Ο Ανδρέας Γ. Ανδρέου σκηνοθετεί το έργο «Ένας αριθμός»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Εργάζεται ως σκηνοθέτης, βοηθός σκηνοθέτης και ηθοποιός σε παραστάσεις θεάτρου και στην τηλεόραση. Γράφει, επιµελείται και µεταφράζει κείμενα, είναι μέλος του Young Vic Directors Program και συνιδρυτής της πανευρωπαϊκής οµάδας Extravagant Union. Ο Ανδρέας Γ. Ανδρέου, μιλάει για το εμβληματικό έργο του σύγχρονου αγγλικού ρεπερτορίου της Κάριλ Τσέρτσιλ, με τίτλο «Ένας αριθμός», το οποίο σκηνοθετεί στο Bios, καθώς επίσης για τη συνεργασία του με τους δύο ηθοποιούς της παράστασης, τους Rimini Protokoll και τη Μαρία Πρωτόπαππα.

Η υπόθεση. Μία οδυνηρή αποκάλυψη προκαλεί μία ασυνήθιστη συνάντηση. Ο Λεωνίδας Κακούρης (Σόλτερ) συναντά στο πρόσωπο του Έκτορα Λιάτσου τους τρεις γιους του (Μπέρναρντ, Μπέρναρντ και Μάικλ Μπλακ). Ένας τους είναι το πρωτότυπο. Οι υπόλοιποι, αντίγραφα. Σε ένα περιβάλλον αμιγώς αρσενικό, ένας αγώνας ξεκινά. Ένας αγώνας αμφισβήτησης, υπερίσχυσης και, τελικά, αποδοχής. Του γιου από τον πατέρα. Του πατέρα από τους γιους. Οι όροι αυτής της αποδοχής οδηγούν σε μία ακραία πράξη-αντίδραση σε μία ταυτότητα που καταρρέει. Το σκηνικό, σταθερά, το πατρικό σπίτι.

«Με αυτό το έργο είχα ασχοληθεί, όσο σπούδαζα στο Λονδίνο στη Rada (Royal Academy of Dramatic Art). Η Κάριλ Τσέρτσιλ είναι μια Αγγλίδα συγγραφέας που στην Ελλάδα δεν είναι τόσο γνωστή. Έχουν παιχτεί έργα της μεν, αλλά στο εξωτερικό και κυρίως στον αγγλοσαξωνικό κόσμο, την σέβονται και την εκτιμούν πολύ, καθώς τα έργα της παίζονται συνεχώς και ανεβαίνουν στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, στο Royal Court Theatre» λέει ο σκηνοθέτης Ανδρέας Γ. Ανδρέου. «Πραγματικά είναι ένα έργο υπόδειγμα υπό την έννοια ότι έχει μηδενικό εξποζέ. Είναι ένα έργο που βασίζεται πάνω στο διάλογο, είναι πολύ συμπυκνωμένος ο λόγος και τα νοήματά του και έχει μια πολύ ιδιαίτερη αλληγορία. Γιατί ξεκινάει από μια πιθανότητα, δηλαδή τη δυνατότητα ενός πατέρα να έχει τη δεύτερη ευκαιρία ως πατέρας με το ίδιο παιδί. Αυτή είναι η απιθανότητα με την οποία ξεκινάει και μας οδηγεί σε μια πορεία όπου οι αναγωγές αγγίζουν ακόμα και θέματα από την παράδοση της Αρχαίας Τραγωδίας ή την Παλαιά Διαθήκη. Μέσα όμως σε ένα έργο, το οποίο έχει μια επίφαση ενός σύγχρονου έργου, ενός έργου που συμβαίνει σήμερα, στο τώρα. Γράφτηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2002. Για την ακρίβεια, έγινε ανάθεση στη συγγραφέα την εποχή που επικρατούσε στον δημόσιο λόγο, για ένα χρονικό διάστημα, το θέμα της κλωνοποίησης και το θέμα της Ντόλυ. Οπότε το έργο είναι μια καλλιτεχνική απάντηση σε αυτό το ζήτημα. Βέβαια, αν υποτεθεί ότι περιέχει αυτή την θεματική, την ξεχνάς ήδη από τη δεύτερη σελίδα. Γιατί το έργο δεν είναι επιστημονική φαντασία, δηλαδή ξεκινάει από αυτή την ιδέα, αλλά ξανοίγεται και πηγαίνει σε κάτι πολύ πιο αλληγορικό».

Το έργο. «Είναι γραμμένο για δύο άνδρες ηθοποιούς. Ο Λεωνίδας Κακούρης και ο Έκτορας Λιάτσος, είναι ηθοποιοί που πραγματικά θαυμάζω και χάρηκα πολύ που ανταποκρίθηκαν στην πρότασή μου. Νιώθω ότι με τιμάει η παρουσία τους. Μέχρι στιγμής, αυτοί οι δύο ηθοποιοί μου έχουν δείξει πραγματικά μεγάλη εμπιστοσύνη. Και χαιρόμαστε που έχουμε τη δυνατότητα να ασχοληθούμε με ένα έργο, το οποίο έχει αποτελέσει στο εξωτερικό πρόκληση για πολύ σημαντικούς ηθοποιούς. Στο Royal Court Theater παίχτηκε με τον Michael Gambon και τον Daniel Craig, στην Αμερική με τον  Sam Shepard. Επίσης, να σημειώσουμε ότι στην Ελλάδα ήταν η τελευταία δουλειά, στην οποία συμμετείχε ως σκηνοθέτης και ηθοποιός, ο Τάσος Μπαντής, ο πολύ σημαντικός αυτός θεατράνθρωπος».

Ο Λεωνίδας Κακούρης και ο Έκτορας Λιάτσος. (Φωτογραφίες: Karol Jarek).

Με τους Rimini Protokoll. «Τα τελευταία τρία χρόνια συνεργάζομαι με τους Rimini Protokoll» συνεχίζει ο σκηνοθέτης. «Είναι μια από τις πιο σημαντικές συνεργασίες μου, διότι πέραν του ότι πρόκειται για μια ομάδα με ένα διεθνές εκτόπισμα, είχα και έχω τη δυνατότητα να συμμετέχω στις δουλειές τους, οι οποίες παρουσιάζονται και περιοδεύουν ανά τον κόσμο. Πρόκειται για μια εμπειρία η οποία μου έχει δώσει πολλά, μου έχει ανοίξει διαφορετικούς δρόμος στο θέατρο. Από τότε που γύρισα από την Αγγλία, όπου ζούσα στο Λονδίνο για πέντε χρόνια, άρχισα να συνεργάζομαι με ανθρώπους και σε παραστάσεις και πρότζεκτ τα οποία είχαν πολύ διαφορετικό χαρακτήρα. Είχα την τύχη, τα τελευταία 3-4 χρόνια, να δουλέψω σε παραστάσεις documentary, όπως κάνουν οι Rimini Protokoll, σε παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, παιδικό, όπερα, docudrama, devised, σε μουσικό δράμα. Ενώ με αφορά πολύ το δράμα μέσα στο θέατρο, με ενδιέφερε παράλληλα να έχω την εμπειρία πολλών τομέων και κατηγοριών του θεάτρου».

Συνεργασίες. «Όταν γύρισα από την Αγγλία στην Ελλάδα, με εμπιστεύτηκε η Μαρία Πρωτόπαππα και με πήρε ως βοηθό σκηνοθέτη στην παράσταση “Γλυκιά τυραννία του Οιδίποδα” (2016), που ανέβηκε στην  Πειραματική Σκηνή -1 του Εθνικού Θεάτρου και μετά ταξίδεψε και παίχτηκε σε ένα φεστιβάλ στη Γερμανία. Παράλληλα, την ίδια χρονιά παρουσίασα, με την πανευρωπαϊκή ομάδα Extravagant Union, την ελληνική εκδοχή της πτυχιακής μου εργασίας, η οποία ήταν μια παράσταση που έγραψα και σκηνοθέτησα ο ίδιος. Η παράσταση αυτή, επιλέχτηκε και παίχτηκε στις εκδηλώσεις ανοιχτής σκηνής της Πειραματικής Σκηνής -1 και στη συνέχεια στη διεθνή “Μικρή Σεζόν” του Θεάτρου-Εργαστηρίου Sfumato της Σόφιας, υπό την αιγίδα της Ένωσης Θεάτρων της Ευρώπης. Ήταν μια πολύ ωραία συνεργασία διότι με τους ανθρώπους εκεί, δημιουργήσαμε μια σχέση, μας ξανακάλεσαν και παίξαμε, δύο χρονιές στη σειρά το 2016 και το 2017. Τη δεύτερη φορά, με ένα πρότζεκτ το οποίο συνεχίζει να είναι υπό επεξεργασία. Είναι μια δουλειά που σκηνοθετώ μαζί με την Γαλλίδα ηθοποιό και σκηνοθέτιδα, την Ζοέ Λεμονιέ, πάνω σε ένα καινούργιο έργο που έχει γράψει ο Δημήτρης Δημητριάδης και την δραματουργία κάνει ο Γάλλος συγγραφέας Florian Pâque. Οπότε είναι, ας πούμε, μια ελληνογαλλική σύμπραξη η οποία στα πλαίσια μιας πανευρωπαϊκής ομάδας, φιλοδοξεί να συνεχιστεί και να μας ανοίξει ευρύτερους δρόμους. Τον Μάιο του 2019, θα παρουσιάσω την επιδοτούμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού παράσταση με προσωρινό τίτλο «Η/Κ». Είναι μια εργασία που βασίζεται στο έργο της Marguerite Yourcenar, συγκεκριμένα στο κείμενό της που λέγεται “Κλυταιμνήστρα ή το Έγκλημα” και είναι μια παράσταση που σκηνοθετούμε από κοινού με τη σκηνογράφο και ενδυματολόγο Ματίνα Μέγκλα, η οποία είναι μια σταθερή συνεργάτις και αναφορά, σε ότι έχω κάνει μέχρι στιγμής».

Εντός και εκτός Ελλάδας. «Νομίζω, ότι παντού υπάρχουν δυσκολίες, λιγότερο ή περισσότερο. Υπάρχουν χώρες που έχουν ένα πιο καλά θεσμοθετημένο και συστηματικό μηχανισμό στήριξης του θεάτρου και των παραστατικών τεχνών εν γένει. Παρόλα αυτά, το αίτημα είναι το ίδιο: να κάνει κανείς τη δουλειά του, να σκύψει πάνω στην εργασία του και να παρουσιάσει αυτό το οποίο θέλει. Θεωρώ ότι αυτό είναι που μετράει και ο χρόνος δείχνει κάποια πράγματα και αξιολογεί, εκ των υστέρων. Δηλαδή, τη στιγμή που είσαι μέσα στη διαδικασία, είσαι κάποιος ο οποίος προσπαθεί ουσιαστικά να καταθέσει κάτι και να αφήσει ένα αποτύπωμα, το οποίο μπορεί να φτάσει ή να μη φτάσει σε κάποιον άλλο. Όμως και πάλι ξέρεις γιατί το κάνεις και το πιστεύεις αυτό. Νομίζω ότι αυτό είναι το σημαντικότερο».

Πληροφορίες παράστασης

«Ένας Αριθμός» της Κάριλ Τσέρτσιλ

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Ανδρέας Γ. Ανδρέου

Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Ματίνα Μέγκλα

Σχεδιασμός Φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Διεύθυνση Παραγωγής: Νίκος Μαυράκης

Φωτογραφίες: Karol Jarek

Παραγωγή: TooFarEastProductions, Apparat Athen

Ερμηνεύουν: Λεωνίδας Κακούρης, Έκτορας Λιάτσος

Πού: Βios Main, Πειραιώς 84, Αθήνα, τηλ. 210 3425335

Πότε: από 21 Ιανουαρίου 2019 στις 21.00, Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Εως 19 Φεβρουαρίου

Εισιτήρια: 12 ευρώ (ενιαίο), 10 ευρώ (μειωμένο)

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά