Αποστόλης Ψαρρός: «Το παν στο θέατρο είναι οι συνεργασίες»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Τη νεαρή Φανσόν, μια γυναίκα στην Ευρώπη της Αναγέννησης, ερμηνεύει ο Αποστόλης Ψαρρός στην παράσταση του έργου «Το Σχολείο της Ανυπακοής». Το έργο του Πάκο Μπεθέρα ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και κάνει πρεμιέρα στο Red Jasper Cabaret Theatre στις 19 Οκτωβρίου.

Ο Αποστόλης Ψαρρός ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης μιλάει για το θέμα του έργου και τη συνεργασία του με τον Φώτη Λαζάρου. Εκτός από την παράσταση στο Red Jasper Cabaret Theatre, θα τον δούμε σε δύο ακόμα παραστάσεις στο θέατρο Ήβη και στο θέατρο Φούρνος.

Πώς αποφασίσατε να σκηνοθετήσετε το έργο «Το Σχολείο της Ανυπακοής» του Πάκο Μπεθέρα;

Νομίζω ότι το παν στο θέατρο είναι οι συνεργασίες. Και εγώ πάντοτε ήθελα να συνεργαστώ με τον πολύ καλό μου φίλο, τον Φώτη Λαζάρου, αλλά ποτέ δεν συνέπιπταν τα προγράμματά μας. Όταν βρέθηκε κοινός χρόνος και από τους δύο, έψαχνα κείμενα που μας ενδιαφέρουν και έπεσα πάνω στο «Σχολείο της ανυπακοής». Για την ακρίβεια, το έργο μου το πρότεινε η  μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμμανουήλ, που γνωρίζει και εμένα και τον Φώτη, και θεωρούσε πως μας ταιριάζει. Με ενθουσίασε αμέσως η ανάγνωσή του. Μόλις είδα και τον χώρο του Red Jasper Cabaret Theatre, στο κεφάλι μου αυτή η παράσταση είχε πια κλειδώσει.

Ποιες ήταν οι σκέψεις όταν το διαβάσατε;

Το πώς μπορεί ένα έργο που βασίζεται σε κείμενα του 15ου και 16ου αιώνα να είναι τόσο βαθιά ανθρωπιστικό και να συνομιλεί απόλυτα με το σήμερα και μάλιστα με αριστοτεχνικά χιουμοριστικό τρόπο.

Ποια είναι τα θέματα που πραγματεύεται το έργο;

Πραγματεύεται τη γυναικεία χειραφέτηση, τη σεξουαλική ελευθερία, τη θέση της γυναίκας στην εκκλησία και στην κοινωνία, και το αναντίρρητο δικαίωμά του ανθρώπου να επιλέγει να ζει τη ζωή που θέλει.

Ποιος είναι ο ρόλος που ερμηνεύετε;

Ερμηνεύω το ρόλο της νεαρής Φανσόν. Της μίας από τις δύο ξαδέρφες που συζητούν για όσα θέματα σας ανέφερα και για ακόμα περισσότερα!

Θα θέλατε να μας πείτε 1-2 φράσεις σε σχέση με την τολμηρή γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας;

Τολμηρές δεν είναι οι λέξεις καθαυτές που χρησιμοποιούνται στο έργο. Δεν μας σοκάρει η χρήση των λέξεων – και ούτε θα έπρεπε. Στην προκειμένη περίπτωση, τολμηρές είναι αυτές οι δύο γυναίκες που προσπαθούν να εκφραστούν και να μην τις καταλάβει κανείς. Είναι υποκριτικό σαν κοινωνία να μας σοκάρουν οι λέξεις, ενώ δεν μας σοκάρει το ότι κάποιοι άνθρωποι, ακόμα και το 2020, δεν μπορούν να είναι ο εαυτός τους και να εκφράζουν την άποψή τους χωρίς συνέπειες.

Προφανώς και δεν θα σας προδώσω μέρος του έργου, γιατί πολύ απλά θέλω να έρθετε να το δείτε από κοντά,  αλλά μπορώ να σας μαρτυρήσω πως ο συγγραφέας περιγράφει μία σκηνή στοματικού έρωτα, συνδυάζοντάς την άψογα με την υψηλότερη μορφή ποίησης.

Τι σημαίνει ο τίτλος του έργου;

Σημαίνει πως ο άνθρωπος προοδεύει, εξελίσσεται και μαθαίνει τον εαυτό του, όχι μόνο όταν τηρεί και εκπληρώνει οποιαδήποτε κοινωνική νόρμα της εποχής του- αλλά κυρίως όταν προβληματίζεται, ανησυχεί και εν τέλει αντιτάσσεται σε νόμους γραμμένους από υπανθρώπους για υπανθρώπους. Όταν υπακούει στη φωνή μέσα του, το ένστικτό του, το σώμα του και τους νόμους που έχουν φτιαχτεί από ανθρώπους για ανθρώπους.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον ηθοποιό Φώτη Λαζάρου;

Για μένα ο Φώτης ίσως είναι, αν όχι ο καλύτερος , ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του που έχουμε αυτή την στιγμή στο ελληνικό θέατρο. Όπως σας είπα και πριν, ήταν κάτι που περίμενα καιρό. Από τότε που γνώρισα τον Φώτη, σε μία δουλειά στο παρελθόν, αδημονούσα πώς και πώς να ξανασυναντηθώ μαζί του στη σκηνή και να χαρούμε επικοινωνώντας κάτι πάρα πολύ όμορφο και χιουμοριστικό. Συνεπώς, για εμένα όλη η διαδικασία των προβών πήρε τη διάσταση μίας δημιουργικής συνάντησης με ένα φίλο κολλητό.

Ποια –κατά τη γνώμη σας- είναι η πιο δυνατή σκηνή της παράστασης;

Προσωπικά λατρεύω τις σκηνές που προσπαθεί η μία ξαδέρφη να καταφέρει να γίνει κατανοητή στην μικρότερη ξαδέρφη της. Αυτές τις σκηνές τις απολαμβάνω περισσότερο. Αλλά η δυνατότερη σκηνή είναι το τέλος της παράστασης.

Σε ποιες άλλες θεατρικές σκηνές θα σας δούμε φέτος τον χειμώνα;

Στην επανάληψη της περσινής επιτυχίας του έργου «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του» του Γιώργου Καπουτζίδη στο θέατρο ΗΒΗ. Επίσης, στα «Παντρολογήματα» του Νικολάι Γκογκόλ στο θέατρο Φούρνος. Εκεί δεν θα δείτε εμένα να παίζω, αλλά τη σκηνοθεσία μου στο θεατρικό εργαστήρι μου, στην  αγαπημένη ομάδα μου, τους ΠΡACTORS.

Πληροφορίες παράστασης

«Το Σχολείο της Ανυπακοής»

Συγγραφέας: Πάκο Μπεθέρα

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Σκηνοθεσία/προσαρμογή: Αποστόλης Ψαρρός

Πρωτότυπη μουσική: Νάσος Κρέτσης

Φωτισμοί: Γιάννης Κωνσταντακόπουλος

Κοστούμια : Θωμάς Χουλιάρας

Φωτογραφίες: Μαρία Σπένδου

Κοσμήματα: Παΐσιος Μεντεσίδης

Αφίσα: Νάσια Σταματέλου

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ιωάννα Ιακωβίδη

Μουσικός επί σκηνής: Νάσος Κρέτσης

Ερμηνεύουν: Φώτης Λαζάρου, Αποστόλης Ψαρρός

Πού: Red Jasper Cabaret Theatre, Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη (πρώην Β’ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας), τηλ. 210 8822551

Πότε: από Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12 ευρώ / Μειωμένο 10 ευρώ

Κρατήσεις Εισιτηρίων: www.viva.gr και στο τηλέφωνο 210 88 22 551

Η παράσταση είναι κατάλληλη για άτομα άνω των 16 ετών

Υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας