«The Proof Show» στο Red Jasper Theatre

Από τη Μαριλένα Θεοδωράκου

Δύο κοπέλες, η Sole και η Luna, παίρνουν μέρος σ’ έναν διαγωνισμό όπου πρέπει να αποδείξουν την αξία τους και να κερδίσει η καλύτερη. Ένας διοργανωτής κινεί τα νήματα, ο Maestro.  Πέντε μέρες, πέντε δοκιμασίες. Οι κοπέλες εμφανίζονται κάθε βράδυ ζωντανά μπροστά στο κοινό για να διαγωνιστούν. Η μουσικοθεατρική ομάδα ValSia, που αποτελείται από τη Βαλέρια Δημητριάδου και την Αθανασία Κουρκάκη, παρουσιάζει τη νέα της δουλειά «The Proof Show» στο Red Jasper Theatre (πρώην Β’ Σκηνή Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας). Οι δύο ηθοποιοί μιλούν για τη συνεργασία τους και τους ρόλους που ερμηνεύουν στην παράσταση που είναι εμπνευσμένη από το παραμύθι «Sole, Luna e Talia» και από το «Pentamerone» του Τζιαμπατίστα Μπαζίλε.

Θα θέλατε να μας πείτε για τη μουσικοθεατρική ομάδα ValSia;

Αθανασία Κουρκάκη: Με τη Βαλέρια γνωριστήκαμε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Όταν τελειώσαμε, αρχίσαμε να συνυπάρχουμε μουσικά. Γράψαμε δικά μας τραγούδια, διασκευάσαμε άλλα, κάναμε διάφορα live, ώσπου τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι μας αρέσει περισσότερο να εκφραζόμαστε μουσικά μέσα από μια θεατρική σύμβαση. Έτσι κάναμε την πρώτη μας μουσικοθεατρική παράσταση το 2017, τη «Σταχτοπούτα» στα θέατρα Άλφα. Ιδέα και στο Θέατρο 104.  Επόμενη αντίστοιχη δουλειά ήταν το «Μικρό σπίτι στην Αθήνα» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και τώρα η τρίτη, και ίσως πιο ολοκληρωμένη, μας δουλειά είναι το «The Proof Show».

Το «The Proof show» είναι εμπνευσμένο από το παραμύθι «Sole, Luna e Talia» (Ήλιος, Φεγγάρι και Τάλια) και από το «Pentamerone» (Πενταήμερον) του Τζιαμπατίστα Μπαζίλε. Πώς έχει γίνει η δραματουργία της παράστασης;

Βαλέρια Δημητριάδου: Στην παράστασή μας έχουμε προσπαθήσει να μπλέξουμε δύο κόσμους. Έναν κόσμο συμβολικό (αυτόν τον του παραμυθιού) κι έναν πιο πραγματικό και οικείο (αυτόν του talent show). Διαβάζοντας το έργο «Sole, Luna e Talia» του Τζιαμπατίστα Μπαζίλε  (που είναι η πρώτη εκδοχή της Ωραίας Κοιμωμένης) μάς κλόνισαν κάποια στοιχεία του, που δεν κρατήθηκαν σε επόμενες και επικρατέστερες εκδοχές του παραμυθιού, όπως το ότι ο πρίγκιπας βρήκε την Ωραία Κοιμωμένη και δεν μπόρεσε λέει να αντισταθεί στην ομορφιά της, οπότε τη βίασε ενώ κοιμόταν. Μας φάνηκε τρομερά σκληρό κάτι τέτοιο, πόσω μάλλον για να λέγεται σε ένα παραμύθι και μάλιστα να περνάει και ως φυσιολογικό, αφού όταν ξύπνησε η Ωραία Κοιμωμένη και την ξαναβρήκε ο πρίγκιπας, αυτή αποδέχτηκε πολύ εύκολα το βιασμό της και έζησαν χαρούμενοι με τα δυο παιδιά τους. Τα talent shows από την άλλη, είναι το παραμύθι του σήμερα. Άπειρες κοπέλες, ή αλλιώς οι ωραίες κοιμωμένες του σήμερα, όπως τις λέμε στην παράστασή μας, κυνηγάνε μια ουτοπία, πιστεύοντας πως απ’ αυτήν εξαρτάται η ευτυχία τους. Γίνονται έρμαια ενός συστήματος που τις κρίνει αλύπητα κι αυτές το αποδέχονται ως φυσιολογικό. Επίσης, συνδέονται και με έναν πιο άμεσο τρόπο οι δύο κόσμοι της δραματουργίας, αλλά αυτό δεν μπορώ να το αποκαλύψω!

Τι σας εμπνέει ως ομάδα για να ανεβάσετε μια παράσταση;

Αθανασία Κουρκάκη: Σε όλες μας τις παραστάσεις, με τρόπο χιουμοριστικό κυρίως, καταπιανόμαστε με θέματα απτά, που μας απασχολούν καθημερινά κι όχι τόσο με μεγάλες και άπιαστες έννοιες. Στην πρώτη μας παράσταση, τη Σταχτοπούτα, το βασικό μας θέμα ήταν η θέση της γυναίκας, οπότε φτιάξαμε μια δική μας εκδοχή του παραμυθιού μετά το «Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Το «Μικρό σπίτι στην Αθήνα» πραγματευόταν τη ζωή στην πόλη συγκριτικά με αυτόν της επαρχίας και το αν υπάρχει τρόπος να έχουμε μια καθημερινότητα απλή και ουσιαστική στο χάος μιας πρωτεύουσας. Τώρα με το Proof Show, ασχολούμαστε με τη δύναμη που έχει η κριτική στις μέρες μας και τη ματαιοδοξία.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη σε αυτή τη δουλειά;

Βαλέρια Δημητριάδου: Με τον Κωνσταντίνο γνωρίστηκα πέρυσι. Παίζαμε μαζί στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν». Από πολύ νωρίς ήρθαμε κοντά, δίναμε συμβουλές ο ένας στον άλλον και κάναμε και παρέα. Τον εμπιστεύομαι πολύ και εκτιμώ τη ματιά που έχει στα πράγματα, και ειδικά σε κάτι όπως αυτό που ετοιμάζουμε, γιατί έχει και την αντίστοιχη εμπειρία σκηνοθετώντας θεάματα σε μουσικές σκηνές. Η συνεργασία μας είναι ιδανική σε όλα τα επίπεδα. Ταιριάζει ο τρόπος σκέψης του με τον δικό μας και τα πράγματα βαίνουν πολύ ομαλά και με απόλυτη συνεννόηση.

Ποιοι είναι οι ρόλοι που ερμηνεύετε;

Βαλέρια Δημητριάδου: «Είμαι η Sole και είμαι 19 χρονών. Αγαπώ τη μουσική από μικρή. Ο μπαμπάς μου πιστεύει πως είμαι παιδί θαύμα. Μου ‘χει πει μάλιστα πως όταν γεννήθηκα και είχα μόλις βγει από τη μήτρα της μητέρας μου κουνούσα τα δαχτυλάκια μου στον αέρα σα να παίζω πιάνο. Συχνά με παρομοιάζει με τον Μότσαρτ, που είναι και από τους αγαπημένους μου. Αγαπημένο μου έργο είναι οι «4 Εποχές» του Βιβάλντι και το «Μια πόρτα για τον ουρανό» της Έλενας Παπαρίζου. Ξέρω να μιλάω αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά, να χορεύω μπαλέτο, να κουρεύω, να βάφω, να χοροπηδάω, να παίζω επιτραπέζια, να αλητεύω και να τρέχω στα πάρκα. Πιο πολύ απ’ όλα όμως μ’ αρέσει να βοηθάω τον πατέρα μου στη δουλειά, γιατί μεγαλώσαμε σε πολύ δύσκολες οικονομικές συνθήκες και τον ευχαριστώ πάρα πολύ που παρά τις δυσκολίες, έκανε τα κουμάντα του και πλήρωνε τα ωδεία και όλες μου τις ανάγκες. Γι’ αυτό κι εγώ δεν πήγα να σπουδάσω στη Νέα Υόρκη όπως ήθελα κι έμεινα εδώ να τον βοηθάω στο πάρκινγκ. Ήρθα εδώ για να κερδίσω. Τίποτα δε με σταματά. Πάμε για τη νίκη».

Αθανασία Κουρκάκη: «Eίμαι η Luna, είμαι 19 χρονών και τραγουδάω από μικρή. Μ’ αρέσει να τραγουδάω στο μπάνιο, μ’ αρέσει να περπατάω και να τραγουδάω και να παίζω μουσική στο δρόμο και τον τελευταίο χρόνο ερμηνεύω σε μεγάλες μουσικές σκηνές. Αγαπώ πολύ τη ροκ, τη metal, τη hip hop, την jazz, αλλά η μεγάλη μου αγάπη είναι το ρεμπέτικο. Όπως είπα, έχω τραγουδήσει σε μεγάλες σκηνές με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως την Τούλα Σαβρωντίδου και τον Αθανάσιο Τσούγκανο. Έχω προσπαθήσει να μάθω πολλά μουσικά όργανα. Πιάνο, το σταμάτησα. Κιθάρα τη σταμάτησα. Φλάουτο, το σταμάτησα. Ντιτζεριντού, το σταμάτησα. Μόνο η ταραμπούκα με κέρδισε και τώρα μαθαίνω ντραμς. Αγαπώ πολύ τη μαμά μου και τη βοηθάω στο μαγαζί της. Μ’ έχει στηρίξει πολύ στον αγώνα κι όποτε δεν είναι καλά, της απαγγέλω ποίηση. Ήρθα εδώ για να κερδίσω. Τίποτα δε με σταματά. Πάμε για τη νίκη».

Η Αθανασία Κουρκάκη είναι η Luna στην παράσταση «The Proof Show» που ανεβαίνει στο Red Jasper Theater. (Φωτογραφίες: Νικόλας Μακρής).

Υπάρχει κάποια σχέση ή σύγκριση με τα talent shows στην τηλεόραση;

Αθανασία Κουρκάκη: Απόλυτη σχέση και ταυτόχρονα όχι. Τα talent shows απλώς είναι ένα πολύ ισχυρό παράδειγμα ως προς το θέμα για το οποίο θέλουμε να μιλήσουμε. Γίνεται τόσος ντόρος με τα talent show, κάθε είδους… Είναι άπειρος ο κόσμος που θέλει να συμμετάσχει κι ακόμη περισσότερος αυτός που τα παρακολουθεί σε καθημερινή βάση. Είναι σα να έχει στρεβλωθεί κατά κάποιον τρόπο η έννοια της επιτυχίας, σα να έχει γίνει αυτοσκοπός. Σα να υπάρχει βιασύνη και άμεση ανάγκη για επιτυχία με οποιοδήποτε κόστος. Ακόμη κι αν  εκτίθεται η προσωπική σου ζωή, ακόμη κι αν σε κρίνουν αλύπητα, εσύ πρέπει να αποδείξεις ότι αξίζεις όσο κανένας άλλος. Προσωπικά, πιστεύω πως η επιτυχία είναι προσωπική υπόθεση. Καθένας έχει τους στόχους του και την πορεία του, ανεξάρτητα από τη διαδρομή που ακολουθεί κάποιος άλλος. Το να βασίζεται τόσο πολύ η επιτυχία στη σύγκριση είναι ένα λάθος ξεκίνημα.

Γιατί πρέπει συνέχεια να κρίνουμε και να κρινόμαστε; Υπάρχει κάποια απάντηση μέσω των ρόλων σας; 

Βαλέρια Δημητριάδου: Δυστυχώς οι ρόλοι μας, μέχρι και την τελευταία στιγμή δε συνειδητοποιούν τη βία της κριτικής. Κοιμούνται του καλού καιρού. Συνεπώς, δεν έχουν καμία απάντηση ως προς το ερώτημα, καθώς δεν το αντιλαμβάνονται καν. Είναι έρμαια αυτού του συστήματος. Ο μόνος ίσως που έχει την απάντηση είναι ο Maestro και το δεξί του χέρι η Cobra που από την αρχή ακόμη του έργου λέει το εξής δίστιχο: «Αν κάποιος από σας θαρρεί πως ό,τι βλέπει είναι, μια συμβουλή έχω να πω: Μάθε κι ύστερα κρίνε». Και αυτό είναι που κι εμείς θέλουμε να πούμε. Το να μην αφηνόμαστε τόσο εύκολα στο να κρίνουμε, ούτε να επηρεαζόμαστε τόσο πολύ όταν μας κρίνουν. Ας αρχίσουμε να βλέπουμε και όχι να κοιτάμε.

Θα θέλατε να μας πείτε έναν διάλογο ανάμεσα στις δύο ;

Αθανασία Κουρκάκη: Όλα τα διαλογικά μέρη της παράστασης είναι επίτηδες βασισμένα στον αυτοσχεδιασμό. Έχουμε θεματικές σε όλες τις ενότητες της παράστασης και ξέρουμε ποια πράγματα πρέπει σίγουρα να ειπωθούν για να προχωρήσει η ιστορία, αλλά έχουμε αποφασίσει να μη σταντάρουμε τίποτα. Να είναι ο διάλογος ζωντανός και να περιλαμβάνει στοιχεία και από πράγματα που θα συμβούν όντως στην κάθε παράσταση (είτε από αντιδράσεις του κοινού, είτε από ο,τιδήποτε άλλο προκύψει).

Η Βαλέρια Δημητριάδου ερμηνεύει τη Sole στην παράσταση «The Proof Show» που σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης. (Φωτογραφίες: Νικόλας Μακρής).

Πληροφορίες παράστασης

«The Proof Show»

Σύλληψη ιδέας- Κείμενο: ValSia

Σκηνοθετική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ασπιώτης

Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Δήμος Κλημενώφ

Διασκευές μουσικών κομματιών: VaISia

Κίνηση: Ειρήνη Ερωφίλη Κλέπκου

Video: Νικόλας Μακρής

Σχεδιασμός φωτισμών: Τάκης Λυκοτραφίτης

Wig styling: Μιχάλης Κουτσοθανάσης

Artwork – poster: Χρήστος Συμεωνίδης

Φωτογραφίες: Σπύρος Χατζηαγγελάκης

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Sole: Βαλέρια Δημητριάδου

Luna: Αθανασία Κουρκάκη

Cobra: Αρετή Τίλη

Maestro:  Νίκος Χατζόπουλος (σε video προβολή)

Πού: Red Jasper Theater (πρώην Β’ Σκηνή Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας), Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη, τηλ. 6970 089905

Πότε: από 8 Ιανουαρίου 2020 και κάθε  Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.30 για 12 παραστάσεις

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά

Εισιτήρια: προπώληση μέχρι την έναρξη των παραστάσεων 8 ευρώ, 10 ευρώ (κανονικό), 7 ευρώ (μειωμένο), 6 ευρώ (περιορισμένης ορατότητας μπαρ)