόνη δε σταματούν να ταξιδεύουν προς έναν Κύριο για να του παραδώσουν ένα μήνυμα που έχουν ξεχάσει.

Οι μεν εγκλωβισμένοι σε έναν τόπο, οι δε σε ένα ταξίδι. Ο Χιόνης προτείνει την αναλογία ενός αέναου βαδίσματος προς την αέναη στάση του Μπέκετ. Ο απροσδιόριστος χρόνος και τόπος είναι κοινά στοιχεία των δύο έργων. Επίσης, και τα δύο έργα γράφονται μετά από κοινωνικά τραυματισμένες περιόδους. Ο Μπέκετ γράφει το έργου του μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χιόνης γράφει το δικό του λίγο πριν την πτώση της δικτατορίας. Ίσως αυτές οι ομοιότητες να γεννούν αυτό το μάταιο που διαπνέει τα δύο έργα.

Τι σημαίνει για εσάς θέατρο του παραλόγου και πώς βιώνετε το παράλογο στην καθημερινότητά σας;

Ανθή Φουντά: Το θέατρο του παραλόγου φανερώνει το παράλογο της ζωής. Δεν είναι τυχαίο ότι ξεπηδά μέσα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χωρίς μια κοινώς αποδεκτή λογική να συνδέει το μεν με το δε, την πράξη με την αντίδραση, το πριν με το μετά, ξαφνιάζει το μυαλό και το αναγκάζει στην επαγρύπνηση.

Αυτό που επιτρέπει στο παράλογο της ζωής να υφίσταται χωρίς να κατονομάζεται ως τέτοιο είναι το μη συνεχές που το χαρακτηρίζει. Το παράλογο της ζωής διακόπτεται. Το παράλογο στο θέατρο επιμένει, και έτσι γίνεται φανερό. Το παράλογο της ζωής είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, δεν το ονομάζουμε παράλογο, γιατί είναι πλασμένο από την προσωπική μας παράλογη λογική. Και το πιο σημαντικό: Δεν το ονομάζουμε παράλογο, γιατί τότε θα έπρεπε να το σταματήσουμε. Το παράλογο μας περιβάλλει τόσο συστηματικά που δε μπορούμε πια να το δούμε.

Το εισπνέουμε και το εκπνέουμε. Και είναι ίσως η αξίωση μιας κοινής λογικής. Ίσως παράλογο στην καθημερινότητα να εννοούμε αυτό που συνεχιζόμενο δεν τείνει στη διατήρηση της ζωής. Μπροστά στην αμφισβήτηση του Α γύρω από παράλογες τοποθετήσεις του Β, εκείνος απαντά: «Έτσι είναι πάντα».
Ποιός τολμά μέσα στην οργάνωση μιας κοινωνίας να φανταστεί, πως αυτό που είναι πάντα και ανέκαθεν έτσι, είναι όλως διόλου παράλογο;

Θα θέλατε να μας περιγράψετε μια σκηνή με την οποία θα γελάσουν οι θεατές;

Αντώνης Κυριακάκης: Το αστείο έρχεται στις πιο τραγικές για τους ήρωες στιγμές που βλέποντάς το από μια άλλη οπτική γωνία δεν είναι τίποτα άλλο από μια φάρσα. Και αυτό είναι που θέλουμε να πετύχουμε. Η εναλλαγή της «ελαφράδας» με τα πλέον σοβαρά ανθρώπινα ζητήματα. Μια τέτοια στιγμή είναι όταν ο Α και ο Β ανακαλύπτουν καθένας για τον εαυτό του, αλλά και ο ένας για τον άλλον ότι έχουν ξεχάσει το μήνυμα που μεταφέρουν.

Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την Ομάδα APUS;

Αντώνης Κυριακάκης: Αρχικά η σύσταση της ομάδας μας ήταν ως εξής: εγώ και ο Γιώργος (σ.σ.: Πατεράκης) στο ρόλο των ηθοποιών και η Άνθη στο ρόλο της σκηνοθέτιδας μιας και είναι κάτι που την αφορά και κάνει πολύ σωστά και σταθερά βήματα σε αυτή τη θέση.
Εν τω μεταξύ ο Γιώργος κλήθηκε να συμμετάσχει σε καλοκαιρινή περιοδεία και έτσι έγινε μια ανακατάταξη, η Άνθη βρέθηκε στο πλάι μου ως ηθοποιός και ο Γιώργος πάντα στην ομάδα αλλά προσωρινώς απών είναι μαζί μας υποστηρικτικά.
Το έργο αυτό έχει δυο ρόλους, χωρίς όνομα αλλά με την ιδιότητα του αγγελιοφόρου. Ο ένας έχει ξαναβρεθεί σε αποστολή ενώ ο άλλος είναι πρώτη φορά και οδηγείται από τον πρώτο.
Με τον τρόπο που δουλέψαμε περάσαμε και από τους δυο ρόλους τόσο εγώ όσο και ο Γιώργος. Έτσι όταν η σκηνοθέτις μας ανέλαβε την αντικατάσταση συμβολικά επιλέξαμε να κάνει το ρόλο του έμπειρου οδηγού- αγγελιοφόρου μια και αυτός ήταν και ο επί της ουσίας ρόλος της στην ομάδα μας.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

APUS: Τα επόμενα σχέδια της ομάδας μας είναι να αναμετρηθούμε με τις λέξεις του Αργύρη Χιόνη, και το σύμπαν του Α και του Β μπροστά στο κοινό. Είμαστε ενθουσιασμένοι που ο χρόνος που έχει περάσει μας φέρνει πια τόσο κοντά σε αυτήν τη στιγμή. Στη συνέχεια, θέλουμε να οργανώσουμε την επόμενη μέρα για το «Μήνυμά» μας, να μοιραστούμε τον κόσμο που φτιάξαμε, και να του βρούμε ένα «θεατρικό» σπίτι για τις μέρες του χειμώνα.

Πληροφορίες παράστασης «Το Μήνυμα»

Κείμενο: Αργύρης Χιόνης
Σκηνοθεσία/Σκηνογραφία: Ανθή Φουντά
Δραματουργική επεξεργασία: Oμάδα APUS (Ανθή Φουντά, Αντώνης Κυριακάκης, Γιώργος Πατεράκης)
Επιμέλεια Κίνησης: Ευθύμης Χρήστου
Σκηνικά: Σταμάτης Λεόντιος
Κοστούμια: Ξένια Σοφιανάτου
Photo credits: Ηλίας Παπαϊωάννου
Επικοινωνία παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

Ερμηνεύουν: Αντώνης Κυριακάκης, Ανθή Φουντά

Παραγωγή: Omikron3Artspace

Πού: Ανοιχτό Θέατρο Γκράβας, Ταϋγέτου 60, Γαλάτσι
Πότε: Τετάρτη 14 Ιουλίου 2021
Ώρα έναρξης: 21.00, ώρα προσέλευσης: 20.00
Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά
Πληροφορίες: τηλ.: 2130882955, κιν.: 6983228336
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική Είσοδος – Κανονικό12€
Φοιτητικό / Ανέργων 9€
Ομαδικό 6 ατόμων 8€
Αγορά Εισιτήριου στο θέατρο την ημέρα της παράστασης 14€
Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-gravas/to-mhnyma/

Στην παράσταση θα τηρηθούν όλα τα ισχύοντα μέτρα προστασίας από τον Covid-19