Πηνελόπη Μαρκοπούλου: «Ο Τενεσί Ουίλιαμς αγγίζει τον πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Πρόκειται για την πρώτη συνεργασία ανάμεσα στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης και στο Θέατρο Τέχνης που εγκαινιάζουν ένα πρόγραμμα ανταλλαγής παραστάσεων. Σε αυτό το πλαίσιο η νέα παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης που παρουσιάστηκε στην Κοζάνη το Νοέμβριο που πέρασε ανεβαίνει για λίγες παραστάσεις στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν στην Αθήνα. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λευτέρης Γιοβανίδης υπογράφει τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία του έργου «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τενεσί Ουίλιαμς. Τον εκρηκτικό ρόλο της Σεραφίνας Ντέλλε Ρόζε ερμηνεύει η Πηνελόπη Μαρκοπούλου, η οποία μιλάει στο theatermag για τη γλυκόπικρη κωμωδία του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1956 από το Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν.

«Είναι η δεύτερη συνεργασία μου με τον σκηνοθέτη Λευτέρη Γιοβανίδη ο οποίος υπογράφει και τη μετάφραση του έργου» λέει η ηθοποιός Πηνελόπη Μαρκοπούλου. «Πέρυσι είχαμε δουλέψει στην παράσταση “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” οπότε είχαμε μια άριστη συνεργασία και αυτό με έκανε να πω ναι και σε αυτό το έργο και βέβαια το γεγονός ότι μου πρότεινε να παίξω το ρόλο της Σεραφίνας Ντέλλε Ρόζε. Δεν έχω όνειρα για συγκεκριμένους ρόλους, με ενδιαφέρουν πάντα οι συνεργασίες. Το “Τριαντάφυλλο στο στήθος” το είχα διαβάσει από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης που τελείωσα. Ο Τενεσί Ουίλιαμς αγγίζει τον πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής, ήταν ανέκαθεν ένας αγαπημένος συγγραφέας ο οποίος κάνει τρομερά ψυχογραφήματα ανθρώπων. Εξάλλου επηρεάστηκε πολύ από τον Τσέχωφ και από τον Στρίντμπεργκ. Η Σεραφίνα είναι μια Σικελή γυναίκα, εγώ τη χαρακτηρίζω ως ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και εκρήγνυται κιόλας. Είναι ένας πολύ πλούσιος σε συναισθήματα ρόλος και αυτό είναι το μαγικό σε αυτό το έργο, η έκφραση των συναισθημάτων των ανθρώπων. Το κείμενο ήταν ένα υλικό που με έπιασε δέος όταν το ξαναδιάβασα και προσπάθησα να σκεφτώ τον τρόπο που θα προσέγγιζα αυτόν τον χαρακτήρα. Σιγά-σιγά με τη βοήθεια όλου του θιάσου, που είναι όλοι οι ηθοποιοί εξαιρετικοί (Ευγενία Αποστόλου, Ειρήνη Ιωάννου, Γεράσιμος Μιχελής, Μάρω Σαουσοπούλου, Ισίδωρος Σταμούλης,  Δημήτρης Τσίκλης, Τσαμπίκα Φεσάκη) και με τον Λευτέρη σαν σκηνοθέτη, ορίστηκε ένα πλαίσιο συνεργασίας μεν, αλλά αυτό που βοήθησε πολύ ήταν η χημεία των ανθρώπων. Ήμασταν όλοι ανοιχτοί, μιλούσαμε για τις σκηνές μας, δεθήκαμε και υπήρχε μια ανοιχτή ματιά η οποία βοήθησε πολύ στην εκτέλεση αυτής της παράστασης».

Οι ηθοποιοί Πηνελόπη Μαρκοπούλου και Γεράσιμος Μιχελής.

«Το έργο γράφτηκε το 1950 μετά από ένα ταξίδι του Τενεσί Ουίλιαμς στη νότια Ιταλία και είναι το μοναδικό έργο του που έχει αισιόδοξο τέλος» συνεχίζει η ηθοποιός. «Έχει κωμικά στοιχεία, υπάρχουν διαρκώς ανατροπές και τελικά βλέπουμε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί στα θέλω του. Και με αυτό εννοώ, ότι η Σεραφίνα είναι μια γυναίκα που εξιδανίκευσε τον άνδρα της, γιατί στην αρχή του έργου τη βλέπουμε πολύ ερωτευμένη μαζί του και παρόλο που έχει και το παιδί της, τη Ρόζα, για εκείνη πάνω από όλα είναι ο άνδρας της. Ωστόσο, ο θεατής βλέπει ότι ο Ροζάριο έχει μια εξωσυζυγική σχέση την οποία η Σεραφίνα μαθαίνει αφού εκείνος έχει πεθάνει. Η ίδια όμως έχει φτιάξει μια εικόνα για εκείνον και ζει μέσα σε μια πλάνη. Όταν πεθαίνει ο σύζυγός της, καταρρέει το σύμπαν γύρω της, δεν μπορεί να διαχειριστεί τη ζωή της, τη σχέση με την κόρη της, κλείνεται στον εαυτό της, παίρνει τη στάχτη του στο σπίτι, την τεφροδόχο του γιατί δεν μπορεί να δεχτεί την απώλεια. Δεν μπορεί να δεχτεί το θάνατο ούτε το πένθος που κουβαλάει. Κλείνεται στο σπίτι της και αναπτύσσεται μέσα της ένας θυμός για τον καθένα που προσπαθεί να της ανατρέψει την εικόνα που έχει η ίδια για τον άνδρα της. Ο συγγραφέας θίγει το θέμα της πίστης, καθώς η ηρωίδα μας πιστεύει στο Θεό, έχει τις εικόνες της, τη στάχτη του άνδρα της και όταν στο τέλος η αλήθεια είναι τόσο φανερή και της μιλάει η ερωμένη που είχε ο σύζυγός της, τότε σταματάει να πιστεύει. Ενώ το κείμενο σε κάνει να καταβυθίζεσαι με την ηρωίδα ξαφνικά έχει κάποια στοιχεία που το ανεβάζουν πάνω σε έναν αφρό, το αλαφραίνουν. Και η κωμικότητα βγαίνει από τις σχέσεις. Είναι ένα δραματικό έργο με κωμικές στιγμές. Αυτή είναι η οικογένεια Ντέλλε Ρόζε. Ο τίτλος του έργου είναι ο έρωτας, το πάθος, είναι οι άνθρωποι. Ρόζα λέγεται η κόρη, Ροζάριο λέγεται ο σύζυγος (από το λατινικό ροζάριουμ το στέμμα των ρόδων) ο οποίος έχει ένα τατουάζ τριαντάφυλλο στο στήθος του. Το τριαντάφυλλο είναι το σύμβολο του έρωτα, το σύμβολο του πάθους».

Σκηνή από την παράσταση του έργου «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τενεσί Ουίλιαμς στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.

Πληροφορίες παράστασης

«Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τενεσί Ουίλιαμς

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης

Επιμέλεια Κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου

Σκηνικά: Πουλχερία Τζόβα

Κοστούμια: Μαρία Παπαδοπούλου

Μουσική: Θοδωρής Λεμπέσης

Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος

Δραματουργική Επεξεργασία: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ρία Δεληογλάνη

Βοηθός Φωτιστή: Εύη Παπαμάρκου

Παίζουν: Ευγενία Αποστόλου, Ειρήνη Ιωάννου, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Γεράσιμος Μιχελής, Μάρω Σαουσοπούλου, Ισίδωρος Σταμούλης,  Δημήτρης Τσίκλης, Τσαμπίκα Φεσάκη.

Πού: Θέατρο Τέχνης – Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα, τηλ.  210 3222760

Πότε: από 15 έως 26 Ιανουαρίου 2020, Τετάρτη και Κυριακή στις 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.15

Εισιτήρια: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (εκπτωτικό μαθητές, φοιτητές, άνεργοι, πολύτεκνοι, α.με.α.)

Η παράσταση επιχορηγείται από το ΥΠ.ΠΟ και συγχρηματοδοτείται από το Δη. Πε. Θε. Κοζάνης.