Ο Αντώνης Πριμηκύρης μιλάει για την παράσταση «Tom in Greece»

Sharing is caring!

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Ο Τομ, κοσμοπολίτης, πετυχημένος και γκέι, ταξιδεύει στην ελληνική επαρχία για να παραστεί στην κηδεία του εραστή του. Συντετριμμένος από το πένθος του, γνωρίζει για πρώτη φορά την οικογένεια του εκλιπόντα: τη μητέρα του, που δεν έχει ιδέα ποιος είναι ο Τομ και τι έχει ζήσει με τον γιο της, καθώς και τον πανομοιότυπο αδερφό του, που θέλει να κρύψει την αλήθεια με κάθε κόστος. Ο Αντώνης Πριμηκύρης μιλάει για την παράσταση του έργου «Tom in Greece» του Μισέλ Μαρκ Μπουσάρ η οποία ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση σε σκηνοθεσία Σαράντου Γεωργίου Ζερβουλάκου. Ο ίδιος ερμηνεύει τον Τομ.

«Οι σκέψεις μου μετατοπίστηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Το κείμενο στην αρχή το είχα διαβάσει στα αγγλικά πριν γίνει η μετάφραση και είχα πάρει μια γρήγορη εντύπωση για το θέμα του» λέει ο ηθοποιός Αντώνης Πριμηκύρης. «Στη συνέχεια διάβασα και την ελληνική μετάφραση και την προσαρμογή του στα ελληνικά δεδομένα. Υπήρχαν διάφορα σημεία που δεν καταλάβαινα ή είχα την περιέργεια να δω πως θα τα διαχειριστούμε ως ομάδα. Επειδή το έργο διαδραματίζεται στην ύπαιθρο, ήταν μια πρωτοβουλία της παραγωγής και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση να πάμε στη Σπάρτη προκειμένου να γνωριστούμε και να δημιουργηθεί μια κοινή εμπειρία για όλους μας, με κοινές αναφορές. Είχε πολύ ενδιαφέρον γιατί περάσαμε ένα τριήμερο εκεί, όπου ήμασταν όλος ο θίασος και όλα τα μέλη της παραγωγής, διαβάσαμε το κείμενο και ο καθένας το ρόλο του και έμοιαζαν τα κομμάτια να μπαίνουν το ένα στη θέση του άλλου. Θεωρώ ότι όλα τα κείμενα είναι αρκετά ανοιχτά, ότι υπάρχει ένα κομμάτι του σκηνογράφου, της μουσικής, των ηθοποιών, του σκηνοθέτη που μας κατευθύνει και σιγά σιγά μέσα από την κατεύθυνση και του Σαράντου αλλά και από τις πρωτοβουλίες που μπορεί να πήραν οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης δημιουργήθηκε ένα σύμπαν. Πάντα με τις κατευθύνσεις του Σαράντου του οποίου τις σκέψεις προσπαθούμε να υποστηρίξουμε».

«Ερμηνεύω τον Τομ» συνεχίζει ο Αντώνης Πριμηκύρης. «Ο εραστής του πεθαίνει σ’ ένα δυστύχημα με τη μηχανή του και έτσι χρειάζεται να παραστεί στην κηδεία του. Αυτό που μας απασχόλησε περισσότερο στον τρόπο που δουλέψαμε,  είναι οι δύο διαφορετικοί κόσμοι που έχουν δημιουργηθεί. Ο κόσμος του Τομ και του αγαπημένου του και ο κόσμος που ζει η μητέρα του αγαπημένου του, την οποία ερμηνεύει η Ρένια Λουιζίδου. Ο Τομ λοιπόν και ο νεκρός αγαπημένος του, μοιάζει να έχουν ζήσει σε μια μεγαλύτερη πόλη, σε μεγαλύτερη κοινωνία που μπορεί να είναι η Αθήνα του 2020, το Βερολίνο ή μια μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και σίγουρα φέρουν όλα τα ήθη και τον διαφορετικό πολιτισμό από αυτόν που μπορεί να έχει μια μικρότερη κοινωνία. Αυτό δεν έχει απαραιτήτως κάποιο πρόσημο, ότι δηλαδή σε μια μεγαλούπολη τα πράγματα είναι καλύτερα ή σε μια πιο μικρή και κλειστή κοινωνία τα πράγματα είναι χειρότερα. Νομίζω ότι αυτό που ενδιέφερε τον σκηνοθέτη, αλλά και εμένα προσωπικά σαν ηθοποιό, ήταν να δούμε πως αυτοί οι δύο κόσμοι μπορούν να συνυπάρξουν. Ως Τομ εκπροσωπώ έναν κόσμο αρκετά πιο γρήγορο, πιο ανταγωνιστικό, είναι ο χώρος της διαφήμισης, της εικόνας, ενός πιο γρήγορου τρόπου ζωής, περισσότερων χρημάτων ο οποίος έρχεται και αλληλεπιδρά με μια πιο κλειστή κοινωνία, με τη συγκεκριμένη οικογένεια που ενδεχομένως έχει οικονομικά προβλήματα, που ζει μια τελείως διαφορετική ζωή, είναι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γη και τα ζώα. Ωστόσο, στο κομμάτι της ομοφυλοφιλίας και της σχέσης ενός άνδρα με έναν άλλον άνδρα, βλέπουμε ότι ο Τομ έχει βρει έναν τρόπο να το διαχειρίζεται μέσα στην καθημερινότητά του και αυτή η επιλογή του προκαλεί δυσκολίες στην οικογένεια του νεκρού συντρόφου του, στον τρόπο που καλούνται να το διαχειριστούν. Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι, με διαφορετικά ήθη και πολιτισμό που καλούνται να συνυπάρξουν και βλέπουμε επί σκηνής τον τρόπο που αυτό επιτελείται».

«Η συνεργασία με όλους τους συντελεστές είχε πολύ ενδιαφέρον. Με τον Σαράντο δεν είχε τύχει να δουλέψουμε ποτέ, ο ίδιος με είχε δει σε μια παράσταση που έπαιζα και με κάλεσε και εγώ είχα δει την προηγούμενη παραγωγή του (σ.σ. “Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας” της Αλεξάνδρας Κ*, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το 2018). Είναι ένας άνθρωπος που ζει στην Αθήνα και στη Βιέννη και έτσι το μάτι του έχει μια απόσταση από την ελληνική πραγματικότητα. Νομίζω ότι με ενδιέφερε να δω πως θα προσέγγιζε ο ίδιος το συγκεκριμένο κείμενο και την αντίληψή του για την ελληνική πραγματικότητα, γιατί καλώς ή κακώς δεν είναι ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα, έχει μεν ελληνικές αναφορές, έχει δουλέψει πολύ στη Βιέννη και στο Βερολίνο, αλλά είχε πολύ ενδιαφέρον αυτή η διαφορά πολιτισμού. Έτσι και αλλιώς είμαστε ένας θίασος που υπάρχει και η Eva Maria Sommersberg η οποία είναι Γερμανίδα, δηλαδή υπάρχει το πολυπολιτισμικό στοιχείο και το στοιχείο της διαφορετικότητας, διαφορετικών πολιτισμών, διαφορετικών ερεθισμάτων είναι κάτι που διατρέχει όλη τη διαδικασία. Το να βρίσκεται κανείς επί σκηνής, ειδικά ένας πιο νέος ηθοποιός με ανθρώπους αρκετά έμπειρους όπως η Ρένια Λουιζίδου είναι πολύ μεγάλο δώρο, γιατί μοιράζεσαι την εμπειρία τους, τα ερεθίσματά τους. Η Ρένια ήταν μια μαμά, πέρα από το ρόλο της μαμάς των δύο αδελφιών (του Φράγκου και του αδελφού του που πέθανε), μια μητέρα γενικότερα του θιάσου με την έννοια της προσφοράς, της αγάπης, με την έννοια του μοιράζομαι την εμπειρία μου και τα ερεθίσματά μου. Οπότε ήταν σίγουρα μια πολύ ευχάριστη εμπειρία χωρίς αυτό να αφήνει απέξω τους υπόλοιπους συντελεστές και τον Λευτέρη Πολυχρόνη, τους Amateurboyz οι οποίοι υπογράφουν τη μουσική και με κάποιον τρόπο δημιουργούν ένα καινούργιο σύμπαν μέσα στο οποίο καλούμαστε να δημιουργήσουμε. Το εγχείρημα του Σαράντου ήταν να καλέσει αρκετά διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετική πορεία και διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας. Σίγουρα υπήρχαν διαφωνίες και διαφορετικές αντιλήψεις και το ενδιαφέρον ήταν πώς αυτά τα διαφορετικά υλικά καταφέρνουν να συνυπάρξουν μέσα σ’ ένα πλαίσιο».

Πληροφορίες παράστασης

«Tom in Greece» του Μισέλ Μαρκ Μπουσάρ

Μετάφραση: Αμαλία Κοντογιάννη

Σκηνοθεσία: Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος

Σκηνικά και κοστούμια: Τίνα Τζόκα

Μουσική: Amateurboyz

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Στέλλα Ράπτη

Σύμβουλος Δραματουργίας: Lisiane Durand

Οργάνωση Παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη

Μια ιδέα της Eteria Filon

Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Ερμηνεύουν:

Τομ: Αντώνης Πριμηκύρης

Αγαθή: Ρένια Λουιζίδου

Φράγκος: Λευτέρης Πολυχρόνης

Σάρα: Eva Maria Sommersberg

Πού: Στέγη του ιδρύματος Ωνάση, Λ. Συγγρού 107, τηλ. 210 9005800

Πότε: από 12 Δεκεμβρίου 2019 και κάθε Τετάρτη έως Σάββατο στις 21.00, Κυριακή  στις18.00, παράταση παραστάσεων από 2 έως 5 Ιανουαρίου 2020

Εισιτήρια: από 5 έως 15 ευρώ

Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες (χωρίς διάλειμμα)

Σημείωμα σκηνοθέτη

Ένα κείμενο-σεισμογράφος οικογενειακών εντάσεων και κοινωνικής πίεσης. Σε μια τυχαία οικογένεια. Σε μια τυχαία οικογένεια που κάποιος έτυχε να είναι «διαφορετικός». Έτσι έτυχε. Τώρα, όμως, σε αυτή τη μικρή και κλειστή κοινωνία, σε αυτό το σύστημα, κάποιος κινδυνεύει. Κάποιος πονάει και κάποιος πνίγεται. Έτσι έτυχε. Γύρω του κανείς δεν τολμάει να αντιμετωπίσει αυτό τον άνθρωπο, απλά και έτσι όπως θα του άξιζε – ως έναν άνθρωπο. Με την περιγραφή έντονης ομοφοβίας ως βασικό του θέμα, το έργο Tom in Greece του Καναδού Μισέλ Μαρκ Μπουσάρ δυστυχώς στη χώρα μας αποκτά́ μια σημαντική ανάγκη παρουσίασης στη θεατρική σκηνή. Η επικαιρότητα του έργου είναι όπως και η κατάσταση που περιγράφει: φοβερή.

Διαβάστε περισσότερα

Το συγκεκριμένο έργο του Μπουσάρ έχει διασκευαστεί και για τη μεγάλη οθόνη από τον επιτυχημένο νέο σκηνοθέτη Xavier Dolan (2013, ελλ. τίτλος «Ο Τομ στη φάρμα»), ο οποίος το περιγράφει ως μια ιστορία για ανεστραμμένους ρόλους και κόσμους. Ο τίτλος της ταινίας έχει μεταφραστεί στα γερμανικά ως “Sag nicht, wer du bist”, δηλαδή «Μη λες ποιος είσαι». Ο Μισέλ Μαρκ Μπουσάρ, γεννημένος το 1958 στο Κεμπέκ του Καναδά, ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με τη δημιουργία θεατρικών έργων και την οργάνωση παραστάσεων. Το 1987, με την παρουσίαση του “Les Feluettes ou la Répétition d’un drame romantique” (Τα κρινάκια ή η επανάληψη ενός ρομαντικού δράματος), κατάφερε να κατακτήσει την καθολική αναγνώριση του θεατρικού κοινού στον Καναδά. Έχει γράψει πάνω από 20 θεατρικά έργα, που έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες (μεταξύ άλλων, στα αγγλικά, τα ισπανικά, τα ολλανδικά, τα ιταλικά και τα γερμανικά) και διασκευαστεί για το σινεμά και την όπερα. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του στον Καναδά. Έχει τιμηθεί με αναρίθμητα βραβεία και έχει αναγορευτεί Αξιωματούχος της Τάξης του Καναδά και Ιππότης της Εθνικής Τάξης του Κεμπέκ, ενώ είναι μέλος της Ακαδημίας Γραμμάτων του Κεμπέκ.