Ο Χρήστος Πασσαλής σκηνοθετεί το «Κεφάλαιο 66- The Dream Kompany»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Είναι το τέταρτο κατά σειρά παραγωγής Κεφάλαιο της θεατρικής σειράς με τίτλο «Το Βιβλίο του Εαυτού μου». Αυτή τη φορά, ο Χρήστος Πασσαλής σκηνοθετεί το «Κεφάλαιο 66- The Dream Kompany» και εξηγεί στο theatermag.gr την πορεία των παραστάσεων που έχει δημιουργήσει παρέα με τους συνεργάτες του. Η Ε., η ηρωίδα του «Βιβλίου», βρίσκεται μια άγνωστη πόλη που διοικείται από την Dream Kompany, μια εταιρεία που κατασκευάζει όνειρα προκειμένου οι πολίτες να αποδράσουν από την πραγματικότητα και να ζήσουν σε έναν κόσμο φαντασίας, στον Κόσμο-2. Το «Κεφάλαιο 66» είναι ένα παραισθησιογόνο, ακραίο και ονειρικό Κεφάλαιο για τον Έρωτα και τον Θάνατο όπως πάντα, μια προκλητική και αμείλικτη κατάδυση στους φόβους και τις απόκρυφες επιθυμίες μιας γυναίκας που έχασε τα πάντα και που επιμένει να προσπαθεί και να αντιστέκεται.

«Από την αρχή τα αριθμούσαμε με τον δικό μας τρόπο και λίγο άναρχα, επίτηδες, δεν θέλαμε να υπάρχει μια σειρά. Κάθε παράσταση είναι μια ξεχωριστή παράσταση, δεν είναι μια συνέχεια της προηγούμενης. Οπότε, όλα τα επεισόδια, όλα τα Κεφάλαια δηλαδή είναι αυτόνομα και αυτοτελή. Με τη διαφορά ότι όποιος έχει δει τα προηγούμενα θα δει μοτίβα να επαναλαμβάνονται, αντικείμενα να ξαναέρχονται στη σκηνή υπό άλλο φως, θα δει σίγουρα την Ελένη Βεργέτη την Ε., η οποία επανέρχεται και σε αυτό το Κεφάλαιο με νέες περιπέτειες» λέει ο σκηνοθέτης Χρήστος Πασσαλής. «Κάποιος που έχει δει τις προηγούμενες παραστάσεις, μπορεί να δει ακόμα και την εξέλιξη την μυθολογική, την αισθητική ή και αντικείμενα και μουσικές που επανέρχονται. Αυτό το Κεφάλαιο για παράδειγμα, το Κεφάλαιο 66, έχει ένα μουσικό ηχητικό τοπίο το οποίο δανείζεται στοιχεία από τα προηγούμενα Κεφάλαια. Έχει επίσης αντικείμενα που δανείζεται από τα προηγούμενα Κεφάλαια όπως το γεράκι που είναι ο φίλος της Ε. και δίνει συμβουλές σχεδόν σε κάθε επεισόδιο, ένα ταριχευμένο γεράκι. Αυτά είναι πιο επιφανειακά παραδείγματα, αλλά υπάρχουν και πιο βαθιές συνέχειες μέσα στο έργο, γιατί πάλι με τον έρωτα και το θάνατο έχει να κάνει και αυτό το Κεφάλαιο».

Οι τέσσερις υπόλοιποι ήρωες είναι άλλοτε στρατιωτικοί που κατοικούν στην παράξενη πόλη του Dream Kompany, άλλοτε showmen ή snowwomen. (Φωτογραφίες: Ευτυχία Βλάχου).

«Η ιστορία είναι λοιπόν ότι σε αυτό το Κεφάλαιο η Ε. φτάνει σε μια πόλη που κυβερνάται από μια παράξενη εταιρεία, από τη Dream Kompany η οποία πουλάει όνειρα στους πολίτες προκειμένου να αποδράσουν από την πραγματικότητα. Και η Ε. αγοράζει ένα τέτοιο όνειρο και μπαίνει μέσα σε αυτόν τον κόσμο, σ’ έναν κόσμο ονείρου που είναι προϊόν μιας εταιρείας» συνεχίζει ο σκηνοθέτης. «Χάνεται σ’ έναν εφιάλτη με διώκτες και διωκόμενους με καταστροφείς και κατεστραμμένους και η Ε. είναι και τα δύο σε αυτό το όνειρο. Είναι ένας εφιάλτης όπου είναι και το θύμα και ο θύτης. Είναι ένα αρκετά επιθετικό Κεφάλαιο, πολύ πιο επιθετικό από τα άλλα, θα έλεγα. Αισθητικά επιθετικό και νοηματικά, είναι αγριεμένο κάπως έτσι βγήκε. Είμαστε πέντε ηθοποιοί επί σκηνής (Ελένη Βεργέτη, Μυρτώ Κοντονή, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Χρήστος Πασσαλής, Effi Rabsilber) και πέρα από την Ε., οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι εξίσου θύματα και εξίσου θύτες και ας πούμε ανήκουν στο τοπίο αυτό του ονείρου. Είναι μέρος του ονείρου αυτού που ουσιαστικά δεν καταλαβαίνουμε ποιος το ονειρεύεται, είναι ένα όνειρο επί σκηνής, δεν είναι ακριβώς το όνειρο της Ε. αποκλειστικά και μόνο. Και αυτοί οι ήρωες είναι άλλοτε στρατιωτικοί που κατοικούν σε αυτή την παράξενη πόλη του Dream Kompany, άλλοτε είναι showmen ή snowwomen που κάνουν ένα μικρό σόου σε ενός είδους καζίνο της πόλης. Αλλάζουν δηλαδή, εκτός από την Ε. που ως χαρακτήρας έχει μια σταθερότητα, οι άλλοι τρεις χαρακτήρες είναι πολύ πιο ρευστοί όπως στα όνειρα που αλλάζουν τα ίδια πρόσωπα γίνονται κάτι άλλο στην εξέλιξη του ονείρου. Για παράδειγμα ένας σκύλος γίνεται ο καλός σου φίλος ο οποίος σου μιλάει. Αυτό το Επεισόδιο κινείται σε ένα τέτοιο μυθικό υπόβαθρο. Το κείμενο είναι βασισμένο στο “Νεκρό” του Ζωρζ Μπατάιγ, ένα πολύ ενδιαφέρον και επίσης επιθετικό κείμενο. Οι ηθοποιοί δεν μιλάνε επί σκηνής. Οποιαδήποτε πληροφορία έρχεται από μια προβολή η οποία ακολουθεί την ιστορία και σχετίζεται με αυτό που βλέπουμε πάνω στη σκηνή με έναν ανοιχτό τρόπο. Δεν είναι φυσικά εικονογράφηση του κειμένου. Ας πούμε ότι βλέπουμε δύο γραμμές να τρέχουν, μια προβολή με το κείμενο του Μπατάιγ -σε διασκευή καθώς δεν είναι το ακριβές και το αυθεντικό κείμενο, είναι επηρεασμένο από τον Ζωρζ Μπατάιγ. Υπάρχει μια συνομιλία, ένα κείμενο που τρέχει και ένα θέαμα που επίσης παίζει από κάτω και όλα αυτά συνδυάζονται σε αυτό που ήθελα από την αρχή, είναι αυτός ο τρόπος να μην είναι λογικός. Πάλι με τη γλώσσα του ονείρου πρέπει να μιλήσω, όπως όταν περιγράφουμε σε φίλους μας όνειρα και λέμε είμαι στο σπίτι μου αλλά δεν είναι το σπίτι μου και είσαι εσύ φίλε μου αλλά δεν είσαι εσύ. Αυτή η παραδοξότητα που δεν μπαίνει σε λόγια αλλά είναι περισσότερο μια αίσθηση και μάλιστα αμετάδοτη, δεν μεταδίδεται εύκολα σε κάποιον άλλο».

Η Ε. μπαίνει στο όνειρο, ή μάλλον σε έναν λαβύρινθο από όνειρα που επαναλαμβάνονται. (Φωτογραφίες: Ευτυχία Βλάχου).

«Για μένα η Dream Kompany είναι υπαρκτή με έναν τρόπο και το concept της Dream Kompany προέκυψε ήδη από το προηγούμενο Επεισόδιο. Είναι ένα πολιτικό στοιχείο που έχει η παράσταση. Κατά κάποιο τρόπο και λόγω της εικονικής πραγματικότητας που έρχεται και είναι θέμα μιας γενιάς έχω την εντύπωση, εννοώ το χάσιμο στην εικόνα σχεδόν με Ε κεφάλαιο, γιατί η εικόνα έχει πια κατακλίσει τα πάντα, το βλέπω και από μένα που είμαι άλλης γενιάς και πρόλαβα την αναλογική εποχή. Το ψηφιακό και η εικόνα με έχουν κατακλύσει. Οι ώρες που περνάω μπροστά σε μια οθόνη, όπως και όλος ο πλανήτης είναι η μισή μου μέρα. Είτε λέγεται δουλειά είτε λέγεται διασκέδαση, ευχαρίστηση, σινεμά. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που έρχεται- προσοχή δεν το λέω με μια νοσταλγία για την αναλογική εποχή- το παρατηρώ με περιέργεια. Έρχεται κάτι σαν την Dream Kompany που θα πουλάει σενάρια απόδρασης από την πραγματικότητα. Θα ζούμε σε μια παράλληλη πραγματικότητα όλοι, ο καθένας στη δική του, οι περισσότεροι άνθρωποι τρώνε  μπροστά σε έναν υπολογιστή βλέποντας κάτι. Επιμένω όμως αυτό δεν το λέω φοβικά και ότι ο κόσμος χαλάει. Ο κόσμος πάντα χαλασμένος και πάντα ενάρετος ήταν κατά τη γνώμη μου. Υπάρχουν συγγραφείς που διαβάζω και με έχουν επηρεάσει, θα πω σίγουρα τον Φραντς Κάφκα, τον Ούγγρο μυθιστοριογράφο και σεναριογράφο Λάζλο Κρασναχορκάι που είναι συνεργάτης και του Μπέλα Ταρ στις ταινίες του, καθώς και την αργεντινή Κλαρίς Λισπέκτορ μια καταπληκτική συγγραφέα με πολύ μεγάλη επιρροή. Στα θεατρικά έργα είμαι απαίδευτος, δεν μου άρεσαν ποτέ να τα διαβάζω, δεν μου έδινε ευχαρίστηση αυτό. Σε αυτή την παράσταση συνεργάζομαι με καταπληκτικούς ανθρώπους, όπως την Ελένη Βεργέτη με την οποία ούτως ή άλλως έχουμε την ομάδα και συνεργαζόμαστε από την αρχή. Άλλωστε η Ελένη δεν είναι μόνο ηθοποιός είναι κάτι πολύ ευρύτερο σε σχέση με το δημιουργικό μέρος κάθε παράστασης. Με τη Μυρτώ Κοντονή που είναι μια καταπληκτική χορεύτρια και από τις αγαπημένες μου χορεύτριες, την Effi Rabsilber και τον Αλέξανδρο Λασκαράτο που είναι και οι δύο εξαιρετικοί. Η Βασιλεία Ροζάνα κάνει τα κοστούμια όπως και τα τελευταία χρόνια, η  Ελίζα Αλεξανδροπούλου είναι η δεύτερη χρονιά που συνεργαζόμαστε και έχει κάνει τα φώτα, ενώ τον ήχο και τα σκηνικά τα έχω κάνει ο ίδιος όπως και στην προηγούμενη παράσταση. Και φυσικά ο Άγγελος Σκασίλας που είναι ο δραματουργός της παράστασης και φίλος εδώ και είκοσι χρόνια».

Ο Χρήστος Πασσαλής σκηνοθετεί το τέταρτο κατά σειρά παραγωγής Κεφάλαιο της θεατρικής σειράς «Το Βιβλίο του Εαυτού μου», με τίτλο «Κεφάλαιο 66- The Dream Kompany». (Φωτογραφία: Brigitte Dummer).

Πληροφορίες παράστασης

«Κεφάλαιο 66- The Dream Kompany»

Σκηνοθεσία-Σκηνικά-Σχεδιασμός ήχου: Χρήστος Πασσαλής

Δραματουργία: Άγγελος Σκασίλας, Ελένη Βεργέτη

Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα

Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Ατταριάν

Ερμηνεύουν: Ελένη Βεργέτη, Μυρτώ Κοντονή, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Χρήστος Πασσαλής, Effi Rabsilber

Πού: Bios Main, Πειραιώς 84, Αθήνα, τηλ. 210 3425335

Πότε: Από  4 Απριλίου 2019 και κάθε Πέμπτη έως Κυριακή στις 21.00. Έως Κυριακή 21 Απριλίου 2019

Εισιτήρια: 10  ευρώ ενιαίο

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους

Λίγα λόγια για Το Βιβλίο του Εαυτού μου

Το Βιβλίο του Εαυτού μου είναι μια θεατρική «σειρά», που κατ’ αναλογία με τις λογοτεχνικές ή τηλεοπτικές σειρές παρουσιάζει περιοδικά τα κεφάλαιά του. Η παρουσίαση των κεφαλαίων αυτών δεν διατηρεί τη χρονική συνέχεια της ιστορίας, αλλά αντιθέτως, η διαδοχή τους είναι άτακτη, υπακούοντας περισσότερο σε μια συναισθηματική παρά σε μια λογική συνέχεια ή/και στις ανάγκες της καλλιτεχνικής ομάδας με διαρκή στόχο την επινόηση ενός θεάτρου που ακόμα δεν έχουμε δει.

Το Βιβλίο αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που χάνει τον εραστή της, τις προσπάθειες της να αντιμετωπίσει την απώλεια καθώς επίσης και τις προσπάθειες της να τον βρει, ακόμα και αν αυτό παραβιάζει όλους τους κανόνες βάσει των οποίων σκεφτόμαστε ή αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.