Ο Άρης Λάσκος σκηνοθετεί την παράσταση «Ηρόδοτος Δραματικός: Θερμοπύλες»
26 Νοεμβρίου 2019
Η Χριστίνα Σουγιουλτζή μιλάει για το «Δρακοδόντι»
27 Νοεμβρίου 2019
Από τη Μαριλένα Θεοδωράκου
Ένας τροβαδούρος γάιδαρος με λουμπάγκο, ένα νωχελικό αλητόσκυλο, μια κοκέτα αγελάδα και ένας ξεχασιάρης κόκορας. Τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους; Όλοι μεγάλωσαν και, παρότι κάποτε ήταν πολύ χρήσιμοι, πλέον εκδιώχθηκαν από τ’ αφεντικά τους. Η σκηνοθέτις Καλλιρρόη Βελέντζα μιλάει για την παράσταση «Η Μπάντα του Δάσους» της Ελένης Ευταξοπούλου η οποία είναι βασισμένη στο παραμύθι των αδερφών Γκριμ «Οι μουσικοί της Βρέμης». Πρόκειται για μια τρυφερή παράσταση, γεμάτη χιούμορ και πολλή μουσική που μιλά για τη δύναμη της φιλίας και της αλληλεγγύης, την αξία της συνεργασίας, τον σεβασμό στα ζώα και σε όσους έχουν περάσει την πρώτη τους νιότη.
Έχετε ιδρύσει το Θέατρο Νηπιαγωγείο με έδρα την Καλαμάτα. Ποιες είναι οι διαφορές και ποια τα κοινά που εντοπίζετε στους θεατές της Αθήνας και της Καλαμάτας;
Νομίζω ότι πρόκειται για μια διαφορετική βάση κοινού κι αυτό προκύπτει από τις επιλογές. Το κοινό της Αθήνας έχει πρόσβαση σε όλα τα είδη θεάτρου, μπορεί κανείς εάν το επιθυμεί να βλέπει κάθε μέρα άλλη παράσταση κι ίσως ακόμη κι έτσι να μην καταφέρει να τις δει όλες. Αυτό λοιπόν έχει αντίκτυπο στην εξοικείωσή του με το θέατρο, σίγουρα επιλέγει και κρίνει με πολύ αυστηρότερα κριτήρια από το κοινό μιας πόλης όπως η Καλαμάτα. Στην Καλαμάτα το επαγγελματικό θέατρο είναι πολύ πιο περιορισμένο, ως μόνιμες σκηνές υπάρχουν το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας και το Θέατρο Νηπιαγωγείο. Πέρα από ότι ανεβαίνει στις δύο αυτές σκηνές, το κοινό της Καλαμάτας αν θέλει να δει επαγγελματική παράσταση πρέπει να περιμένει τους περιοδεύοντες θιάσους τους καλοκαιρινούς μήνες. Φυσικά, υπάρχει πολύ δραστήρια ερασιτεχνική σκηνή. Επειδή λοιπόν το κοινό της Καλαμάτας είναι ιδιαίτερα θεατρόφιλο, εξαιτίας των περιορισμένων επιλογών του είναι και πιο «λαίμαργο» θα έλεγα από το Αθηναϊκό.
Κατά τη γνώμη σας, το θέατρο θα μπορούσε/έπρεπε ν’ αποτελέσει κομμάτι της σχολικής εκπαίδευσης, να διδάσκεται όχι περιστασιακά μέσω παραστάσεων αλλά ως μάθημα στα σχολεία;
Ναι, είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να διδάσκονται και να παρακολουθούν θέατρο. Το θέατρο βοηθά το παιδί ν’ αναπτύξει τη φαντασία του, τις κοινωνικές του δεξιότητες, να μπορεί να λειτουργήσει ομαδικά, να σέβεται. Η θεατρική εκπαίδευση πιστεύω ότι ολοκληρώνει πολύ θετικά μια προσωπικότητα. Ευτυχώς, παρατηρώ ότι οι νέοι γονείς φροντίζουν να καλύπτουν στα παιδιά τους το όποιο κενό αφήνει το σχολείο σ’ αυτό το κομμάτι.
Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε τη συγκεκριμένη παράσταση; Τι σας κέρδισε σ’ αυτή την ιστορία;
Η ιστορία μιλά για τη δύναμη της φιλίας, που είναι για μένα η σημαντικότερη αξία στη ζωή του ανθρώπου. Θέτει όμως κι άλλους προβληματισμούς και ερωτήματα, όπως η σχέση και η ευθύνη μας απέναντι στον πιο αδύναμο, που επίσης με αφορά πολύ. Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον από όλα για εμένα, είναι ο τρόπος που περνά αυτούς τους προβληματισμούς το κείμενο. Η Ελένη Ευταξοπούλου έχει κάνει μια πολύ ευρηματική διασκευή στο παραμύθι «Οι μουσικοί της Βρέμης» των αδελφών Γκριμ, με πολύ χιούμορ και αμεσότητα που κερδίζει αμέσως από το νεότερο ως και τον γηραιότερο θεατή.
Οι ήρωες, διωγμένοι από τ’ αφεντικά τους, ξεκινούν μόνοι αλλά σύντομα γίνονται μια ομάδα. Τελικά, ισχύει αυτό που λένε πως τις ιστορίες τις γράφουν οι παρέες;
Οπωσδήποτε. Στο θέατρο ειδικά για εμένα αυτό είναι το πιο σημαντικό, η ομάδα που γίνεται παρέα και που με το κέφι και τη χαρά της επικοινωνίας απογειώνει ένα κείμενο. Έτσι έγινε με τα ζώα που υποδυόμαστε, έτσι έγινε και με εμάς τους ίδιους.
Η παράσταση έχει πολλή μουσική. Πόσο βοηθούν οι μελωδίες ώστε να εξοικειωθούν τα παιδιά με το θέατρο;
Πολύ. Η μουσική τραβάει τα παιδιά, τα διασκεδάζει και τα ενεργοποιεί. Μπορούν να συμμετέχουν και να συγκεντρωθούν καλύτερα σε αυτό που βλέπουν. Έχω παρατηρήσει, αρκετά συχνά, πως κι ο πιο ανήσυχος μικρός θεατής θα ηρεμήσει αμέσως μόλις ακουστεί η πρώτη νότα.
Ποια είναι, θεωρείτε, η χρυσή τομή ανάμεσα στην ψυχαγωγία και την εκπαίδευση που πρέπει να προσφέρει μια παιδική παράσταση;
Η αποφυγή του διδακτισμού. Για εμένα το παιδικό θέατρο πρέπει να είναι πρωτίστως διασκεδαστικό για το παιδί, ιδανικά και για το γονιό (πράγμα που αποτελεί μεγάλο στόχο σε αυτή την παράσταση) και τα νοήματα να περνούν «παρεμπιπτόντως».
Πότε αισθάνεστε πως μια παράστασή σας έχει πετύχει το σκοπό της;
Όταν παιδιά και γονείς φεύγουν χαμογελαστοί, ξεκούραστοι και κεφάτοι από το θέατρο. Ιδιαίτερη χαρά παίρνω όταν ακούω τα παιδιά να ζητάνε κι άλλο ή να ρωτούν πότε θα ξαναπάνε θέατρο.
Πληροφορίες παράστασης
«Η Μπάντα του Δάσους»
Βασισμένη στο παραμύθι των αδερφών Γκριμ «Οι μουσικοί της Βρέμης»
Κείμενο: Ελένη Ευταξοπούλου
Σκηνοθεσία: Καλλιρρόη Βελέντζα
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Καλλιρρόη Βελέντζα, Βασιλική Λαθύρη, Άρης Μπαταγιάννης, Αλέξανδρος Παυλίδης
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Πάνος Ταντής
Σκηνικά-κοστούμια: Ομάφα Re-Act
Φωτογραφίες-βίντεο: Αγάπη Καλογιάννη
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Πού: θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Γκάζι, τηλέφωνο κρατήσεων: 6948 930181
Πότε: από 2 Νοεμβρίου 2019 και κάθε Σάββατο στις 18.00 και καθημερινές για σχολεία
Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά
Εισιτήρια: 8 ευρώ (γενική είσοδος) και 6 ευρώ (πολύτεκνοι)
