Άλκηστη Ηλιάδη: «Το «Ψ.» είναι μια ιστορία για τα στόματα που (μας) κλείνουν και (μας) κλείνουμε»
5 Μαρτίου 2020
Τατού Δέδε: «Στη δουλειά μου προέχει η πειθαρχία, η εργατικότητα, η συναδελφικότητα και η αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε»
6 Μαρτίου 2020
Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου
Πέντε διαφορετικοί όσο και συνηθισμένοι άνθρωποι καταλήγουν να μοιράζονται τις πιο ακραίες εμπειρίες, πρωταγωνιστώντας άθελά τους στη μαύρη κωμωδία «Ζιγκ Ζαγκ στις Νεραντζιές». Ο Κωνσταντίνος Γεωργαλής μιλάει για το έργο της Έρσης Σωτηροπούλου που γίνεται για πρώτη φορά θεατρική παράσταση από την Ομάδα Lab.oratorium η οποία ανεβαίνει στο Θέατρο 104. Πρόκειται για ένα βιβλίο ορόσημο της δεκαετίας του 1990, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε Ελλάδα και εξωτερικό και βραβεύτηκε το 2000 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και το Βραβείο του Περιοδικού Διαβάζω.
Ποιες ήταν οι σκέψεις όταν διαβάσατε το κείμενο της Έρσης Σωτηροπούλου;
Την πρώτη φορά που το διάβασα σκέφτηκα ότι μάλλον δεν με αφορά. Τη δεύτερη το αγάπησα. Την τρίτη μπερδεύτηκα. Βρίσκομαι στην τέταρτη ανάγνωση …
Για ποια θέματα μιλάει το έργο;
Θα χαρακτήριζα το έργο ως μια ιστορία σκληρής ενηλικίωσης. Με όλα τα θέματα που μπορεί να φέρει αυτή η στιγμή της ζωής μας. Η αναζήτηση της ταυτότητας, η μοναξιά, ο έρωτας, το ποιός είμαι και το ποιός θέλω να είμαι, η οικογένεια, η ευθύνη του εαυτού μας είναι θέματα που διαπερνούν όλο το έργο.
Ποιος είναι ο ρόλος που ερμηνεύετε;
Η προσπάθεια μας είναι όλοι μαζί να πούμε μια ιστορία. Να αφηγηθούμε το πώς θα βρει τους πέντε ήρωες το τέλος του καλοκαιριού του 1999. Ο ρόλος μου σε αυτή την παράσταση είναι να κοινωνήσω στο θεατή αυτά που οι ήρωες θα ήθελαν να πουν και δεν το κάνουν, τις σκέψεις τους, τις επιθυμίες τους. Να προωθήσω την ιστορία τους είτε μέσω της αφήγησης, είτε αναλαμβάνοντας δράση ως ένας πατέρας που ανησυχεί για το παιδί του, ένας θείος σε μια παραλιακή ταβέρνα, ένας γιατρός που μόλις ανακάλυψε μια σπάνια ασθένεια.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Βασίλη Καλφάκη με τον οποίο έχετε δουλέψει στην παράσταση «Ένας Ήρωας του Καιρού μας»;
Με τον Βασίλη γνωριζόμαστε πολύ πριν μπούμε μαζί στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου όπως και με τα περισσότερα μέλη του Lab.oratorium. Aν κάτι μπορώ να πω για αυτή τη συνεργασία που έχουμε χτίσει με το Lab είναι ότι για μένα είναι ένας τόπος συνάντησης, ανταλλαγής ιδεών και συνδημιουργίας.
Πώς είναι η σκηνοθετική και αισθητική οπτική της παράστασης;
Μια αίθουσα αναμονής. Επτά άνθρωποί σε επτά καρέκλες που περιμένουν να σου πουν μια ιστορία. Η παράσταση θα μπορούσα να πω πως είναι θραύσματα μια καθημερινής ζωής. Στιγμές ζωής, ίσως όμως λίγο διαστρευλωμένες μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό. Επί σκηνής προσπαθήσαμε να φτιάξουμε κόσμους που τα πρόσωπα του έργου ζουν και κόσμους που πλάθουν με τη φαντασία τους.
Ποια –κατά τη γνώμη σας- είναι η πιο δυνατή σκηνή της παράστασης;
Δεν ξέρω αν μπορώ να διαλέξω την πιο δυνατή σκηνή. Μπορώ να πω όμως σκηνές μέσα στην παράσταση που έχουν μια δυναμική που εμένα με συγκινεί ιδιαίτερα. Θα έλεγα, λοιπόν, τον τρόπο που ξεκινάνε να ξεδιπλώνονται οι κόσμοι των ηρώων και η στιγμή που ένας από τους ήρωες τολμάει να παραδεχτεί ότι «πονάει».
Ποια θέματα σας απασχολούν ως καλλιτέχνη;
Ο Άνθρωπος. Η ανθρώπινη φύση. Το υλικό με το οποίο είμαστε πλασμένοι και πως αυτό μεταλλάσσεται ανάλογα με τις συνθήκες και τις περιστάσεις που βρισκόμαστε. Για τι πράγματα είναι ικανό αυτό το πλάσμα; Πως φτάνει ένας άνθρωπος να «βλάψει» έναν άλλον; Πως δημιουργείται ένας φασίστας; Πως κάποιος τολμάει να πει ότι αγαπά με κάθε κόστος ; Πως κάποιος έχει θεό το χρήμα; Πόσο φως μας αναλογεί; Πόσο σκοτάδι; Αν κάτι με συγκινεί και με κάνει να θέλω να κάνω αυτή τη δουλειά είναι ακριβώς αυτή η αναζήτηση. Στα θεατρικά ή λογοτεχνικά έργα βλέπεις ανθρώπους/ήρωες να παλεύουν για την «ευτυχία», μέσα από έναν προσωπικό τους ηθικό κώδικα. Αυτό είναι που προσπαθώ να καταλάβω και να δικαιολογήσω σε αυτά τα πλάσματα.
Επόμενα σχέδια;
Ένα ταξίδι έχω προγραμματίσει προς το παρόν και αρκετά όνειρα όταν επιστρέψω.
Πληροφορίες παράστασης
«Ζιγκ Ζαγκ στις Νεραντζιές» της Έρσης Σωτηροπούλου
Διασκευή κειμένου: Lab.oratorium
Σκηνοθεσία: Βασίλης Καλφάκης
Σκηνικά: Ερμίνα Αποστολάκη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Φώτης Σιώτας
Επιμέλεια κίνησης: Φωκάς Ευαγγελινός
Φωτισμοί: Άννα Σμπώκου
Α’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Νικολόπουλος
Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Στέλλα Ψαρουδάκη
Φωτογραφίες/ Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Lab.oratorium
Ερμηνεία (με αλφαβητική σειρά): Ασημίνα Αναστασοπούλου, Θεοδώρα Γεωργακοπούλου, Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Απόστολος Καμιτσάκης, Φώτης Κουτρουβίδης, Δάφνη Νικητάκη, Περσεφόνη Παντοπούλου
Πού: Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41 (σταθμός μετρό Κεραμεικός), τηλ. 210 3455020
Πότε: από 24 Φεβρουαρίου 2020 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15
Εισιτήρια: 12 ευρώ (γενική είσοδος), 8 ευρώ (μειωμένο), 5 ευρώ (ατέλειες)
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Το ομώνυμο βιβλίο θα επανακυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη τον Φεβρουάριο 2020.
