Ο Χάρης Τζωρτζάκης μιλάει για την «Έμμα»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Η Έμμα είναι ένα νέο κορίτσι που προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει στη ζωή της. Εξαρτημένη από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ ζει εκτός ελέγχου σε μια αέναη εναλλαγή πραγματικότητας και ψευδαίσθησης. Μέχρι που αποφασίζει να μπει σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης και να δώσει έναν σκληρό αγώνα για να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της, να τον αποδεχθεί και να βρει την ταυτότητά της. Πρόκειται για ένα έργο – πρόκληση που τολμά να μιλήσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τις εξαρτήσεις. Το έργο «Με λένε Έμμα» του Ντάνκαν ΜακΜίλαν, γνωστού στην Ελλάδα απ’ τα έργα «Πνεύμονες» και «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα», έκανε πρεμιέρα στο National Theatre του Λονδίνου τον Αύγουστο του 2015. Η μεγάλη του επιτυχία το οδήγησε την επόμενη χρονιά στο West End και το 2017 στη Νέα Υόρκη στο Ann’s Warehouse. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την περασμένη θεατρική περίοδο στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και συνεχίσει την επιτυχημένη του πορεία και αυτή τη σεζόν. Ο ηθοποιός Χάρης Τζωρτζάκης μιλάει για το έργο καθώς και για το ρόλο που ερμηνεύει σε μια αποκαλυπτική παράσταση δυνατών εντάσεων και κινηματογραφικών εναλλαγών.

«Όταν πρωτοδιάβασα το έργο η αλήθεια είναι ότι ταυτίστηκα πολύ με την πλευρά της Έμμα, της Σάρα ή όπως λένε την ηρωίδα μας γιατί τελικά στο τέλος μαθαίνουμε το πραγματικό της όνομα» λέει ο ηθοποιός Χάρης Τζωρτζάκης. «Στην ουσία το έργο δεν παίρνει κάποια συγκεκριμένη θέση. Δείχνει φυσικά την κατάντια των ναρκωτικών και το πώς μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή του χρήστη, καθώς και των ανθρώπων γύρω του. Ωστόσο, προσπαθεί και καλά κάνει, έτσι οφείλει να κάνει άλλωστε ένα καλό έργο, να δικαιολογήσει κάπως όλες τις πλευρές. Επομένως δίνει πολύ δυνατά επιχειρήματα στην ηρωίδα μας, για ποιο λόγο ένας ευαίσθητος άνθρωπος που θεωρώ αφόρητη τη ζωή που ζούμε, βασανίζεται από τις ενοχές της κοινωνίας που έχουμε πλάσει και ως μέσο ή ως καταφύγιο για να ξεφύγει από την πραγματική ζωή, η οποία είναι τόσο σκληρή και τόσο βίαιη, μπορεί να βρει τα ναρκωτικά. Υπάρχει μάλιστα μια φράση στο έργο που εμένα με εκφράζει πολύ όπου λέει η Έμμα: “δεν είμαστε εμεί οι προβληματικοί, ο κόσμος μας είναι γαμημένος”. Μέσα στο έργο, υπάρχει ο ρόλος της  ψυχολόγου (που ερμηνεύει η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου) η οποία λέει στην Έμμα να αλλάξει τη ζωή της και να δει την θετική και όμορφη πλευρά της ζωής.  Είναι φράσεις που τις ακούμε στην καθημερινότητα, να κάνει ο καθένας μόνος του μικρές αλλαγές. Θα πρέπει να δούμε κατευθείαν το συλλογικό, γιατί μέσα από εκεί θα προκύψει και η όποια ατομική αλλαγή. Αλλιώς ο καθένας από μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα. Θα πρέπει όλο αυτό να γίνει συλλογικά. Να κινούμαστε όλοι προς μια ίδια κατεύθυνση. Είναι όπως όταν μιλάμε για την οικολογία και για το ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε πλαστικό καλαμάκι, αλλά στην ουσία δεν μιλάμε για τον ίδιο τον καπιταλισμό που γεννάει “τα καλαμάκια”. Οπότε πρέπει να έχουμε μια τοποθέτηση σαν άνθρωποι και να μην βλέπουμε αποσπασματικά τα πράγματα».

«Είναι ένα πολύ επίκαιρο έργο, γιατί αυτή τη στιγμή είναι πολύ εύκολο να βρει κανείς οποιαδήποτε ουσία θέλε» συνεχίζει ο ηθοποιός. «Ακόμα και με ένα τηλεφώνημα έχεις οπουδήποτε, ότι ώρα θέλεις, ότι θέλεις. Το θέμα των ναρκωτικών είναι τεράστιο στην κοινωνία μας και είναι σίγουρο ότι κάποιοι άνθρωποι το αφήνουν να συμβαίνει γιατί τα οικονομικά οφέλη είναι απίστευτα μεγάλα. Μου φαίνεται τελείως παράλογο να μην υπάρχει να αποσιωπούμε το γεγονός ότι η διακίνηση των ναρκωτικών γίνεται από πολύ υψηλά κλιμάκια και πρέπει να το πούμε και αυτό κάποια στιγμή. Στην έρευνα που κάναμε κατά τη διάρκεια των προβών την περασμένη σεζόν, συναντήσαμε ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Πολύ μορφωμένους ή ανθρώπους που έμπλεξαν σε μικρή ηλικία και δεν κατάφεραν να σπουδάσουν. Βέβαια, όσο πιο φτωχός είσαι σε αυτόν τον κόσμο τόσο πιο δύσκολα είναι τα πράγματα. Αν κάποιος έχει οικονομική άνεση μπορεί να αγοράσει καλύτερης ποιότητας ναρκωτικά και να ζήσει περισσότερο. Όταν όμως κάποιος φτάσει στο σημείο να είναι εξαρτημένος από την ηρωίνη, εκεί σταματάει κάθε διαχωρισμός και είναι όλοι δυστυχώς στο ίδιο σημείο μηδέν. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι αν για παράδειγμα είναι δύσκολο για εμένα που είμαι καπνιστής να κόψω το τσιγάρο, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για κάποιον να ξεκόψει από την ηρωίνη. Ο ήρωας που υποδύομαι είναι ο Μαρκ. Είναι ένας άνθρωπος που έχει προσπαθήσει πολλές φορές να κάνει απεξάρτηση, έχει μπει σε κέντρα απεξάρτησης και τον βλέπουμε στο σημείο που κάνει μια ύστατη προσπάθεια να ξεκόψει και τελικά τα καταφέρνει. Βλέπει και αναγνωρίζει πολλά στοιχεία από τον εαυτό του στην Έμμα, η οποία είναι ανώτερου μορφωτικού επιπέδου από εκείνον. Όπως και εκείνος, βλέπει την άρνηση που βγάζει στην αρχή η ηρωίδα μας σε σχέση με το ότι δεν είναι εξαρτημένη και ότι φταίει ο κόσμος και όχι η ίδια, βλέπει πολλά στοιχεία από τα στάδια που έχει περάσει και εκείνος. Την συμπονάει και προσπαθεί να την πείσει και να της δώσει ερεθίσματα να βγάλει πράγματα από μέσα της και να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Τίθεται και ένα πολύ ωραίο ζήτημα στο έργο. Το ζήτημα του θεού, το ζήτημα της πίστης σε μια ανώτερη ύπαρξη. Τα δώδεκα βήματα είναι πολύ σημαντικά για τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ομάδα απεξάρτησης και αυτό το αναλύει πολύ ωραία ο Μαρκ. Λέει στην Έμμα ότι δεν με νοιάζει που θα πιστέψεις αρκεί να πιστέψεις κάπου για να σώσεις τη ζωή σου. Της λέει επίσης ότι δεν εξαρτάται όλος ο κόσμος από εσένα, αλλά υπάρχει αυτή η ανώτερη δύναμη που πρέπει να πιστέψεις σε αυτήν αν θέλεις να ζήσεις».

«Η Ελένη Σκότη ήταν καθηγήτριά μου στη Σχολή στο Ωδείο Αθηνών, την γνωρίζω κάπου 13 χρόνια ωστόσο είναι η πρώτη φορά που δουλεύουμε μαζί. Πιστεύει πολύ στο θέατρο των ηθοποιών, δεν προσπαθεί με τη σκηνοθεσία της να καπελώσει τους ηθοποιούς, πράγμα που συμβαίνει κατά κόρον στην Ελλάδα και στο θέατρο τα τελευταία χρόνια όπου βλέπουμε σκηνοθεσίες, σκηνοθετικά ευρήματα και δεν βλέπουμε το έργο και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Η Ελένη έχει παραμείνει πιστή στο θέατρο των ηθοποιών, αναδεικνύει κάθε φορά τους ηθοποιούς που έχει σε κάθε παράσταση και γι’ αυτό μάλιστα και πολλοί ηθοποιοί που συμμετέχουν σε παραστάσεις της έχουν πάρει βραβεία, όπως η Μαίρη Μηνά που πήρε το 1ο βραβείο γυναικείας ερμηνείας στα 7α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4Fun. Επομένως, είναι μεγάλη πρόκληση για έναν ηθοποιό. Είναι δύσκολη η συνεργασία μαζί της και με αυτό εννοώ ότι πιέζει πολύ τους ηθοποιούς σε σημείο που μας φτάνει στο όριό μας, αλλά τελικά μέσα από αυτό προκύπτει η προσωπική αλήθεια του καθενός, το οποίο είναι και το ζητούμενο. Κάτι που θα ήθελα να σημειώσω είναι ότι αυτή τη στιγμή το ΚΕΘΕΑ βάλλεται από την κυβέρνηση που προσπαθεί να καταργήσει το αυτοδιοίκητο, θέλει να το κρατικοποιήσει ενώ το ΚΕΘΕΑ έχει το αυτοδιοίκητο με επιτροπή που είναι άμισθη και που παράγει ένα πολύ σημαντικό έργο. Αυτός ο οργανισμός έχει βοηθήσει εδώ και τόσα χρόνια πολύ κόσμο, λειτουργεί κάπου σαράντα χρόνια και η επιτυχία στην απεξάρτηση φτάνει το 80%. Οι άνθρωποι στο ΚΕΘΕΑ μάς βοήθησαν στην έρευνα που κάναμε για να ανεβάσουμε αυτό το έργο και αναρωτιέμαι για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό και για ποιο λόγο το κράτος θέλει να καπελώσει αυτόν τον θεσμό που λειτουργεί τόσα χρόνια. Νομίζω θα πρέπει να ακούσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να παραμείνει το αυτοδιοίκητο του ΚΕΘΕΑ και να μην το πειράξουν στο ελάχιστο».

Πληροφορίες παράστασης

«Με λένε Έμμα» του Ντάνκαν Μακμίλαν

Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου

Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη

Σκηνογραφία – Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική Σύνθεση: Στέλιος Γιαννουλάκης

Video trailer: Σταύρος Συμεωνίδης

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαρία Σιαμάτρα, Αφροδίτη Σπυροπούλου

Οργάνωση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού

Υπεύθυνη Επικοινωνίας παράστασης: Ελεάννα Γεωργίου

Παραγωγή: Ομάδα Νάμα – Λυκόφως Ι.Κ.Ε.

Δ ι α ν ο μ ή

Μαίρη Μηνά: Έμμα

Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου: Γιατρός/Θεραπεύτρια/Μητέρα

Κώστας Ξυκομηνός: Πι/Πατέρας

Χάρης Τζωρτζάκης: Μαρκ/ανσάμπλ

Γιώργος Κατσής: Πωλ/ανσάμπλ

Ανδρέας Κοντόπουλος, Γιάννης Λεάκος: Κόνσταντιν/Φόστερ/ανσάμπλ

Ιωάννα Τζίκα: Λώρα/ανσάμπλ

Μαρίτα Τζατζαδάκη: Τζόντι/ανσάμπλ

Έλενα Βακάλη: Σάρον/ανσάμπλ

Λένα Μποζάκη: ανσάμπλ

Πού: Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Στάση Μετρό Κεραμεικός,τηλ.  210 3464380, www.sychronotheatro.gr

Πότε: από 30 Σεπτεμβρίου 2019 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Έως 19 Νοεμβρίου 2019

Εισιτήρια: Α’ Ζώνη 15 ευρώ (κανονικό), 13 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, +65, Β’ Ζώνη 13 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, +65)

Διάρκεια παράστασης: 110 λεπτά