Ο Αλέκος Συσσοβίτης μιλάει για τη «Lulu»

Sharing is caring!

Από τη Μαριλένα Θεοδωράκου

Σε μια εποχή που οι γυναίκες ήταν σιδηρόφρακτες από την κορυφή ως τα νύχια, οι γυναικείοι ρόλοι του Φρανκ Βέντεκιντ ξεγυμνώνονταν επί σκηνής και έπαιζαν σε σκληρές ερωτικές σκηνές, ακόμα και με χαρακτήρες του ίδιου φύλου. Ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας έδειχνε αφτιασίδωτη τη βία, την εκπόρνευση και τη χρήση ναρκωτικών, έγραφε σε μια πρωτόγνωρη για την εποχή του θεατρική γλώσσα, με σύντομες σκηνές και κοφτούς διαλόγους, όπου κάθε λέξη συγκρουόταν με την επόμενη, σαν μια καταιγιστική ανταλλαγή λεκτικών πυροβολισμών. Ο Γιάννης Χουβαρδάς σκηνοθετεί την παράσταση του έργου «Λούλου» του Φρανκ Βέντεκιντ, που αποτελείται από τα έργα «Το πνεύμα της Γης» και «Το Κουτί της Πανδώρας», η οποία ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Ο ηθοποιός Αλέκος Συσσοβίτης μιλάει για τη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη και για την αινιγματική προσωπικότητα της ηρωίδας του Βέντεκιντ, Λούλου η οποία ενσαρκώνει άψογα και με τέλεια αθωότητα όλες τις εικόνες που προβάλλονται επάνω της: παιδί, παρθένα, σύζυγος, φίλη, φαμ φατάλ, μητέρα, ερωμένη, πόρνη. Μαζί του επί σκηνής ένας εξαιρετικός θίασος πρωταγωνιστών που αποτελείται από τους: Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Γιώργο Μπινιάρη, Άλκηστη  Πουλοπούλου, Άκη Σακελλαρίου, Χάρη Φραγκούλη και Νίκο Χατζόπουλο.

Ποια είναι η επαφή σας με το συγγραφέα Φρανκ Βέντεκιντ;

Είναι η πρώτη και μου αρέσει που ο Γιάννης Χουβαρδάς έπιασε και τα τρία έργα ή βιβλία που έχουνε γραφτεί πάνω σε αυτό το έργο από τον ίδιο. Ο Βέντεκιντ έχει γράψει ότι ασχολούνταν με το έργο καμιά δεκαριά χρόνια, το έγραφε, το άλλαζε, το ξαναέγραφε και χαίρομαι που με βάζει ο Χουβαρδάς σε αυτό τον κόσμο του Βέντεκιντ, γιατί πραγματικά είναι ένας πολύ ουσιαστικός συγγραφέας, καταγράφει πάρα πολύ, είναι πολύ σωστός στο πώς απλώνει την ιστορία, το σασπένς, τη δραματουργία μέσα όχι από υπερβολές, αλλά από απλές και καίριες στιγμές. Είναι ένας φωτογραφικός φακός, αντίστοιχα, ενός καλού κινηματογραφιστή που είναι σαν ένας μεγεθυντικός φακός πάνω στα ψυχογραφήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Γνωρίζατε το έργο Λούλου πριν από αυτή την παράσταση; Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας όταν το διαβάσατε;

Ναι το γνώριζα από πριν, το έχω δει και στη σκηνή και σε άλλη εκδοχή και οι εντυπώσεις μου ήταν πολύ θετικές γιατί αυτό που κατάφερνε να κάνει ο συγγραφέας, όπως είπα και πριν, είναι να κάνει μία ιστορία με σασπένς, με έντονη δράση. Η πράξη να προηγείται της σκέψης κάτι που για μένα έτσι γίνεται και στη ζωή, πρώτα πράττουμε και μετά σκεπτόμαστε τι κάναμε και αυτό το έκανε ενδιαφέρον. Δεν είναι μια φιλοσοφική μεταφορά ενός κειμένου στο θέατρο, αλλά ένα αυτούσιο, καθαρό, πηγαίο, αληθινό και δυνατό θέατρο. Οπότε μου άρεσε και σαν κείμενο με τις μεγάλες φιλοσοφικές του ανησυχίες, αλλά ουσιαστικά η δράση που προκύπτει επαναλαμβάνω από το υποσυνείδητό μας.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με το Γιάννη Χουβαρδά και πώς σας έχει οδηγήσει σκηνοθετικά;

Ο Γιάννης είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει η λεπτομέρεια, είναι μιας βόρειας σχολής όπου πιστεύει ότι τα πράγματα γίνονται σωστά όταν ακολουθείται ένας συγκεκριμένος τρόπος. Είναι ανοικτός την ίδια στιγμή, όμως, και σε προτάσεις. Είναι πολύ συνεργάσιμος, πολύ ευγενής, κύριος και γνώστης αυτού που κάνει. Είναι δουλευταράς, το οποίο τον τιμάει πολύ, γιατί αυτό εφησυχάζει έναν ηθοποιό. Έρχεται στην πρόβα και ξέρει τι θέλει και, όπως είπα, είναι ανοικτός στο διάλογο, άρα σου δίνει το δικαίωμα να λάβεις και εσύ μέρος σε αυτό το παιχνίδι, γιατί η ζωή η ίδια είναι ένα παιχνίδι και εμείς προσπαθούμε να αντιγράψουμε αυτή τη διάσταση και νομίζω ότι εκεί είναι πολύ καλός κατευθυντής, πολύ καλός οδηγός, πολύ καλός σκηνοθέτης.

Υπάρχει κάποια σκηνή ή φράση που σας έχει εντυπωθεί;

Είναι μια φράση που λέω ως ρόλος, σαρκαστική και «σχολιαστική» για το τι κάνουμε ως ηθοποιοί: ο Νίτσε έλεγε ότι οι ηθοποιοί είναι πολύ ματαιόδοξοι άνθρωποι για αυτό τους αγαπάω και είναι μια φράση που λέει άλλος χαρακτήρας μέσα στο έργο, που σε κάποια αλλαγή από μία πράξη σε άλλη τη χρησιμοποιώ και εγώ, που λέει καταραμένη η μοντέρνα τέχνη του κώλου. Είναι σαν να αυτοσαρκαζόμαστε γι’ αυτό που κάνουμε, παρόλο που το αγαπάμε πάρα πολύ, αλλά περιέχει κάτι πολύ βαθιά υπαρξιακό που μου αρέσει, γιατί έχει και μια μεγάλη ειρωνεία.

Τελικά, ποια και τι είναι η Lulu;

Η Lulu είναι ο καθρέφτης της άλλης μας σκοτεινής πλευράς που δε θέλουμε να δούμε. Πολλές φορές συμβαίνει αυτό. Και για τη γυναίκα ο άνδρας μπορεί να είναι το ίδιο. Μέσα μας πιστεύω ότι, είτε είμαστε άνδρες είτε γυναίκες, υπάρχουν τελείως αντιφατικά πράγματα. Στον άνδρα υπάρχει η δική μας ανδρική και θηλυκή πλευρά και το αντίστοιχο στη γυναίκα, υπάρχει ένας εσωτερικός διάλογος μεταξύ αγγέλου και διαβόλου. Η Lulu, χωρίς να χαρακτηρίσω ότι είναι το ένα από τα δύο, σίγουρα πατάει σε κάτι πολύ πιο βαθύ και, όπως είπα και πριν, είναι ο καθρέφτης της ψυχής των ανδρών με τους οποίους διαπλέκεται. Οπότε τους φωτίζει σημεία τα οποία οι ίδιοι δε θέλουν να δούνε, δε θέλουν να αποδεχτούν, άρα με λίγα λόγια τους βάζει σ’ ένα στοίχημα να ξεπεράσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτή καθαυτή είναι ένα παιδί μεγαλωμένο στα πολύ δύσκολα, από χαμηλή τάξη, ορφανή και φτωχή από πολύ μικρή, οπότε για να μπορέσει να ανέβει τα σκαλιά της ζωής, χρησιμοποίησε οποιοδήποτε τρόπο, αρεστό ή μη, έτσι ούτως ώστε να εκμεταλλευτεί τα όπλα που έχει. Και τα όπλα που έχει σίγουρα θα είναι και η ομορφιά, σίγουρα θα είναι και κάτι πολύ ζωώδες και μόχθιο, υποχθόνιο από μέσα της και κάτι πολύ ερωτικό την ίδια στιγμή.

Πληροφορίες παράστασης

«Lulu» του Φρανκ Βέντεκιντ

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς

Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας

Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη

Κοστούμια: Ιωάνννα Τσάμη

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Κίνηση: Σταυρούλα Σιάμου

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Φαναριώτη

Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Πιταούλη

Βοηθός σκηνογράφου: Φιλάνθη Μπουγάτσου

Βοηθός ενδυματολόγου: Ήρα Καραγκούνη

Φωτογραφίες: Άλεξ Κατ

Video: Παντελής Μάκκας

Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Διακουμοπούλου

Παραγωγή: Performing arts & entertainment

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Γιώργος Μπινιάρης, Άλκηστις Πουλοπούλου, Άκης Σακελλαρίου, Αλέκος Συσσοβίτης, Χάρης Φραγκούλης, Νίκος Χατζόπουλος

Κατάλληλο άνω των 16 ετών.

Η παράσταση περιέχει ακατάλληλη φρασεολογία και σκηνές βίας.

Στην παράσταση γίνεται χρήση όπλου κρότου & ακούγονται πυροβολισμοί.

Πού: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ. 210 3418550, www.mcf.gr

Πότε: από 6 Νοεμβρίου 2019 και κάθε Κυριακή, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή στις 20.30, Σάββατο στις 18.00 και 21.00

Διάρκεια Παράστασης: 130 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια: Α’ ζώνη: 25 ευρώ (κανονικό), 22 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, άνω των 65), Β’ ζώνη: 20 ευρώ (κανονικό), 17 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, άνω των 65)