Ο Στάθης Σταμουλακάτος και ο «Άγριος Σπόρος» στο Επί Κολωνώ

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Συνεχίζεται για πέμπτη σεζόν στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ http://www.epikolono.gr. Καθόλου τυχαία η επιτυχία της παράστασης του έργου «Άγριος Σπόρος» του Γιάννη Τσίρου που σκηνοθέτησε η Ελένη Σκότη με τον Τάκη Σπυριδάκη και τον Ηλία Βαλάση στην πρώτη διανομή – στο ρόλο του Σταύρου και του αστυνομικού αντίστοιχα. Πρόκειται για ένα έργο ρεαλισμού που ο συγγραφέας έγραψε το 2013, ένα έργο για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία με πικρό χιούμορ και με ανάγλυφες όλες τις παθογένειες ενός λαού που έχει μάθει να είναι θύμα και θύτης την ίδια στιγμή. Το ρόλο του Σταύρου ερμηνεύει και φέτος ο Στάθης Σταμουλακάτος ο οποίος μιλάει στο theatermag.gr για το έργο, τη συνεργασία του με την Ελένη Σκότη και την βραβευμένη παράσταση που συνεχίζει όρθια για πέμπτη χρονιά.

«Είναι μια πρόκληση γιατί το έργο πάει για πέμπτη χρονιά. Eίναι πολύ μεγάλο challenge. Υπάρχουν θεατές που είχαν δει την παράσταση με τον Τάκη Σπυριδάκη και έχουν έρθει να την δουν και με εμένα. Είναι μεγάλη πρόκληση» λέει ο ηθοποιός Στάθης Σταμουλακάτος. «Ο Τάκης έπαιξε τις δύο πρώτες χρονιές, πήρε το 1ο Βραβείο ανδρικής ερμηνείας από τα Βραβεία Κοινού του Αθηνοράματος  το 2016 και γενικά η παράσταση πήγε φανταστικά για τέσσερα χρόνια, αυτό που λέμε στη γλώσσα μας πήγε όρθια. Είναι εκπληκτικό το κείμενο του Γιάννη Τσίρου, γράφει για τον Έλληνα όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν ή βγαίνοντας μου λένε ότι εγώ τον έχω δει κάπου αυτόν τον χαρακτήρα, αλλά ουσιαστικά δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ή κάποιες πτυχές του. Άλλοι καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι μιλάει για όλους εμάς. Ο Σταύρος, ο ήρωας που υποδύομαι, όπως τον είχα χαρακτηρίσει από τις πρόβες είναι ένας φτωχοδιάβολος ο οποίος δεν είναι κακός άνθρωπος. Απλά θέλει να επιβιώσει και οι καταστάσεις τον έχουν φέρει σ’ ένα σημείο ώστε να κάνει κάποιες παρανομίες σε ότι αφορά την καντίνα που έχει στήσει στην παραλία. Χωρίς βέβαια να είναι ο ίδιος εντελώς υπεύθυνος, γιατί είχε ζητήσει από τον Δήμαρχο να του δώσει άδεια, αλλά και αυτός τον εκμεταλλεύεται και δεν του τη δίνει. Δεν είναι, λοιπόν, ένας κακός άνθρωπος αλλά ένας άνθρωπος που αγωνίζεται, που προσπαθεί να επιβιώσει. Έχει μια κόρη και μια γυναίκα που όπως φαίνεται στο έργο του ζητάει διαζύγιο. Είναι κάπως διαλυμένη η οικογένειά του. Επίσης, έχει φτάσει σε τέτοια ρουτίνα που όλη του η ζωή είναι το χοιροτροφείο τον χειμώνα και το καλοκαίρι είναι το χοιροτροφείο μαζί με την καντίνα. Παρόλα αυτά είναι ένας αισιόδοξος άνθρωπος που βλέπει τα πράγματα, τα φιλοσοφεί και έχει τις δικές του ατάκες για ότι γίνεται γύρω του».

Οι ηθοποιοί Χρήστος Κοντογεώργης, Στάθης Σταμουλακάτος και Χριστίνα Μαριάνου. (Φωτογραφίες: Μαρία Αναματερού, Γιώργος Χατζηνικολάου).

«Με την Ελένη Σκότη, που έχει σκηνοθετήσει την παράσταση, έχουμε συνεργαστεί σε αρκετές παραστάσεις» συνεχίζει ο ηθοποιός. «Δεν ήταν δύσκολο να συνεννοηθούμε, εξάλλου το γεγονός ότι η Ελένη δεν είδε και πολλές πρόβες του έργου και στην πρώτη αντικατάσταση και τώρα στη δεύτερη σημαίνει ότι μου έχει εμπιστοσύνη, καθώς ήμουν ένα από τα παιδιά της Ομάδας Νάμα, οπότε ξέρει τη δουλειά μου και έχουμε τα ίδια θέλω. Ήταν λίγο περίεργο όταν μου ζήτησαν να αντικαταστήσω τον Τάκη Σπυριδάκη, γιατί ο ίδιος ήδη έπαιζε στην παράσταση και είχε διαγνωστεί με την αρρώστια του καρκίνου. Από την πλευρά μου, εγώ έπρεπε να πηγαίνω μερικές φορές και να παρακολουθώ την παράσταση ώστε να την μαθαίνω. Αυτό το γνώριζε ο Τάκης, ότι δηλαδή είναι εκεί ο αντικαταστάτης του. Οπότε κάποια στιγμή όταν του είπα με συγχωρείς που έρχομαι και παρακολουθώ την παράσταση, εκείνος μου απάντησε “δεν συμβαίνει τίποτα, αυτά έχει η ζωή”. Από εκεί και πέρα πήγα να τον δω όταν έκανε την πρώτη θεραπεία και το χειρουργείο, δεν είχαμε μιλήσει πολύ ούτε είχαμε αναπτύξει στενές σχέσεις. Ήταν ένας πολύ καλός ηθοποιός, κινηματογραφικός πάνω απ’ όλα ηθοποιός. Αυτό ήθελε και νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια στο θέατρο και ειδικά με τον “Άγριο Σπόρο” γνώρισε έναν άλλο κόσμο που του άρεσε πολύ. Ήταν κάτι που τον αναζωογονούσε κάθε φορά που ερχόταν και έπαιρνε δύναμη. Και τη δεύτερη φορά και αφού βγήκε από το νοσοκομείο, ήθελε πάρα πολύ να παίξει. Τελικά, έπαιξε έναν ολόκληρο χρόνο και δυστυχώς στις αρχές του προηγούμενου χρόνου τον βρήκε η μετάσταση. Ο θάνατός του τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν μεγάλη απώλεια».

Πληροφορίες παράστασης

«Άγριος Σπόρος» του Γιάννη Τσίρου

Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη

Σκηνικά, Κοστούμια, Δ/νση Παραγ.: Γιώργος Χατζηνικολάου

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης

Φωτογραφίες: Μαρία Αναματερού, Γιώργος Χατζηνικολάου

Βοηθός σκηνοθέτη: Περίκλεια Χονδροπούλου, Κωνσταντίνος Κεσσίδης

Βοηθός παραγωγής: Μαρία Αναματερού

Υπεύθυνη επικοινωνίας παράστασης: Ελεάννα Γεωργίου

Παραγωγή: Ομάδα Νάμα

Διανομή

Σταύρος: Στάθης Σταμουλακάτος

Χαρούλα: Χριστίνα Μαριάνου

Αστυνομικός: Χρήστος Κοντογεώργης

Πού: Επί Κολωνώ – Κεντρική Σκηνή, Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94, Αθήνα, τηλ. 210 5138067, www.epikolono.gr

Πότε: από Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2019 και κάθε Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο 21.15, Κυριακή 19.30. Έως Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020

Εισιτήρια: Καθημερινές: Κανονικό: 15 ευρώ, Φοιτητικό/Ανέργων/Άνω των 65: 12 ευρώ, Σάββατο/Κυριακή/αργίες: Κανονικό: 17 ευρώ, Φοιτητικό & Ανέργων: 14 ευρώ, Άνω των 65: 15 ευρώ

Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου

Με την αυτοσχέδια καντίνα που έστησε ο Σταύρος σε μια απόμερη παραλία προσπαθεί να φέρνει βόλτα τα χρέη που τον έχουν ζώσει πουλώντας σουβλάκια τα καλοκαίρια στους λιγοστούς τουρίστες. Όμως η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός νεαρού Γερμανού θα φέρει φέτος τα πάνω κάτω. Οι σε βάρος του υποψίες απ’ τους Γερμανούς που κατέφθασαν στην περιοχή διχάζουν στην αρχή το χωριό, αλλά όλοι σιγά-σιγά θα θυμηθούν ότι η καντίνα είναι αυθαίρετη, το φυσικό τοπίο παραβιάζεται, η γεννήτρια δημιουργεί ηχορύπανση, το χοιροστάσιό του, που βρωμάει, δεν έχει και άδεια και… πάει λέγοντας. Άσε που αυτός είναι κι ο σφάχτης της περιοχής. Οι υποψίες που με τα συμφραζόμενα και τις προκαταλήψεις έγιναν βεβαιότητες θα μείνουν μετέωρες όταν οι έρευνες θα στραφούν αλλού. Τίποτα όμως δεν θα είναι όπως πριν. Μόνο η ακλόνητη πεποίθηση του Σταύρου, που θα παλεύει αενάως με νύχια και με δόντια, πως οι άλλοι ευθύνονται για όλα.