Γιώργος Παπαγεωργίου: «Με συγκινεί το βάθος με το οποίο έχει χειριστεί τους χαρακτήρες του ο Τενεσί Ουίλιαμς»
23 Νοεμβρίου 2019
«Γκουντ Λακ» από τον Βασίλη Κατσικονούρη
26 Νοεμβρίου 2019
Από τη Μαριλένα Θεοδωράκου
Με όχημα το ποιητικό σύμπαν του συγγραφέα Σταμάτη Πολενάκη και αφορμή το θεατρικό του έργο «Το τελευταίο όνειρο της Έμιλυ Ντίκινσον» ο Δημοσθένης Φίλιππας σκηνοθετεί την ομότιτλη παράσταση η οποία ανεβαίνει κάθε κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο Θέατρο 104. Ο σκηνοθέτης μιλάει για Αμερικανίδα ποιήτρια που επηρέασε όσο λίγοι την παγκόσμια λογοτεχνία και ταξιδεύει το κοινό μέσα σ’ ένα άλλο σύμπαν, αυτό της Έμιλυ Ντίκινσον.
Ποιες ήταν οι σκέψεις σας όταν διαβάσατε το έργο του Σταμάτη Πολενάκη «Το Τελευταίο Όνειρο της ‘Εμιλυ Ντίκινσον»;
Σκέφτηκα ότι έχω στα χέρια μου ένα ιδιαίτερα σημαντικό κείμενο που εξερευνά τη ζωή και το έργο της μεγάλης αυτής αμερικανίδας ποιήτριας, της Έμιλυ Ντίκινσον και πως αξίζει πραγματικά τον κόπο να γίνει παράσταση αφιερωμένη σε αυτή τη μεγάλη μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας που έχει τόσα πολλά να μοιραστεί μαζί μας. Να την γνωρίσουμε καλύτερα, να ταξιδέψουμε στο αχανές ποιητικό σύμπαν της και να βοηθήσουμε ώστε να ακουστεί η φωνή της καθαρά και δυνατά. Ειδικά σήμερα που την έχουμε περισσότερο ανάγκη. Έτσι, με την πολύτιμη συνδρομή της Ευαγγελίας Καπόγιαννη που ανέλαβε την δραματουργική επεξεργασία και ήταν και βοηθός μου, διασκευάσαμε το έργο του Σταμάτη Πολενάκη κυρίως προσθέτοντας βιογραφικά στοιχεία μιας και η ιστορία της ζωής της Έμιλυ Ντίκινσον είναι ιδιαιτέρως συναρπαστική, καθώς και αρκετά ποιήματά της όπως και το ρόλο του αφηγητή-ποιητή-διευθυντή σκηνής που δεν υπάρχει στο αρχικό κείμενο.
Ποια είναι η άποψή σας για την Έμιλυ Ντίκινσον; Έχετε διαβάσει έργα της;
Είχα έρθει σε επαφή με το έργο της Έμιλυ Ντίκινσον και πριν από αυτή την παράσταση, αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που θεώρησα ότι έπρεπε να γίνει. Μελετώντας όμως εξ αιτίας της παράστασης σε βάθος συνειδητοποίησα ακόμα περισσότερο την αξία του έργου της και την ιδιοφυΐα της. Η Έμιλυ Ντίκινσον αποτελεί σημείο αναφοράς για την ποίηση και αισθάνομαι τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να την γνωρίσω σε βάθος. Είναι μια γνωριμία που με έχει σημαδέψει.
Κατά τη γνώμη σας, τι είναι αυτό που κάνει τους ιδιοφυής ανθρώπους καταστροφικούς, όπως στην περίπτωση της Έμιλυ Ντίκινσον;
Δεν θεωρώ ότι η Έμιλυ ήταν αυτοκαταστροφική. Έζησε απομονωμένη, σαν νεκρή, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της για να μπορέσει να υπάρξει όπως εκείνη ήθελε. Αποφάσισε, έδρασε, θυσίασε και σίγουρα υπέφερε αλλά δεν είχε επιλογή. Έπρεπε να ζήσει και να ανθίσει κάτω από τον δικό της ήλιο. Μεγάλο κομμάτι της παράστασης καθώς και του έργου του Σταμάτη Πολενάκη ασχολείται με αυτή την επιλογή και τις συνέπειές της.
Ποια είναι η υπόθεση του έργου;
Είναι πολύ απλή. Η Έμιλυ Ντίκινσον επισκέπτεται τον αφηγητή και τον ξεναγεί στη ζωή και το έργο της. Εξηγεί, εκφράζει, αναπολεί, συμβουλεύει, ρωτά, θυμάται, μαθαίνει, ξαναζεί…
Είναι η δεύτερη συνεργασία σας με τις δύο ηθοποιούς της παράστασης. Πώς τις έχετε οδηγήσει σκηνοθετικά;
Με την Μαρία Ροβάκη και την Ιωάννα Μυλωνά καθώς και τον Κωσταντίνο Δανίκα μάς συνδέει βαθιά φιλία, πολλά χρόνια γνωριμίας, πολλές κοινές εμπειρίες και αναφορές και η αγάπη μας για τα ίδια πράγματα με κυρίαρχο το θέατρο και την υποκριτική. Η παράσταση αυτή δεν έχει καμία ομοιότητα με την προηγούμενη στην οποία συνεργάστηκα ξανά με τη Μαρία και την Ιωάννα και ήταν «Το τελευταίο τραίνο» του Φιτζέραλντ Κους που παίχτηκε στο Θέατρο Τρένο στο Ρουφ πριν δύο χρόνια. Προσπαθήσαμε να αποδώσουμε τα στοιχεία του χαρακτήρα της Έμιλυ Ντίκινσον, να εκφράσουμε και να μεταφέρουμε μέσα από ποιήματα και λόγια τον κόσμο της, τη σκέψη και την ευαισθησία της όσο πιο αληθινά και απλά μπορούσαμε. Ελπίζω να τα καταφέραμε.
Πώς λειτουργεί η ζωντανή μουσική της Κατερίνα Ελοσίτου στην παράσταση;
Η μουσική της Κατερίνας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης. Δημιουργεί, συνοδεύει, υπογραμμίζει, εκφράζει και καθοδηγεί. Μάς ταξιδεύει στο δωμάτιο και στον κόσμο της Έμιλυ. Η μουσική της Κατερίνας Ελοσίτου όπως και τα σκηνικά και τα κουστούμια της Μυρτώς Κοσμοπούλου δημιουργούν -με τη βοήθεια των ηθοποιών- το δικό μας ποιητικό σύμπαν της Έμιλυ Ντίκινσον και είμαι πολύ χαρούμενος που μπορέσαμε να φτιάξουμε αυτή την ιδιαίτερη παράσταση γι’ αυτή την εξέχουσα ποιητική μορφή. Ελπίζω η παράσταση αυτή να μεταφέρει στους θεατές την αγάπη όλων των συντελεστών για την Έμιλυ Ντίκινσον και να τους γεννά την επιθυμία να την εξερευνήσουν επιπλέον οι ίδιοι μέσα από τα 1700 ποιήματα και τις εκατοντάδες επιστολές της.
Ο σκηνοθέτης Δημοσθένης Φίλιππας.
Πληροφορίες παράστασης
«Το τελευταίο όνειρο της Έμιλυ Ντίκινσον» του Σταμάτη Πολενάκη
Σκηνοθεσία: Δημοσθένης Φίλιππας
Δραματουργική επεξεργασία, βοηθός σκηνοθέτη: Eυαγγελία Καπόγιαννη
Ζωντανή πρωτότυπη μουσική: Κατερίνα Ελοσίτου
Παίζουν (αλφαβητικά): Kωνσταντίνος Δανίκας, Ιωάννα Μυλωνά, Μαρία Ροβάκη
Σκηνικά –κοστούμια: Mυρτώ Κοσμοπούλου
Φωτισμοί: Mελίνα Μάσχα
Video mapping: Αλέξανδρος Σεϊταρίδης
Εικαστική επιμέλεια εντύπων: Δικαίος Χατζηπλής
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Γουβέλης
Παραγωγή: Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Αντιγόνη», ομάδα ΔΟΚΙΜΗ
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Πού: Θεάτρο 104 (Black Box), Ευμολπιδών 41, Γκάζι, τηλ. 210 3455020
Πότε: από 20 Νοεμβρίου 2019 και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00
Εισιτήρια: 12 ευρώ (ολόκληρο), 8 ευρώ (μειωμένο), 5 ευρώ (ατέλειες)
Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά
