Δώρα Πανταζοπούλου: «Επενδύω στα όνειρά μου και αυτό έκανα σε αυτή την παράσταση»
6 Ιανουαρίου 2020
O Λεωνίδας Παπαδόπουλος μιλάει για την παράσταση «Σημάδια στην ομίχλη»
9 Ιανουαρίου 2020
Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου
Τα περισσότερα έργα που σκηνοθετεί, συνήθως, τα γράφει ο ίδιος. Ο Γιάννης Καλαβριανός έχει δουλέψει με έτοιμα κείμενα, ωστόσο όταν θέλει να προτείνει μια καινούργια ιδέα, του είναι πιο εύκολο να τη δημιουργήσει από το μηδέν παρά να πάρει ένα γνωστό κείμενο -ακόμα και αν υπάρχει- πάνω στο κάθε θέμα που τον απασχολεί. Ο σκηνοθέτης μιλάει στο theatermag.gr για το νέο του έργο με τίτλο «Hotel Éternité» το οποίο ανεβαίνει στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» ύστερα από ανάθεση του Εθνικού Θεάτρου.
Τι είναι αυτός ο ουτοπικός χώρος, αυτό το ξενοδοχείο όπου τίποτε δεν επιτρέπεται να παλιώσει; Το Hotel Éternité, δεν είναι ένα συνηθισμένο ξενοδοχείο. Οκτώ εργαζόμενοι είναι οι βασικοί του ήρωες, όπου η γενική διευθύντρια προσπαθεί να παγώνει το χρόνο πιστεύοντας πως αυτό θα βοηθήσει τους πελάτες που καταλύουν εκεί να διαχειριστούν τη ζωή τους που περνά. Ή που δεν περνά.
Ο χρόνος και η διαχείριση του χρόνου
«Το κείμενο έχει να κάνει με το χρόνο, με τη διαχείριση του χρόνου που κυλά και με αυτό το αιώνιο ζήτημα του ανθρώπου να κάνει κάτι που να αλλάξει τη ροή του χρόνου» λέει ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός. «Να καταφέρει, δηλαδή, να κάνει κάτι πέρα από το πεπερασμένο του βίου του και του χρονικού διαστήματος που του μέλλεται να ζήσει. Η απαρχή όλου του έργου είναι κάτι τελείως άσχετο και συμπτωματικό που βέβαια κάθεται πάνω σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου και της ηλικίας μου.
Δεν ξέρω αν ήμουν είκοσι χρονών πώς θα ήταν τα πράγματα, αλλά τώρα που είμαι σαράντα πέντε και αγόρασα το σπίτι που ζω και πρόσφατα ανακαίνισα, τα βλέπω διαφορετικά. Και ενώ νόμιζα ότι δεν έχω κανένα ζήτημα με τα υλικά και με τη φθορά τους, τελικά συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να γίνονται ζημιές. Οτιδήποτε συνέβαινε στο σπίτι που να χαλούσε αυτήν τη στιγμιαία εικόνα τελειότητας, με τάραζε. Και έτσι άρχισα να σκέφτομαι το ζήτημα της μεγάλης μας προσπάθειας να διατηρηθούν τα αντικείμενα ως έχουν, ενώ από τη δημιουργία τους είναι φτιαγμένα για να φθαρούν. Τίποτα δεν μπορεί να διατηρηθεί στο χρόνο για πάντα και έτσι άρχισαν να δημιουργούνται πρώτα οι χαρακτήρες του έργου.
Ο πρώτος χαρακτήρας ήταν της διευθύντριας ενός χώρου όπου ο χρόνος δεν περνάει, τα αντικείμενα δεν φθείρονται και καταλύουν άνθρωποι που δεν αντέχουν τη φθορά. Άνθρωποι που δεν αντέχουν να μεγαλώνουν, να γερνάνε και σιγά-σιγά άρχισε αυτή η ιδέα να διευρύνεται και έτσι φτιάχτηκε αυτό το ξενοδοχείο, το Hotel Éternité, όπου πια μπήκαν και άλλες πτέρυγες μέσα και άλλα περιστατικά. Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν θέμα με την αντίληψη του χρόνου, άλλοι που -όπως είπαμε- δεν μπορούν να μεγαλώσουν και άλλοι που έχουν κολλήσει, δηλαδή η ζωή τους σταμάτησε σε μια συγκεκριμένη στιγμή, όπως γίνεται συνήθως μετά από μια απώλεια.
Άλλοι άνθρωποι έχουν ένα συγκεκριμένο προσδόκιμο ζωής, δηλαδή ξέρουν ότι ο χρόνος της ζωής που τους απομένει είναι πολύ μικρός και πηγαίνουν σε αυτό το μέρος για να αισθανθεί ο καθένας καλά. Να βρει έναν τρόπο να είναι λειτουργικός και ευτυχής. Το έργο πήρε το όνομά του από αυτή τη θέληση του ανθρώπου να κάνει κάτι που να επεκτείνεται, να πιάσει με κάποιον τρόπο την αιωνιότητα. Να κάνει κάτι που να μείνει στο χρόνο, εξού και έχει αυτό το όνομα Hotel Éternité που στα ελληνικά μεταφράζεται ως Ξενοδοχείο η Αιωνιότης».
Οι ηθοποιοί της παράστασης «Hotel Éternité» που σκηνοθετεί ο Γιάννης Καλανδριανός. (Φωτογραφίες: Κωστής Σωχωρίτης).
Τι είναι το Hotel Éternité;
«Είναι ένα ξενοδοχείο που δεν πηγαίνεις για ένα τριήμερο, πηγαίνεις για να μείνεις εκεί» συνεχίζει ο σκηνοθέτης. «Πηγαίνουν οι άνθρωποι για μεγάλα χρονικά διαστήματα της ζωής τους. Υπάρχει check in, αλλά δεν υπάρχει check out. Βλέπουμε τις ιστορίες των ανθρώπων που μένουν εκεί, αλλά δεν βλέπουμε κανέναν από τους πελάτες. Όλες τις ιστορίες τις μαθαίνουμε μέσω των υπαλλήλων του ξενοδοχείου, οι οποίοι φροντίζουν να έχουν οι πελάτες τους ότι θέλουν για να αισθανθεί ο καθένας καλά.
Την ίδια στιγμή που είναι στην υπηρεσία αυτών των ανθρώπων, οι ίδιοι δεν μπορούν να δείξουν αντίστοιχες αδυναμίες. Δηλαδή, δεν μπορούν να έχουν αντίστοιχα ζητήματα, μπορεί να μεγαλώνουν και να έχουν απώλειες , ωστόσο δεν μπορούν να τις δείξουν. Και το γεγονός ότι είναι στην υπηρεσία άλλων ανθρώπων που έχουν τα ίδια ζητήματα και οι ίδιοι δεν μπορούν να τα δείξουν, σιγά-σιγά φουσκώνει μέχρι που στο τέλος γίνεται μια έκρηξη και όλη αυτή η κατασκευή απειλείται με διάλυση.
Τη διευθύντρια του ξενοδοχείου ερμηνεύει η Μαρία Κατσιαδάκη, η οποία έχει σχέση με τον γιατρό του ξενοδοχείου τον Αργύρη Ξάφη, που μαζί φτιάχνουν όλες αυτές τις τεχνικές και τις μεθόδους που εφαρμόζουν. Είναι επίσης, πέντε υπάλληλοι (Δέσποινα Γιαννοπούλου , Χρήστος Κραγιόπουλος, Νίκος Λεκάκης, Χριστίνα Μαξούρη, Αλεξία Μπεζίκη) που είναι υπεύθυνοι αντίστοιχων τμημάτων και όλο αυτό το παρακολουθεί από μακριά και επεμβαίνει σχολιάζοντας με έναν σαρκαστικό τρόπο όλη αυτή τη ματαιότητα, ο αδελφός της διευθύντριας, ο οποίος έχει πεθάνει.
Είναι μια φιγούρα που έχει στοιχειώσει με κάποιον τρόπο το ξενοδοχείο και αυτός είναι ο Γιώργος Γλάστρας. Ενώ όλο αυτό φαίνεται περίεργο και παράλογο και όλοι επιτίθενται στη διευθύντρια, όπου εκείνη λέει “μα εγώ χαρίζω όνειρα στους ανθρώπους έρχονται εδώ με τη θέλησή τους”, αρχίζουν οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι να μαθαίνουν για το θέμα, να απαιτούν να μπουν και να ελέγξουν τις εγκαταστάσεις, βγαίνουν στις ειδήσεις, όλος ο κόσμος απορεί για τι γίνεται εκεί μέσα και εκεί που πιστεύεις ότι όλο αυτό το πράγμα θα λυθεί, καταφθάνουν χιλιάδες άνθρωποι από όλη τη χώρα οι οποίοι απαιτούν πια και αυτοί να μπουν μέσα σε αυτή την ουτοπία και να γίνουν και οι ίδιοι πελάτες».
Η Μαρία Κατσιαδάκη, o Γιώργος Γλάστρας και ο Αργύρης Ξάφης. (Φωτογραφίες: Κωστής Σωχωρίτης).
Πληροφορίες παράστασης
«Hotel Éternité»
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Νάκου
Συνεργάτης στη δραματουργία: Βάνια Παπανικολάου
Βοηθός σκηνογράφου: Σταύρος Μπαλής
Βοηθός ενδυματολόγου: Μαρίνα Μουρτζή
Φωτογράφος παράστασης: Κωστής Σωχωρίτης
Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Δέσποινα Γιαννοπούλου, Γιώργος Γλάστρας, Μαρία Κατσιαδάκη, Χρήστος Κραγιόπουλος, Νίκος Λεκάκης, Χριστίνα Μαξούρη, Αλεξία Μπεζίκη, Αργύρης Ξάφης
Πού: Εθνικό Θέατρο- Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, τηλ. 210 5288170-171, 210 7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας), στο www.ticketservices.gr και στο tickets.public.gr
Πότε: από 16 Ιανουαρίου 2020 και κάθε Τετάρτη, Κυριακή στις 18.00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00
Εισιτήρια: Τετάρτη, Πέμπτη ενιαία τιμή 15 ευρώ, Παρασκευή ενιαία τιμή 13 ευρώ, Σάββατο, Κυριακή ενιαία τιμή 18 ευρώ, Ειδικές τιμές: Φοιτητικό-Νεανικό 10 ευρώ (κάθε Πέμπτη), άνω 65 ετών 10 ευρώ (κάθε Τετάρτη), κάρτα ανεργίας 5 ευρώ (κάθε Τετάρτη και Πέμπτη), ΑΜΕΑ 5 ευρώ και συνοδός 5 ευρώ (καθημερινά και Σαββατοκύριακο), πολύτεκνοι 10 ευρώ (καθημερινά και Σαββατοκύριακο)
