Βασιλίνα Κατερίνη : «Έμαθα πολλά από τη συνεργασία με τον Θανάση Σαράντο και ακόμα μαθαίνω»

Sharing is caring!

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Ερμηνεύει τη Μαρία, έναν ρόλο φέρει τη νιότη, τη φρεσκάδα και την ελπίδα για ζωή. Η Βασιλίνα Κατερίνη  μιλάει για την παράσταση του έργου «Γέρμα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, που ανεβαίνει στο θέατρο Θησείον, τη δεύτερη συνεργασία της με το σκηνοθέτη Θανάση Σαράντο και το έργο που είχε διαβάσει όταν σπούδαζε στο Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Πότε ξεκινήσατε τις πρόβες για τη «Γέρμα», ποια ήταν η προετοιμασία και η έρευνα που χρειάστηκε να κάνετε;

Οι πρόβες μας άρχισαν σχεδόν δύο μήνες πριν και ο τρόπος που δουλέψαμε ξεκίνησε από το λεγόμενο «τραπέζι», όπως συνηθίζεται να αποκαλείται η διαδικασία της πρώτης ανάγνωσης και ανάλυσης ενός θεατρικού έργου. Δημιουργήσαμε θεατρικά βιογραφικά για τον κάθε ρόλο, σύμφωνα με τα δεδομένα του έργου κι έπειτα δουλέψαμε αυτοσχεδιαστικά την κάθε σκηνή, μέχρι να καταλήξουμε σε ένα πιο συγκεκριμένο πλαίσιο. Όσον αφορά την έρευνα, μελετήσαμε τη βιογραφία του Λόρκα, αναλύσεις που έχουν γραφτεί για το έργο και για τον τρόπο γραφής του ποιητή, γενικότερα, όπως και συσχετισμοί με άλλα έργα του. Προσωπικά, κλήθηκα να ψάξω εκτενέστερα την περίπτωση της εγκυμοσύνης, το αίσθημα της μητρότητας, που καλούμαι να υποστηρίξω στην παράσταση και που ποτέ δεν έχω νιώσει.

Ποιος είναι ο ρόλος που ερμηνεύετε;

Ο ρόλος μου στο έργο, είναι αυτός της Μαρίας. Η Μαρία είναι φίλη της Γέρμα, νεαρής ηλικίας, που πρόσφατα παντρεύτηκε και πολύ γρήγορα έμεινε έγκυος. Σε αντίθεση με τη Γέρμα, που πασχίζει ματαίως να κάνει παιδί, η Μαρία φέρει τη χαρά της ζωής, «γεννοβολάει» συνεχώς! Στο πέρασμα των χρόνων μέσα στο έργο, τη βλέπουμε να αποκτά και δεύτερο παιδί. Σε αντιδιαστολή, με την κεντρική ηρωίδα, ο ρόλος αυτός φέρει τη νιότη, τη φρεσκάδα και την ελπίδα για ζωή.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη (και ηθοποιό) Θανάση Σαράντο και τους υπόλοιπους ηθοποιούς της παράστασης;

Με τον Θανάση Σαράντο έχουμε ξανασυνεργαστεί πέρυσι στο «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Σαίξπηρ, επομένως γνωριζόμασταν και είχαμε έναν κώδικα επικοινωνίας. Χάρηκα που με εμπιστεύτηκε ξανά. Επίσης, χαίρομαι πολύ που συνεργάστηκα με τόσο ταλαντούχους και άξιους ηθοποιούς. Την Πηνελόπη Μαρκοπούλου, τη Βίλμα Τσακίρη και τον Τάσο Σωτηράκη. Μαθαίνω, ως νεώτερη, από αυτούς και ήταν μια πρόκληση για μένα να καταφέρω να σταθώ δίπλα τους. Όλοι τους ήταν πολύ συνεργάσιμοι και ανοιχτοί.

Η Βασιλίνα Κατερίνη, ο Θανάσης Σαράντος, ο Τάσος Σωτηράκης, η Βίλμα Τσακίρη και η Πηνελόπη Μαρκοπούλου. (Φωτογραφίες: Ρίτα Τσέλα).

Κατά τη γνώμη σας ποια είναι η υπόθεση του έργου;

Η μεγάλη επιθυμία της Γέρμα να αποκτήσει παιδί μέσα από ένα γάμο και μια συμβίωση χωρίς ερωτικό πάθος. Μια επιθυμία που καθώς δεν εκπληρώνεται, καταλήγει να γίνει εμμονή και σε συνδυασμό με την κοινωνική κατακραυγή, την οδηγεί σε αποτρόπαιες πράξεις. Ο εγκλεισμός, είτε σωματικός, είτε ψυχικός, που βιώνει μια γυναίκα μέσα σε μια μικρή κοινωνία, όπου όλοι κουτσομπολεύουν, σε έναν γάμο από συνοικέσιο και σε μια παθιασμένη λαχτάρα για κάτι που ποτέ δεν έρχεται.

Πότε πρωτοδιαβάσατε το έργο του Λόρκα; Ποια είναι η άποψή σας για τη μετάφραση που έχει κάνει η Τζένη Μαστοράκη;

Το έργο το είχα διαβάσει από τα χρόνια που σπούδαζα στο Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κάπου έξι χρόνια πριν. Η μετάφραση της κας Μαστοράκη θεωρώ πως φέρει μια αμεσότητα και μια προφορική ζωντάνια, χωρίς να χάνεται ο λυρισμός του ποιητή.

Πώς θα δούμε τους ηθοποιούς επί σκηνής, πως είναι τα σκηνικά και τα κοστούμια σας;

Η σκηνοθετική ματιά του Θανάση Σαράντου, έχει τοποθετήσει πέντε ηθοποιούς επί σκηνής για ν’ αφηγηθούν αυτή την ιστορία και όχι περισσότερους. Έτσι, στην αρχή θα μας δείτε όλους συνεχώς επί σκηνής. Το σκηνικό της Φιλάνθης Μπουγάτσου, δημιουργεί ένα χωρικό πλαίσιο γραμμικά δομημένο, πάνω στο οποίο προβάλλονται τα στοιχεία της γης, του νερού και του καρπού, που το έργο φέρει. Τα κοστούμια της Μπιάνκα Νικολαρείζι, μας βοηθούν στην ερμηνεία των ρόλων και προσδίδουν μια άχρονη διάσταση στην παράσταση.

Η Μαρία (Βασιλίνα Κατερίνη) και η Γέρμα (Πηνελόπη Μαρκοπούλου) η οποία προσπαθεί να αποκτήσει παιδί μέσα από ένα γάμο και μια συμβίωση χωρίς ερωτικό πάθος. (Φωτογραφίες: Ρίτα Τσέλα).

Θα θέλατε να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την υποκριτική; Πώς ξεκινήσατε, ποιες συνεργασίες ξεχωρίζετε μέχρι σήμερα;

Δε θυμάμαι να πήρα κάποια απόφαση, θυμάμαι πως όλα είχαν μια συνέχεια. Εννοώ πως από πάντα έπαιζα θέατρο, ερασιτεχνικά σε ομάδες του Δήμου Θέρμης (στη Θεσσαλονίκη, όπου και μεγάλωσα), έπειτα στο εργαστήρι του Πέτρου Ζηβανού. Ίσως απόφαση ήταν το ότι κατέβηκα στην Αθήνα για να σπουδάσω στο Θέατρο Τέχνης, αφήνοντας στη μέση τις σπουδές μου στο Τμήμα Θεάτρου (από όπου, πάλι καλά, κατάφερα να αποφοιτήσω φέτος). Το καλοκαίρι του 2017 τελείωσα τη δραματική και φυσικά ξεχωρίζω την πρώτη μου δουλειά αμέσως μετά. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια της καθηγήτριάς μου Μαριάννας Κάλμπαρη, όταν μετά το τέλος των εξετάσεών μας, μου είπε να μη φύγω για Θεσσαλονίκη και τότε κατάλαβα! Εκείνο το καλοκαίρι ήμουν μέρος του χορού της «Μήδειας» που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης στο Φεστιβάλ Επιδαύρου. Ξεχωρίζω ακόμη και τη συμμετοχή μου στο «Βίκτωρ ή τα παιδιά στην εξουσία» με τον Σταμάτη Κραουνάκη, πάλι στο Θέατρο Τέχνης, όσο φοιτούσα στο τρίτο έτος της σχολής και αυτό γιατί εκεί κατάλαβα πως πρέπει να ασχοληθώ και με τη μουσική αν θέλω να παίζω θέατρο, κάτι που ως τότε δεν έκανα. Τέλος, φυσικά και ευχαριστώ πολύ τον Θανάση Σαράντο που με επέλεξε και πέρσι και φέτος. Έμαθα πολλά από τη συνεργασία μας και ακόμα μαθαίνω.

Παρακολουθείτε παραστάσεις συναδέλφων σας; Ποια ήταν η πιο πρόσφατη που είδατε ή ποια ήταν αυτή που ξεχωρίσατε αυτή τη σεζόν;

Βλέπω όσο περισσότερο θέατρο μπορώ. Φέτος το χειμώνα εξαιτίας ενός ατυχήματος που είχα, έμεινα περίπου τέσσερις μήνες στη Θεσσαλονίκη, επομένως ξεχώρισα εκεί τις «Πυρκαγιές» στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Ιούς Βουλγαράκη. Με συγκίνησε και με συν-κίνησε βαθειά αυτή η παράσταση τόσο θεματικά, όσο και ερμηνευτικά.

Πληροφορίες παράστασης

«Γέρμα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη

Σκηνοθεσία – διασκευή:  Θανάσης Σαράντος

Σκηνικά:  Φιλάνθη Μπουγάτσου

Κοστούμια: Μπιάνκα Νικολαρέιζη

Πρωτότυπη μουσική:  Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης

Επιμέλεια κίνησης:  Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης

Σχεδιασμός φωτισμών:  Αλέξανδρος Πολιτάκης

Βοηθός σκηνοθέτη:  Μηνάς Σπανάκης

Βοηθός ενδυματολόγου: Χαρά Μπαγουράκη

Βοηθός σκηνογράφου:  Φώτης Κομεσσάριος

Σύμβουλος δραματουργίας- επιμέλεια προγράμματος: Μάρκος Τσούμας

Φωτογραφίες: Ρίτα Τσέλα

Οργάνωση παραγωγής: Ράνια Παπαδοπούλου

Παραγωγή: Α.Μ.Κ.Ε. «ηθικόν ακμαιότατον»

Παίζουν: Πηνελόπη Μαρκοπούλου (Γέρμα), Βίλμα Τσακίρη (Ντολόρες), Τάσος Σωτηράκης (Γιάννης),  Θανάσης Σαράντος (Βίκτωρας), Βασιλίνα Κατερίνη (Μαρία)

Πού: Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, τηλ. 210 3255444

Πότε: από 10 Μαΐου 2019 και κάθε Παρασκευή στις 21.15, Σάββατο και Κυριακή στις 19.00. Έως και 9 Ιουνίου 2019

Παραστάσεις δε θα πραγματοποιηθούν τις Κυριακές 26 Μαΐου και 2 Ιουνίου λόγω εκλογών

Εισιτήρια: Κάθε Παρασκευή:  12 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (μειωμένο: φοιτητικό, άνω των 65), 8 ευρώ (ανέργων, ατέλειες, ομαδικό)

Κάθε Σαββατοκύριακο: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (μειωμένο: φοιτητικό, άνω των 65), 8 ευρώ (ανέργων, ατέλειες, ομαδικό)

Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά

Η παράσταση επιχορηγείται από το ΥΠ.ΠΟ.Α.

Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Θερβάντες

Η υπόθεση του έργου

Σ’ ένα ελληνικό ακριτικό χωριό της Ηπείρου το 2019, η Γέρμα, μία παντρεμένη γυναίκα, δέχεται την κατακραυγή του κοινωνικού της περίγυρου, λόγω του ότι είναι στείρα. Ο διακαής και εμμονικός πόθος της για τη μητρότητα και τη γονιμότητα, θα την οδηγήσουν στο να ξεπεράσει τα όρια και τα ήθη της κλειστής κοινωνίας στην οποία ζει. Η Γέρμα φτάνει σε αδιέξοδο και κάνει την επανάστασή της: σκοτώνει τον άντρα της και μαζί του τις αξίες που εκείνος πρεσβεύει. Αυτό το βίαιο, τυφλό και αυτοκαταστροφικό ξέσπασμά της, εκφράζει τη βαθιά επιθυμία της για μια ζωή χωρίς συμβατικές και ψυχοφθόρες σχέσεις.

Info

Γραμμένη το 1934, η «Γέρμα» αποτελεί ένα από τα τρία λυρικά έργα του Λόρκα, γνωστά και ως «Αγροτική τριλογία» (τα άλλα δύο είναι «Ο Ματωμένος Γάμος» και το «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα»), στα οποία ο συγγραφέας καταπιάνεται με το θέμα της υποταγής των γυναικών, στα πρότυπα και τις παραδόσεις των πατριαρχικών κοινωνιών, αποζητώντας την ελευθερία και την ισότητα. Στην Ελλάδα το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε τη δεκαετία του 1960 από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία – μετάφραση Αλέξη Σολομού. Η «Γέρμα» αποτελεί έναν λυρικό ύμνο για τη γονιμότητα, τη μητρότητα και την κοινωνική καταπίεση της γυναίκας. Ο Λόρκα ανιχνεύει τις ουσιαστικές ανάγκες των ηρώων του, καταγγέλλοντας το μαρτύριο της στέρησης και της μη επαφής, που οδηγεί στο θάνατο, απευθυνόμενος σε κάθε κοινωνία ανεξαρτήτως εποχής.