Η Θέα είδε τον «Bόυτσεκ»

Η Θέα και η Ρίνα είναι δύο θεατρόφιλες που τις ενώνει και τις χωρίζει το θέατρο. Μιλούν για τις παραστάσεις που βλέπουν, συμφωνούν, διαφωνούν και ανταλλάσσουν απόψεις για τη ζωή, τα έργα, τους ηθοποιούς, τους συγγραφείς, αλλά και για την καθημερινότητά τους. Η Ρίνα λατρεύει τα κλασικά κείμενα, η Θέα είναι περισσότερο του εναλλακτικού ρεπερτορίου. Και οι δύο μαγεύονται από τη σκηνή του θεάτρου, παρακολουθούν σεμινάρια υποκριτικής και σκηνοθεσίας και ονειρεύονται να ανεβάσουν κάποια μέρα τη δική τους παράσταση.

Θέα: Κατά τη γνώμη σου, πώς μπορεί να κάνει κανείς μια καλή παράσταση;

Ρίνα: Τι ερώτηση είναι αυτή; Δεν υπάρχει συνταγή, αλλά συνήθως τα κλασικά κείμενα είναι ένα καλό συστατικό.

Θέα: Άκου λοιπόν, τι έκανε η Ελένη Παργινού με τον «Βόυτσεκ» που είδα την περασμένη Τρίτη στο θέατρο Ροές. Πήρε ένα ωραία κλασικό κείμενο όπως λες, και τη μετάφραση που έκανε η Κοραλία Σωτηριάδου στο έργο του Γκέοργκ Μπύχνερ και σκηνοθέτησε μια παράσταση 65 λεπτών που δεν της έλειπε τίποτα. Εξαιρετικές ερμηνείες από νέους ηθοποιούς, πολύ καλά δουλεμένος συγχρονισμός της μουσικής, του φωτισμού, νομίζω πως όσοι βγήκαν από την αίθουσα ήταν ενθουσιασμένοι με αυτή τη διαφορετική προσέγγιση.

Ρίνα: Πολύ Μπύχνερ τελευταία. «Ο Λεόντιος και Λένα» παίζεται στο θέατρο Φούρνος, το είχε κάνει πέρυσι και ο Παντελής Φλατσούσης στο ΚΕΤ και ο Γιώργος Κατσής στο θέατρο Σφενδόνη. Τα θυμάμαι. Και ο Βόυτσεκ της Ευαγγελάτου βέβαια, που σκηνοθέτησε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την περασμένη σεζόν. Τώρα κάνει «Άμλετ» στο ιστορικό «Αμφι-Θέατρο» του πατέρας της Σπύρου Ευαγγελάτου που ήταν κλειστό εδώ και οκτώ χρόνια.

Θέα: Θα με αφήσεις να σου πω; Λοιπόν, η Ελένη Παργινού πάτησε πάνω σε μια πολύ ωραία μετάφραση της Κοραλίας Σωτηριάδου όπως σου είπα, πολύ φρέσκια και πολύ σημερινή και σκηνοθέτησε έξι ηθοποιούς σε μια μίνιμαλ παράσταση που θα μπορούσε να έχει ίσως και έναν άλλο τίτλο. Άλλωστε ο Μπύχνερ δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον Βόυτσεκ, γιατί πέθανε και αυτό που έχουμε σήμερα είναι κάποιες σελίδες που βρέθηκαν στο γραφείο του και δεν ξέρω ποιος, αλλά με κάποιον τρόπο έγιναν το έργο που ξέρουμε σήμερα. Οι ηθοποιοί μιλούσαν καθαρά και οι θεατές καταλάβαιναν τι λένε. Ίσως είναι και η αμεσότητα καθώς –θυμάσαι- η σκηνή στις Ροές είναι κοντά στα καθίσματα των θεατών. Εννοώ ότι δεν είναι ένας χαοτικός χώρος.

Ρίνα: Εξαρτάται, αναλόγως το κείμενο και αναλόγως τη μετάφραση, αν θες τη γνώμη μου.

Θέα: στην πρώτη σκηνή οι πέντε ηθοποιοί μπαίνουν ένας ένας στη σκηνή και κάθονται σε έναν πάγκο. Όλοι τους είναι ντυμένοι στα γκρι, ίσως επειδή ερμηνεύουν 2-3 ρόλους ο καθένας, ίσως επειδή είναι αυτό το in between του λευκού και του μαύρου.

Ρίνα: Η γκρίζα ζώνη. Ουδέτερη. Σωστά;

Θέα: Ναι αυτό σκεφτόμουν! Μπαίνει και ο Βόυτσεκ τελευταίος, ο Συμεών Τσακίρης, ντυμένος στα λευκά και τότε αρχίζουν όλα. Το σκηνικό είναι ένα λευκό πάτωμα με έναν πάγκο. Πάνω σε αυτόν τον πάγκο, ανεβαίνουν και κατεβαίνουν οι ηθοποιοί, κάθονται, μιλάνε, χορεύουν. Και γύρω από τον πάγκο ο Βόυτσεκ τρέχει. Και τρέχει και τρέχει και τρέχει, δεν ξέρω πόσους γύρους μέτρησα να κάνει γύρω από αυτόν τον πάγκο. Α! Και το πιο βασικό. Η ζωντανή μουσική. Έχει live percussion από τον Αλέξη Γεωργόπουλο, όπως διαβάζω στο πρόγραμμα.

Ρίνα:  Ο Τσακίρης έχει κάνει τους «Ευνοούμενους του Μίδα» του Τζακ Λόντον στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, κάτι στο Εθνικό με τον χορογράφο Γιάννη Μανταφούνη και παίζει για δεύτερη χρονιά στον «Άσχημο» που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Λάλος στο Tempus Verum- Εν Αθήναις, απέναντι από τις Ροές.

Θέα: Δεν σε πιάνω. Πού τα ξέρεις και τα θυμάσαι όλα αυτά;

Ρίνα: Ενημερώνομαι!

Θέα:  Ο Τσακίρης λοιπόν, κάνει έναν Βόυτσεκ φοβισμένο, ταραγμένο, στοιχειωμένο έναν Βόυτσεκ που τρέχει γύρω από τον πάγκο, έχει μια τρομερή σκηνή που βγάζει τη μπλούζα του με τέτοιο τρόπο, σα να θέλει να βγάλει το δέρμα του. Μια πολύ ωραία σκηνή, επίσης, που μου θύμισε Χορό αρχαίας τραγωδίας είναι αυτή που ο Βόυτσεκ πάει να αγοράσει ένα όπλο, ένα μαχαίρι για να σκοτώσει τη Μαρία που την υποδύεται η Μαριλένα Γερμανού. Πολύ καλή ηθοποιός, κράτα το όνομά της. Σε αυτή τη σκηνή οι ηθοποιοί λειτουργούν σα Χορός, δίνουν συμβουλές στον Βόυτσεκ, απαντάνε με τη σειρά τους με πολύ ωραία αρμονία. Επίσης, η σκηνοθέτις Ελένη Παργινού έβαλε στην παράσταση μια κάμερα. Την κρατάει η  Εμμανουέλα Κορκή, επίσης πολύ καλή.

Ρίνα: Τι κάνει λοιπόν;

Θέα: Χρησιμοποιεί την κάμερα την ώρα της παράστασης και η εικόνα προβάλλεται σε τρεις οθόνες στο φόντο. Μας δείχνει τα συναισθήματα του Βόυτσεκ, τον πόνο του, τον ιδρώτα του. Ωραίο στοιχείο ρεαλισμού. Και η Μαρία, η Μαριλένα Γερμανού τρέχει γύρω από τον πάγκο, μιλάει με τον Βόυτσεκ και εκεί η Παργινού έστησε τη σκηνή φόνου με έναν μη αναμενόμενο τρόπο.

Ρίνα: Σκηνή φόνου;

Θέα: Καλά, μη φαντάζεσαι μαχαίρια και αίματα. Έχει βάλει τη Μαρία και τον Βόυτσεκ να βρίσκονται σε απόσταση, εκείνη στο πίσω μέρος της σκηνής και εκείνος μπροστά. Μέσω της μουσικής και της κίνησης, ο Βόυτσεκ σκοτώνει τη Μαρία. Δεν την ακουμπάει καν, καθώς βρίσκονται μακριά, αλλά η σκηνή αποδίδεται με έναν πολύ ευρηματικό τρόπο. Πολύ ωραία σκηνοθεσία, πολύ ωραίες ερμηνείες, πολύ σωματικότητα, πολύ ψάξιμο.

Ρίνα: Ωραία ομάδα.

Θέα: Ωραία ομάδα, ωραία δουλειά, για να μπει ωραία και καλά ο χρόνος!

Info

Η Θέα είδε την παράσταση «Βόυτσεκ» στο Θέατρο Ροές (Ιάκχου 16, Γκάζι, τηλ. 6944581205) που παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως 28 Ιανουαρίου 2020.

Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου

Σκηνοθεσία: Ελένη Παργινού

Μουσική/ Sound Design: Κώστας Φραντζής

Σκηνικά/ Κοστούμια: Μαρία Τερέζα Ντε Ροζάριο

Επιμέλεια κοστουμιών: Γιάννα Ρεσβάνη

Φωτιστικός Σχεδιασμός: Περικλής Μαθιέλης

Video projections: Κωνσταντίνος Νησίδης

Graphic Design: Φωτεινή Μασίκα

Φωτογραφίες παράστασης: Δήμητρα Παπαγεωργίου

Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη – Νώντας Δουζίνας

Παραγωγή: «Κεντρομόλος» ΙΚΕ

Ηθοποιοί: Συμεών Τσακίρης, Εμμανουέλα Κορκή, Λευτέρης Παπακώστας, Νεφέλη Ανανιάδη, Θεμιστοκλής Καρποδίνης,  Μαριλένα Γερμανού