Η Μυρτώ Γκόνη μιλάει για τον «Επιθεωρητή»
26 Φεβρουαρίου 2020
Σύρμω Κεκέ: «Ο Τσέχωφ έχει δουλέψει πολύ μέχρι να παραδώσει το κάθε κείμενό του»
28 Φεβρουαρίου 2020
Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου
Μονάδα μέτρησης της Ιστορίας είναι η καθημερινότητα. Αυτό το «κάθε μέρα» της ατομικής και της συλλογικής εμπειρίας, των προσωπικών και αντικειμενικών μικρό-ιστοριών διαγράφει και περιγράφει τον ορίζοντα, το τροχήλατο μιας Ιστορίας που μας περιέχει. Κομμώτριες ή στα χέρια μιας άλλης το κεφάλι τους. Μεταπολίτευση ή εισαγωγή σ’ ένα θέαμα. Η ηθοποιός Ηλέκτρα Νικολούζου μιλάει στο theatermag για τη συνεργασία της με τον σκηνοθέτη Μιχαήλ Μαρμαρινό στην παράσταση «Κομμώτριες / Μεταπολίτευση, Τζιανγκ-Σιν-Μπι-Σιν, Φαντάσου την καρδιά μου δική σου» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον.
«Με τον Μιχαήλ έχουμε μια σχέση πολλών χρόνων, είμαστε πλέον μια οικογένεια και δεν είναι απλά μια δουλειά και ένας σκηνοθέτης που κάνω μια ακόμη παράσταση» λέει η ηθοποιός Ηλέκτρα Νικολούζου. «Ο ίδιος είχε μεγάλη ανάγκη να ξαναφτιάξει μια παράσταση η οποία στη γραφή της να είναι πολύ κοντά στη δομή του “Εθνικού Ύμνου” που σκηνοθέτησε το 2001. Στην γραφή της επαναλαμβάνω όχι σαν παράσταση, που για μένα ο “Εθνικός Ύμνος” ήταν η πρώτη παράσταση που έκανα πριν 19 χρόνια. Υπήρχε κάπως η μνήμη και η ανάγκη να ξαναβρεθούμε μαζί σε κάτι αντίστοιχης γραφής. Και εννοώ ότι δεν υπάρχει έργο αλλά μόνο η ιδέα ενός πράγματος που φτιάχνει το έργο, η σκηνοθεσία ως δραματουργία όπως ο ίδιος λέει ο Μιχαήλ. Μιλάμε πολύ καιρό για την παράσταση “Κομμώτριες / Μεταπολίτευση, Τζιανγκ-Σιν-Μπι-Σιν, Φαντάσου την καρδιά μου δική σου”, πριν ξεκινήσουμε τις πρόβες που διήρκησαν πάνω από τέσσερις μήνες. Βέβαια, έτσι και αλλιώς έχουμε μια ανταλλαγή απόψεων και είναι ένας φίλος και ένας άνθρωπος που ανταλλάσσω καθημερινά απόψεις και ανησυχίες είτε δουλεύουμε μαζί είτε όχι. Έτσι λοιπόν, δεν υπήρχε έτοιμο κείμενο, αλλά φτιάχτηκε καθ’ οδόν. Όλοι οι ηθοποιοί έχουμε κάνει μια τεράστια έρευνα με συνεντεύξεις, ιστορικά και προσωπικά γεγονότα μέσα από την ποίηση, τη λογοτεχνία, το σινεμά αλλά πάντα με βάση και με πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο, όσο μπορεί τουλάχιστον να είναι αυτό το ιστορικό πλαίσιο της Μεταπολίτευσης συγκεκριμένο από το 1974 και μετά, γιατί η Ιστορία ανοίγει και έχει πολλά παρακλάδια».
«Οι καλλιτέχνες έτσι και αλλιώς για το χρόνο μιλάμε ή προσπαθούμε να μιλήσουμε για αυτόν» συνεχίζει η Ηλέκτρα Νικολούζου. «Ο χρόνος είναι αυτό που μας απασχολεί, αλλά και όλοι οι άνθρωποι γενικά για το χρόνο προσπαθούμε να μιλήσουμε. Αν καθίσει κανείς και δει τα ιστορικά γεγονότα στη σειρά, δηλαδή από το 1974 και μετά που ήταν ο Καραμανλής, μετά έπεσε η Χούντα, μετά ήρθε ο Παπανδρέου και εσύ αναρωτιέσαι στο τώρα εγώ που είμαι, όλα αυτά έχουν συμβεί αλλά τώρα πού είμαστε; Υπάρχει μια φράση που λέει ο κόσμος χωρίζεται σε αυτά που θυμάμαι και σε αυτά που αγαπώ. Αυτό είναι η μνήμη. Υπάρχει σαφέστατα συλλογική μνήμη στα πράγματα, αλλά ειδικά όταν αναρωτιέσαι εγώ τότε είχα γεννηθεί ή πού ήμουν; Όταν για παράδειγμα έγινε η έκρηξη στο Τσερνόμπιλ πόσο χρονών ήμουν; Άρα αφενός μέσα από το προσωπικό βίωμα υπάρχει μνήμη, αλλά και αφετέρου αν δεν έχεις βιώσει κάτι, κατά τη γνώμη μου πάντα, το βιώνουμε από μάτια άλλων και στόματα άλλων με έναν τρόπο. Στην παράσταση δεν υπάρχουν ρόλοι, γιατί τους ρόλους το σώμα μας τους ερμηνεύει. Άρα και πάλι εμείς είμαστε, οι ηθοποιοί, ακόμα και ρόλοι να υπάρχουν. Ωστόσο, αυτή είναι μια δική μου θέση απέναντι σε αυτό που λέμε πολύ γενικά θέατρο. Το σώμα του κάθε ηθοποιού “χρησιμοποιείται” για να πει λόγια άλλων, για να πει λόγια ανθρώπων που δεν υπάρχουν ή που υπήρξαν, είναι ένας αγωγός σε κάθε παράσταση. Και σε αυτή την παράσταση αυτό κάνουμε. Δανείζουμε το σώμα μας, τη φωνή μας, τα δάκρυά μας και την καρδιά μας που χτυπάει σε λόγια άλλων, αλλά και σε λόγια δικά μας. Αυτό, και τώρα που το λέω με συγκινεί, είναι ένα πράγμα ενιαίο και δεν διαχωρίζεται. Δεν υπάρχουν ρόλοι, υπάρχουμε όμως εμείς, οι ηθοποιοί αντιμέτωποι με την Ιστορία και με τον εαυτό μας».
Πληροφορίες παράστασης
«Κομμώτριες / Μεταπολίτευση, Τζιανγκ-Σιν-Μπι-Σιν, Φαντάσου την καρδιά μου δική σου»
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Δραματουργία: Μιχαήλ Μαρμαρινός – Theseum Ensemble
Μουσική: Larry Gus
Σκηνογραφία – Σχεδιασμός κοστούμιών: Έφη Μπίρμπα
Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ελισάβετ Ξανθοπούλου, Ξανθή Σπανού
Βοηθός Σκηνογράφου: Αμαλία Κακαλοπούλου
Γραφίστας: Πέτρος Παράσχης
Τρέιλερ παράστασης: Γρηγόρης Πανόπουλος
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Παίζουν (κατά αλφαβητική σειρά): Μάιρα Γραβάνη, Ηλέκτρα Νικολούζου, Άρης Νινίκας, Ανδρομάχη Φουντουλίδου, Χάρης Φραγκούλης, Adrian Frieling
To Theseum Ensemble είναι επίσης: Ρένα Ανδρεαδάκη, Στάθης Γραφανάκης, Πάνος Λουκαΐδης, Ευφροσύνη Μαστρόκαλλου, Σπυριδούλα Παπαζησίμου, Αντώνης Τσίλλερ, Ρένα Φουρτούνη
Πού: Θέατρο Θησείον, Τουρναβίτου 7, Θησείο, τηλ. 210 3255444
Πότε: από 5 Φεβρουαρίου 2020 και κάθε Τετάρτη έως Σάββατο στις 20.30 και Κυριακή στις 19.30. Έως 29 Μαρτίου 2020
Εισιτήρια: 18 ευρώ (γενική είσοδος), 15 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι, ΑΜΕΑ)
