«Ορέστης»: 10 ερωτήσεις για τις Ιέρειες του Θεού Απόλλωνα

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Είναι Ιέρειες του Θεού Απόλλωνα στην παράσταση του έργου «Ορέστης» του Ευριπίδη, την οποία σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας.
Η Δανάη Μουτσοπούλου, η Ιωάννα Λέκκα, η Ματίνα Περγιουδάκη, η Κατερίνα Ζαφειροπούλου, η Αναστασία Στυλιανίδη και Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη μιλούν για το έργο του τραγικού μας ποιητή Ευριπίδη, την παράσταση και τη συνεργασία με τους συντελεστές της που θα δούμε στις 16, 17 και 18 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

Πώς νιώθετε που θα βρεθείτε και πάλι στη σκηνή του θεάτρου και δη στο θέατρο της Επιδαύρου;

Δανάη Μουτσοπούλου: Είναι χαρά μετά από τόσο καιρό να είμαστε ξανά στο θέατρο, στην πρόβα και να κάνουμε σχέδια. Το ότι βγήκαμε από τις μοναξιές μας και είμαστε ξανά με ανθρώπους και δημιουργούμε είναι ευλογία. Η Επίδαυρος για μένα, που είναι η πρώτη μου φορά, είναι όνειρο ζωής και κάτι που περιμένω με τεράστια περιέργεια.

Ιωάννα Λέκκα: Το συναίσθημα είναι παράξενο νομίζω. Υπάρχει μια επαναφορά των πραγμάτων και μια επαναδιαπραγμάτευση, με τον εαυτό μου και πάνω στη δουλειά. Υπάρχει μεγάλη χαρά, ανυπομονησία και κάτι το παιδικό σε αδρεναλίνη και δημιουργία.

Ποια είναι η επαφή σας με την αρχαία τραγωδία και με τον «Ορέστη» του Ευριπίδη;

Δανάη Μουτσοπούλου: Είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι με αρχαία τραγωδία και μπορώ να πω πως στην αρχή πίστευα πως θα είναι κάτι πολύ μακριά από εμάς. Ωστόσο, μελετώντας άλλαξα τελείως γνώμη. Πρόκειται για ένα έργο σε μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά ο οποίος με τον ποιητικό του τρόπο πραγματικά σε καθηλώνει με την πρώτη ανάγνωση. Βουτώντας στο σύμπαν του Ορέστη με την καθοδήγηση του Γιάννη Κακλέα μού αποκαλύπτονται εικόνες που συνδέονται πολύ με τη μνήμη και τον κόσμο των ονείρων.

Ματίνα Περγιουδάκη: Κάθε έργο αρχαίας τραγωδίας φέρει  μυστικές αλήθειες για την ανθρώπινη ύπαρξη που αποκρυπτογραφούνται, όχι εύκολα. Κι αυτή είναι τεράστια γοητεία.
Ο «Ορέστης» του Ευριπίδη σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά, με την οποία ο θίασος μας καταπιάνεται, είναι άκρως ποιητικό και σκληρό κείμενο. Ο «παλιός κόσμος» πρέπει να πεθάνει, να εξαφανισθεί, ώστε να έρθει να γεννηθεί ο καινούργιος. Μαζί του και ο καινούργιος Άνθρωπος. Αυτό δεν είναι επίκαιρο, είναι άχρονο. Άρα, μπορεί τελικά να είναι και επίκαιρο. Μέσα από το προσωπικό του μαρτύριο ο άνθρωπος, ο Ορέστης αναρριχάται στους εσωτερικούς τους κρημνούς, τη μνήμη της μητροκτονίας, της ερημιάς ενός βαθιά ταλαιπωρημένου τόπου εξωτερικού και εσωτερικού.
Ο Ορέστης, με την θεϊκής εντολής αποτρόπαια πράξη του, γίνεται το εξιλαστήριο θύμα ενός τόπου, που η μη αντίσταση του λαού του σε άδικες πράξεις πολλών ετών πριν, οδηγούν τους τελευταίους Ατρείδες (Ορέστη και Ηλέκτρα) στην καταστροφή. Αυτό είναι σίγουρα επίκαιρο. Το μίσος είναι επίκαιρο, όπως είναι και η Αγάπη. Δυο μαχόμενοι πόλοι, άχρονοι, άρα και επίκαιροι.

Ποια είναι τα θέματα που πραγματεύεται το έργο και γιατί είναι ακόμα και σήμερα επίκαιρα;

Δανάη Μουτσοπούλου: Το έργο είναι βαθιά υπαρξιακό. Αγγίζει τη διαχρονική αγωνία του ανθρώπου να αντιληφθεί την ίδια του την ύπαρξη, όσο και εκείνη του Θεού. Έπειτα είναι η αγάπη, ως πράξη επαναστατική, που με συγκινεί πολύ. «Δεν έχεις όφελος όταν αγαπάς, χρωστάς», λέει ο Ορέστης.

Κατερίνα Ζαφειροπούλου: Η τραγωδία του Ορέστη ασχολείται με την περιπέτεια του ήρωα μετά την πράξη του να σκοτώσει τη μάνα του για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του. Πράξη που τον συμβούλευσε να κάνει «θεός κακός», όπως αποκαλεί τον Απόλλωνα. Που όμως εκείνος, ενώ τον συμβουλεύει να το κάνει, ταυτόχρονα, με κάποιον τρόπο τον ωθεί να αποφασίσει πως, αν ο ήρωας το κάνει τελικά, παίρνει την ευθύνη της πράξης του αυτής.

Ο Ευριπίδης είναι ένας αρχαίος «αντικρατικός» ποιητής. Σκιαγραφεί –αρκετά προκλητικά- μία πορεία ενηλικίωσης ενός παιδιού, που καταφέρνει να «σκοτώσει τη μάνα του». Είναι ένα έργο γεμάτο αίμα, που όμως τελικά κανένας φόνος δεν καταφέρνει να συμβεί! Μία ωδή στη ματαιότητα της φρίκης, στο θόλωμα του νου, στην ομορφιά που καταστρέφεται.

Μία ωδή στην αξία της ζωής. Το φως του Απόλλωνα που διατρέχει το κείμενο είναι εκτυφλωτικό και δυσάρεστο.
Οι ήρωες πιόνια, ακολουθούν τη μοίρα τους με τις επιλογές τους. Και συχνά, ανάμεσα σε αυτούς, βρίσκεται εκείνος ο «τελευταίος τροχός» που υπογραμμίζει τη μεγαλύτερη αλήθεια: «Που είμαι άνθρωπος, αυτό δε φτάνει μόνο για να ζήσω; Να βλέπω κάθε μέρα να χαράζει. Να λέω χάραξε λοιπόν και σήμερα, υπάρχει στον κόσμο φως. Δεν είναι λίγο». Είναι ένα έργο για την αγάπη, τη φιλία, την συντροφικότητα, το θυμικό, την ευθύνη των επιλογών, την εκδίκηση, την τιμωρία.

Αναστασία Στυλιανίδη: Το έργο είναι μια φιλοσοφική περιήγηση στην υπέρβαση των ορίων, την αυτογνωσία και τη συνείδηση. Την αέναη μάχη της ύπαρξης ανάμεσα στον εαυτό που αγαπά, που κατανοεί, που συγχωρεί και στον εαυτό που εκδικείται, που μισεί, που σκοτώνει. Ένα πείραμα.

Ένα παιχνίδι με πολλές πίστες που, αν παίξεις, βαφτίζεσαι «Ορέστης» και στον τερματισμό, ανακαλύπτεις πως το πρόσωπο της φρίκης έχει τα χαρακτηριστικά του δικού σου προσώπου. Από εκεί και πέρα, έχεις δύο επιλογές. Ή να ξεχάσεις ή να αφήσεις αυτή τη γνώση, που κοιτάει κατάματα το αδιέξοδο της βίας να σε οδηγήσει στην πιο ανθρώπινη – με την καλή έννοια του όρου – εκδοχή του εαυτού σου. Όσο υπάρχει ανθρώπινη φύση, η επικαιρότητα αυτού του έργου και αυτών των θεμάτων είναι εγγυημένη.

Ποιος είναι ο ρόλος του Χορού σε αυτό το έργο;

Δανάη Μουτσοπούλου: Ο Χορός στον «Ορέστη» είναι κατά τον Ευριπίδη γυναίκες του Άργους. Ωστόσο, στη δική μας ανάγνωση είναι Ιέρειες του Θεού Απόλλωνα, που ξέρουν εκ των προτέρων την ιστορία και επεμβαίνουν «ωθώντας» τους χαρακτήρες να ακολουθήσουν τον δρόμο που σχεδιάζει γι’ αυτούς ο Θεός Απόλλωνας.

Ματίνα Περγιουδάκη: Ο Χορός μας όπως επιλέξαμε να τον διαμορφώσουμε στο έργο μας, είναι γυναίκες – ιέρειες θα μπορούσαμε να πούμε, φέρουν το μυθολογικό στοιχείο-το παρελθόν-την τελετουργία, την επιτήρηση και παρατήρηση ενός ιδιότυπου πειράματος σχετικά με τα ανθρώπινα όρια, κινούν τα νήματα της ιστορίας και φέρνουν -δημιουργούν- ζωντανεύουν τα πρόσωπα, «μεταμορφώνονται»  στον ψυχισμό των ηρώων του ‘Εργου και φέρουν το συνδετικό κρίκο επικοινωνίας μεταξύ Θεού και Ανθρώπου.

Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη: Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό με δύο κουβέντες. Νομίζω όμως, πως στην παράσταση μας, ο Χορός είναι κάτι περισσότερο από μία φυσική παρουσία, είναι η εσωτερική φωνή των δύο αδελφών. Είναι ο οφθαλμός που τα πανθ’ ορά. Είναι η Κλωθώ της ιστορίας.

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Χορού στην αρχαία Τραγωδία;

Δανάη Μουτσοπούλου: Στην παράστασή μας ο Χορός είναι πολύ σημαντικός διότι είναι συνεχώς παρών και κινεί τα νήματα της ιστορίας. Είναι κινητήρια δύναμη. Μπορεί να τους μετακινεί, να τους βασανίζει, να τους δίνει θάρρος μιας και ξέρει εκ των προτέρων την ιστορία.

Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη: Ο Χορός είναι η αρχαία Τραγωδία. Αυτή η παρουσία του Χορού, είναι που το διακρίνει ως είδος από τα άλλα θεατρικά είδη.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα; Πώς έχετε δουλέψει μαζί;

Δανάη Μουτσοπούλου: Ο Γιάννης είναι ένας δυναμικός και ευφυής σκηνοθέτης. Έχει απίστευτη ορμή σκέψης και μια μαγική ικανότητα να σε συμπαρασύρει. Ο τρόπος που δούλεψε μαζί μας βασίστηκε πολύ στη μελέτη και στην έρευνα ώστε να βρεθούμε όλοι μαζί σε μια κοινή κατανόηση και έπειτα μας ενθάρρυνε πολύ να μοιραστούμε τις ιδέες μας. Το ωραίο με τον Γιάννη είναι ότι είναι αληθινός και αυθόρμητος στην πρόβα, τη μια στιγμή λέει κάτι με το χιούμορ του και λύνεσαι στα γέλια και την άλλη βουτάει σε έναν κόσμο πολύ προσωπικό και εύθραυστο.

Ιωάννα Λέκκα: Ο Γιάννης είναι  τρομερά ευφυής. Ξέρει να δένει την ομάδα, μας ένωσε αμέσως με χιούμορ, χωρίς καμία αμηχανία. Οι πρόβες μας είναι πολύ όμορφες, με μεγάλη έρευνα, σεβασμό και έμπνευση! Νόμιζα πως θα είναι πιο δύσκολο μετά από όλο αυτό το κλείσιμο στον καιρό της πανδημίας, αλλά ρέει και έχει να κάνει με αυτόν που οδηγεί. Φυσικά, μαζί με τον Άρη (Σερβετάλη) έχουν φτιάξει έναν κόσμο και μας έχουν μυήσει, μας έχουν βάλει μέσα, είμαστε συνένοχοι όπως συμβαίνει και στο έργο μας.

Κατερίνα Ζαφειροπούλου: Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με το Γιάννη Κακλέα. Η όλη διαδικασία, από την αρχή των ακροάσεων μέχρι και σήμερα είναι συνεχώς απολαυστική. Ο Γιάννης είναι ένας πολύ έμπειρος σκηνοθέτης, που ξέρει να κάνει πολύ καλά αυτό που έχει εμπνευστεί. Η ανάγνωσή του πάνω στο κείμενο του Ορέστη είναι ειλικρινά αποκαλυπτική. Ήδη από την περίοδο του «τραπεζιού», όπως αποκαλούμε την πρώτη περίοδο των προβών, ο Γιάννης δημιούργησε ένα κλίμα ανταλλαγής στο θίασο, έρευνας πάνω στο υλικό, προσωπικής εμπλοκής, με ειλικρίνεια και σεβασμό στην άποψη και τις ιδέες του καθενός. Όλο αυτό μετατρέπει το κλίμα της πρόβας σε ένα πραγματικό lab, που όλοι μαζί εργαζόμαστε και ερευνάμε πάνω σε έναν κόσμο, ο καθένας από το «πόστο» του. Και φυσικά δένει την ομάδα πίσω από έναν κοινό σκοπό, την πίστη προς αυτό που κάνουμε.

Η δραματουργική επεξεργασία που έχει κάνει στο κείμενο είναι απολύτως καίρια, με μία τάση –θα έλεγα- να «γειώσει» το κείμενο, να το κατεβάσει στο σήμερα, έτσι που να αφορά και εμάς, που είμαστε μέσα σε αυτόν τον «άλλο» κόσμο, αλλά και κάθε θεατή που θα κληθεί να συμπαρασυρθεί μαζί μας. Και νομίζω αυτό, το να «ξεπεράσεις» ουσιαστικά το κείμενο και έτσι να το φέρεις ειλικρινά κοντά σου, είναι και ο τρόπος να αναδείξεις σε βάθος τον κόσμο που φέρει. Η παράστασή μας χρειάζεται την πνευματική συμμετοχή του θεατή, αλλά ταυτόχρονα περνάει πολύ καθαρά τα μηνύματα που προκύπτουν. Κι όλα αυτά προχωρούν παράλληλα με ένα κλίμα αστείρευτου χιούμορ και προσωπικής εξέλιξης. Είναι ειλικρινής χαρά αυτή η συνεργασία.

Πώς δουλέψατε με τον Άρη Σερβετάλη πάνω στην κίνηση;

Δανάη Μουτσοπούλου: Έχουμε χύσει πολύ ιδρώτα δουλεύοντας με τον Άρη. Είναι ένας υπέροχος συνεργάτης, είναι χαρά το να σε καθοδηγεί. Από την πρώτη μέρα στις πρόβες, δούλεψε μαζί μας και έχτισε, πάνω στο υλικό που η κάθε μια μας έχει, ένα κοινό σωματικό λεξιλόγιο για την παράσταση, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον.

Κατερίνα Ζαφειροπούλου: Η διδασκαλία της κίνησης στην παράσταση γίνεται από τον Άρη Σερβετάλη. Ο Άρης είναι ένας εξαιρετικός coach ομάδας. Μέσα από το διττό ρόλο του δάσκαλου και συνεργάτη, μάς έχει δοθεί ένα τεράστιο πεδίο έρευνας στις δυνατότητες του σώματος, προβληματισμού, ανταλλαγής, «μικροχειρουργικής», όπως λέει κι εκείνος. Κι όλο αυτό μέσα από μία ελαφρότητα που μπορείς να βρεις στο παιχνίδι.

Δουλεύουμε πάνω σε ένα βασικό σωματικό λεξιλόγιο που διαρκώς εξελίσσεται και βαθαίνει, το οποίο δημιουργεί έναν τρομερά έντονο, συμπυκνωμένο «άλλο» κόσμο, ονειρικό, αλλά ταυτόχρονα σκληρό, δυνατό. Είναι μία εμπειρία που το σώμα, αλλά και το μυαλό, σίγουρα θα θυμάται.

Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη: Η έρευνα με τον Άρη είχε ως επίκεντρο τη δημιουργία ενός κινησιολογικού κόσμου, μίας γλώσσας κοινής σε όλο το θίασο. Τα εργαλεία που προκύπτουν από αυτή την εργασία, η οποία εξελίσσεται καθημερινά, χρησιμοποιούνται ως αφηγηματικοί μοχλοί, ως φάροι – οδηγοί στην εξιστόρηση του μύθου και ως σημεία συνάντησης όλων των ρόλων. Ένας κώδικας ανοιχτού τύπου που προγραμματίστηκε με βάση τον ψυχικό κόσμο του κεντρικού ζεύγους.

Αναστασία Στυλιανίδη: Πολύ μεθοδικά. Ο Άρης μας προμήθευσε, εξαρχής, με ένα συγκεκριμένο λεξιλόγιο κίνησης προκειμένου να μιλήσουμε όλοι την ίδια γλώσσα: τη γλώσσα της παράστασης του «Ορέστη». Μοίρασε σε όλους μας ένα «βαλιτσάκι» – όπως χαρακτηριστικά μας το αποκάλεσε – με τα ίδια εργαλεία προκειμένου, όμως, ο καθένας μας να χτίσει τη δική του σκηνική παρουσία, με βάση την προσωπικότητά του.

Με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίστηκε το ζητούμενο: όλοι να ταξιδεύουμε παρέα. Σε κοινό προορισμό. Έναν προορισμό που φλερτάρει με την επικινδυνότητα, τον μετεωρισμό, την ακροβασία στα όρια, την πυκνότητα και τις άνω τελείες. Αυτά είναι κάποια από τα συνθηματικά μας, που λειτούργησαν σαν πυξίδες στο ταξίδι μας και τα οποία θα αναγνωρίσουν οι θεατές σε όλες τις θερμοκρασίες και τα τοπία της παράστασης, που διαμορφώνουν τον κόσμο του «Ορέστη» μας. Είναι πολύτιμο να δουλεύεις με κάποιον ηθοποιό που έχει τόσο βαθιά γνώση της σωματικότητάς του και γνωρίζει και τον τρόπο να στη μεταβιβάσει. Η κινησιολογική ευφυία του Άρη είναι κάτι που θαύμαζα πολύ πριν συνεργαστούμε.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;

Δανάη Μουτσοπούλου: Το ωραίο είναι ότι στις πρόβες μας δουλεύουμε όλοι μαζί– Χορός και ήρωες- από την πρώτη στιγμή και έτσι είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε σκηνικά και να φτιάξουμε μια πολύ ωραία ομάδα. Είναι άνθρωποι που θαυμάζω και ήθελα πολύ να συνεργαστώ και ελπίζω να ξαναβρεθούμε και στο μέλλον.

Ματίνα Περγιουδάκη: Ήταν τύχη καλή να συνεργαστώ με όλους τους συντελεστές της παράστασης, μια τέτοια εποχή μετά από τόσο καιρό παύσεων και αναστολών. Και όπως και μια αγαπημένη συμπαίκτρια είχε πει σε πρόβα, «Το δροσερό αεράκι της Επιδαύρου θα είναι ανταμοιβή μεγάλη».

Πότε ξεκινήσατε τις πρόβες, ποια ήταν η προετοιμασία και η έρευνα που χρειάστηκε να κάνετε;

Δανάη Μουτσοπούλου: Οι πρόβες μας ξεκίνησαν μέσα Απριλίου. Η προετοιμασία μας περιελάμβανε πολλή μελέτη και έρευνα αλλά και σκληρή σωματική δουλειά. Ειδικά μετά από την καραντίνα χρειάστηκε ένας χρόνος επαναφοράς, γύμνασης και ενδυνάμωσης προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες της πρόβας.

Μπορείτε να μας περιγράψετε μια δυνατή σκηνή από την παράσταση;

Δανάη Μουτσοπούλου: Μια σκηνή που αγαπώ πολύ είναι εκείνη της συνάντησης του Ορέστη με τον παππού του Τυνδάρεω. Είναι ο λόγος τόσο ωραίος και η σχέση εγγονού και παππού, που πάντα με συγκινεί πολύ.

Ιωάννα Λέκκα: Η σκηνή που έμενα με συγκινεί ιδιαίτερα είναι η συνάντηση του Ορέστη με τον Τυνδάρεω, τον παππού του, αφού έχει σκοτώσει τη μητέρα του και κόρη του Τυνδάρεω. Εκεί όλες οι σχέσεις και οι δεσμοί της συγγένειας και των αναμνήσεων βγαίνουν σαν ποτάμι. Είναι πάνω από τους ανθρώπους και τα γεγονότα.

‘Ισως και μένα το μεγάλωμά μου με τους παππούδες είναι κάτι καθοριστικό και η συνάντηση αυτή στο έργο με συγκινεί όπως και οι φράσεις αυτές «Πώς θα τον αντικρύσω, δεν έχω μάτια να τον δω να του πω να του θυμίσω ότι σ’ αυτόν χρωστάω το πιο υπέροχο δώρο που μου έκανε ποτέ άνθρωπος στη ζωή μου, να μην ξεχνώ την ευτυχία να είσαι παιδί».

Ο Γιάννης Κακλέας υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία της παράστασης «Ορέστης» του Ευριπίδη. (Φωτογραφίες: Κώστας Γκιόκας).

Πληροφορίες παράστασης «Ορέστης» του Ευριπίδη

Σκηνοθεσία /Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη / Γιάννης Κακλέας
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Κίνηση: Άρης Σερβετάλης
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγελική Τρομπούκη
Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Άρης Κακλέας
Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Καλαβρού
Βοηθός συνθέτη: Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου
Βοηθός Φωτίστριας: Στέβη Κουτσοθανάση

Διαφήμιση- social media: Renegade Media/ Bασίλης Ζαρκαδούλας

Ηθοποιοί:

Άρης Σερβετάλης (Ορέστης)
Μαίρη Μηνά (Ηλέκτρα)
Πάνος Βλάχος (Μενέλαος)
Αιμιλιανός Σταματάκης (Πυλάδης)
Γιώργος Ψυχογιός (Τυνδάρεως)
Νικολέτα Κοτσαηλίδου (Ωραία Ελένη)
Ζερόμ Καλουτά (Φρύγας)

Χορός:
Κατερίνα Ζαφειροπούλου, Άλκηστις Ζιρώ, Νίκη Λάμη, Ιωάννα Λέκκα, Δανάη Μουτσοπούλου, Ματίνα Περγιουδάκη, Ελίζα Σκολίδη, Αναστασία Στυλιανίδη, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη

Παραγωγή: ΤΕΧΝΗΧΩΡΟΣ

Προπώληση Εισιτηρίων για Επίδαυρο:
https://www.ticketservices.gr/event/aef-orestis/?lang=el

Ημερομηνίες περιοδείας «Ορέστης» του Ευριπίδη

16 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
17 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
18 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
20 ΙΟΥΛΙΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟ-ΘΕΑΤΡΟ ΕΡΩΦΥΛΛΗ (ΦΟΡΤΕΤΖΑ)
21 ΙΟΥΛΙΟΥ ΧΑΝΙΑ- ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ
22 ΙΟΥΛΙΟΥ ΧΑΝΙΑ- ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ
23 ΙΟΥΛΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
24 ΙΟΥΛΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
26 ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ-ΔΗΜΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ- ΧΟΛΑΡΓΟΥ
27 ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ-ΔΗΜΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ- ΧΟΛΑΡΓΟΥ
28 ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
29 ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
31 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝ
1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝ
2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΥ(ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΛΥΜΠΟΥ)
4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΔΡΟΥ
7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΗΛΙΔΑΣ (31ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΗΛΙΔΑΣ)
23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΛΑΡΙΣΑ-ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΑΖΑΡ
24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΒΟΛΟΣ-ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ
25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ
26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ
27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΛΟΝΙΚΗ- ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ
29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΕΛΕΥΣΙΝΑ-ΠΑΛΑΙΟ ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ
30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΧΑΡΝΕΣ-ΘΕΑΤΡΟ Μ.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ – ΘΕΑΤΡΟ ”ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΝΩΤΗΣ”
2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ-ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ
3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ-ΔΗΜΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ- ΧΟΛΑΡΓΟΥ
6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΒΡΙΛΛΗΣΙΑ-ΘΕΑΤΡΟ ”ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ”
8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΝΙΚΑΙΑ-ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ
10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ
13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ-ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Δ. ΚΙΝΤΗΣ
14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ-ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Δ. ΚΙΝΤΗΣ
15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ-ΘΕΑΤΡΟ ”ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ”
4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ
5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ