Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, ο Χέρμαν Κοχ και «Το Δείπνο»

Sharing is caring!

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Ένα δείπνο, ένα έγκλημα, τρία παιδιά και ένα μυστικό που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί. Δύο παντρεμένα ζευγάρια συναντιούνται για δείπνο σε ένα υπερπολυτελές εστιατόριο, στην παράσταση του έργου «Το Δείπνο» . Πρόκειται για το διάσημο μπεστ σέλερ του Ολλανδού Χέρμαν Κοχ, ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό θρίλερ, γραμμένο το 2009, το οποίο προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 χώρες στον κόσμο. Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος,  μιλάει για το ρόλο του Σέρζ Λόμαν που ερμηνεύει, για τα πολλά θέματα που πραγματεύεται το έργο και για την παράσταση που έχει σκηνοθετήσει η Λίλλυ Μελεμέ, και που παρακολουθεί ο θεατής με κομμένη την ανάσα.

Ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις όταν διαβάσατε το συγκεκριμένο έργο του Χέρμαν Κοχ;

Η πρώτη ανάγνωση ήταν ένα μεγάλο σοκ. Γιατί, ενώ ο Κοχ αρχίζει την ιστορία του με ανούσιες συζητήσεις ανθρώπων σε ένα εστιατόριο, με πολλά φλας μπακ για τις σχέσεις μεταξύ τους, με διαστρεβλωμένες απόψεις του αφηγητή, ξαφνικά συνειδητοποιείς την ύπαρξη ενός εγκλήματος, που δένει και χωρίζει τους ήρωες. Ένα έγκλημα μιας άστεγης που έχουν κάνει τα παιδιά τους, χωρίς κανέναν εμφανή λόγο. Και βρίσκεσαι μπλεγμένος, συναισθηματικά και νοητικά, σε ένα πρόβλημα που δεν έχει προφανή λύση, ένα πρόβλημα που όταν είσαι παρατηρητής, μπορείς εύκολα να υποδείξεις το σωστό, μα όσο εμπλέκεσαι με την ιστορία και τους ήρωες, το σωστό μπορεί να ερμηνευθεί σαν κυνισμός, εγωπάθεια, ψυχρότητα. Καταλαβαίνουμε, ότι εδώ υπάρχει κάτι πιo αρχέγονο, ένστικτα άγρια, από το βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης. Μια αλληγορία για την Ευρώπη, μακριά από τις αρχές του Διαφωτισμού, που με τον κίνδυνο να χάσει το προνόμιο της ασφάλειάς της, φανερώνει το απάνθρωπο φασιστικό στοιχείο που κρύβεται μέσα της.

Ποια είναι η γνώμη σας για τον συγγραφέα και τα πρόσωπα του έργου;

Ο Χέρμαν Κοχ γνωρίζει πολύ καλά την τέχνη της αφήγησης και δημιουργεί, εξαιρετικά, το παζλ των χαρακτήρων και των σχέσεων. Ωμός και κυνικός, με διαβρωτικό χιούμορ και με μια ρεαλιστική προσέγγιση της σύγχρονης κανιβαλλιστικής κοινωνίας, χρησιμοποιεί ένα εξαιρετικό ντεκόρ για την εξέλιξη της ιστορίας του, την παρουσίαση υπέροχων εδεσμάτων, υψηλής αισθητικής, κάνοντας ακόμα πιο έντονη την “ευγενή σήψη” των θαμώνων του εστιατορίου και δημιουργώντας μια ειρωνική αμφισημία. Την ίδια αμφισημία, προσθέτει και στους χαρακτήρες του. Όπως ακριβώς το έγκλημα δεν έχει συγκεκριμένο κίνητρο, έτσι και στους ήρωες, αδυνατείς να καταλάβεις με απόλυτη σαφήνεια από που πηγάζουν οι πράξεις τους.

Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος ερμηνεύει το ρόλο ενός σύγχρονου πολιτικού με ακριβά γούστα, που όλοι αποζητούν την παρέα του, αφού προορίζεται για πρωθυπουργός της χώρας. (Φωτογραφίες: Πάνος Γιαννακόπουλος).

Κατά τη γνώμη σας ποια είναι τα θέματα του έργου;

Τα θέματα πολλά. Η καταστροφική οικογένεια που ευθύνεται για την ανταγωνιστική σχέση των δύο αδελφών, οι χαλασμένες σχέσεις μεταξύ των ζευγαριών, αλλά και  παιδιών- γονιών με τα μυστικά που κρύβουν, η ανεξέλεγκτη βία στη σύγχρονη κοινωνία με την ευκολία που διαγράφεις έναν “φίλο” στο facebook, η άνοδος του φασισμού που κυριαρχεί γύρω μας, το κτήνος που συμβαδίζει μαζί μας ανεξάρτητα του πολιτισμού μας, η κληρονομικότητα που είναι πιο ισχυρή από το πολιτιστικό περιβάλλον που ζούμε και από την οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορεί να ξεφύγει ο υιοθετημένος γιός από την Μπουργκίνα Φάσο από τις καταβολές του και θα αποδειχτεί ένας κοινός εκβιαστής. Μα πάνω απ’ όλα, τι είναι αυτό που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε, για να διατηρήσουμε τη μικρή μας ευτυχία, μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε για τα δικά μας παιδιά.

Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για το ρόλο που ερμηνεύετε;

Ο Σέρζ Λόμαν, παρουσιάζεται με το προφίλ ενός πολιτικού σύγχρονου, χαμογελαστός και απλός, με ακριβά γούστα, νεοαποκτηθέντα σικ χόμπι, με κοινωνικές και οικολογικές ευαισθησίες, ένας άνθρωπος που όλοι αποζητούν την παρέα του, αφού προορίζεται για πρωθυπουργός της χώρας, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, που μπορεί πολύ εύκολα να κλείσει αυθημερόν τραπέζι σε αυτό το μοδάτο εστιατόριο, που για άλλους μπορεί να χρειαστούν μήνες. Παρά το γεγονός ότι είναι πολιτικός, και κατά συνέπεια αμφισβητήσιμο οτιδήποτε λέει και κάνει, είναι αυτός που κρατάει την πιο σωστή και ηθική στάση, σε αντίθεση με τους άλλους που προτείνουν συγκάλυψη. Ας ξανασκεφτούμε λοιπόν, τις δικές μας ευθύνες κάθε φορά που κατηγορούμε τους πολιτικούς για έλλειψη ηθικής και δικαιοσύνης.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τη σκηνοθέτρια Λίλλυ Μελεμέ και τους υπόλοιπους ηθοποιούς της παράστασης;

Πολύ καλή. Με την Λίλλυ δεν είχε τύχει να γνωριστούμε, αλλά συνεργαστήκαμε άψογα. Είναι σκηνοθέτρια που αγαπάει και εμπιστεύεται τον ηθοποιό, του δίνει χώρο, είναι ανοιχτή σε προτάσεις, έτοιμη να δοκιμάσει το οτιδήποτε, μελετημένη, ευγενής, που ψάχνει και ψάχνεται. Με τους άλλους ηθοποιούς επίσης, δεν είχε τύχει να δουλέψουμε μαζί ξανά, αλλά γνωριζόμαστε χρόνια. Είχαμε εύκολη σκηνική επικοινωνία, ένα αίσθημα εμπιστοσύνης, σεβασμό μεταξύ μας, χαλαρότητα και ελαφράδα και συγχρόνως βαθιά αναζήτηση του έργου και των ρόλων.

Τι θα δουν οι θεατές επί σκηνής; Μπορείτε να μας μεταφέρετε λίγο από το κλίμα της παράστασης;

Θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ με τεράστια διακυβεύματα. Η παράσταση, αρχίζει με την περιγραφή ενός εγκλήματος από δύο νέα παιδιά, δύο παιδιά καλών οικογενειών. Και αμέσως μετά, βρισκόμαστε σε ένα μοδάτο και ακριβό εστιατόρια, στην συνάντηση δύο πολύ διαφορετικών ζευγαριών, με υποβόσκουσα ένταση μεταξύ τους. Μιλούν για ταινίες, για κρασιά, για ταξίδια, αποφεύγοντας να θίξουν το θέμα, το οποίο πρέπει να επιλύσουν. Και αυτή η αναμονή, δημιουργεί μια αυξανόμενη ένταση στους ήρωες, αλλά και στους θεατές. Πρόκειται για μια παράσταση, που λειτουργεί σαν μια βραδυφλεγής ωρολογιακή βόμβα, που όταν θα σκάσει και θα φέρει στην επιφάνεια το κτήνος που κρύβεται μέσα μας, θα γίνει γροθιά στο στομάχι του θεατή.

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

Παράλληλα με το «Δείπνο», θα συνεχίσω για λίγες παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη, από τα μέσα Ιανουαρίου, το «Άμλετ- οργή» που ανέβασα τον περασμένο Μάρτιο στην δεύτερη σκηνή του θεάτρου Αργώ. Μια παράσταση που αγαπώ πολύ, συνεχίζω να την εξελίσσω και να δουλεύω πάνω σ’ αυτήν, μια hand-made δουλειά που την περιμένω με αγωνία. Και το καλοκαίρι, θα συμμετέχω στις «Δαναΐδες» του Ανδρέα Κάλβου, που ανεβαίνει για πρώτη φορά, στην μικρή Επίδαυρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Ένα έργο που είναι πολύ κοντά στην αρχαία τραγωδία, ένας αναστοχασμός του ποιητή πάνω στο «τραγικό» με καταπληκτικούς ρόλους στα άκρα.

Πληροφορίες παράστασης

«Το Δείπνο» του Χέρμαν Κοχ

Μετάφραση: Κάτια Σπερελάκη

Σκηνοθεσία και Δραματουργική επεξεργασία: Λίλλυ Μελεμέ

Σκηνικό: Μιχάλης Σαπλαούρας

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Βοηθοί σκηνοθέτη: Δάφνη Νικητάκη, Ειρήνη Βαλατσού

Βοηθός Σκηνογράφου: Σοφία Ζουρνατζίδου

Βοηθοί ενδυματολόγου: Ειρήνη Γεωργακίλα, Αναστασία Γκιουζέλη

Βοηθός μουσικού: Γιώργος Μιζήθρας

Φωτογραφίες: Πάνος Γιαννακόπουλος

Βίντεο-τρέιλερ: Φώτης Φωτόπουλος

Ηθοποιοί: Στέλιος Μάινας, Κατερίνα Λέχου, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Κατερίνα Μισιχρόνη και ο Γιώργος Κοτανίδης

Πού: Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Αθήνα, τηλ. 210 3464380

Πότε:  Τετάρτη 18.15 , Παρασκευή 21.00, Σάββατο 21.15, Κυριακή 21.00

Εισιτήρια: Τετάρτη και Παρασκευή, Διακεκριμένη ζώνη: 17€, Α Ζώνη: 15€, 12€ (Φοιτητικό, Ανέργων, +65), Β Ζώνη: 12€. Σάββατο και  Κυριακή, Διακεκριμένη ζώνη: 20€, Α Ζώνη: 17€, 14€ (Φοιτητικό, Ανέργων, +65), Β Ζώνη: 14€

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

O Χέρμαν Κοχ είναι γεννημένος το 1953 και είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος συγγραφέας μπεστ σέλερ. Τα μεταφραστικά δικαιώματα του Δείπνου (2009) έχουν δοθεί σε πάνω από 55 χώρες, κάτι χωρίς προηγούμενο για ένα σύγχρονο Ολλανδικό μυθιστόρημα. Το Δείπνο έχει διασκευαστεί σε πολλά  θεατρικά κείμενα διεθνώς, και σε μια Ολλανδική και μια Ιταλική ταινία.  Η αμερικανική κινηματογραφική μεταφορά του έγινε το 2017 με πρωταγωνιστές τον Ρίτσαρντ Γκιρ, την Λώρα Λίνει, τον Στηβ Κούγκαν και την Ρεβέκκα Χωλ.  Τα Summer House with Swimming Pool (2011) και  Dear Mr M. (2014) είναι επίσης μπεστ σέλερ. Η έκδοση του τελευταίου του μυθιστορήματος The Ditch έτυχε θερμής υποδοχής και είναι ήδη γνωστό ως «Ένας Κοχ εκλεκτής εσοδείας».

Από το προσωπικό site του συγγραφέα.