Δημήτρης Τάρλοου: «Θεωρώ ότι η ποίηση είναι ένα στοιχείο που υπάρχει στο θέατρο ούτως ή άλλως»
25 Ιανουαρίου 2020
Τέσσερις ηθοποιοί μιλούν για τον «Γάμο» που ανεβαίνει στο Θέατρο Σταθμός
29 Ιανουαρίου 2020
Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου
Εκφραστής της σύγχρονης θεατρικής γενιάς του εικονοκλαστικού θεάτρου, ο Λύσανδρος Σπετσιέρης σκηνοθετεί την ανατρεπτική κωμωδία «Αγάπης Αγώνας Άγονος» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Λάτρης της εικόνας και της μίξης των παραστατικών τεχνών σε κάθε του παράσταση, δημιουργεί μαζί με έναν δεκαπενταμελή θίασο ένα ονειρικό περιβάλλον που αναβλύζει ερωτισμό και επιθυμία. Ο σκηνοθέτης μιλάει στο theatermag για την απρόβλεπτη κωμωδία του Άγγλου συγγραφέα στην οποία έχει κάνει τη διασκευή- και τη ν εικαστική επιμέλεια.
«Η προηγούμενη παράσταση που είχα σκηνοθετήσει ήταν “Το Νησί του Πάσχα” που είχε ανέβει στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου πριν από τρία χρόνια. Ήταν ένα κείμενο χωρίς λόγο, ένα κείμενο εντελώς αντίθετο σε διάθεση, απ’ ότι η κωμωδία που έχουμε επιλέξει τώρα» εξηγεί ο σκηνοθέτης Λύσανδρος Σπετσιέρης. «Αφού τέλειωσε αυτή η παράσταση και είχα την επιθυμία και την προσωπική ανάγκη να προχωρήσω και να δουλέψω πάνω σε μια κωμωδία, δεν μου ήρθε κάποιος άλλος συγγραφέας στο μυαλό, πέραν του Σαίξπηρ. Πήγα κατευθείαν στις κωμωδίες του και με κέρδισε αυτό το έργο που είναι και σχεδόν άγνωστο. Όσοι γνώριζαν το “Αγάπης Αγώνας Άγονος” το γνώριζαν ως τίτλο και δεν γνώριζαν καν ότι είναι κωμωδία. Είναι ένα έργο που δεν το επιλέγει σκηνοθέτης ή παραγωγός να το ανεβάσει στο θέατρο. Δεν ξέρω γιατί, πάντως εμένα προσωπικά όταν το διάβασα μου δημιούργησε μια πολύ ευχάριστη διάθεση. Είναι πολύ φανερά τα κωμικά του μέρη από το πρώτο λεπτό ανάγνωσης και σε βάζει σε μια διαδικασία να θέλεις να ψάξεις τους λόγους για τους οποίους ο Σαίξπηρ το έγραψε. Αν και οι συντελεστές που χρειάζονται –όπως ούτως ή άλλως σε όλα τα έργα του Σαίξπηρ- είναι ένας μεγάλος αριθμός, αυτό το έργο σε εξιτάρει να το κατασκευάσεις πάνω στη σκηνή. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν πρωταγωνιστικά κομμάτια που ανήκουν σε συγκεκριμένους ρόλους. Οπότε είναι δύσκολο να αφαιρέσεις κάποιους ρόλους και να συμπτύξεις το κείμενο, ώστε να αφορά μόνο τρεις ή πέντε βασικούς ήρωες. Αυτό δεν γίνεται σε αυτό το έργο και νομίζω ότι πρέπει να είναι και το μόνο έργο του Σαίξπηρ στο οποίο το κείμενο είναι “μοιρασμένο” ισομερώς και κάθε πρόσωπο ξεχωριστά είναι ζωτικής σημασίας. Πρέπει να υπάρξει. Η παράσταση ξεκινάει με έναν ξυλοπόδαρο ο οποίος από τη μορφή του δέντρου μετατρέπεται σε έναν πλανόδιο ζογκλέρ. Συνεχίζει έτσι και αυτή είναι η εισαγωγή στην αυλή του παλατιού του βασιλιά της Ναβάρρα. Είναι κάποια στοιχεία που έχουν να κάνουν με τον τρόπο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πώς ανέβαιναν οι παραστάσεις εκείνη την εποχή».
«Η ιστορία διαδραματίζεται στην πόλη Ναβάρρα της Ισπανίας, όπου ο βασιλιάς -κατά τον Σαίξπηρ- αποφασίζει να αλλάξει το βασίλειό του και να το μετατρέψει σε μια ευρωπαϊκή βιβλιοθήκη» συνεχίζει ο σκηνοθέτης. «Θέλει να κάνει τους κατοίκους της πόλης του και τους άρχοντες να προσπαθήσουν να πάνε πιο πολύ προς τον πνευματισμό. Αν πάρουμε και την εποχή που γράφτηκε το έργο (αποδίδεται στη χρονική περίοδο 1595-1596) θα καταλάβουμε ότι μπαίνει στα πλαίσια του διαχωρισμού προτεσταντισμού και καθολικισμού. Ουσιαστικά ήταν αυτές οι δύο θρησκείες που εκείνη την περίοδο υπήρχε η πολιτική και κοινωνική διαμάχη. Οπότε αποφασίζει ο αυστηρός και πιο πουριτανός άρχοντας της Ναβάρρα να οδηγήσει τους άρχοντές του κοντά στον πνευματισμό και βέβαια για να γίνει αυτό πρέπει να αποφύγουν οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή. Ωστόσο, έρχονται στη βασιλική αυλή η πριγκίπισσα της Γαλλίας και οι τρεις ευνοούμενές της με σκοπό να ζητήσουν τα εδάφη τους πίσω εφόσον έχουν αποπληρώσει το χρέος τους. Και οι δύο πλευρές, λοιπόν, έχουν έναν άλλον σκοπό στο μυαλό τους που πάνω σε αυτόν θα “χτυπηθούν”, αλλά τελικά έρχεται ο έρωτας και μέσα σε αυτή την ερωτική ιστορία μπαίνουν τα κωμικά στοιχεία και οι λαϊκοί γνωστοί ήρωες του Σαίξπηρ που δημιουργούν περισσότερο την κωμωδία. Παρόλα αυτά είναι ένα έργο που έχει το τραγικό του τέλος που είναι κάπως ασυνήθιστο για τον Σαίξπηρ, καθώς τα έργα του έχουν συνήθως χαρούμενο τέλος».
Πληροφορίες παράστασης
«Αγάπης Αγώνας Άγονος» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου – Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία -Διασκευή- Εικαστική Επιμέλεια: Λύσανδρος Σπετσιέρης
Σχεδιασμός Ψηφιακού Χώρου: Ερατώ Τζαβάρα
Διδασκαλία Κίνησης και Χορογραφίας: Βάσια Βαλκανιώτη
Καλλιτεχνικός συνεργάτης για τον ήχο: Δημήτρης Κανάκης
Δημιουργία teaser: Ερατώ Τζαβάρα
Δημιουργία αφίσας: Σεραφίνα Σιδέρη
Ειδικές Κατασκευές: Στέφανος Λόλος
Διδασκαλία της τέχνης του ξυλοπόδαρου: Φάνης Κατέχος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλια Ζαχαριουδάκη
Μουσική: Antonio Lucio Vivaldi
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ιωάννα Ιακωβίδη, Μάρθα Κοσκινά
Φωτογραφίες: Φαίδρα Χατζηκωνσταντή
Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Νατάσσα Αραμπατζή, Γιώργος Γκολφινόπουλος, Κωνσταντίνος Εξαρχόπουλος, Σπέρη Κανατά, Δημήτρης Καπαμάς, Φάνης Κατέχος, Μαρίνα Κριεμπάρδη, Τέτη Λουράκη, Ηλιάνα Μπαφέρου, Κωνσταντίνος Μυλωνάς, Θανάσης Νικολακόπουλος, Άννα Παπαδάκη, Βαγγέλης Στρατηγάκος. Και οι μικρές Κορίνα Ζαχάρα και Κατερίνα Λογαρίδη
Με την Υποστήριξη της Fabrica Athens
Πού: Θέατρο Δεκατέσσερα, Καλλιρρόης 10, Αθήνα, τηλ. 693 2195393
Πότε: από 13 Ιανουαρίου 2020 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, Σάββατο στις 18.00
Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά
Εισιτήρια: 18 ευρώ (γενική είσοδος), 12 ευρώ (μειωμένο), 10 ευρώ (ΑΜΕΑ – ανέργων)
*Δεκτές γίνονται ατέλειες ηθοποιών με την επίδειξη ανανεωμένης κάρτας από το Σ.Ε.Η.
Ηλεκτρονική Προπώληση: www.viva.gr
