Τάσος Κωστής: «Χωρίς αλήθεια είναι όλα ψέματα και φαίνονται»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Στο υπόγειο ενός πολυτελούς εστιατορίου, οι λαντζέρηδες εργάζονται συντονισμένα ανάμεσα σε ατελείωτες στοίβες πιάτων, αθέατοι απ’ τον πάνω κόσμο, που τους στέλνει αδιάκοπα τ’ άπλυτά του. Ο Ντρέσλερ, ο αυστηρός προϊστάμενος, για τον οποίο το πλύσιμο των πιάτων είναι τέχνη, καθήκον και αξιοπρέπεια, o νεοφερμένος Έμετ, που μαθαίνει τη δουλειά και δε βλέπει την ώρα να ξεφύγει, ο Μος, ο ταλαίπωρος γέρος που εργάζεται εκεί εδώ και δεκαετίες και τέλος, ο Μπά-ροουζ, που θα έρθει, όταν το προσωπικό ανανεωθεί. Ο ηθοποιός Τάσος Κωστής μιλάει για την υπαρξιακή μαύρη κωμωδία «Οι Λαντζέρηδες» του πολυβραβευμένου Καναδού συγγραφέα Μόρις Πάνιτς, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Σύγχρονο Θέατρο, με την καλλιτεχνική υπογραφή της Ομάδας Νάμα.

«Η Ελένη Σκότη μου πρότεινε αυτό το έργο βλέποντας ότι ο ρόλος μου ταιριάζει. Το διάβασα, μου άρεσε πολύ, όχι μόνο το έργο αλλά και η συνεργασία με την ομάδα ΝΑΜΑ και γι’ αυτό δέχτηκα απνευστί. Είπα με την καρδιά μου ναι χωρίς να το σκεφτώ και να το επεξεργαστώ περισσότερο. Σα να ήμουν έτοιμος από καιρό» λέει ο Τάσος Κωστής. «Ο πολύ ενδιαφέρων μου ρόλος είναι ο Ντρέσλερ, ένας τύπος ο οποίος προσπαθεί να δίνει ομορφιά σε ό,τι άσχημο του φέρνει η ζωή και κοιτάζει να περνάει καλά. Να μην τον παίρνει από κάτω, παρόλο που είναι στον κάτω όροφο ενός πολυτελούς εστιατορίου και πλένει πιάτα. Αν και δεν κάνει καμία σοβαρή δουλειά, βρίσκει πάντοτε την ομορφιά της ζωής για να είναι αισιόδοξος. Να είναι η καρδιά του ανοιχτή και να μην σκουραίνει. Η ζωή δεν είναι πάντα ευχάριστη. Στιγμές έχουμε χαράς και ευχαρίστησης. Αυτός ο περίεργος τύπος, λοιπόν, ο λαντζέρης φιλοσοφεί τη ζωή του. Είναι ένα έργο λίγο δύσκολο και σκοτεινό χωρίς να είναι βαρύ, που μέσα από το δικό μου ρόλο δίνει έναν τόνο αισιοδοξίας. Να είναι ο άνθρωπος αισιόδοξος, να μην κοιτάει μόνο τη σκοτεινή πλευρά αλλά και τη φωτεινή. Ο Ντρέσλερ είναι ο άρχων της λάντζας, στη συνέχεια έρχεται ο νέος που τον ερμηνεύει ο Γιάννης Σαρακατσάνης και υπάρχει και ο ρόλος του γέρου ο οποίος είναι ο κολλημένος αλλά ο Ντρέσλερ τον κρατάει και δουλεύει μαζί του, γιατί αλλιώς θα πεθάνει από την στενοχώρια του. Του δίνει λεφτά για να νομίζει ότι πληρώνεται και αυτή είναι μια καλή πράξη του Ντρέσλερ που εκεί που είναι απότομος και μπρούτος, βγάζει από μέσα του μια ευγένεια, μια γλύκα. Όπως είναι το γλυκό, η κρεμ μπρουλέ, που ενώ είναι σκληρή στην επιφάνεια από κάτω βρίσκεις αυτό το μαλακό που είναι το ευχάριστο και το πιο γευστικό».

«Ο νέος, ο Έμετ που ερμηνεύει ο Γιάννης Σαρακατσάνης, είναι ένας αποτυχημένος γιάπις, που βρίσκεται στο ναδίρ της επαγγελματικής του καριέρας και προτιμά να κατέβει κάτω στα υπόγεια, κάτω από το εστιατόριο να δουλεύει στη λάντζα» συνεχίζει ο ηθοποιός. «Δεν θέλει να είναι σερβιτόρος στο εστιατόριο γιατί ντρέπεται. Έρχεται σε σύγκρουση με τον Ντρέσλερ που έχει κανονίσει τη ζωή του περνάει καλά και ευχάριστα με αυτό το ταπεινό επάγγελμα που κάνει και προσπαθεί να αλλάξει τα πράγματα, νομίζοντας ότι θα τα αλλάξει. Τελικά δεν αλλάζουν και όλο τα ίδια μένουν γιατί ενώ κατηγορεί τους επάνω καταλήγει να πάει και αυτός μαζί τους και να συμβιβαστεί. Ούτε πάνω όμως έφτιαξε την καριέρα του, αλλά ούτε και κάτω. Γιατί αν είσαι κάτι, προσπαθείς να είσαι κάπου κάτι και όχι παντού και τίποτα. Γίνεται μια σύγκρουση μέσα από χιούμορ, πότε λίγο πικρό, λίγο μαύρο, λίγο σουρεαλιστικό, σα να βλέπεις ένα όνειρο. Ναι μεν τα όνειρα έχουν μια αλήθεια, αλλά παράλληλα είναι όνειρα. Είναι ένα έργο πιστεύω πολύ ενδιαφέρον και από έναν συγγραφέα που είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και πολύ γνωστός στον Καναδά. Αυτό το έργο ο Μόρις Πάνιτς το αφιερώνει στον πατέρα του, έναν πολύ εργατικό άνθρωπο που προφανώς ο πατέρας του είναι ο Ντρέσλερ γιατί λέει ότι όλα τα πρόσωπα του έργου είναι υπαρκτά, κάπου τα έχει δει, τα έχει γνωρίσει και έτσι έκανε πράξη αυτά που είδε. Υπάρχει μια φράση που λέει ο Ντρέσλερ ότι αυτή είναι η δουλειά μου και θα την κάνω εγώ τέχνη. Διότι αν δεν πλύνω εγώ τα πιάτα αυτοί από πάνω πού θα φάνε; Είμαστε η αρχή, εδώ αρχίζουν όλα. Στην καθαριότητα».

«Ξεκινήσαμε τις πρόβες τον Αύγουστο. Η πρόβα στο θέατρο είναι πολύ σκληρή, δεν είναι εύκολη δουλειά. Ο κόσμος βλέπει το ευχάριστο αποτέλεσμα, αυτό που του παρουσιάζουμε αλλά για να παρουσιαστεί θέλει πολλή δουλειά και εργατιά από πίσω. Πολύ σκάψιμο. Ο θεατής παρακολουθεί την παράσταση που είναι μιάμιση ώρα, αλλά ο ηθοποιός έχει δουλέψει πέντε ώρες όρθιος, κάτι που δεν είναι ευχάριστο να το κάνεις καθημερινά. Βέβαια όταν έχεις άξιους συνεργάτες σαν την Ελένη Σκότη και τους συναδέλφους η δουλειά γίνεται πιο δημιουργική και βγαίνει πιο ξεκούραστα. Δεν καταλαβαίνεις πότε περνάει το πεντάωρο, αλλά δεν παύει να είναι κουραστική γιατί είναι σκάψιμο, πολύ και βαθύ. Αλλιώς κάνεις κάτι ελαφρύ, το ξεπετάς, κάνεις το κέφι σου και πας παρακάτω. Αλλά δεν είναι έτσι και δεν το έχουμε εμείς αυτό. Σκηνοθετικά η Ελένη Σκότη επέμενε να έχουμε την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ένα πράγμα που κυνηγάω και εγώ πολύ και ήταν μια ευτυχής στιγμή να βλέπουμε κατά τον ίδιο τρόπο τα πράγματα. Η Σκότη ζητάει αλήθεια πάνω στη σκηνή, συνεργασία με τον ηθοποιό, επαφή, να μην παίζει ο καθένας το ρόλο του, να υπάρχουμε. Αυτό το κυνήγι της αλήθειας είναι πολύ σημαντικό όπως και η επικοινωνία μεταξύ των ηθοποιών. Επιμένει να ψάχνουμε την ουσία του πράγματος, είναι λίγο σκληρή και καλά κάνει, με την καλή έννοια της σκληράδας και να βλέπουμε τα πράγματα σωστά και όχι να εξυπηρετήσουμε κάποια άλλα. Να έχουμε την ουσία και πάνω απ’ όλα την αλήθεια. Γιατί χωρίς αλήθεια είναι όλα ψέματα και φαίνονται».

Πληροφορίες παράστασης

«Οι λαντζέρηδες» του Μόρις Πάνιτς

Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη

Σκηνικά, Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Πρωτότυπη μουσική & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης

Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Κούρα

Οργάνωση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού Φωτογραφίες: Μαρία Αναματερού, Γιώργος Χατζηνικολάου

Trailer: Σταύρος Συμεωνίδης

Υπεύθυνη Επικοινωνίας Παράστασης: Ελεάννα Γεωργίου

Παραγωγή: Ομάδα Νάμα Λυκόφως ΙΚΕ

Διανομή

Ντρέσλερ: Τάσος Κωστής

Έμετ: Γιάννης Σαρακατσάνης

Μος: Κώστας Λάσκος

Μπάροουζ: Αλέξανδρος Μανωλίδης

Πού: Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Αθήνα, τηλ. 210 3464380

Πότε: από 19 Οκτωβρίου 2019 και κάθε Τετάρτη στις 21.15, Πέμπτη στις 21.00, Σάββατο στις 18.15, Κυριακή στις 18.00. Έως Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020.

Εισιτήρια: Καθημερινές:(Α΄ Ζώνη) Κανονικό 15 ευρώ, Φοιτητικό & Ανέργων, Άνω των 65: 13 ευρώ , (Β’ Ζώνη) Κανονικό 13 ευρώ, Φοιτητικό & Ανέργων, Άνω των 65: 10 ευρώ, Σάββατο / Κυριακή / αργίες: (Α΄ Ζώνη) Κανονικό 17 ευρώ, Φοιτητικό & Ανέργων, Άνω των 65: 14 ευρώ, (Β’ Ζώνη) Κανονικό 15 ευρώ, Φοιτητικό & Ανέργων, Άνω των 65: 12 ερώ

Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά