Τέσσερις ηθοποιοί μιλούν για τους «Στρατιώτες»
20 Φεβρουαρίου 2020
Η Ίρις Κατσούλα μιλάει για την παράσταση «Αφρική, ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας»
21 Φεβρουαρίου 2020
Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου
Κάθε φορά που κατεβαίνω στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης πάντα έχω την αίσθηση ότι θα συναντήσω κάποιον καλλιτέχνη που έρχεται από μια άλλη εποχή. Για τις ανάγκες αυτής της συνέντευξης συναντήθηκα με την Κωνσταντίνα Τάκαλου στο γραφείο του Κουν στο Υπόγειο όπου μιλήσαμε για την παράσταση «Έντμοντ» του Ντέιβιντ Μάμετ που ανεβαίνει εκεί σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.
«Αυτό το μικρό δωματιάκι -γραφείο είναι ένας χώρος που σε συγκεντρώνει και κουβαλάει κάτι από την ενέργεια αυτού του ανθρώπου» λέει η ηθοποιός Κωνσταντίνα Τάκαλου. «Εδώ ήταν ο χώρος που σκεφτόταν, συνομιλούσε, ονειρευόταν, ξεκουραζόταν. Δεν μπορεί να μην κουβαλάει την ενέργειά του. Εδώ μέσα κάποιες φορές νιώθω να συγκεντρώνεται η πίστη μου στο θέατρο, στο όνειρο, στο άυλο, στο ανθρώπινο, στο απροσδόκητο. Δεν είναι ωραίοι πάντα οι συμβολισμοί αλλά δεν είναι και κακό να τους αναγνωρίζει κανείς. Εμένα κάπως έτσι με συγκινεί και η συναλλαγή μου με το θέατρο γιατί σχετίζεται με την πίστη. Η πίστη έχει μια τεράστια ελευθερία. Ο “Έντμοντ” του Ντέιβιντ Μάμετ είναι ένας άντρας λευκός, συντηρητικός, αλαζόνας, ρατσιστής, μισογύνης, που βαλτώνει σε μια έγγαμη ζωή, χωρίς ηδονή, χαρά, πάθος. Θέλει να την αποτινάξει χωρίς να έχει στο μυαλό του που θέλει να οδηγηθεί, τι είναι αυτό που πραγματικά αναζητά, πώς να οριοθετεί την ελευθερία αλλά και την ευτυχία, πώς να αντιλαμβάνεται το απύθμενο της ζωής, πώς θα ξανανιώσει ξάφνιασμα και να μετακινηθεί από την μουδιασμένη του ζωή. Χωρίζει, λοιπόν, από την γυναίκα του και βγαίνει παγανιά σε ό,τι νιώθει ότι πρέπει να αδράξει…”. Η τρελή ζωή τού χρωστάει κάτι που δεν έχει. Ψάχνει στα peep show, στα μπουρδέλα, στα τυχερά παιχνίδια. Όλα είναι ένα είδος τζόγου, μιας αδρεναλίνης χρημάτων, μιας ανταλλαγής και διαπραγμάτευσης με στόχο την ηδονή και τον αγοραίο έρωτα. Είναι σα να του οφείλεται του δυτικού λευκού άνδρα να αγοράσει έρωτα στην τιμή που εκείνος ορίζει. Όλα παίζονται στο χρηματιστήριο της ηδονής. Τα σημερινά “εγώ” του Έντμοντ δεν έχουν αληθινά αισθήματα διότι είναι πια το είδος του δυτικού ανθρώπου που δεν μπορεί να αφεθεί και να ξεχαστεί στην αγκαλιά του άλλου. Η απόρριψη, η ταπείνωση και η οργή που εισπράττει βγάζουν στην επιφάνεια τα πιο βαθιά, ακραία, βίαια ένστικτα. Ο απόλυτα ελεύθερος, καταθλιπτικός και νάρκισσος Έντμοντ είναι ένας καταδικασμένος άνδρας στην ησυχία της φυλακής του. Ο ίδιος λέει πως “Κάθε φόβος κρύβει μια ευχή”. Έτσι είναι. Πίσω από αυτό που φοβόμαστε κρύβεται η αληθινή επιθυμία. Έτσι, σταματά να αναζητά το “αμερικανικό όνειρο” που μοιάζει με εξύψωση και οδηγείται στο αντίστροφο: μια πορεία κατάβασης κι αυτογνωσίας. Περιοδεύει στα σκοτάδια και συνδιαλέγεται με πόρνες και νταβατζήδες και μέσα από αυτή την πτώση βρίσκεται σε έναν μικρό επίγειο Άδη. Στην Αμερική, την χώρα που επιμένει ακόμα στο american dream, όλοι πιστεύουν ότι αν δουλέψουν σκληρά θα τα καταφέρουν. Όμως, συχνά ο καταναγκασμός του “μπορώ” να επιτύχω είναι μεγαλύτερος από εκείνον του “πρέπει”. Ο αυτό- καταναγκασμός είναι πιο ολέθριος από εκείνον που ασκείται από τρίτους, διότι στον εαυτό μας δύσκολα αντιστεκόμαστε. Το να είσαι εργοδότης του εαυτού σου και όχι αντικείμενο υπακοής σε κάποιον, φαντάζει ελευθερία, αλλά δεν είναι. Γίνεσαι διαχειριστής της ελευθερίας σου αλλά και δυνάστης του χειρότερου κράτους».
Ο Γιάννος Περλέγκας και η Κωσταντίνα Τάκαλου. (Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου).
«Στο έργο υποδύομαι τρεις ρόλους: την σύζυγο του Έντμοντ, μια πόρνη και την Γκλένα» συνεχίζει η Κωνσταντίνα Τάκαλου. «Στο έργο οι χαρακτήρες που έχουν ονόματα είναι μόνο ο Έντμοντ και η Γκλένα. Στην πραγματικότητα όλα τα πρόσωπα περιέχουν το ένα το άλλο: η πόρνη, η Γκλένα αλλά και η εγκαταλειμμένη σύζυγος μοιάζει με το ίδιο πρόσωπο σε άλλη ηλικία ή σε άλλη κατάσταση, ή σε άλλη δυναμική. Είναι σαν αυτό που συχνά συμβαίνει με τους ανθρώπους που διατρέχουν και καθορίζουν τις ζωές μας: οι φίλοι μας, οι έρωτες, οι σύντροφοι είναι σα να περιέχουν ο ένας κάτι από τον άλλον. Σαν κάπως να ψάχνουμε μοιραία ανθρώπους με κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Ο Μάμετ λέει ότι “η ανθρώπινη ψυχή είναι σοκάκι σκοτεινό, κρυμμένο στο οποίο δεν υπάρχει πολύ φως. Μπορεί η βόλτα στο σοκάκι να είναι ενοχλητική, αηδιαστική, τρομακτική γιατί εκεί ζει το τέρας του εαυτού μας, μπορεί εκεί να βρούμε την ψευτιά μας αλλά να συναντήσουμε και την μεγάλη αλήθεια των καταπιεσμένων αντιλήψεών μας”. Νιώθω μεγάλη χαρά κάθε φορά που κατεβαίνω στο Υπόγειο για πρόβα. Μοιάζει με τον ενθουσιασμό που ένιωσα την πρώτη φορά που ήρθα ως θεατής να δω παράσταση, πριν πολλά χρόνια. Είναι πολύ ωραίο να δουλεύω με τη Μαριάννα (Κάλμπαρη) για τέταρτη φορά. Της έχω βαθιά εκτίμηση και αγάπη. Μου αρέσει να συνεχίζονται οι συνεργασίες με τους ίδιους ανθρώπους και να βλέπω την μεταξύ μας δημιουργική σχέση να εξελίσσεται. Αυτή η ησυχία και η σταθερότητα που αισθάνομαι όταν ξεκινώ ένα καινούργιο έργο, χωρίς να πρέπει συγχρόνως να ανησυχώ και για την έναρξη κάποιας νέας σχέσης, με ανακουφίζει και δένει με ένα αδιόρατο νήμα τα βήματά μου. Έχει πάντα περίσσευμα ψυχής και μια “καλοσύνη” που δεν είναι συμπτωματική, δεν εγείρει αναίτιες απαιτήσεις, είναι διάφανη. Όσο για τον Γιάννο Περλέγκα του είχα μεγάλο θαυμασμό και κάπως ήρθε η στιγμή να δουλέψουμε μαζί. Είναι ένα πρόσωπο που μοιάζει να ανήκει σε άλλη γενιά. Έχει μια ηθική, μια βαθιά ευγένεια και έναν στοχασμό πάνω στον άνθρωπο και την τέχνη μας, στοιχεία που μου είναι πολύτιμα».
Πληροφορίες παράστασης
«Έντμοντ» του Ντέιβιντ Μάμετ
Μετάφραση-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά-κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη
Μουσική: Nalyssa Green
Χορογραφία: Βάλια Παπαχρήστου
Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου
Βοηθός σκηνογράφου: Σοφία Αρβανίτη-Φλώρου
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου
Μακιγιάζ φωτογράφισης: Αριέτα Θεοδώρου
Παίζουν: Γιάννος Περλέγκας, Κωσταντίνα Τάκαλου, Δημήτρης Πασσάς, Σταύρος Καλλιγάς, Βάλια Παπαχρήστου, Δημήτρης Μαγγίνας, Μαριλένα Μόσχου, Παναγιώτης Ρενιέρης.
Πού: Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν -Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα, τηλ. 210 3222760 και 210 3228706
Πότε: από 6 Φεβρουαρίου 2020 και κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 20.00, Πέμπτη έως Σάββατο 21.15. Έως 26 Απριλίου 2020
Εισιτήρια: Τετάρτη και Παρασκευή: γενική είσοδος 16 ευρώ, μειωμένο 12 ευρώ, ανεργίας 10 ευρώ, κάθε Πέμπτη: γενική είσοδος 12 ευρώ, Σάββατο-Κυριακή: γενική είσοδος 18 ευρώ, μειωμένο 14 ευρώ, ανεργίας 12 ευρώ, Ατέλειες: 3 ευρώ
Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους
