Η Άντζελα Δεληχάτσιου στήνει μια περφόρμανς με κείμενα του Ρίλκε και του Καζαντζάκη

Μετά τις παραστάσεις της στην Αμερική, την Αγγλία και την Πολωνία, η Άντζελα Δεληχάτσιου παρουσιάζει στην Αθήνα την περφόρμανς με τίτλο «Κάθε τι μια φορά… ή τι να πει ένας διανοούμενος σε ένα δράκο;». Με βασικά εργαλεία τα υπαρξιακά κείμενα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και του Νίκου Καζαντζάκη, η σκηνοθέτρια μετατρέπει τον τεχνοχώρο Chimeres στο Μεταξουργείο σ’ ένα μικρό εργοτάξιο Αγγέλων και ανθρώπων, όπου τέσσερις περφόρμερς – “επισκέπτριες από μια άλλη διάσταση” αναστοχάζονται πάνω στη σχέση μας με το θείο, την πνευματικότητα, την ελευθερία και το εφήμερο της ύπαρξής μας. Η ηθοποιός και εκπαιδεύτρια από την Αμερική μιλάει -ανάμεσα σε άλλα- για την πηγή έμπνευσης και τις τεχνικές σωματικού θεάτρου που χρησιμοποιεί στην εν λόγω περφόρμανς.

Ράινερ Μαρία Ρίλκε και Νίκος Καζαντζάκης. Θα θέλατε να μας πείτε για την επιλογή των κειμένων; 

«Η περφόρμανς προέκυψε από μια παρατήρηση που έκανα διαβάζοντας τον Καζαντζάκη και τον Ρίλκε: ότι και οι δύο έμοιαζαν να είχαν επηρεαστεί από ανατολικές μεταφυσικές φιλοσοφίες, όπως ο βουδισμός. Όταν έκανα βαθύτερη έρευνα, έμαθα ότι όντως ο Καζαντζάκης ονόμασε τον Βούδα ως έναν από τους πνευματικούς του πατέρες. Επίσης, ο Ρίλκε έγραψε τρία ποιήματα για τον Βούδα. Εκτός από τον βουδισμό, και οι δύο ταξίδεψαν πολύ και επηρεαστήκαν από τον πολιτισμό και τις θρησκείες διάφορων χωρών, και ο καθένας δημιούργησε τη δικιά του ιδιαίτερη κοσμοθεωρία. Με ενδιέφερε, λοιπόν, να δημιουργήσουμε με την ομάδα μας (Έλια Βεργανελάκη, Κατερίνα Κλειτσιώτη, Νατάσσα Νταϊλιάνη, Δήμητρα Σκέμπη) μια παράσταση όπου αυτοί οι δύο μεγάλοι συγγραφείς θα βρίσκονταν σε συνομιλία – με τις διαφορές στον τρόπο γραφής τους να δείχνουν διάφορους δρόμους που μπορούμε να πάρουμε προς την πνευματική αναζήτηση. Συγκεκριμένα, από τον Καζαντζάκη αποφασίσαμε να εστιάσουμε στο “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”, επειδή μας ενδιέφερε να τονίσουμε το χιούμορ ως δρόμο προς την πνευματικότητα. Με τον Ρίλκε, εστιάσαμε στον λυρισμό και το μυστήριο της ποίησής του από το “Βιβλίο των Ωρών” και τις “Ελεγείες του Ντουίνο”, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα αλλόκοτης προσευχής.  Είναι μια ενδιαφέρουσα αντίφαση τόνου ανάμεσα στους δύο συγγραφείς που πρόκειται να δημιουργήσει έναν χιουμοριστικό μυστικισμό».

Να σας ρωτήσω για τη δράση των τεσσάρων περφόρμερς, τι θα δουν οι θεατές στη σκηνή;

«Οι δράσεις των περφόρμερς επί σκηνής είναι ποικίλες: από υπερρεαλιστικές σκηνές ανάμεσα σε χαρακτήρες και συντονισμένες αφηρημένες κινήσεις μέχρι φωνητικό αυτοσχεδιασμό σε τραγούδι, και από κείμενα μελοποιημένα σε απλές μελωδίες μέχρι ακραίες σωματικές δράσεις. Όλα αυτά γίνονται με μια site-specific χρήση του χώρου, όπου οι τοίχοι, τα παράθυρα, το μπαλκόνι και τα μινιμαλιστικά σκηνικά αντικείμενα παίζουν σημαντικό ρόλο, σε συνδυασμό με μια αλληλεπίδραση με τον φωτισμό-εγκατάσταση».

Με μια site-specific χρήση του χώρου, τέσσερις περφόρμερς αναστοχάζονται πάνω στο εφήμερο της ύπαρξής μας. (Φωτογραφίες/Βίντεο: Σπύρος Αγριανίτης, Γιώργος Ευθυμίου).

Πώς προέκυψε ο τίτλος της παράστασης;

«Το “Κάθε τι μια φορά…” είναι από τις “Ελεγείες του Ντουίνο” του Ρίλκε, και το “τι να πει ένας διανοούμενος σε ένα δράκο;” προέρχεται από το “Βίος και Πολιτεία” του Αλέξη Ζορμπά. Το “Κάθε τι μια φορά…” αναφέρεται στο εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης και στο πώς η κατανόηση αυτού του εφήμερου μπορεί να μας δημιουργήσει απόγνωση, αλλά και ταυτόχρονα εκτίμηση της κάθε στιγμής που ζούμε. Η φράση “τι να πει ένας διανοούμενος σε ένα δράκο;” εμένα προσωπικά με παραπέμπει στο ότι αυτά τα μεταφυσικά θέματα δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε εγκεφαλικά, αλλά μόνο εν δράσει και μέσω της εμπειρίας – και ακόμα στο ότι ένας “μη διανοούμενος” μπορεί να είναι πιο σοφός από τον διανοούμενο».

Τι είναι αυτό που θέλετε να εκφράσετε μέσω της παράστασης ή τι κατά τη γνώμη σας νομίζετε ότι θα αποκομίσουν οι θεατές;

«Η δραματουργία της παράστασης είναι πολύ απλή – κάποιοι Άγγελοι έρχονται από μια άλλη διάσταση να μας υπενθυμίσουν ότι η ζωή είναι εφήμερη και να εκτιμούμε την κάθε στιγμή. Ασφαλώς, ένα τέτοιο μεταφυσικό concept δεν μπορεί απλώς να βγει κάποιος στη σκηνή να το πει μια φορά και να το καταλάβει ο άλλος σε βαθύ επίπεδο. Για να περάσει αυτό το μήνυμα με πιο βιωματικό τρόπο, οι Άγγελοι παίρνουν διάφορες μορφές, επικοινωνούν μαζί μας μέσα από κείμενα του Ρίλκε και του Καζαντζάκη, παίζουν σκηνές με χαρακτήρες, τραγουδούν, συγχρονίζονται, και μας πάνε ένα ταξίδι με αρχή, μέση, τέλος. Στη πορεία μάλιστα οι Άγγελοι συγκινούνται από την αλλόκοτη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης».

Θα θέλατε να μας πείτε για τις τεχνικές σωματικού θεάτρου που χρησιμοποιείτε και την εξερεύνηση της μουσικότητας των κειμένων;

«Με τον όρο “σωματικό θέατρο” εννοούμε ότι έχουμε επηρεαστεί από τις προσεγγίσεις -μεταξύ άλλων- του Γκροτόφσκι, των Viewpoints, και του θεάτρου της επινόησης (devised theatre). Οπότε, ξεκινάμε με μια σωματική εξερεύνηση των κειμένων στο χώρο, ώστε να βρούμε δοχεία και δράσεις που υποστηρίζουν το νόημα και τα συναισθήματα που θέλουμε να μεταδώσουμε στο κοινό. Όσον αφορά τη μουσικότητα των κειμένων, έγιναν κάποια καινούργια πράγματα σ’ αυτή τη παράσταση (σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές που έχουμε κάνει μαζί ως ομάδα). Πρώτα, συνέθεσα τέσσερα τραγουδάκια (η πρώτη εμπειρία μου με τη σύνθεση) πάνω σε κείμενα του Ρίλκε που ακούγονται στη παράσταση. Επίσης, οι ηθοποιοί παίζουν μουσικά όργανα μέσα στη παράσταση, από αρχάριο επίπεδο μέχρι επαγγελματικό. Τα τραγούδια αυτά επανέρχονται σαν μουσικά μοτίβα σε συνδυασμό με τα αποσπάσματα των κειμένων που εμφανίζονται επαναληπτικά. Βασικά, όλοι οι ήχοι που ακούγονται μέσα στη παράσταση – παράθυρα και πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν, μεταλλικά αντικείμενα που κάνουν θορύβους στη σκηνή, μουσική, κείμενο, όλα είναι μέρος του ηχητικού τοπίου που δημιουργείται».

Μαριλένα Θεοδωράκου

Πληροφορίες παράστασης

«Κάθε τι μια φορά… ή τι να πει ένας διανοούμενος σε ένα δράκο;»

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Άντζελα Δεληχάτσιου

Συνδημιουργοί-Ερμηνεύτριες: Έλια Βεργανελάκη, Κατερίνα Κλειτσιώτη, Νατάσσα Νταϊλιάνη, Δήμητρα Σκέμπη
Βοηθοί σκηνοθεσίας: Ιωάννα Κυρίτση, Ιωάννης Βασιλόπουλος
Φωτισμός: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Κοστούμια: Λουκία Χατζέλου
Φωτογραφίες/Βίντεο: Σπύρος Αγριανίτης, Γιώργος Ευθυμίου

Πού: Tεχνοχώρος Chimeres, Πυθοδώρου 6, Μεταξουργείο: Μεταξουργείο
Πότε: από 15 Οκτωβρίου 2018 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, έως 20 Νοεμβρίου 2018
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

Κρατήσεις απαραίτητες στο τηλ. 6946 102862, 13.00-21.00
e-mail: flagrantedeli@gmail.com

Η σκηνοθέτρια Άντζελα Δεληχάτσιου υπογράφει και τη σύλληψη της περφόρμανς «Κάθε τι μια φορά… ή τι να πει ένας διανοούμενος σε ένα δράκο;».

Info: Η Άντζελα Δεληχάτσιου είναι ηθοποιός, σκηνοθέτρια και εκπαιδεύτρια από την Αμερική. Έχει MA in Acting από την ομάδα Song of the Goat Theatre στη Πολωνία και το Manchester Metropolitan University. Έχει MFA in Contemplative Performance από το Naropa University, και ΒΑ in Social Sciences από το Harvard University. Έχει καθοδηγήσει σεμινάρια υποκριτικής στην Αθήνα και στην Αμερική στις πόλεις Boulder, Colorado και Boston, Massachusetts. Στην Αθήνα, έχει παίξει στις παραστάσεις: «Είσοδος στο Φαράγγι», «θεά της ακινησίας», «the beachcomber», «Η Δάφνη στη Λαϊκή», «Διάλειμμα Χαράς», «Buy me».