Γιωργής Τσουρής: «Πιστεύω ότι οι συναντήσεις των ανθρώπων δεν είναι τυχαίες»

Sharing is caring!

Υπογράφει τη δραματουργική επεξεργασία, την επιμέλεια κειμένου, τη μουσική-video εγκατάσταση, την οργάνωση παραγωγής, είναι βοηθός σκηνοθέτη και παίζει. Δεν ξέρω αν ξεχνάω κάτι, αλλά ο Γιωργής Τσουρής κάνει τα παραπάνω και τα κάνει όλα εξίσου καλά στην παράσταση του έργου «Ο Χαρτοπόλεμος» του Βαγγέλη Ρωμνιού που ανεβαίνει για τρίτη χρονιά. Η παράσταση αγκαλιάστηκε –καθόλου τυχαία- όσο λίγες την προηγούμενη θεατρική σαιζόν, ήταν sold out, ξεχώρισε από κοινό και κριτικούς και χαρακτηρίστηκε ως «γροθιά στο στομάχι» για τη σύγχρονη πραγματικότητα.

«Από πολύ μικρή ηλικία, έχω ένα χαρακτηριστικό που είναι μάλλον και καλό και κακό» μου εξηγεί ο Γιωργής Τσουρής. «Καταπιάνομαι με πολλά πράγματα και μου αρέσουν όλα. Δεν έχω δε πρόθεση να θυσιάσω κανένα από αυτά! Μάλλον γι’ αυτό άργησα λίγο να βρω τι είναι αυτό που στα αλήθεια με αφορά να κάνω. Είχα πάντα πολύ μεγάλη αγάπη για τη φιλολογία, για τα νεοελληνικά κείμενα, τη νεοελληνική ποίηση. Αυτό με έφερε στη Φιλοσοφική Σχολή. Σαν σπουδή, η Φιλολογία ήταν από τις πιο ωραίες εμπειρίες που έχω να θυμάμαι. Παράλληλα φοιτούσα και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μουσική σπούδαζα σε επίπεδο ωδείου από παιδί μέχρι και πριν μερικά χρόνια, κυρίως τραγούδι και κλαρινέτο στο οποίο ολοκλήρωσα το δίπλωμα, αλλά και πιάνο, σαξόφωνο, κιθάρα, σύνθεση….Ήταν αυτά τα τρία πράγματα που ήθελα πάρα πολύ να κάνω: θέατρο, μουσική και λογοτεχνία. Γούσταρα εξίσου και τα τρία. Βέβαια για να μην ονειροβατώ, το επάγγελμά μου είναι ηθοποιός, γιατί από αυτό βιοπορίζομαι αδιαλείπτως εδώ και δέκα χρόνια -κυρίως έχω δουλέψει στο Εθνικό Θέατρο. Όμως ο έρως μου για τα άλλα δύο αντικείμενα δεν με εγκαταλείπει. Τα τελευταία δύο τρία χρόνια ξεκίνησα να λειτουργώ αντίστροφα. Αντί να ψάχνω τον τρόπο, δηλαδή ποιο είναι το μέσο με το οποίο θέλω να επικοινωνήσω, άρχισα να ψάχνω λίγο πιο πυρηνικά τι είναι αυτό που έχω ανάγκη να πω καλλιτεχνικά. Κάπου εκεί ξεκίνησε το ταξίδι του “Χαρτοπόλεμου”».

Κωμωδία και δράμα, αγωνιώδες θρίλερ και καθημερινότητα συνθέτουν το μωσαϊκό του έργου που έγραψε ο Βαγγέλης Ρωμνιός. (Φωτογραφίες: Γεωργία Παναγοπούλου-Ανδρέας Παπακωνσταντίνου).

«Το θέμα με το οποίο καταπιάνεται το έργο, αφορά τη γενιά των τριαντάρηδων στην Αθήνα της κρίσης, προ και μετά μνημονιακής, και το θέμα της ενηλικίωσης αυτής της γενιάς που δεν μπορεί να πατήσει γερά στα πόδια της» συνεχίζει ο Γιωργής Τσουρής. «Έχει αράξει στον αναπηρικό καναπέ, και ελπίζει να “φτιάξουν” τα πράγματα. Ταυτόχρονα αυτό το θέμα συνδέεται άρρηκτα με το ζήτημα – ζητούμενο της ενηλικίωσης ολόκληρου του νεαρού νεοελληνικού κράτους των διακοσίων χρόνων. Η ταύτιση δηλαδή της γενιάς μου αυτή τη στιγμή με την ίδια την Ελλάδα που εδώ και δύο αιώνες κάνει ένα βήμα μπρος και δύο πίσω, και δεν μπορεί με τη σειρά της να σταθεί στα πόδια της χωρίς δεκανίκια, νοίκια και πανωτόκια…  Αυτό ήταν που με τροφοδότησε και πάνω σε αυτό το θέμα σκέφτηκα ότι μέσα από μια παράσταση μπορεί μια ομάδα ανθρώπων να μιλήσει για αυτά που βιώνει. Από τον ίδιο θεματικό πυρήνα γεννιέται και το επόμενο θεατρικό εγχείρημα, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, το “Moonwalk”, που ανεβαίνει την ερχόμενη άνοιξη στο Από Μηχανής Θέατρο. Το γεγονός ότι είμαι πολυθεσίτης σε αυτές τις παραστάσεις, δηλαδή δουλεύω και στο κείμενο και σαν ηθοποιός, ενώ διαμορφώνω και το μουσικό περιβάλλον, είναι αυτός ο τρόπος που βρήκα να βάζω στο ίδιο θεατρικό καλάθι ό,τι μπορώ να προσφέρω, από όλα τα πόστα που μπορώ να υπηρετήσω. Όλα μιλούν την ίδια γλώσσα και λένε αυτό που έχω ανάγκη να ειπωθεί. Και τα τραγούδια που σκαρώνω τον τελευταίο καιρό, έχουν την ίδια θεματική από άλλη σκοπιά. Ανήκουν στο ίδιο σύμπαν. Αν μου δώσεις μια κόλλα χαρτί και μου πεις ζωγράφισε -δεν το ‘χω καθόλου με τη ζωγραφική, παρόλα αυτά- αυτό που θα φτιάξω πάλι στο ίδιο σύμπαν θα ανήκει. Επειδή πιστεύω ότι οι συναντήσεις των ανθρώπων δεν είναι τυχαίες, η φιλία που είχα με τον Βαγγέλη Ρωμνιό που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, μια εννεαετής φιλία πέρα και πάνω από αδελφική, και η ταύτιση που είχαμε στα πράγματα που μας “έκαιγαν”, υπήρξε καθοριστικό έναυσμα και για τους δυο μας. Επίσης, η σταθερή συνεργασία μου με τον σκηνοθέτη Γιώργο Παλούμπη, καθώς και η κοινή πορεία μου με την Βάλια Παπακωνσταντίνου στη σκηνή και στη ζωή, είναι βασικοί πυλώνες σε οτιδήποτε επιχειρώ τον τελευταίο καιρό. Οι καλές συγκυρίες, κατά τη γνώμη μου αφορούν κυρίως στους ανθρώπους με τους οποίους συμπράττουμε».

Ο Γιωργής Τσουρής με την Βάλια Παπακωνσταντίνου στην παράσταση του έργου «Ο Χαρτοπόλεμος». (Φωτογραφίες: Γεωργία Παναγοπούλου-Ανδρέας Παπακωνσταντίνου).

«Σε ότι αφορά στον τρίτο κύκλο παραστάσεων του “Χαρτοπόλεμου”, η αλήθεια είναι ότι η παράσταση αυτή, ενώ αγαπήθηκε σφοδρά από το κοινό, είχε πάντα εμπόδια και εξωγενής παράγοντες που δεν επέτρεψαν να κάνει αρκετές παραστάσεις. Το γεγονός ότι ο κόσμος 10 μήνες μετά που σταματήσαμε να παίζουμε την παράσταση μας ρωτάει συνεχώς και επιμένει φανατισμένα να ξανανέβει, μας επιβάλλει, παρά τον θάνατο του Βαγγέλη και την οδυνηρή απουσία του, να επιστρέψουμε, να λυτρώσουμε και να δικαιώσουμε ξανά αυτό το έργο και αυτή την προσπάθεια. Με τα δύο έργα αυτά (Χαρτοπόλεμος και Moonwalk) ελπίζουμε να επικοινωνήσουμε τις παραστάσεις με την ευχή αυτή τη φορά πραγματικά να πορευτούν ανεμπόδιστα και να (ξανα)αγαπηθούν. Τα σχόλια για τον “Χαρτοπόλεμο” ήταν μέχρι τώρα ενθουσιώδη. Το πιο ενδιαφέρον που μπορώ να παρατηρήσω είναι ότι με κάποιον τρόπο αυτή η παράσταση δεν αφήνει κανέναν απ’ έξω. Ήταν αυτό μέσα στους στόχους από τη σύλληψη του έργου ήδη. Πριν μπούμε στη διαδικασία των προβών είχαμε την έγνοια να είναι μια παράσταση η οποία να λέει μεν αυτά που έχουμε ανάγκη να πούμε αλλά να τα λέει μέσα από ένα θέατρο που να αφορά όλο τον κόσμο. Έχει πολύ έντονο το στοιχείο του θρίλερ και των διαδοχικών αποκαλύψεων σε σημεία που είναι κομβικά, με σκοπό να έχουν απήχηση στον κόσμο. Αυτό το στοίχημα νιώθω ότι κερδήθηκε επί χάρτου και επί σκηνής, και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό. Το έργο βγάζει αβίαστο γέλιο, παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον και συγκινεί. Αφορά τον κόσμο στο εδώ και στο τώρα του. Εύχομαι να τον αφορά και για καιρό ακόμη…».

Μαριλένα Θεοδωράκου

Πληροφορίες παράστασης

«O Xαρτοπόλεμος» του Βαγγέλη Ρωμνιού
Δραματουργική επεξεργασία-Επιμέλεια κειμένου: Γιωργής Τσουρής
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
Μουσική-Video εγκατάσταση: Γιωργής Τσουρής
Σκηνικά: Κωνσταντίνα Μαρδίκη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιωργής Τσουρής
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Άρτεμις Βαλτάτζη
Φωτογραφίες: Γεωργία Παναγοπούλου-Ανδρέας Παπακωνσταντίνου

Ηθοποιοί: Γιωργής Τσουρής, Βάλια Παπακωνσταντίνου, Θάνος Αλεξίου, Παύλος Πιέρρος, Φοίβος Ριμένας
Πού: Θέατρο Γκλόρια Μικρό, Ιπποκράτους 7, Αθήνα, τηλ. 210 3642334

Πότε: Από 21 Σεπτεμβρίου έως 20 Οκτωβρίου 2018

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο στις 21.30 και Κυριακή στις 19.00

Διάρκεια: 90 λεπτά

Εισιτήρια: Κανονικό 12 ευρώ, Μειωμένο 10 ευρώ, Aτέλεια 5 ευρώ