«Χειμωνιάτικο Παραμύθι» στο Από Μηχανής Θέατρο

Το χάσμα και το άσμα των γενεών στην παράσταση «Είμαι Θάλασσα Χρονών»
27 Απριλίου 2018
Η Μαρία Καμάνη σκηνοθετεί τις «Εσωτερικές Ειδήσεις»
30 Απριλίου 2018

Ο Θανάσης Σαράντος και η Βάσια Χρήστου στην παράσταση του έργου «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. (Φωτογραφίες: Ρίτα Τσέλα - Θωμάς Αγρόγιαννης).

Sharing is caring!

Πριν από δεκατέσσερα χρόνια στις εισαγωγικές εξετάσεις για τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, η Βάσια Χρήστου είχε προετοιμάσει το μονόλογο της Ερμιόνης από την «Αδρομάχη» του Ευριπίδη και έτσι πέρασε και φοίτησε στην εν λόγω σχολή. Μετά από τόσα χρόνια έρχεται στη ζωή της μια νέα ηρωίδα με το ίδιο όνομα: η Ερμιόνη από το «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ που ανεβαίνει στο Από Μηχανής Θέατρο σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου.

 

Πρόκειται για ένα από τα λιγότερα γνωστά έργα του Σαίξπηρ, ένα αλλόκοτο παραμύθι για την ιστορία του ζηλόφθονου βασιλιά Λεόντιου που τα άρρωστα συναισθήματά του για την ωραία σύζυγό του (και πιστή εν τέλει) Ερμιόνη γίνονται η αιτία για 16 χρόνια δυστυχίας και μοναξιάς. Θα θέλατε να μας πείτε για την πρώτη σας επαφή με το συγκεκριμένο έργο;

«Το “Χειμωνιάτικο Παραμύθι” είναι ένα από έργα το Σαίξπηρ που δεν είχα την τύχη να συναντηθώ μαζί του πριν από την τωρινή μου ενασχόληση. Γι’ αυτό και όταν μου έγινε η πρόταση πήρα το κείμενο και έτρεξα σπίτι να το διαβάσω με μια ενοχή και με μια ντροπή που δεν το ήξερα. Και καλώς ένιωθα αυτά τα συναισθήματα γιατί πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο, που ευτυχώς αργά ή γρήγορα ήρθε στο δρόμο μου. Ανήκει στα έργα της τελευταίας συγγραφικής περιόδου του Σαίξπηρ και θεωρείται εξέλιξη των τραγωδιών, γιατί δεν παρουσιάζει μόνο την πτώση και την καταστροφή αλλά και την αναγέννηση και την επανάκτηση του χαμένου παραδείσου. Συνδυάζει την τραγωδία και την κωμωδία δημιουργώντας έτσι ένα νέο είδος που έχει τρομερό ενδιαφέρον».

 

Ο Θανάσης Σαράντος (Λεόντιος), η Βάσια Χρήστου (Ερμιόνη, Μόψα) και ο Ορέστης Τζιόβας (Πολύξενος, Αυτόλυκος). (Φωτογραφίες: Ρίτα Τσέλα – Θωμάς Αγρόγιαννης).

Στην παράσταση όλοι οι ηθοποιοί επωμίζονται διπλό ή και τριπλό ρόλο αφού το έργο του Σαίξπηρ εκτυλίσσεται κατά το ήμισυ στη σκοτεινή «πολιτισμένη» Σικελία και για το υπόλοιπο μισό στη φωτεινή και άγρια επαρχιώτικη Βοημία, που είναι «γεμάτη ανθρώπους αθώους και χαρούμενους». Μπορείτε να μας περιγράψετε την Ερμιόνη και τη Μόψα, τους δύο ρόλους που ερμηνεύετε;

«Η Ερμιόνη είναι μια γυναίκα με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα της Ερμιόνης του Ευριπίδη αλλά με εξίσου τεράστια γοητεία. Κόρη του αυτοκράτορα της Ρωσίας, πρότυπο βαθιάς πίστης, υπομονής και κατανόησης. Βλέπει γύρω της να καταρρέουν τα πάντα, η αγάπη του Λεοντίου γι’ αυτήν, η οικογενειακή της γαλήνη, την κατηγορούν για μοιχεία και εσχάτη προδοσία χωρίς καμία απόδειξη παρά μόνο εικασίες που της δημιουργεί η ζήλια του συζύγου της Λεόντιου, και όμως μένει και υπομένει όλα αυτά λόγω της μεγάλης αγάπης και αφοσίωσης στον άντρα της. Αυτά στο παλάτι της Σικελίας, γιατί στο δεύτερο μέρος που βρισκόμαστε στην εξοχή της Βοημίας υποδύομαι τη Μόψα μια γυναίκα ελευθέρων ηθών που γνωρίζει καλά τη σαγήνη και τη δύναμη της θηλυκής της υπόστασης και την χρησιμοποιεί για να πετύχει τους σκοπούς της».

Η ζωή δίνει και δεύτερες ίσως και τρίτες ευκαιρίες, έτσι και ο Σαίξπηρ δίνει στον άτεγκτο βασιλιά Λεόντιο την ευκαιρία να μετανιώσει, να τον συγχωρέσουν αυτοί που αδίκησε και να αγαπήσει και να αγαπηθεί ξανά. Θέλετε να κάνετε ένα σχόλιο πάνω σε αυτό;

«Ευκαιρία είναι η δυνατότητα που παρουσιάζεται σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, για να γίνει κάτι που πρέπει ή που θέλουμε να κάνουμε, και είναι δυνατόν να χαθεί αν δεν την εκμεταλλευτούμε. Συνεχώς μας δίνονται ευκαιρίες και δεύτερες και τρίτες και είναι στο χέρι μας να σταθεί ο καθένας αντάξια απέναντι σ’ αυτές».

Ρεαλιστικό ή μη στις μέρες μας; Κατά τη γνώμη σας γιατί το «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» μοιάζει πιο επίκαιρο από κάθε άλλη εποχή;

«Ένα έργο που μιλάει κυρίως για τη ζήλια, την προδοσία, το μίσος αλλά και για την καρτερία, την ελπίδα, την πίστη και την απόλυτη αγάπη με τον καταπληκτικό, μοναδικό τρόπο αυτού του σπουδαίου συγγραφέα που φωτίζει συνεχώς και άλλες πτυχές δεν μπορεί παρά να είναι πάντα επίκαιρο. Αυτά ήταν, είναι και θα είναι οι πηγές όλων των ανθρώπινων καταστάσεων».

Θέλετε να μας μεταφέρετε μια εικόνα από τις πρόβες;

«Είμαστε μια εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα και όπως καταλαβαίνετε αυτές είναι πιο κουραστικές αλλά και οι πιο όμορφες στιγμές καθώς πλησιάζει η στιγμή που θα ανοίξει η αυλαία και θα προσφέρουμε με γενναιοδωρία στον κόσμο τη ματιά μας και τους προβληματισμούς πάνω σ’ αυτό το έργο. Πιστεύω ότι για δυο ώρες οι θεατές θα ακούσουν τον υπέροχο, ποιητικό λόγο του Σαίξπηρ και μόνο κέρδος μπορούν να έχουν».

 

Info

«Χειμωνιάτικο Παραμύθι» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος

Σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Θανάσης Σαράντος

Σκηνικό: Δημήτρης Ταμπάκης

Κοστούμια: Μπιάνκα Νικολαρεΐζη

Μουσική : Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης

Επιμέλεια Κίνησης: Όλγα Σπυράκη

Φωτισμοί : Μελίνα Μάσχα

Video: Mιχάλης Κλουκίνας

Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Θεοφάνης Μιλλεούνης

Β´ βοηθός σκηνοθέτη: Στέλιος Βάσιλας

Βοηθός ενδυματολόγου: Χαρά Μπαγουράκη

Φωτογραφίες: Ρίτα Τσέλα – Θωμάς Αγρόγιαννης

 

Διανομή (με σειρά εμφάνισης)

Ορέστης Τζιόβας  (Πολύξενος, Αυτόλυκος)

Θανάσης Σαράντος  (Λεόντιος)

Βάσια Χρήστου  (Ερμιόνη, Μόψα)

Τζερόμ Καλούτα  (Κάμμιλος, Δικαστής, Ναυτικός)

Πηνελόπη Μαρκοπούλου  (Παυλίνα, Δορκάς)

Βασιλίνα Κατερίνη  (Περντίτα, Αιμιλία)

Κωνσταντίνος Τσονόπουλος  (Φλοριζέλ, Υπασπιστής Β’)

Νίκος Χριστοφυλάκης  (Κωμικός, Δεσμοφύλακας, Υπασπιστής Α’)

ο μικρός Στέλιος Πανταγιάς  (Μαμίλλιος)

Φιλική συμμετοχή: ο Γιάννης Δεγαΐτης   (Αντίγονος, Γέρο-βοσκός)

 

Από Μηχανής Θέατρο

Ακαδήμου 13 Μεταξουργείο, τηλ. 210 5232097

Από 4 Μαΐου και για 12 παραστάσεις

Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο στις 18.00 και Κυριακή στις 21.00

 

  • Η παράσταση θα ανέβει  τον Ιούνιο του 2018 (1, 2 και 3 Ιουνίου) στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών ως μετάκληση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

 

 

Όλοι οι ηθοποιοί και ο μικρός Στέλιος Πανταγιάς στην παράσταση του έργου «Χειμωνιάτικο Παραμύθι». (Φωτογραφίες: Ρίτα Τσέλα – Θωμάς Αγρόγιαννης).