Ηλέκτρα Νικολούζου: « Στην παράσταση δεν υπάρχουν ρόλοι, γιατί τους ρόλους το σώμα μας τους ερμηνεύει»
27 Φεβρουαρίου 2020
Γιωργής Τσουρής: «Αυτά τα κείμενα είναι πιστεύω και χρήσιμα και κρίσιμα»
29 Φεβρουαρίου 2020
Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου
Πριν από τρία χρόνια είχε παίξει στον «Γλάρο», πέρυσι στον «Θείο Βάνια» και φέτος στις «Τρεις Αδελφές». Η ηθοποιός Σύρμω Κεκέ μιλάει για τον αγαπημένο της Ρώσο συγγραφέα Αντόν Τσέχωφ και το ρόλο της στο έργο που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς στο Θέατρο Βεάκη. Η παράσταση επιχειρεί μια εκ νέου επίσκεψη στο έργο. Οι εμβληματικές ηρωίδες του Τσέχωφ μεγάλες πια, ξαναβουτάνε σε ένα τοπίο μνήμης, σε μια ειδική στιγμή που δεν μπορούν να ξεπεράσουν, στη στιγμή που υποσχόταν ελπίδα και αλλαγή. Ένας οριοθετημένος χώρος όπου κατοικούνε αιώνια οι αναμνήσεις τους και ξεγλιστράνε όλα τα πρόσωπα που καθόρισαν τη μοίρα τους. Οι ήρωες του έργου ξαναέρχονται αντιμέτωποι με τις επιλογές τους, με τον χρόνο και το πέρασμά του και σε μια επαναδιαπραγμάτευση της στιγμής που τους οδήγησε στην οδύνη. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο «Θέατρο Τέχνης» της Μόσχας από τον Κονσταντίν Στανισλάφσκι το 1901.
«Είναι ένα συγγραφέας που προσωπικά θαυμάζω, λατρεύω και επικοινωνώ. Το λέω αυτό, γιατί συχνά ακούω σχόλια ότι είναι παρωχημένος ή ότι αυτά που έχει γράψει δεν μας αφορούν πια, το οποίο μου κάνει τρομερή εντύπωση» λέει η ηθοποιός Σύρμω Κεκέ. «Θυμάμαι όταν πρωτοδιάβασα κείμενά του ότι μου είχε κάνει εντύπωση -καθότι γιατρός και ο ίδιος προφανώς είχε ασχοληθεί πολύ με τους ανθρώπους- το πόσο καταλάβαινε και αποτύπωνε τη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Και θυμάμαι συγκεκριμένα για την Ιρίνα, το πόσο καθαρά περιγράφει μια γυναίκα που παθαίνει κρίσεις πανικού και κατάθλιψη. Έχω παίξει και στον “Βυσσινόκηπο”, έχω ξανακάνει τις “Τρεις αδελφές” και μάλιστα έχω πει ότι αν σαν ηθοποιός έπρεπε να είμαι καταδικασμένη να κάνω έναν συγγραφέα για πάντα νομίζω θα διάλεγα τον Τσέχωφ. Είναι ένα πολύ φωτισμένο μυαλό και μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα και επίσης τρομερός τεχνίτης. Πέραν από τον βαθύ πυρήνα που τον απασχολεί στα έργα του, ο ίδιος αγαπάει πολύ τους ανθρώπους αλλά επίσης τα κείμενά του είναι τρομερά καλά εργαλεία για έναν ηθοποιό, γιατί έχουν ρυθμό, κρατάει τριάδες και δυάδες στις λέξεις και παύσεις. Ο Τσέχωφ έχει δουλέψει πάρα πολύ μέχρι να παραδώσει το κάθε κείμενό του που είναι τόσο μελετημένο και ρυθμικό. Είχε και πολύ ενδιαφέρον να περάσω στο καπάκι από ένα έργο του Τσέχωφ σε ένα άλλο με δύο διαφορετικούς σκηνοθέτες και με μια διαφορετική αντιμετώπιση. Τον “Θείο Βάνια” που κάναμε με την Μαρία Μαγκανάρη μέχρι πέρυσι και τις “Τρεις αδελφές” που κάνουμε τώρα με τον Δημήτρη Καραντζά. Με τον Δημήτρη έχουμε ξαναδουλέψει, είναι ένας άνθρωπος που μπορούμε να συνομιλήσουμε και να επικοινωνήσουμε οπότε ήταν μια πολύ ωραία συνεργασία και μάλιστα μου έκανε εντύπωση το ότι μου ζήτησε να παίξω τη Νατάσα. Ίσως κάποιος άλλος σκηνοθέτης δεν θα σκεφτόταν εμένα για αυτόν το ρόλο, που θεωρώ ότι είναι ένας δύσκολος αλλά και καταπληκτικός ρόλος. Έψαξα να βρω και τα δίκια αυτής της γυναίκας, γιατί είναι η νύφη που μπαίνει σε ένα σπίτι και αντιπροσωπεύει μια κοινωνική αλλαγή. Ουσιαστικά είναι η μικροαστή που αρχίζει να εμφανίζεται και στην ίδια τη ρωσική κοινωνία εκείνη την εποχή και εγώ ανέτρεξα σε πολύ προσωπικές μνήμες από δικά μου πρόσωπα όταν ήμουν παιδί. Θυμήθηκα συγγενείς και φίλους των γονιών μου να έρχονται από το χωριό τους και να μένουν στην Αθήνα και το πώς τους αντιμετώπιζαν και τι συνέβαινε στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Προσπάθησα να κάνω μια πιο προσωπική σύνδεση με αυτό το πρόσωπο και να ανασύρω μνήμες. Αυτό είναι κάτι που δεν το κάνω πάντα».
«Διαβάζοντας Τσέχωφ βλέπω σημεία στα οποία επανέρχεται, τα ξαναδουλεύει και τα ξαναφέρνει στο προσκήνιο. Σχεδόν σε όλα του τα έργα υπάρχει ένας γιατρός, τον απασχολεί πολύ το οικολογικό θέμα ήδη από τότε, από το 1890, που είναι σοκαριστικό να το ακούς σήμερα και ουσιαστικά συνήθως οι ήρωές του ονειρεύονται μια άλλη ζωή. Ονειρεύονται κάτι να αλλάξει αλλά επειδή στην πλειοψηφία τους είναι απλά πρόσωπα που κυρίως παραπονιούνται και δεν δρουν ιδιαίτερα, ζουν με ένα απωθημένο το οποίο είναι στο χέρι τους να αλλάξει, αλλά παραμένει απωθημένο. Είναι σα να λέμε ότι αν χάσουν τη Μόσχα τους, είναι σαν αυτό με τους βαρβάρους που λέει ο Καβάφης, αν πήγαιναν στη Μόσχα είναι σα να μην υπήρχε τίποτα άλλο να περιμένουν στη ζωή τους. Είναι μια ανάγκη για να κρατιούνται στη ζωή ένα όνειρο να περιμένουν και κάτι να προσδοκούν».
Πληροφορίες παράστασης
«Τρεις Αδελφές» του Αντόν Τσέχωφ
Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης – Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Σκηνικά: Μαρία Πανουργιά
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Σύμβουλος δραματουργίας: Αντώνης Αντωνόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Ασημίνα Αναστασοπούλου
Φωτογραφίες παράστασης: Γκέλυ Καλαμπάκα
Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου, Μαρία Κεχαγιόγλου, Ορφέας Αυγουστίδης, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Σύρμω Κεκέ, Γιάννης Κλίνης, Αινείας Τσαμάτης, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Νίκος Μάνεσης. Και οι Υβόννη Μαλτέζου και Δημήτρης Πιατάς.
Πού: Θέατρο Βεάκη, Στουρνάρη 32, Αθήνα, τηλ. 210 5223522
Πότε: από 17 Ιανουαρίου 2020 και κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 19.00, Πέμπτη στις 20.00, Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο στις 18.00 και στις 21.00
Εισιτήρια: Τετάρτη και Σάββατο (στις 18.00), Γενική είσοδος 18 ευρώ, μειωμένο 15 ευρώ (σε όλες τις ζώνες), Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο (στις 21.00) και Κυριακή, Α’ Ζώνη πλατείας: Καν. 25 ευρώ – Μειωμ. 17ευρώ, Β’ Ζώνη Πλατείας: Καν. 20 ευρώ, Μειωμ. 17 ευρώ, Α’ Ζώνη Εξώστη: Καν. 20 ευρώ, Μειωμ. 17 ευρώ, Β’ Ζώνη Εξώστη: Καν. 17 ευρώ, Μειωμ. 15 ευρώ
