Ελεάνα Καυκαλά: «Το βιβλίο “Περηφάνια και Προκατάληψη” το έχω ερωτευτεί από τότε»

Sharing is caring!

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζεται με την Ιόλη Ανδρεάδη μετά τις παραστάσεις «Οικογένεια Τσέντσι» και «Young Lear». Η Ελεάνα Καυκαλά μιλάει στο theatermag για την παράσταση «Περηφάνια και προκατάληψη» που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή στο Θέατρο Αλκυονίς. Το μυθιστόρημα της Τζέιν Όστεν παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη και σε πρωτότυπη διασκευή της ίδιας και του Άρη Ασπρούλη.

«Αυτό το έργο ήταν το πρώτο στη λίστα με τα βιβλία που έπρεπε να διαβάσουμε στο φροντιστήριο των αγγλικών όταν δίναμε για το δίπλωμα Proficiency» λέει η ηθοποιός Ελεάνα Καυκαλά. «Μάλιστα, στην αρχή ξεκίνησα να το διαβάζω με βαριά καρδιά καθώς ήταν ένα έργο που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1813, ωστόσο το τελείωσα μέσα σε μια μέρα και ήμουν 14-15 χρονών. Όταν μου είπε η Ιόλη ότι θέλει να το ανεβάσει και με ρώτησε αν μου αρέσει το έργο, της είπα ότι ήταν το πρώτο κείμενο που διάβασα εξολοκλήρου στα αγγλικά από το πρωτότυπο. Το βιβλίο “Περηφάνια και προκατάληψη” το έχω ερωτευτεί από τότε. Η απορία που είχα ήταν πως αυτό το μυθιστόρημα των πολλών χαρακτήρων και των τοπίων θα μπορούσε να μεταφερθεί στο θέατρο. Και εκεί με βρήκε μια ευχάριστη συγκυρία διότι έχει γίνει μια πολύ καλή διασκευή από την Ιόλη Ανδρεάδη και τον Άρη Ασπρούλη και όλη η αίσθηση και τα βασικά θέματα του βιβλίου περνάνε πολύ ωραία στην ιστορία και στην αφήγηση».

«Ο ρόλος που ερμηνεύω είναι η Τζέιν Μπένετ, η Ευγενία Δημητροπούλου ερμηνεύει την Ελίζαμπεθ Μπένετ και οι δύο μας είμαστε οι μεγαλύτερες κόρες της οικογένειας Μπένετ, με πατέρα μας τον Κώστα Φαλελάκη» συνεχίζει η Ελεάνα Καυκαλά.  «Τα δύο κορίτσια συναντούν τον Μίστερ Ντάρσυ που ερμηνεύει ο Δημήτρης Μοθωναίος και τον κύριο Μπίνγκλεϋ που ερμηνεύει ο Αγησίλαος Μικελάτος. Oι συναντήσεις των δύο αυτών ζευγαριών γίνονται αρχικά στο πλαίσιο των χορών της εποχής που, όπως λέει και η ίδια η συγγραφέας κι όπως λέμε και εμείς στην παράσταση, ήταν η μόνη ευκαιρία που είχαν οι γυναίκες για να κοινωνικοποιηθούν, να φλερτάρουν και να υπάρξουν κάπως αλλιώς εκτός σπιτιού. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια εποχή όπου ο ρόλος της γυναίκας ήταν πολύ περιορισμένος, ήταν τελείως εξαρτημένη αρχικά από τον πατέρα της και την οικογένειά της και στη συνέχεια από τον σύζυγο τον οποίο θα επέλεγε. Είναι ενδιαφέρον να δούμε πως αυτοί οι έρωτες που ξεκινάνε σε αυτούς τους χορούς που είναι τα μόνα μέρη που οι γυναίκες μπορούν να πάνε και υπάρξουν ως κοινωνικά όντα, ανθίζουν σε ένα πλαίσιο όπου δεν είναι δεδομένο ότι παντρεύεσαι από έρωτα. Το ειδύλλιο Ελίζαμπεθ-Μίστερ Ντάρσυ είναι από τα πιο θρυλικά ειδύλλια της λογοτεχνίας, διότι είναι ο έρωτας μετ’ εμποδίων ανάμεσα σε δύο πολύ ισχυρούς χαρακτήρες που ο ένας έχει προκατάληψη απέναντι στον άλλον και αυτό δημιουργεί τη δυσκολία και τα εμπόδια. Ο άλλος έρωτας είναι της Τζέιν και του κύριου Μπίνγκλεϋ που είναι μια πιο απλή περίπτωση καθώς η συμπάθεια και το ερωτικό ενδιαφέρον συμβαίνει χωρίς δυσκολία, παρόλα αυτά έρχεται κάπως η κοινωνική πλέον προκατάληψη και όχι η προκατάληψη του ενός προς τον άλλον για να βάλει τα εμπόδια. Στο πρώτο ζευγάρι υπάρχει η προκατάληψη του ενός προς τον άλλον που βάζει το εμπόδιο, ενώ στο δεύτερο ζευγάρι είναι η κοινωνική προκατάληψη που θέτει ξαφνικά ένα εμπόδιο και δημιουργεί τη δυσκολία στον έρωτά τους και αυτή η κοινωνική προκατάληψη μένει να ξεπεραστεί».

«Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα θέματα του βιβλίου είναι η αυτογνωσία. Και αυτό για μένα έχει να κάνει με το πόσο οι ίδιοι οι ήρωες δημιουργούν μικρές αυταπάτες στους εαυτούς τους -εξού και ο τίτλος του “Περηφάνια και προκατάληψη”- σε σχέση με το πώς θα δομήσουν τη μεταξύ τους σχέση βάσει μιας προκατάληψης ή βάσει του αληθινού τους συναισθήματος, βάσει μιας εικόνας για τον άλλον που είναι η πραγματική του εικόνα και όχι αυτό που νομίζουμε για αυτόν. Είναι ενδιαφέρον πως λίγο πριν εμφανιστεί η ψυχανάλυση οι ήρωες χρησιμοποιούν πολλές φράσεις όπως νόμιζα πως ήξερα ποιος είμαι ή ότι η εικόνα που είχα για σένα. Το πολύ ωραίο κείμενο που έχουν φτιάξει η Ιόλη και ο Άρης δίνει μια δομή, δίνει σε εμάς τους ηθοποιούς τη δυνατότητα να αναπτύξουμε σχέσεις και να ξέρουμε ποια είναι τα θέματα που διαπραγματευόμαστε. Αυτό λειτουργεί και σκηνικά πολύ ωραία γιατί ξέρουμε που πατάμε, ποιες είναι οι ιστορίες που πάμε να αφηγηθούμε οπότε βοηθάει να είμαστε ως ηθοποιοί δημιουργικοί. Με την Ιόλη υπάρχει αγάπη και εκτίμηση και ένας κώδικας επικοινωνίας, σα να μιλάς την ίδια γλώσσα με τον άνθρωπο που σε σκηνοθετεί και δημιουργεί όλο αυτό το σύμπαν και πας να χτίσεις από εκεί και πάνω. Είμαστε πέντε ηθοποιοί με πέντε εντελώς διαφορετικές ενέργειες στην παράσταση που όμως  αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Επίσης, ο Νίκος Χαρλαύτης έχει κάνει τα κοστούμια μας, η Δήμητρα Λιάκουρα τα σκηνικά και ο  Γιάννης Χριστοφίδης την πρωτότυπη μουσική σύνθεση και βλέπουμε ότι στην πράξη με τη σκηνοθεσία της Ιόλης ο κάθε συντελεστής είναι ένας συνδημιουργός πάνω στη σκηνή. Δηλαδή, το κοστούμι, το σκηνικό, η μουσική, τα φώτα έρχονται να αφηγηθούν την ιστορία με τον τρόπο τους. Είναι μια πολύ ωραία συγκυρία, γιατί είναι όλοι άνθρωποι που αγαπούν πολύ τη δουλειά τους».

Πληροφορίες παράστασης

«Περηφάνια και Προκατάληψη» της Τζέιν Όστεν

Μετάφραση – Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη

Πρωτότυπη διασκευή για το θέατρο: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης

Δραματολόγος: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου

Σκηνογραφία: Δήμητρα Λιάκουρα

Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης

Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Γιάννης Χριστοφίδης

Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου

Βοηθός Σκηνογράφου: Έλενα Μπούγου

Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης

Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος

Παραγωγή: Θεατρικές Σκηνές

Παίζουν: Ευγενία Δημητροπούλου, Δημήτρης Μοθωναίος, Αγησίλαος Μικελάτος, Ελεάνα Καυκαλά, Κώστας Φαλελάκης

Πού: Θέατρο Αλκυονίς, Ιουλιανού 42, τηλ. 216 9003309.

Πότε: από 14 Φεβρουαρίου 2020 και κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο στις 18.00 και στις 21.00, Κυριακή στις 19.00.

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια: 15 και 20 ευρώ

Η πλοκή

Η ανεξάρτητη Ελίζαμπεθ και η αθώα Τζέιν, οι μεγαλύτερες κόρες της οικογένειας Μπένετ, προσπαθούν να ανακαλύψουν την ευτυχία και τον έρωτα μέσα στους κοσμικούς κύκλους της επαρχιακής Αγγλίας.  Όταν στην μικρή τους πόλη φτάνουν για διακοπές δύο νεαροί και πλούσιοι αριστοκράτες, ο υπερόπτης κύριος Ντάρσυ και ο δανδής φίλος του, κύριος Μπίνγκλεϋ, η μικρή κοινωνία της περιοχής αναστατώνεται και ανάμεσα στις οικογένειες που έχουν ανύπαντρες κόρες αναπτύσσεται έντονος ανταγωνισμός για το ποιες θα κερδίσουν τους δυο περιζήτητους γαμπρούς.   Ο περήφανος χαρακτήρας των ηρώων και οι κοινωνικές τους προκαταλήψεις, θα προκαλέσουν μια σειρά από παρεξηγήσεις, ματαιώσεις, αστείες και συγκινητικές στιγμές, πείσμα, μίσος, θυμό και απογοήτευση. Μέχρι τη στιγμή που η περηφάνια της μιας πλευράς και η προκατάληψη της άλλης υποχωρήσουν, μπροστά στον αληθινό, τον μεγάλο, τον ατόφιο έρωτα που γεννιέται όταν οι άνθρωποι συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους και μπορούν να παραδεχτούν τα αληθινά τους συναισθήματα.

Λίγα λόγια για το έργο

Το «Περηφάνια και Προκατάληψη» γράφτηκε το 1797 από την Τζέιν Όστεν σε ηλικία μόλις 22 ετών και παρόλα αυτά αποτελεί το δεύτερο σε σειρά δημοσίευσης έργο της, μετά το «Λογική και Ευαισθησία». Είναι το διασημότερο και επιδραστικότερο μυθιστόρημα της σπουδαίας βρετανίδας συγγραφέως, ωστόσο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1813, δηλαδή 16 χρόνια μετά τη συγγραφή του, καθώς δεχόταν συνεχώς την απόρριψη των εκδοτικών οίκων της εποχής. Ο πρώτος τίτλος -και πολύ προφητικός για την ίδια τη συγγραφέα και τις απορρίψεις που υφίστατο- ήταν «Πρώτες Εντυπώσεις». Πέρα από κάθε ανάλυση, το «Περηφάνια και Προκατάληψη» αποτελεί κυρίως μια σπουδή της μοίρας της γυναίκας σε μια κοινωνία όπως αυτή του 18ου αιώνα, οπού ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστεί κοινωνικά με ίσους όρους, δηλαδή ως άνθρωπος με κρίση, απόψεις και επιλογές, χαρακτηριστικά που αποδίδονταν αποκλειστικά στους άντρες.  Χαρακτηριστικότερο όλων το γεγονός ότι η ίδια η συγγραφέας αναγκαζόταν να υπογράφει τα περισσότερα από τα μυθιστορήματά της με αντρικό ψευδώνυμο για να βρίσκουν εκδοτικό αποδέκτη.