Στέφανος Παπατρέχας: «Νιώθω ότι σε αυτές τις δύο παραστάσεις είμαι εγώ»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Αυτή την περίοδο είναι ανάμεσα σε δύο δουλειές που είναι και οι δύο μέσα στην καρδιά του. Ο Στέφανος Παπατρέχας μοιράζει τον χρόνο μου ανάμεσα στην παράσταση του έργου «Έλα να παίξουμε» που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στην οποία παίζει και στην «Φροσύνη» όπου υπογράφει το κείμενο. Ο ηθοποιός, που είδαμε την περασμένη σεζόν στο «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε» στο Εθνικό Θέατρο, μιλάει για τις δύο παραστάσεις που ανεβαίνουν στο θέατρο Faust και στο θέατρο Άβατον αντίστοιχα.

«Και τις δύο παραστάσεις τις κάνω με τρομερή αγάπη και όρεξη. Στάθηκα τυχερός, αν και η τύχη δεν ξέρω πόσο σωστή λέξη είναι, γιατί εγώ πιστεύω πολύ στις επιλογές μας και στο ότι δεν είναι κάτι τόσο τυχαίο, όσο μοιραίο» λέει ο Στέφανος Παπατρέχας. «Βρίσκομαι με απίστευτα καλούς συνεργάτες, το οποίο είναι ευτυχία όταν συμβαίνει. Η μια παράσταση, λοιπόν είναι το “Έλα να παίξουμε” που επαναλαμβάνεται φέτος. Είναι μια παράσταση που έχει μια πορεία. Ξεκίνησε από τη Γεωργία Πιερρουτσάκου που το έγραψε και διακρίθηκε στο πλαίσιο του Στούντιο Νέων Συγγραφέων του Εθνικού Θεάτρου, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή Νέο Ρεξ το 2016 και έπειτα ανέβηκε στο Black Box του Θεάτρου Επί Κολωνώ την άνοιξη του 2018. Οπότε έχει αρκετή ιστορία πίσω του. Και μια φορά, είχε έρθει να με δει σε μια παράσταση που έπαιζα και μου πρότεινε να παίξουμε μαζί αυτό το έργο, όπου εγώ συμφώνησα και με τη σειρά μου πρότεινα τον Λάζαρο Βαρτάνη για βοήθεια στη σκηνοθεσία. Οι τρεις μας ταιριάξαμε πολύ. Ήδη με τον Λάζαρο είχα συνεργαστεί σε άλλη παράσταση, αλλά πλέον μεταξύ μας λειτουργούμε άψογα, υπάρχει απίστευτη χημεία και ενώ είμαστε τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες, ο ένας με έναν τρόπο συμπληρώνει τον άλλον. Συμπράττουμε και υπάρχει συνδημιουργία. Η Γεωργία, πέρα από το κείμενό της που το αγάπησα από την πρώτη ανάγνωση, έχει απίστευτη γενναιοδωρία και ως συγγραφέας και ως ηθοποιός. Είναι δύσκολο ως συγγραφέας να βγεις από αυτό που έχεις σκεφτεί και να δεχτείς και άλλες προτάσεις και αυτό είναι κάτι που βιώνω και εγώ φέτος με τη “Φροσύνη”, το έργο που έχω γράψει και παίζεται στο θέατρο Άβατον. Η Γεωργία λειτουργούσε περισσότερο σαν σκηνοθέτις και σαν ηθοποιός, παρά σαν συγγραφέας του έργου. Και αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα και πολύ δύσκολο να συμβεί. Με τον Λάζαρο έδεσαν αμέσως, είχαν πολύ κοινή αισθητική και πολύ κοινό όραμα. Οι δύο μας, όπως μας λένε τουλάχιστον, έχουμε πολύ χημεία στη σκηνή, σε σημείο που μας ρωτάνε αν είμαστε ζευγάρι. Γιατί το έργο έχει να κάνει με τον έρωτα. Το ανεβάζουμε φέτος λοιπόν, ξανά, μετά την αγάπη και του κόσμου και τη δική μας αγάπη που δεν θέλαμε να δεχτούμε ότι κλείνει ο κύκλος του. Μέσα στις πρόβες λοιπόν του “Έλα να παίξουμε”, εγώ είχα ήδη δώσει στον Λάζαρο να διαβάσει έναν γυναικείο μονόλογο που είχα γράψει, τη “Φροσύνη”, που είναι βασισμένος πάνω στο ιστορικό πρόσωπο των Ιωαννίνων, την Κυρά Φροσύνη. Ο Λάζαρος διάβασε το έργο και μου είπε ότι θέλει να το ανεβάσουμε. Και έτσι ξεκίνησε με έναν τρόπο μέσα στις πρόβες του “Έλα να παίξουμε”, η ιδέα της “Φροσύνης”. Ο Λάζαρος πρότεινε αυτή τη φορά τη Σύνθια Μπατσή, η οποία είναι ιδανική ηθοποιός κατά τη γνώμη μου για αυτό το έργο. Είχε πολύ δίκιο ο Λάζαρος, καθώς μου είχε πει ότι ήθελε να το ανεβάσουμε μόνο με τη Σύνθια και είχα πολύ δίκιο που τον εμπιστεύτηκα. Μέσα σε όλα αυτά ήρθαν και οι υπόλοιποι συντελεστές, όπως στο “Έλα να παίξουμε”, ήρθε η Ηλένια Δουλαδίρη με τα καταπληκτικά σκηνικά και τα κοστούμια της που είναι μοναδικά, με μια νότα πολύ ποπ και μια γκόθικ αισθητική και παραμυθένια, η Ευγενία Μακαντάση στα φώτα, έτσι και στη “Φροσύνη”, ήρθε η Σίσσυ Βλαχογιάννη που κάνει μια τρομερά ατμοσφαιρική πρωτότυπη μουσική,  ο Λευτέρης Παυλόπουλος στους φωτισμούς, η Έλλη Εμπεδοκλή στα κοστούμια και στα σκηνικά. Είναι δυο παραστάσεις που δεν έχω να πω ότι κάτι θα μπορούσε να έχει γίνει διαφορετικό. Είναι ακριβώς της αισθητικής μου, του τρόπου δουλειάς μου και νιώθω ότι μέσα σε αυτές τις δύο παραστάσεις είμαι εγώ. Αισθητικά, καλλιτεχνικά, από κάθε άποψη».

Ο Στέφανος Παπατρέχας και Γεωργία Πιερρουτσάκου αφηγούνται ιστορίες ερωτευμένων ζευγαριών στην παράσταση «Έλα να παίξουμε». (Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας).

«Η Γεωργία έχει γράψει ένα έργο υπόγεια γοητευτικό. Σε αρπάζει πολύ υπόγεια και νιώθεις ότι μπαίνεις μέσα σε αυτό, γιατί αρχίζει να μιλάει για πράγματα που σχεδόν έχουν συμβεί σε όλους μας» συνεχίζει ο ηθοποιός. «Περιγράφει καταστάσεις που όλοι κάπως τις έχουμε ζήσει, αλλά το κάνει με τόσο ήρεμο τρόπο που ξαφνικά νιώθεις να έχεις μπει μέσα σε αυτό χωρίς να καταλάβεις πότε έγινε. Στην ουσία μιλάμε για δύο  αφηγητές, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι σε μια κουνημένη σκακιέρα, σε μια παράξενη σκακιέρα, ο μαύρος βασιλιάς και η λευκή βασίλισσα. Οι οποίοι αντί να παίζουν σκάκι με πιόνια παίζουν σκάκι με ιστορίες και με λέξεις. Είναι σαν να είναι αιώνια καταραμένοι να αφηγούνται ιστορίες ερωτευμένων ζευγαριών, με την ελπίδα κάποιος από τους δύο να κερδίσει. Ο βασιλιάς, μιλάει για έναν άνδρα τον Εκείνο και η βασίλισσα για Εκείνη και τους γνωρίζουν, τους βάζουν να ερωτεύονται, να παθιάζονται και να περνούν απ’ όλες τις φάσεις που μπορεί να περάσει ένα ζευγάρι. Από το πάθος, τον έρωτα, τον ενθουσιασμό, το φλερτ μέχρι την καθημερινότητα, τη ρουτίνα, τους τσακωμούς, τους χωρισμούς, τις επανασυνδέσεις, όλα αυτά. Με απώτερο στόχο να νικήσει ένας από τους δύο. Τώρα μιλάμε για ένα παιχνίδι για τον έρωτα, που όπως λέει και η Γεωργία στο έργο, σε αυτό το παιχνίδι ή κερδίζεις ή χάνεις ή κερδίζουν ή χάνουν και οι δύο. Είναι ένα παιχνίδι που δεν μπορεί να έχει μόνο ένα νικητή. Οπότε υπάρχει ένας ανταγωνισμός που μόνο αν προσπαθήσεις να κερδίσετε μαζί έρχεται σε τελική νίκη».

Η παράσταση «Έλα να παίξουμε» ανεβαίνει για ένα νέο κύκλο παραστάσεων στο Faust. (Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας).

«Νομίζω ότι τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Είναι μια εποχή που βέβαια στο θέατρο πάντα έτσι ήταν, γιατί θυμάμαι όταν μπήκα στη δραματική σχολή το 2007, όσο σπούδαζα στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν έλεγα σε κάποιον ότι σπουδάζω υποκριτική και ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, μου έλεγε ότι θα πεινάσω. Τώρα πλέον κανείς δεν μπορεί να σου πει κάτι, γιατί δεν υπάρχει δουλειά που να σου εξασφαλίζει ένα μέλλον. Είτε σπουδάσει κανείς δικηγόρος είτε γιατρός είτε ηθοποιός. Οπότε έχει απενοχοποιηθεί το επάγγελμα του ηθοποιού, γιατί από κανένα επάγγελμα δεν μπορεί να ζήσει κάποιος επαρκώς. Από την άλλη πλευρά, επειδή είναι ένα επάγγελμα που είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, μπαίνεις νομίζω στην ανάγκη να δημιουργήσεις και εσύ. Καμιά φορά η δυσκολία σε αναγκάζει να βρεις άλλους τρόπους έκφρασης. Δεν ξέρω αν θα σκηνοθετούσα ή αν θα έγραφα, αν ήμουν κάθε χρόνο σε μεγάλες παραγωγές και έπαιζα μεγάλους ρόλους, γιατί μπορεί να ήμουν καλυμμένος καλλιτεχνικά από αυτό. Οπότε με έναν τρόπο η ανάγκη να δημιουργήσουμε κάτι, μας βάζει να βρούμε και άλλα μονοπάτια, που πιθανώς δεν θα ανακαλύπταμε».

Πληροφορίες Παράστασης

«Έλα να παίξουμε»

Κείμενο: Γεωργία Πιερρουτσάκου

Σκηνοθεσία: Λάζαρος Βαρτάνης και Γεωργία Πιερρουτσάκου

Σκηνικά – Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη

Φωτισμοί: Ευγενία Μακαντάση

Φωτογραφίες – Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας

Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη

Ερμηνεία: Στέφανος Παπατρέχας – Γεωργία Πιερρουτσάκου

Πού: Faust, Καλαμιώτου 11 και Αθηναΐδος 12, Αθήνα, τηλ. 210 3234095

Πότε: Από 28 Φεβρουαρίου 2019 και κάθε Πέμπτη στις 20.30

Εισιτήρια: Γενική Είσοδος: 10 ευρώ, Μειωμένο: 8 ευρώ, Ατέλειες: 5 ευρώ

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά χωρίς διάλειμμα

«Φροσύνη» του Στέφανου Παπατρέχα

Σκηνοθεσία: Λάζαρος Βαρτάνης – Στέφανος Παπατρέχας

Σκηνικά – Κοστούμια: Έλλη Εμπεδοκλή

Μουσική: Σίσσυ Βλαχογιάννη

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Φωτογραφίες – Trailer – Σχεδιασμός αφίσας: Ναταλία Β.

Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Καναβός

Επικοινωνία παράστασης: Μαριάννα Παπάκη

Στην παράσταση ακούγεται η φωνή του Αιμίλιου Χειλάκη

Ερμηνεύει η Σύνθια Μπατσή

Πού: Θέατρο Άβατον, Ευπατρίδων 3, Κεραμεικός (Μετρό – Κεραμεικός), τηλ. 210 3412689

Πότε: από 20 Φεβρουαρίου 2019 και κάθε Τετάρτη στις 20.30. Για 8 παραστάσεις

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά

Εισιτήρια: 10 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό), 5 ευρώ (ανέργων)