Άννα Δανέζη: «Το θέατρο στη Αθήνα βασιλεύει»

Sharing is caring!

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Είναι η πρώτη παράσταση που ενώνει την τέχνη του θεάτρου με την επιστήμη της Ομοιοπαθητικής. Υπό τον τίτλο «Hahnemann Vol 1.» που φέρει το όνομα του πατέρα της Ομοιοπαθητικής Dr. Samuel Hahnemann, η Άννα Δανέζη σκηνοθετεί τρεις, διαφορετικές μεταξύ τους, ιστορίες. Η σκηνοθέτρια και ηθοποιός, εξηγεί περισσότερα για την παράσταση, στην οποία θεατές, ηθοποιοί και τεχνολογικά μέσα, συνυπάρχουν σε μια περίπλοκη κοινότητα, στοιχειωμένη από Ομοιοπαθητικές ιδιομορφίες και στοιχεία.

Η υπόθεση του έργου

«Κανείς δεν έχει αισθανθεί τόσο θυμό όσο μια περιφρονημένη γυναίκα». Η Νέλλη Βαλαωρήτου είναι γιατρός. Ζει έναν ονειρεμένο γάμο. Σε λίγο θα μάθει πως ο Άρης της, την απατά. Η ζωή της θα γεμίσει οργή αποκαλύπτοντας διαταραχές, προδοσίες και βία, που έμεναν να κοιμούνται κάτω από έναν εκ πρώτης όψεως «λειτουργικό» γάμο. Τα μυστικά και η προδοσία δένουν το σκελετό της ιστορίας, ο οποία χωρίζεται σε τρεις πράξεις και η πλοκή εξελίσσεται τρεις φορές επί σκηνής με διαφορετικό τρόπο και σκοπό. Η κάθε εκδοχή της ιστορίας, διαδραματίζεται από διαφορετικές Ομοιοπαθητικές ιδιοσυγκρασίες.

Πώς ασχοληθήκατε με τη σκηνοθεσία και την υποκριτική;

Αγαπούσα το θέατρο από πολύ μικρή, έκανα στην αυλή της γιαγιάς Άννας, παραστάσεις όπως η Μικρή Τερέζα, η Κάρμεν κ.τ.λ. Φορούσα κουρτίνες, τραπεζομάντηλα, λουλούδια από τις γλάστρες και κάπως έτσι, έπεισα τον παππού και τη γιαγιά, να με γράψουν μπαλέτο. Στο μπαλέτο, μου άρεσε ο χορός, αλλά περισσότερο μου άρεσαν οι ιστορίες που λέγαμε και οι χαρακτήρες των ιστοριών. Μέχρι να γραφτώ σε δραματική σχολή, είχα εντρυφήσει στο να παριστάνω όλους τους γυναικείους χαρακτήρες της τηλεοπτικής σειράς Μπέβερλι Χιλς. Αυτό γινόταν για πολύ καιρό…Η Κέλλυ, η Ντόνα, η Μπρέντα, η Άντρεα, με αλαμπουρνέζικα Αμερικάνικα, σελοτέιπ στη μύτη, ξανθιά περούκα από τις απόκριες, κραγιόν της γιαγιάς…καταλαβαίνεις.

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης της παράστασης;

Έμεινα δεκαεπτά χρόνια στην Αγγλία, σπούδασα υποκριτική και εργαζόμουν ως ηθοποιός. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, γνώρισα την Ομοιοπαθητική θεραπεία, ως ασθενής στην αρχή, μετά την ερωτεύτηκα και την σπούδασα στο Πανεπιστήμιο. Όταν λοιπόν, διαβάζαμε τα φάρμακα της Ομοιοπαθητικής, αναλύαμε ανθρώπινες ιδιοσυγκρασίες. Το κάθε φάρμακο της Ομοιοπαθητικής, περιγράφεται στα βιβλία, ως ένα άτομο το όποιο συμπεριφέρεται έτσι κι έτσι, και κάνει αυτό και αυτό, όταν γίνεται αυτό και αυτό γύρω του ή μέσα του. 3.000 διαφορετικοί χαρακτήρες. Μεγάλος πλούτος. Στην επιστροφή από το Πανεπιστήμιο στο σπίτι, έβαζα τα ακουστικά και άκουγα μουσική. Φανταζόμουν αυτούς τους χαρακτήρες, να αλληλεπιδρούν σε μία ιστορία και το κοινό να ταυτίζεται με τον ήρωα που παίζει το συγκεκριμένο ομοιοπαθητικό φάρμακο. Να ταυτίζεται, δηλαδή, με το φάρμακο του. Στο μάθημα, είπα στον καθηγητή ότι θα κάνω την Ομοιοπαθητική, θεατρικό έργο και θεώρησε πως είναι μία πολύ καλή ιδέα. Αυτό ήταν.

Ομοιοπαθητική. Τι σημαίνει για εσάς;

Η Ομοιοπαθητική και το Ομοιοπαθητικό σου φάρμακο είναι φίλος, είναι σύμμαχος. Συμπληρώνει, δένει, ενδυναμώνει τον οργανισμό σου. Είναι σαν να παίρνεις σε ένα μικρό χαπάκι, λίγο από τον εαυτό σου ή λίγο από αυτό που σου συμβαίνει τώρα. Είναι το Όμοιον Πάθος. Κάτι που υπάρχει στη φύση, συμπεριφέρεται όπως εσύ, σου μοιάζει. Νιώθω ότι είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία. Ήπια, αλλά δραστικότατη, που στέκεται σε βάθος χρόνου, χωρίς να είναι βίαιη για το άτομο. Η Ομοιοπαθητική είναι σύμμαχος της φύσης, δυναμοποιημένη από το πιο ισχυρό φαινόμενο.

Πώς εξελίσσεται η πλοκή του έργου τρεις φορές επί σκηνής, με  διαφορετικό τρόπο και σκοπό;

Η παράσταση απασχολεί (ολιστικά) όλες τις αισθήσεις του κοινού και πραγματεύεται μία ιστορία απιστίας. Υπάρχουν τρία τρίγωνα με τους εξής τίτλους: ο σύζυγος, η σύζυγος και η ερωμένη. Αυτά τα τρία τρίγωνα, αντιπροσωπεύουν διαφορετικά φάρμακα της Ομοιοπαθητικής και παίζονται επί σκηνής, από διαφορετικούς ηθοποιούς. Η παράσταση, είναι χτισμένη ως μία εμπειρία, όπου θεατές και ηθοποιοί ενώνονται για να βρουν το Όμοιον Πάθος. Θα δείξουμε πώς αντιδρούν διαφορετικά Ομοιοπαθητικά φάρμακα, στις ίδιες καταστάσεις.

Τι σημαίνει διαφορετικές Ομοιοπαθητικές ιδιοσυγκρασίες;

Οι ομοιοπαθητικές ιδιοσυγκρασίες, δείχνουν τον ιδιαίτερο τρόπο που αντιδρά κι εκδηλώνει κάποιος τα αισθήματα και, γενικά, τον ψυχικό του κόσμο. Ένα απλό παράδειγμα, είναι ο τρόπος που αντιδρά κάποιος, κυρίως λόγω κάποιας αλλεργικής ευαισθησίας, σε συγκεκριμένα ερεθίσματα. Έτσι, στην ιστορία μας, θα δούμε πώς αντιδρούν εννέα διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες στην απιστία, στα ψέματα, στη βία, κ.τ.λ.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους ηθοποιούς και τους συντελεστές της παράστασης;

Ξεκινήσαμε μαζί τον Ιούνιο 2018 και μπορώ να πω, ότι έχουμε δεθεί πάρα πολύ. Η ομάδα, έχει ανθρώπους έξυπνους, δημιουργικούς, με πίστη σε καινούρια πράγματα. Είναι όλοι άτομα ταλαντούχα και νομίζω, εκεί που έχουμε πετύχει κάτι, είναι το ότι ο ένας ακούει τον άλλο. Λειτουργικά εννοώ. Δεν έχουμε ντίβες, μούτρα, εγωισμούς. Έχουμε κατανοήσει όλοι, ότι είμαστε εδώ για να πούμε μια ιστορία. Κάνουμε τις περισσότερες ασκήσεις, με στόχο να ακούει ο ένας τι λέει, τι νιώθει ο άλλος. Να ξεφεύγουμε λίγο από τον εαυτό μας και να αφουγκραζόμαστε τον συμπαίκτη.

Ποια ήταν η ανταπόκριση του κοινού από την πρώτη παρουσίαση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά;

Τα σχόλια που λάβαμε ήταν πολύ ενθαρρυντικά. Οι άνθρωποι, λόγω των φαρμάκων που παίζονται στο έργο, ταυτίζονταν με τους ήρωες. Συμμετείχαν σε πράγματα, τα οποία τους αφορούσαν και νοιάζονταν να μάθουν παραπάνω. Διασκεδάσαμε και κλάψαμε και χορέψαμε, περάσαμε θα έλεγα πολύ όμορφα και δημιουργικά.

Ποιες ήταν οι δυσκολίες που ενδεχομένως συναντήσατε μέχρι το ανέβασμα της παράστασης;

Οι ώρες που χρειάζεται ένα έργο θεατρικό μπροστά σε έναν υπολογιστή. Δεν υπάρχει πιο δύσκολο. Το κρύο, η έλλειψη αυτοκινήτου, ο χρόνος που δεν έφτανε για να γίνει αυτό που είχα αρχικά στο μυαλό μου, η εγκατάλειψη δύο βασικών ιδεών γι’ αυτόν το λόγο, ο προγραμματισμός και όλα αυτά τα οποία, ας μην γελιόμαστε, δεν είναι καν δυσκολίες.  Πήγα να ανοίξω χθες την πόρτα στο Μπάγκειον για να βγω έξω και ένας άνθρωπος κοιμόταν μπροστά, με τη κουβερτούλα του. Είχε παγώσει από το κρύο. Αυτό, ναι, είναι δυσκολία. Όλα τα άλλα που είπα, είναι…piece of cake.

Ζείτε και εργάζεστε στο Λονδίνο πολλά χρόνια. Ποια είναι η γνώμη σας για τις παραστάσεις εκεί και στην Αθήνα σήμερα;

Στο Λονδίνο, έχει εγκαινιαστεί τα τελευταία χρόνια μια Αμερικάνικη φιλοσοφία, που βάζει το άτομο να εστιάσει στα θετικά και όχι στα αρνητικά. Αυτό, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα με πιθανότητες, και μια αίσθηση, πως ότι θέλεις είναι εκεί έξω και μπορείς να το πάρεις εάν το αξίζεις. Οι παραστάσεις τους, διακατέχονται από τέτοιες θεωρίες, στις πρόβες, στο τρέινινγκ και πολλές φορές, ακόμα και κατά τη διάρκεια της παράστασης. Επειδή λοιπόν, υπάρχει αυτή η ενδυνάμωση από τον σκηνοθέτη σου, ας πούμε, νιώθεις δυνατός και ανοιχτός στο να μάθεις. Και μαθαίνεις πολλά από τους Άγγλους στο θέατρο. Είναι υπέροχοι. Στην Ελλάδα, υπάρχει αυτή η ιστορική χροιά. Το θέατρο στην Αθήνα, έχει μια ιστορική βαρύτητα και μεγαλείο. Στο Ελληνικό θέατρο, οι άνθρωποι έχουν πηγαίο ταλέντο και δίνουν την καρδιά τους στη σκηνή. Είδα πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις, με όραμα από τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς. Είναι αξιέπαινο, το γεγονός ότι το θέατρο, δεν τρόμαξε από τη κρίση, από τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, αντιθέτως καλά κρατεί και βασιλεύει. Αυτό νομίζω. Ότι το θέατρο στη Αθήνα, βασιλεύει και έχει καταπληκτικές, παθιασμένες βασίλισσες και βασιλιάδες.

Πληροφορίες παράστασης

«Hahnemann Vol. 1»

Κείμενο: Άννα Δανέζη / Μάκης  Κατσούλης

Σκηνοθεσία: Άννα Δανέζη

Σκηνικά: Κωνσταντίνα Βισβιροπούλου

Φωτογραφία/artwork: Thierry Watrinet

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννης Καταγάς

Οργάνωσης Παραγωγής: Ορέστης Τάτσης, Λία Κίκερη

Παραγωγή: COEVAL I C.I.C Theatre Company

Digital Artist: Αλέγια Παπαγεωργίου

Χορηγός: Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Παίζουν: Λουκία Μπάτση, Πάνος Ιωσηφίδης, Τάσος Κορκός, Πηνελόπη Φλουρή, Μαίρη Φώφη Ανέστου, Βαγγέλης Παπαδάκης, Βίκυ Μαιδανόγλου, Χριστιάνα Λαδοπούλου, Κωνσταντίνος Σειραδάκης, Άννα Δανέζη, Δήμητρα Παπουρτζή.

Πού: Μπάγκειον Ξενοδοχείο, Πλατεία Ομονοίας, τηλ. 210 7709702, 6934 264797, 6985 725647

Πότε: από 21 Ιανουαρίου 2019 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20.00

Εισιτήρια: 12 ευρώ γενική είσοδος, 8 ευρώ μειωμένο

Διάρκεια παράστασης: 200 λεπτά

Info

Ο κάθε άνθρωπος έχει μια ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία η οποία χαρακτηρίζεται από τους δικούς της τρόπους έκφρασης των σωματικών και ψυχοδιανοητικών χαρακτηριστικών του ατόμου. Για αυτό και ενώ η θεατρική συνθήκη παραμένει η ίδια, οι τρείς ιστορίες  είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Ερευνούμε την κατάληξη μίας πλοκής, σύμφωνα με την διαφορετικότητα ως προς τον χαρακτήρα των ανθρώπων που την δημιουργούν.

Σε κάθε ένα από τα τρία επίπεδα, υπάρχουν κόσμοι μέσα στους κόσμους. Το κοινό εμπειρικά εισχωρεί σε αυτούς και εμπλέκεται. Θεατές, ηθοποιοί, τεχνολογικά μέσα, συνυπάρχουν σε μια περίπλοκη κοινότητα στοιχειωμένη από Ομοιοπαθητικές ιδιομορφίες και στοιχεία.

Το θέατρο με σκοπό την Αριστοτέλεια Κάθαρση θα μας αφήσει να εκτονώσουμε τα συναισθήματα μας σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Ίσως η ταύτιση των Όμοιων Παθών μας, (Ομοιοπαθητική) με τους χαρακτήρες, να οδηγήσει σε ευεργετικά για την υγεία μας συναισθήματα όπως το να συμπάσχουμε, να συναισθανόμαστε και να κατανοούμε.

Το Hahnemann είναι πρώτη παράσταση που ενώνει την τέχνη του θεάτρου με την επιστήμη της Ομοιοπαθητικής. Στο Hahnemann το κοινό θα έρθει σε επαφή με τις ιδιοσυγκρασίες της Ομοιοπαθητικής που αντιπροσωπεύονται από τους χαρακτήρες του έργου. Εξομολογήσεις και μυστικά φανερώνονται σε ένα περιβάλλον οπού όλοι γίνονται όμοιοι.

‘Τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοιά τους’, Ιπποκράτης.

Το έργο έχει πάρει τον τίτλο του από τον πατέρα της Ομοιοπαθητικής Dr. Samuel Hahnemann. H πλοκή του βασίζεται στην ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου, που επαναλαμβάνεται σε τρία επίπεδα. Σε κάθε επίπεδο γνωρίζουμε τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τις ιδιοσυγκρασίες της Ομοιοπαθητικής. Λόγω των ποικίλων συμπεριφορών, αντιδράσεων, προτιμήσεων των εννέα συνολικά χαρακτήρων, η ίδια ιστορία εξελίσσεται εντελώς διαφορετικά σε κάθε επίπεδο.

Όταν βρεθούμε μπροστά στις ιδιοσυγκρασίες της Ομοιοπαθητικής νιώθουμε πως βλέπουμε κάποιον δικό μας, κάποιον που ξέρουμε καλά και κάποιες φορές τον εαυτό μας. Αυτό  συγκλονίζει γιατί οι ομοιότητες που βρίσκουμε έχουν λεπτομερή, ακριβή και σαφή στοιχεία.

Mία καινοτόμος θεατρική παράσταση που διασταυρώνει την ιστορία του Mike Bartlett «Dr. Foster», την Φιλοσοφία της Ομοιοπαθητικής και σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, σε ένα διαδραστικό περιβάλλον όπου ο θεατής είναι σημαντικός και ενεργός.

Λίγα λόγια για την ομάδα COEVAL I

Η ομάδα COEVAL I ανοίγει ένα κεφάλαιο που θέλει ένα θέατρο για όλους, να ενώνει, να ακούει, να μην αποκλείει κανέναν. Η ομάδα ακολουθεί την Αριστοτέλεια θεωρεία της Θεατρικής Κάθαρσης. Το θέατρο επινοήθηκε για το κοινό, για λόγους θεραπείας, για να μπορούμε να συναισθανόμαστε ο ένας τον άλλο. Η ομάδα γεννήθηκε το 2011 για να εμπλουτίσει την άφιξη καινούργιων εφαρμογών διαδραστικού θεάτρου. Στόχος της είναι μεταμορφωτικές εμπειρίες θεάτρου που εστιάζουν στο κοινό, στον χώρο της σκηνής, στους ερμηνευτές και στην αφήγηση. Τα μέλη της αποτελούν μια πολυπολιτισμική κοινότητα η οποία συνδέεται και επικεντρώνεται στην πραγματοποίηση ρεαλιστικών ιστοριών σε καινοτόμες παραστάσεις.