Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου: «Η παγκόσμια κρίση αξιών έχει να κάνει με την πολιτισμική έκπτωση του κόσμου»

Sharing is caring!

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Όταν η σκηνοθέτις Ελένη Σκότη της πρότεινε το έργο, το πήρε στα χέρια της και διάβασε το μισό στα αγγλικά. Η πρώτη της αντίδραση ήταν να αγριέψει και να σκεφτεί ότι δεν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, όταν τελείωσε το έργο σκέφτηκε ότι πρέπει να το κάνει, γιατί αφορά όλους και τα σπίτια όλων που κινδυνεύουν από τις καταχρήσεις. Τις νόμιμες καταχρήσεις που λέγονται αλκοόλ και ψυχοφάρμακα, αλλά και τις παράνομες. Η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου μιλάει για την παράσταση του έργου «Με λένε Έμμα» του Ντάνκαν ΜακΜίλαν, η οποία λόγω μεγάλης επιτυχίας παίρνει παράταση έως τις 31 Μαρτίου. Η ηθοποιός βρίσκεται επί σκηνής περίπου δύο ώρες και ερμηνεύει τρεις ρόλους. Την θεραπεύτρια, τη γιατρό και τη μητέρα της νέας, έξυπνης, ταλαντούχας, θυμωμένης αλλά και εξαρτημένης από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ, Έμμα.

«Κάνω τρεις ρόλους και κατά τη γνώμη μου, τα πρόσωπα αυτά έχουν ένα συνδετικό νήμα. Είναι οι τρεις μητρικές φιγούρες στο έργο σε σχέση με την κεντρική ηρωίδα» λέει η ηθοποιός Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου. «Είναι η ψυχίατρος, η θεραπεύτρια- πρώην χρήστης η οποία βοηθάει τους νέους ασθενείς στην περιπέτεια της απεξάρτησης και η μητέρα της Έμμα. Η ηρωίδα συνεχώς στο έργο μιλάει στη γιατρό και στη θεραπεύτρια λέγοντας ότι της θυμίζουν τη μητέρα της. Υπάρχει ένα πολύ ωραίο σημείο, καμιά φορά γελάει ο κόσμος βέβαια, αλλά με συγκινεί εμένα βαθιά. Είναι το σημείο που η Έμμα αποφασίζει να κάνει πρόβα τα λόγια που θα πει στους γονείς της όταν θα επιστρέψει στο σπίτι τους. Με βάζει ως θεραπεύτρια (Λύντια) να παίξω το ρόλο της μητέρας της και στο τέλος της σκηνής που της λέω ότι τα πάει πολύ καλά, εκείνη μου λέει “εσύ ποια είσαι;”. Και της απαντάω εγώ. Είναι ένα σημείο που για μένα έχει πολύ βαθιά συγκίνηση, γιατί αμέσως μετά θα πάρω το ρόλο της μητέρας, όπου εκεί δυστυχώς, τα πράγματα δεν θα πάνε όπως τα προβάρισε στο κέντρο απεξάρτησης».

Η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου ερμηνεύει τρεις ρόλους στην παράσταση του έργου «Με λένε Έμμα». (Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης).

«Τον Ιούλιο που μας πέρασε κάναμε μια πολύ μεγάλη έρευνα ως θίασος με επικεφαλής την Ελένη Σκότη και τον Γιώργο Χατζηνικολάου που έχει κάνει τη μετάφραση» συνεχίζει η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου. «Ήρθαν άνθρωποι και μας μίλησαν, άνθρωποι που έχουν περάσει την περιπέτεια αυτή, που έχουν κάνει ακριβώς αυτό το πρόγραμμα των δώδεκα βημάτων. Παιδιά από το ΚΕΘΕΑ, νέοι άνθρωποι και άνοιξαν τις ψυχές τους σε πολύ ωραίες κουβέντες, όπου τους ρωτάγαμε και εμείς με μεγάλο σεβασμό φυσικά, τα πάντα, αλλά κυρίως έλεγαν οι ίδιοι τα πάντα. Πως ήταν πριν, πως είναι τώρα, άνθρωποι που έχουν καθαρίσει και παλεύουν να μείνουν καθαροί. Στο πρόγραμμα αυτό των δώδεκα βημάτων, οι άνθρωποι αυτοί λένε είμαι ναρκομανής που έχω π.χ. 17 χρόνια να χρησιμοποιήσω ουσίες. Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν θεωρούν ότι πάντα είναι εξαρτημένοι και σε ανάρρωση. Μας μίλησαν με πολύ μεγάλο σεβασμό για το πρόγραμμα που τους υποστηρίζει, υπάρχουν ανοιχτές ομάδες που συνεχίζουν να πηγαίνουν χρόνια μετά. Υπάρχουν άνθρωποι που μας άφησαν να συμμετάσχουμε σε ανοιχτές ομάδες και πήγαμε με μεγάλο σεβασμό εκεί, γιατί σε τελευταία ανάλυση ο καθένας από εμάς μπορεί να έχει έναν άνθρωπο στο περιβάλλον του ή ο καθένας από εμάς μπορεί να έχει ο ίδιος πρόβλημα. Η τραγωδία που περιγράφει το έργο δεν είναι η ιστορία μιας κοπελίτσας που έπεσε στα ναρκωτικά. Είναι η τραγωδία ενός σύγχρονου κόσμου, πολύ σκληρού, πολύ βίαιου, όπου οι άνθρωποι συχνά πάνε να επουλώσουν τις πληγές τους μέσα από τις ουσίες. Ένα πράγμα που ξεχνάμε δεν είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται, δυστυχώς, στους δρόμους και ταλαιπωρούνται με τις ενέσεις, αλλά πόσοι γύρω μας είναι αλκοολικοί, φίλοι μας, δικοί μας άνθρωποι. Πόσοι παίρνουν ψυχοφάρμακα και ηρεμιστικά, συνταγογραφούμενα ψυχοφάρμακα που τα κατεβάζουν με τα κουτάκια. Οι έρευνες που γίνονται στα λύματα δείχνουν ότι υπάρχει υψηλότατη κατανάλωση ψυχοφαρμάκων, ουσιών και κοκαΐνης. Στη χώρα μας –σας πληροφορώ- είμαστε πολύ χαμηλά στη λίστα της τραγωδίας που λέγεται κατάχρηση ουσιών στην Ευρώπη. Πρώτη χώρα με τεράστια διαφορά; Η Ελβετία. Η πλούσια Ελβετία είναι πρώτη σε κατανάλωση κοκαΐνης. Τα αναβολικά επίσης. Όλη αυτή η βία, τα μπράτσα, τα μούσκουλα, οι φάπες στις γυναίκες και ότι άλλο ζούμε με απανωτούς βιασμούς κοριτσιών. Ζούμε σε μια εποχή που άλλος παίρνει κάτι για να κάνει σεξ, άλλος για να πάει να χορέψει, υπάρχει μια τρομαχτική κατάχρηση ουσιών σ’ έναν κόσμο που προωθεί τη βία. Από αυτά που προβάλλει η τηλεόραση και ο κινηματογράφος, μέχρι τα βιντεοπαιχνίδια που παίζουν τα παιδιά. Υπάρχει μια βία που δεν πάει με την ψυχή του κόσμου. Ένα βίαιο πράγμα που τσακίζει τις ψυχές των ανθρώπων. Εκεί λοιπόν κάποιοι ευάλωτοι άνθρωποι θεωρούν ότι με το αλκοόλ και τις ουσίες θα καταλαγιάσουν αυτή την αγωνία, αυτό τον πόνο, αυτή τη φρίκη. Το οποίο όπως έλεγε και η ψυχίατρος που ήρθε και μας μίλησε, στην αρχή το πίνουν για να μαλακώσει η ψυχή τους και μετά τους πίνει αυτό. Τώρα γιατί μένουν κάποιοι άνθρωποι μέσα σε αυτή την κόλαση και δυσκολεύονται να βγουν, δεν υπάρχει απάντηση, μας έλεγε η γιατρός. Δεν ξέρουμε γιατί κάποιοι άνθρωποι κολλάνε. Γιατί πάρα πολλοί άνθρωποι για κοινωνικούς λόγους δυστυχώς και πίνουν πολύ και δοκιμάζουν ουσίες. Ο γονιός που έχει τέτοιο παιδί, δίνει έναν μεγάλο αγώνα. Στο αντίστοιχο πρόγραμμα της απεξάρτησης των ανθρώπων αυτών, υπάρχει αντίστοιχο πρόγραμμα υποστήριξης για τους γονείς για να αντέξουν και να βοηθήσουν τον άρρωστο».

Η Μαίρη Μηνά ερμηνεύει την Έμμα. (Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης).

«Η Έμμα είναι ηθοποιός, δεν είναι κάποια που ζει στους δρόμους. Οι γονείς της έχουν ένα παιδί το οποίο είναι καμιά εικοσαετία μέσα στις εξαρτήσεις και όλα αυτά τα χρόνια παίζει με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Οι γονείς λοιπόν που έχουν παιδιά ναρκομανείς και αλκοολικά και όπως της λέει η μάνα της σε  μια σκηνή “μας κλέβεις, εξαφανίστηκες, πιστεύαμε ότι πέθανες” και άλλα που της λέει ο πατέρας της, οι άνθρωποι αυτοί έχουν μαρτυρήσει, όπως μας είπε η ψυχίατρος που ήρθε από το ΚΕΘΕΑ και μας μίλησε. Οι γονείς που έχουν παιδιά για πολλά χρόνια στα ναρκωτικά είναι διαλυμένοι. Πολύ έξυπνα ο συγγραφέας δεν βάζει ένα κορίτσι το οποίο έρχεται από ένα λούμπεν προβληματικό περιβάλλον, που το έχει βιάσει ο μπαμπάς της ή την κακοποιούσε η μαμά της, που αυτές είναι πολύ δύσκολες συνθήκες. Μιλάει για μια κανονική οικογένεια, γονείς της μεσαίας τάξης. Η παγκόσμια κρίση αξιών έχει να κάνει με την πολιτισμική έκπτωση του κόσμου. Κατά τη γνώμη μου, μέσω της τηλεόρασης εισέβαλε όλο το σκουπιδαριό στα σπίτια, στα μυαλά και στις ψυχές των ανθρώπων. Αν σκεφτείτε όσα βλέπουμε σήμερα στην τηλεόραση, εκτός από ελάχιστες εκπομπές, είναι τρομακτικό. Μούσκουλα να παλεύουν, μανεκέν, μπούτια, βυζιά. Ντρέπομαι που υπάρχει αυτή η τηλεόραση. Ανάμεσα σε αυτά, φυσικά, θα περάσει και μια σειρά της προκοπής, μια εκπομπή λόγου που εμένα προσωπικά δεν με προσβάλει. Είναι όμως πολύ λίγες. Τι είναι δηλαδή το πρότυπο στους νέους αυτή τη στιγμή; Τι προτείνουμε στους νέους μας; Και αυτό δεν είναι μόνο στη χώρα μας, είναι παντού. Αποβλάκωση. Πάνω σε αυτή την πολιτισμική κατάπτωση της αγαπημένης μου Ευρώπης και το λέω και βουρκώνουν τα μάτια και του προτύπου της ηλιθιότητας που λέγεται Αμερική, με ελάχιστες εξαιρέσεις που προσπαθούν να κρατήσουν ένα επίπεδο. Εκεί η ψυχή του ανθρώπου υποφέρει. Δεν είναι κανονικό να ζει ο άνθρωπος μέσα σε τόση βία. Είμαι πολύ χαρούμενη που μετά από πολλούς μήνες δουλειάς, είμαστε μια ομάδα πολύ δεμένη, σε μια πολύ δύσκολη παράσταση. Είμαστε όλοι μας σε εγρήγορση επί δύο ώρες. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό που κάνει η Μαίρη Μηνά, που ερμηνεύει την Έμμα, ένας ευφυής, ταλαντούχος και καλλιεργημένος άνθρωπος με μεγάλες αντοχές. Την αγαπώ τη συνεύρεση αυτών των ανθρώπων, γιατί παλέψαμε όλοι πολύ για να έχει η παράσταση αυτό το αποτέλεσμα».

Πληροφορίες παράστασης

«Με λένε Έμμα» του Ντάνκαν ΜακΜίλαν

Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου

Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη

Σκηνογραφία – Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική Σύνθεση: Στέλιος Γιαννουλάκης

Video trailer: Σταύρος Συμεωνίδης

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαρία Σιαμάτρα, Αφροδίτη Σπυροπούλου

Παίζουν: Μαίρη Μηνά, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Κώστας Ξυκομηνός, Χάρης Τζωρτζάκης, Ανδρέας Κοντόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Ιωάννα Τζίκα, Μαρίτα Τζατζαδάκη, Έλενα Βακάλη, Λένα Μποζάκη

Πού: Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι, τηλ. 210 3464380

Πότε: Τετάρτη στις 21.15, Πέμπτη στις 21.00, Σάββατο στις 18.15, Κυριακή στις 18.00. Έως Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

Εισιτήρια: από 12 ευρώ

www.sychronotheatro.gr

Info

Το «Με λένε Έμμα» (πρωτότυπος τίτλος People, PlacesandThings) είναι ένα έργο για τον αγώνα του ανθρώπου να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσμο. Ένα καταιγιστικό κείμενο για το σήμερα, με μια ξέφρενη στους ρυθμούς και τις εναλλαγές δραματουργία. Ένα έργο-πρόκληση, που συγκινεί καθώς τολμά να μιλήσει διεισδυτικά και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, για ένα θέμα τόσο σύνθετο και ακανθώδες: την εξάρτηση από τις ναρκωτικές ουσίες και τις άγριες καταστάσεις που συνεπάγονται.

Μια νεαρή ηθοποιός, η Έμμα, ζει μια ζωή εκτός ελέγχου, μεταξύ αλήθειας και ψευδαίσθησης. Είναι νέα, έξυπνη, ταλαντούχα, θυμωμένη αλλά και εξαρτημένη από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ. Θέατρο και πραγματικότητα, οι δύο κόσμοι στους οποίους ζει, βρίσκονται πλέον σε σύγχυση. Η ζωή της πρέπει να ανασυνταχθεί. Από τη σκηνή του θεάτρου όπου ερμηνεύει την Νίνα στον Γλάρο του Τσέχωφ, θα βρεθεί σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης για να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της, να τον αποδεχθεί και να μπορέσει να προχωρήσει σε έναν κόσμο πραγματικό, διαχειριζόμενη τους συνειρμούς που θα της προκαλέσουν, τα άτομα, οι τόποι και τα πράγματα απ’ τα οποία αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος. Ένα ταξίδι από τον εθισμό στην αποτοξίνωση και από εκεί στην αποθεραπεία. Πόσες ελπίδες έχει να τα καταφέρει;

Η Έμμα, Νίνα, Σάρα ή όπως αλλιώς, είναι ένας άνθρωπος ανάμεσά μας, δίπλα μας. Πόσο εύκολο είναι να φτάσει κανείς στον πυρήνα της αλήθειας του και να αποκαταστήσει ισορροπίες, απελευθερωμένος από κάθε είδους εξάρτηση και εθισμό, όταν οι εξαρτήσεις είναι εκείνες που του δίνουν τη δύναμη να υποφέρει τον κόσμο; Εμείς ή ο κόσμος είναι ελαττωματικός;  Μια πορεία συνειδητοποίησης και απόρριψης σε μια αποκαλυπτική παράσταση δυνατών εντάσεων. «Το να παίρνεις φάρμακα είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις σε έναν κόσμο που είναι διαλυμένος» φωνάζει η ίδια.

Το έργο, του γνωστού στην Ελλάδα συγγραφέα από τα έργα «Πνεύμονες» και «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα», είναι «μια ανεστραμμένη φάρσα όπου όλες οι πόρτες κλείνουν προς τα μέσα»  όπως σχολιάζουν οι New York Times. Έκανε πρεμιέρα στο National Theatre του Λονδίνου τον Αύγουστο του 2015 και η μεγάλη του επιτυχία το οδήγησε την επόμενη χρονιά στο West End και το 2017 στη Νέα Υόρκη στο Ann’s Warehouse.