Ο Τάσος Ιορδανίδης μιλάει για τον «Πατέρα»

Sharing is caring!

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Και ενώ ο κόσμος ψάχνει να βρει τις θέσεις του, ο Τάσος κάθεται στην πολυθρόνα του και ανάβει ένα τσιγάρο. Παρακολουθεί στην τηλεόραση κάποια εκπομπή για την υγεία, κάτι για προϊόντα χωρίς γλουτένη. Στο πάτωμα υπάρχουν σακουλάκια από φουντούνια, περιοδικά, εφημερίδες. Και όλα ξεκινάνε όταν στη σκηνή εμφανίζεται η Μαρίνα. Τι συμβαίνει ανάμεσα σε αυτούς τους δύο χαρακτήρες; Δύο σύζυγοι τρώγονται για τον τρόπο που έχει μεγαλώσει το παιδί τους, για το τι θα σπουδάσει, για το αν θα πάει στην Αγγλία, για το αν θα πουλήσουν τα μαγαζιά τους, για τη σχέση τους, για το παρελθόν τους. Αυτά συμβαίνουν στη σκηνή του θεάτρου Αποθήκη και στην παράσταση του έργου «Πατέρας» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ την οποία σκηνοθετεί ο Βασίλης Μπισμπίκης. Μην περιμένεις να δεις ένα κλασικό ανέβασμα του έργου. Άλλωστε ο Μπισμπίκης φέρνει ένα έργο στα ελληνικά δεδομένα, το κάνει δικό μας, βάζει τον θεατή να ζει την κάθε στιγμή, να μην θέλει να τελειώσει και όταν τελειώνει αυτό που μένει είναι ένας μεγάλος πόνος στην καρδιά, ένα χτύπημα στο στομάχι, μια γροθιά στο πρόσωπο. Το πάθαμε πέρυσι με την παράσταση «Άνθρωποι και ποντίκια» το πάθαμε και φέτος με τον «Πατέρα». Η Μαρίνα Ασλάνογλου, ο Τάσος Ιορδανίδης, ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, η Γιάννα Σταυράκη και η Νικολέττα Χαρατζόγλου είναι οι πέντε ηθοποιοί που βρίσκονται επί σκηνής για ενενήντα λεπτά και κανείς δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω τους.

Το ρόλο του πατέρα, τον Τάσο κατά Βασίλη Μπισμπίκη ή τον Άντολφ κατά Αύγουστο Στρίντμπεργκ, ερμηνεύει ο Τάσος Ιορδανίδης ο οποίος μιλάει στο theatermag για τον τρόπο δουλειάς στη συγκεκριμένη παράσταση και για τη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη, ο οποίος έχει κάνει τη διασκευή και τη δραματουργική επεξεργασία της τραγικής κωμωδίας του μεγάλου Σουηδού θεατρικού συγγραφέα.

«Για να βρίσκομαι σε κάποιες δουλειές παίζουν ρόλο οι συναντήσεις με τους υπόλοιπους συντελεστές, αλλά σίγουρα και οι ρόλοι πάντα έχουν κάτι να μου πουν» λέει ο Τάσος Ιορδανίδης. «Πάντα βρίσκω κάποια στοιχεία του ρόλου με τα οποία νιώθω ότι ταυτίζομαι ή νιώθω ότι γοητεύομαι από τον ίδιο το ρόλο. Σε αυτή την παράσταση το να ερμηνεύσω το ρόλο του πατέρα, δεν ήταν δική μου η επιλογή, αλλά του Βασίλη Μπισμπίκη. Και δεν μπορώ να απαντήσω αν είναι ένας ρόλος που θα με ακολουθήσει ή αν είναι ένας ρόλος ζωής, αυτό θα το πουν οι άλλοι, θα το πιει το κοινό. Πάντως είναι ένας ρόλος που με έχει γοητεύσει πολύ, σίγουρα βρίσκω κοινά στοιχεία με τον εαυτό μου και είναι ένας ρόλος που δεν μπορεί να αποδοθεί με μια οποιαδήποτε τεχνική, αλλά ξεκάθαρα μέσα από κάποια ψυχικά αποθέματα τα οποία κρύβουμε όλοι μέσα μας και κρύβω εγώ προσωπικά. Είχα δει πριν από χρόνια την παράσταση που είχε ανεβάσει ο Γιώργος Κιμούλης, αλλά δεν τη θυμάμαι καλά. Το έργο το ήξερα, το είχα μελετήσει όταν σπούδαζα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και το διάβαζα αρκετές φορές αργότερα. Ο Βασίλης μάς κατεύθυνε, κάναμε ένα βιογραφικό του ρόλου το οποίο έπρεπε να εφάπτεται πάνω στο πρωτότυπο κείμενο του Στρίντμπεργκ, αλλά με αναγωγές στο σήμερα. Αυτός ήταν ο τρόπος της δουλειάς με διευθυντή ορχήστρας τον Βασίλη. Είναι κάτι πολύ απαιτητικό, μια δύσκολη αλλά ταυτόχρονα μια πολύ όμορφη στιγμή την οποία παρά τη σωματική και ψυχολογική κούραση χαιρόμαστε που έχει ένα πολύ δυνατό αντίκτυπο στον κόσμο. Ψυχικά, συναισθηματικά και πνευματικά. Είναι αρκετές οι φράσεις που λέγονται ανάμεσα στους ηθοποιούς, όπως βέβαια και η συνολική σκηνική κατάσταση που επικρατεί κατά τη διάρκεια της μιάμισης ώρας που βρισκόμαστε στη σκηνή. Μια πολύ δυνατή στιγμή, προσωπικά για εμένα, είναι μια αγκαλιά που έχω με τη θεατρική κόρη μου, τη Νικολέττα Χαρατζόγλου, προς το τέλος της παράστασης. Σε αυτή τη σκηνή υπάρχουν αυτομάτως κάποιες αναγωγές οι οποίες είναι ξεκάθαρα προσωπικές και αυτοαναφορικές».

Πληροφορίες παράστασης

«Πατέρας» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ

Διασκευή, σκηνοθεσία, δραματουργική επεξεργασία: Βασίλης Μπισμπίκης

Σκηνικά – Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου

Φωτισμοί: Βασίλης Μπισμπίκης

Επιμέλεια Κίνησης: Αγγέλα Πατσέλη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Διονύσης Κοκκοτάκης

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα

Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Μαρίνα Ασλάνογλου, Τάσος Ιορδανίδης, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Γιάννα Σταυράκη, Νικολέττα Χαρατζόγλου

Πού: Θέατρο Αποθήκη, Σαρρή 40, Ψυρρή, τηλ. 210 3253153

Πότε: από 9 Οκτωβρίου 2019 και κάθε Τετάρτη στις 20.00, Πέμπτη και Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο στις 18.00 και στις 21.00, Κυριακή στις 18.00 και στις 21.00. Έως 31/1/2020.

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Εισιτήρια: από 15 ευρώ

Η ιστορία:

Ελλάδα 2019. Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Κάπου στην Αθήνα, πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες ενός μεσοαστικού σπιτιού, δύο σύζυγοι θα συγκρουστούν μεταξύ τους μέχρι τελικής πτώσεως, με λάφυρο την κυριαρχία πάνω στο παιδί τους. Ποιος από τους δύο συζύγους θα επικρατήσει τελικά; Πόσο αλώβητοι θα βγούνε από τη μάχη; Και το παιδί τους; Θα πάρει θέση ως προς την έκβαση του ενδοοικογενειακού αυτού πολέμου; Και με ποιό κόστος;

Η μάχη των δύο φύλων, το αρχετυπικό δίπολο ανδρική λογική – γυναικείο ένστικτο, ο αλληλοσπαραγμός μέσα σε μια σχέση με αιώνιο διακύβευμα την απόλυτη
επικράτηση του ενός στον άλλο και την αδιαφιλονίκητη διατήρηση της εξουσίας, οι
μικροί – ή και μεγαλύτεροι – ψυχολογικοί φόνοι που συντελούνται, ως «αναγκαίο
κακό» για «καλό σκοπό», στους κόλπους μιας καθωσπρέπει κατά τα άλλα
οικογένειας, ζωντανεύουν στη σκηνή του θεάτρου Αποθήκη. Μέσα από τη διασκευή του κειμένου, η παράσταση φέρνει τον «Πατέρα» στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, με όρους ακραίου ρεαλισμού για να καταδείξει, με τις απαραίτητες δόσεις μαύρου χιούμορ, τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, απογυμνωμένες από τα φτιασίδια κάθε πιθανού καθωσπρεπισμού. Παθογένειες, που ακόμα και σήμερα, εξακολουθούν να υπάρχουν, πίσω από τις κλειστές πόρτες.