«Φύκι στο Βυθό» στο θέατρο Skrow
8 Οκτωβρίου 2018
Δημήτρης Πασσάς: «Παιδεύομαι με το θέατρο, επειδή με βοηθά να βρίσκω, να καταλαβαίνω»
10 Οκτωβρίου 2018Δυο άνδρες με όχημα πρωτότυπες τζαζ μουσικές συνθέσεις, ζωντανεύουν μ’ ένα πιάνο και μια τρομπέτα τη μοναδική ιστορία του Χιλιαεννιακόσια, του «μεγαλύτερου πιανίστα του κόσμου», ο οποίος γεννήθηκε πάνω σε ένα υπερωκεάνιο και δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στη στεριά. Ο Γιάννης Φίλιας και ο Δημήτρης Σταματελόπουλος υπογράφουν την απόδοση και τη σκηνοθεσία της παράστασης «Ο θρύλος του 1900» η οποία είναι βασισμένη στο θεατρικό μονόλογο «Novecento» του Αλεσάντρο Μπάρικο.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις όταν διαβάσετε το βιβλίο του Αλεσάντρο Μπάρικο και πώς αποφασίσατε να το ανεβάσετε;
Δημήτρης Σταματελόπουλος: «Στην αναζήτησή μου για έναν μονόλογο όπου θα μπορούσα να εντάξω τρομπέτα, έπεσε το μάτι μου σ’ ένα βιβλιαράκι που είχε ξεχαστεί στη βιβλιοθήκη μου. Αυτό μιλάει για πιανίστα, είπα. Γυρίζοντας τις πρώτες σελίδες σκέφτηκα: κάτσε, είναι ένας τύπος που μιλάει για τον πιανίστα… Ώσπου λίγο παρακάτω διάβασα: “όταν πρωτομπάρκαρα, ήμουν 17 και το μόνο που γούσταρα ήταν να παίζω τρομπέτα”. Αυτό ήταν, ανατρίχιασα! Ήταν καρμικό. Αμέσως πήγα στο Γιάννη και του πρότεινα την ιδέα μου. Να μοιράσουμε την αφήγηση και στα flash back να γινόμαστε οι δυο ρόλοι, παίζοντας ζωντανή jazz μουσική».
Ποια είναι τα θέματα που κατά τη γνώμη σας πραγματεύεται το έργο;
Γιάννης Φίλιας: «Το Novecento είναι ένα γοητευτικό ψυχογράφημα κάθε καλλιτέχνη. Ο νεαρός πιανίστας, που δε μπορεί να δημιουργήσει μουσική εάν δεν έχει τη θάλασσα από κάτω του, προσωποποιεί κάθε ζωγράφο, συγγραφέα, ποιητή, ηθοποιό, οραματιστή, ή απλά άνθρωπο, που δε μπορεί να ζήσει χωρίς την έκπληξη, την αστάθεια, τη ρευστότητα, το απρόσμενο. Εδώ κάπου κρύβεται και το κλειδί της ιστορίας: θα κατέβεις από το πλοίο για να γλιτώσεις το θάνατο ή θα μείνεις επάνω να ανατιναχτείς, γιορτάζοντας τη ζωή;».
Κατά πόσο σας βοήθησε η επαγγελματική σας πορεία για να ανεβάσετε αυτό το έργο;
Γ. Φ.: «Οι δάσκαλοί μου ναι, με βοήθησαν. Η επαγγελματική πορεία καθόλου. Αντίθετα, θα έλεγα ότι ο δήθεν επαγγελματισμός με τις «σωστές» του επιλογές, με απέτρεπε εδώ και καιρό. «Γιατί να κάνεις τώρα αυτή την παράσταση; Ποιο θα είναι το αντίτιμο; Τι θα σου προσφέρει; Τι θα σημαίνει για τα επόμενά σου βήματα; Πόσο θα αποπροσανατολίσει το κοινό σου;» Ξέρετε, μας μαθαίνουν ότι αν δε γράφεις μουσική στα οκτώ σου, όπως ο Μότσαρτ, δε θα γίνεις καλός συνθέτης. Αν δεν τραγουδάς ρόλους όπερας στα 16 σου, όπως ο Ντι Στέφανο, δε θα γίνεις τραγουδιστής. Αν δεν σκηνοθετείς στα 20, αν δεν κάνεις Επίδαυρο στα 18, αν ο πρώτος σου μεγάλος ρόλος σε ταινία δεν είναι στα 17, ή αν δε χορέψεις Καρυοθραύστη ως τα 25, ξέχνα το, έχεις καθυστερήσει. Όλα αυτά τα πυώδη που ακούμε, μας δημιουργούν ένα αφόρητο επαγγελματικό άγχος, ρουφώντας κάθε ομορφιά και κάθε ευχαρίστηση από την τέχνη μας. Η λεγόμενη επαγγελματική μας πορεία είναι αυτή που μας αποτρέπει απ’ το να κάνουμε πράγματα που γνήσια αγαπάμε: Να παίξουμε μουσική με ένα φίλο. Να ανεβούμε σε μια σκηνή – όποια σκηνή – και να μιλήσουμε στον κόσμο για κάτι που μας τρώει εδώ και χρόνια. Να χαρούμε, και να δώσουμε χαρά. Κι ας μη μας πάει παρακάτω, επαγγελματικά. Όχι λοιπόν, δε με βοήθησε τίποτα από τα προηγούμενα. Άγραφος πίνακας. Και ξεκινάω σήμερα να μαθαίνω και να γίνομαι όλα αυτά, που το έργο θέλει να μάθω, και να γίνω».
O Γιάννης Φίλιας ερμηνεύει τον πιανίστα Χιλιαεννιακόσια και ο Δημήτρης Σταματελόπουλος τον τρομπετίστα Τιμ Τιούνυ.
Θα μπορούσατε να μας μεταφέρετε μια εικόνα από αυτό που θα δουν οι θεατές;
Δ. Σ.: «Οι θεατές θα παρακολουθήσουν μια μουσική παράσταση με εναλλαγές στο παρόν και στο παρελθόν πότε με στοιχεία performance και άλλοτε με καθαρά εσωτερική υποκριτική προσέγγιση. Δεν έχουμε πολλά σκηνικά αντικείμενα, αφού τα βασικά μας είναι το πιάνο και η τρομπέτα».
Να σας ρωτήσω για τη μουσική που θα ακούσουν οι θεατές;
Γ. Φ.: «Έχει αρκετά στοιχεία jazz, πώς άλλωστε θα μπορούσε να μην έχει, αφού η ιστορία μας διαδραματίζεται στις δεκαετίες ‘20, ‘30 και ‘40. Είναι όμως και πολύ δικιά μας. Έχει προκύψει από καθαρά θεατρικές ανάγκες κατά τη διάρκεια των προβών. Μας βοήθησε να επικοινωνήσουμε τόσο μεταξύ μας, όσο και με το έργο, σε στιγμές που όλα τα υπόλοιπα εκφραστικά μας εργαλεία είχαν στερέψει».
Υπογράφετε με τον Γιάννη Φίλια την απόδοση, τη σκηνοθεσία και τη μουσική. Πώς ήταν η συνεργασία σας;
Δ. Σ.: «Με το Γιάννη γνωριζόμαστε από το 2010 και έχουμε ξανασυνεργαστεί μαζί άψογα. Δεν του πήγα τυχαία το έργο. Επίσης είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος για το ρόλο του Χίλιαεννιακόσια, με τις εξαιρετικές μουσικές του, αλλά και τη σκηνοθετική του ματιά. Ξεκινήσαμε τις αναγνώσεις και την προσαρμογή του κειμένου από το 2015, σαν ένα μελλοντικό όραμα μιας παράστασης. Και επιτέλους έφτασε η στιγμή. Έχει μεγάλη αξία και για τους δυο μας».
Μαριλένα Θεοδωράκου
Πληροφορίες παράστασης
«Ο θρύλος του 1900»
Μια παράσταση βασισμένη στο θεατρικό μονόλογο Novecento του Alessandro Baricco
Απόδοση- Σκηνοθεσία – Μουσική: Γιάννης Φίλιας – Δημήτρης Σταματελόπουλος
Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Πρινιωτάκης/ Artracks R. Studios
Φωτογραφίες- βίντεο: Κωνσταντίνα Μαρίνου
Τιμ Τιούνυ, τρομπετίστας: Δημήτρης Σταματελόπουλος
Χιλιαεννιακόσια, πιανίστας: Γιάννης Φίλιας
Πού: Tempus Verum Εν Αθήναις, Ιάκχου 19, Γκάζι, τηλ. 210 3425170, 6948 298063
Πότε: από 12 Οκτωβρίου έως 30 Νοεμβρίου 2018, κάθε Παρασκευή στις 23.30
Εισιτήρια: Κανονικό: 12 ευρώ, Ανέργων/άνω των 65/ομαδικό (άνω των 10 ατόμων): 8 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά
