Βασίλης Τζαβάρας: «Η μουσική στο θέατρο πολύ συχνά έρχεται να συμπληρώσει το κενό της λέξης που λείπει»

Sharing is caring!

Από τη Μαριλένα Θεοδωράκου

Μουσική που γράφτηκε για θέατρο, θέματα και ηχοτοπία, θραύσματα, αποτυπώματα και εικόνες που συνδέονται μεταξύ τους – με τη λέξη που λείπει, παρουσιάζει ο συνθέτης Βασίλης Τζαβάρας στον τέταρτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Η λέξη που λείπει», στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, στη σκηνή της Φρυνίχου στην Πλάκα. Ο μουσικός μάζεψε θέματα και ηχοτοπία που έχει συνθέσει για το θέατρο (από τις παραστάσεις «Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί», «Το Απίθανο ταξίδι», «Hotel Marina», «Eroica», «Το κόκ(κ)αλο που τραγουδούσε», «Εσωτερικό, «Aomori», «In A Gadda Da Vida», «Στον ίσκιο του βουνού» και «Hugo: Μια Ουτοπία»), θέλοντας να δημιουργήσει μια ενιαία ηχητική αφήγηση. Αποσπάσματα θα παιχτούν ζωντανά από τον συνθέτη μαζί με τους ηθοποιούς Νάνα Παπαδάκη, Γιώργο Σύρμα, Κωνσταντίνο Παπαθεοδώρου και Ιφιγένεια Καραμήτρου. Θα μιλήσουν, η σκηνοθέτις και ηθοποιός Σοφία Μαραθάκη, η δραματολόγος Έλενα Τριανταφυλλοπούλου και ο συνθέτης Κώστας Γρηγορέας.

Τι θα ακούσουμε την Πέμπτη 6 Ιουνίου στη σκηνή της Φρυνίχου;

Θα παρουσιάσω ζωντανά μερικά αποσπάσματα από τον τελευταίο μου δίσκο, με τη συμμετοχή των υπέροχων ηθοποιών Ιφιγένεια Καραμήτρου, Κωνσταντίνο Παπαθεοδώρου, Νάνα Παπαδάκη και Γιώργο Σύρμα ενώ στη συνέχεια έχουν την καλοσύνη να μιλήσουν για μένα και τη δουλειά μου η σκηνοθέτις Σοφία Μαραθάκη και ο συνθέτης Κώστας Γρηγορέας.

Πώς έγινε η επιλογή αυτού του χώρου για την παρουσίαση του τέταρτου προσωπικού σας δίσκου;

Φέτος, δούλεψα για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης στη παράσταση «Eroica» που ανέβηκε σε σκηνοθεσία της Γιολάντας Μαρκοπούλου και στη «Φαλακρή τραγουδίστρια» σε σκηνοθεσία της Σοφίας Μαραθάκη κι επειδή ο δίσκος αφορά μουσικές που έχω γράψει για το θέατρο, πίστεψα ότι είναι ο πιο κατάλληλος χώρος για την παρουσίαση έτσι όπως τη φανταζόμουν.

«Η λέξη που λείπει». Τι σημαίνει ο τίτλος του δίσκου;

Όταν ξεκίνησα να δουλεύω αυτόν τον δίσκο, δεν ήθελα να είναι απλά μια συλλογή μουσικών που έχω γράψει για διάφορες παραστάσεις. Ήθελα να υπάρχει κάτι που να συνδέει αυτές τις μουσικές μεταξύ τους. Ήθελα να καταγραφεί ο απόηχος των παραστάσεων που είχαν προηγηθεί σε ένα νέο έργο που είναι το CD. Ο τίτλος «ανήκει» στην πολύ καλή φίλη και συνεργάτιδα Νάνα Παπαδάκη. Η μουσική στο θέατρο πολύ συχνά έρχεται να συμπληρώσει το κενό της λέξης που λείπει.

Θα θέλατε να μας πείτε για τις συνεργασίες που έχετε κάνει στο θέατρο;

Χωρίς να μπορώ να αναφερθώ σε όλες τις συνεργασίες ξεχωριστά, θα έλεγα ότι από το 2012 μέχρι σήμερα συνεργάστηκα με εξαιρετικούς ανθρώπους, ήρθα σε επαφή με υπέροχα κείμενα κι έλαβα μέρος σε πολύ ιδιαίτερες, αλλά και διαφορετικές μεταξύ τους παραστάσεις. Θα ξεχώριζα, χωρίς να αδικώ τις υπόλοιπες συνεργασίες, τη δουλειά που έχουμε κάνει με τη Σοφία Μαραθάκη, μιας κι έχουμε δουλέψει μαζί σε έξι συνολικά παραστάσεις, με πιο πρόσφατη τη «Φαλακρή τραγουδίστρια» που παίζεται αυτές τις μέρες στη Φρυνίχου. Όπως επίσης τη δουλειά που κάναμε με τον συνάδελφο μουσικό  Μιχάλη Καταχανά στην παράσταση «Πόλεμος τοπίων» σε σκηνοθεσία Irène Bonnaud, την οποία είχαμε την χαρά να παρουσιάσουμε στο Παρίσι την προηγούμενη εβδομάδα.

Πώς συνθέτετε τη μουσική που υπογράφετε για τις παραστάσεις στο θέατρο;

Εξαρτάται από τις ανάγκες κάθε παράστασης. Συνήθως προηγείται μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη, ο οποίος πολύ συχνά έχει ήδη κάποια ιδέα, έστω σαν αφετηρία. Μετά, μέσα από δοκιμές τόσο εντός, όσο και εκτός προβών, η μουσική γεννιέται και εξελίσσεται μαζί με την παράσταση. Το ενδιαφέρον, αλλά και κάποιες φορές δύσκολο στη διαδικασία αυτή είναι ότι δεν υπάρχουν συνταγές. Κάθε φορά είναι πολύ διαφορετική από την προηγούμενη. Οι διαφορές έχουν να κάνουν με το κείμενο, το χώρο, την αισθητική και με τους συνεργάτες.

Έχετε ασχοληθεί με πολλά και διαφορετικά πράγματα. Μουσικός, μουσικοπαιδαγωγός, συνθέτης, τραγουδιστής, αρθρογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός. Τι είναι αυτό που σας εκφράζει καλύτερα;

Ξεκίνησα ως μουσικός και τραγουδιστής μέσα σε συγκροτήματα (Occasional Dream, Take the money and run) και αυτό με έχει καθορίσει. Όταν τα συγκροτήματα άρχισαν να «ξεθωριάζουν» προέκυψε η ανάγκη κι η ενασχόληση με την σύνθεση. Αρθρογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός υπήρξα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ ως μουσικοπαιδαγωγός εργάζομαι αρκετά χρόνια τώρα. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι που με εκφράζει καλύτερα, είναι όλα εκδοχές της αγάπης μου και της ενασχόλησής μου με τη μουσική. Είναι όλα σημεία στη διαδρομή μου.

Υπάρχει κάποιο είδος μουσικής ή κάποιος μουσικός που έχετε ιδιαίτερη προτίμηση;

Αν θα έπρεπε να αναφερθώ σε έναν μουσικό, θα έλεγα τον Keith Jarrett. Εκτός από συγκλονιστικός πιανίστας είναι δεινός αυτοσχεδιαστής αλλά και συνθέτης. Η τέχνη του «βουτάει» με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία σε πολλά μουσικά είδη χωρίς όμως να χάνεται ο αναγνωρίσιμος προσωπικός του ήχος. Από την τζαζ στην αυτοσχεδιαζόμενη μουσική κι από την κλασική στις μουσικές του κόσμου, ο Jarrett είναι μια μοναδική περίπτωση.

Παρακολουθείτε θέατρο, συναυλίες, εκθέσεις; Ποια είναι η γνώμη σας για τη δραστηριότητα και τη δράση των καλλιτεχνών στην Αθήνα;
Υπάρχει πολύ έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα στην Αθήνα, σε τέτοιο βαθμό που είναι δύσκολο πλέον να παρακολουθήσεις όλα αυτά που συμβαίνουν. Παραστάσεις, συναυλίες, φεστιβάλ, αφιερώματα, ειδικές εκδηλώσεις. Το μεγάλο ερώτημα που διαρκώς προκύπτει είναι αν όντως υπάρχει το αντίστοιχο κοινό για όλες αυτές τις εκδηλώσεις.

Πληροφορίες

Παρουσίαση δίσκου «Η λέξη που λείπει» του Βασίλη Τζαβάρα

Πού: Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα, πληροφορίες- κρατήσεις στο τηλ. 210 3222464

Πότε: Για μία και μοναδική βραδιά, Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019. Οι πόρτες ανοίγουν στις 18.00

Ο δίσκος κυκλοφορεί από την DNA label