Τάκης Τζαμαργιάς: «Το Misery έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης»

Sharing is caring!

Ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα του Αμερικανού συγγραφέα τρόμου Στίβεν Κινγκ σκηνοθετεί ο Τάκης Τζαμαργιάς. Το δυνατό θρίλερ «Misery» που βασίστηκε στο ομώνυμο μπεστ σέλερ συνεχίζεται για ένα δεύτερο κύκλο παραστάσεων στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκης με πρωταγωνιστές τη Ρένη  Πιττακή και το Λάζαρο Γεωργακόπουλο.

«Η πρώτη μου επαφή με το “Misery” ήταν μέσω της ταινίας που σκηνοθέτησε ο Ρομπ Ράινερ το 1990 με την Κάθι Μπέιτς και τον Τζέιμς Κάανπου, η οποία είχε τρομαχτική απήχηση. Η ταινία ήταν εξαιρετική, εξού και το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου που πήρε η Μπέιτς για την ερμηνεία της» λέει ο σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς. «Το βιβλίο που έγραψε ο Κινγκ το 1987, το διάβασα για τις ανάγκες του συγκεκριμένου ανεβάσματος. Έχουν γίνει δύο σκηνικές μεταγραφές, η πρώτη από τον Σάιμον Μουρ και η δεύτερη από τον Γουίλιαμ Γκόλντμαν. Ωστόσο, ο ίδιος ο Στίβεν Κινγκ επέβαλε σε όσους ήθελαν να ανεβάζουν θεατρικά το “Μίζερι” να χρησιμοποιήσουν οπωσδήποτε τη σκηνική μεταγραφή του Γκόλντμαν η οποία έχει τρία πρόσωπα, ενώ η προηγούμενη είχε δύο. Στη σκηνική μεταγραφή του Γκόλντμαν προστέθηκε και ο σερίφης».

Στο Misery παρακολουθούμε την ιστορία του επιτυχημένου συγγραφέα Πολ Σέλντον, ο οποίος μετά από ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα, σώζεται από τη «Νούμερο 1» θαυμάστρια του Άννι Γουίλκς με αποτέλεσμα να ξυπνήσει παγιδευμένος στο σπίτι της. Ενώ αναρρώνει, η Άννι διαβάζει κρυφά το χειρόγραφο με το καινούριο του μυθιστόρημα,  όπου ανακαλύπτει με οργή ότι ο Πολ έχει «σκοτώσει» την αγαπημένη της ηρωίδα, τη Misery. Ως εκ τούτου, τον εξαναγκάζει να γράψει ένα νέο βιβλίο όπου η Misery «επανέρχεται στη ζωή».

«Το πρώτο πράγμα που λέει η Άννι Γουίλκς είναι ότι είναι η “Νούμερο 1” θαυμάστρια του» συνεχίζει ο Τάκης Τζαμαργιάς. «Έχει μετατοπίσει τη ζωή της από την πραγματικότητα, σε μια άλλη πραγματικότητα που είναι λογοτεχνική, είναι απόλυτα ταυτισμένη με τη Μίζερι, με την ηρωίδα που έχει δημιουργήσει και έχει καταξιωθεί ο Πολ Σέλντον και η ζωή της υπάρχει μέσα από αυτήν. Γι’ αυτό και όταν γράφει το τελευταίο του βιβλίο, την τελευταία σειρά στον κύκλο Μίζερι, αυτή εξεγείρεται. Από εκεί και πέρα αρχίζει μια πορεία που είναι σχεδόν σαδιστική απέναντί του, στην προσπάθεια να τον φέρει στον καλό δρόμο όπως εκείνη πιστεύει. Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα άτομο με φοβερή διαταραχή, από την άλλη όμως αυτή η διαταραχή χτυπάει το καμπανάκι σε εκείνον και γίνεται ο προσωπικός του δαίμονας και τον κάνει να καταλάβει ότι αυτό που κάνει είναι σημαντικό και ότι απαιτείται συνέπεια στους ήρωες. Δεν μπορεί να τους θανατώνει, γιατί έχει κάποιες δεσμεύσεις απέναντι στους θαυμαστές του».

Ο Πολ συνειδητοποιεί την παραφροσύνη της Άννι καθώς και το ότι δεν έχει καμία πρόθεση να τον απελευθερώσει ποτέ. Η συμπεριφορά της τον οδηγεί στο σημείο να ξεκινήσει να γράφει το βιβλίο, ωσάν να εξαρτάται η ζωή του από το πότε θα το τελειώσει. Και πράγματι έτσι είναι. Εάν ο Πολ δεν καταφέρει να τηρήσει τις προθεσμίες που του έχει βάλει η Άννι, βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο.

«Το έργο του Στίβεν Κινγκ είναι ένας πολυδαίδαλος μηχανισμός με πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή που απαιτεί λόγω του χαρακτήρα του θρίλερ να έχει μια απόσταση ο θεατής και παρά το γεγονός ότι η παράσταση ανεβαίνει σε ένα μικρό θέατρο, νομίζω ότι πραγματικά βάλαμε ένα στοίχημα όλοι μας, γιατί δουλέψαμε εξαιρετικά ομαδικά, τόσο με τους ηθοποιούς όσο και με τους συντελεστές της παράστασης και πραγματικά είχαμε μια άλλη αντιμετώπιση. Η επιλογή της Ρένης Πιττακή στο να γίνει το όλο εγχείρημα, γιατί δεν πήγαμε να μιμηθούμε την Κάθι Μπέιτς, πιο πολύ με ενδιέφερε -και είναι κάτι που συμφώνησε και η Ρένη- το θρίλερ να είναι σε ένα πρώτο επίπεδο, αλλά και οι ψυχολογικές αποχρώσεις του έργου. Το πώς χτίζονται δηλαδή τα πράγματα από σκηνή σε σκηνή. Και με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο είχαμε άριστη συνεργασία, πρόκειται για έναν πολύ σπουδαίο ηθοποιό που είναι ευέλικτος, έχει άποψη, συζητάει την άποψή του, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η ανταλλαγή που είχαμε μαζί. Συνολικά δουλέψαμε πολύ καλά με τους ηθοποιούς, είχαμε μια ουσιαστικά καλή συνεργασία και δεν είναι αυτό που λέμε σχηματικά καλή συνεργασία».

Στο «Μίζερι» όπως και στη νουβέλα «Το μυστικό παράθυρο, ο μυστικός κήπος» από τη συλλογή ιστοριών μικρού μήκους «Λανγκολίερς» και στο «Η Ιστορία Της Λίζι», ο Κινγκ επεξεργάζεται το φόβο του για τους παράφορους οπαδούς. Ο συγγραφέας στην προσωπική του ιστοσελίδα δεν θέλει να έχει φαν κλαμπ, καθώς νιώθει πολύ άβολα με αυτό το είδος προσοχής.

«Υπάρχει και αυτό το επίπεδο, πώς δηλαδή δημιουργείται όλος αυτός ο μύθος του σταρ σύστεμ όπως είναι ο συγγραφέας Πολ Σέλντον και από την άλλη πώς πληρώνονται οι συνέπειες αυτού του σταρ που δημιούργησε» συνεχίζει ο σκηνοθέτης. «Δεν μπορεί να ξεφύγει από το πλαίσιο αυτό και τιμωρείται ανελέητα. Αλλά ταυτόχρονα έχει μια πορεία αυτογνωσίας να καταλάβει και εκτιμήσει το έργο του. Μπορεί και η Άννι να μην είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, αλλά ένα δημιούργημα της φαντασίας του, όταν για παράδειγμα εγκαταλείπει τη Μίζερι και πάει να γράψει πράγματα που δεν είναι πραγματική του ανάγκη, αλλά ανάγκη απλώς να αρέσει όχι πια στους πολλούς, αλλά σε μια ομάδα κριτικών. Νομίζω ότι αφορά κάθε άνθρωπο που έχει αυτές τις ανησυχίες της αποδοχής για αυτό που κάνει, γιατί πολλές φορές δεν εκτιμά τους ανθρώπους που του δίνουν γενναιόδωρα και αναζητά πάντα κάτι άλλο».

Με περισσότερα από 40 μυθιστορήματα και 200 διηγήματα, ο Στίβεν Κινγκ είναι ένας Αμερικανός συγγραφέας τρόμου και φαντασίας, υπερφυσικής μυθοπλασίας, αγωνίας και επιστημονικής φαντασίας. Τα βιβλία του έχουν πουλήσει περισσότερα από 350 εκατομμύρια αντίτυπα, πολλά από τα οποία έχουν γίνει κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και κόμικ.

«Το κοινό παρακολουθεί εναγωνίως και ταυτίζεται αρκετά με τον Πολ Σέλντον. Υπάρχει τρομακτική συμμετοχή. Κατά αρχήν ο Στίβεν Κινγκ έχει φανατικούς οπαδούς –μη το ξεχνάμε αυτό- έχει λάτρεις που τον διαβάζουν ακόμα και μέσα στο μετρό. Αυτά τα βιβλία-τούβλα που βλέπουμε να κουβαλάνε είναι κυρίως του Στίβεν Κινγκ. Άρα υπάρχει μια ομάδα φανατικών αναγνωστών που έρχονται να δουν πως ζωντανεύει στη σκηνή η Μίζερι, παρακολουθούν την παράσταση αδιάλειπτα, ζουν από κοντά τα παθήματα του ήρωα και περιμένουν τη στιγμή που θα ελευθερωθεί από τα δεινά του».

Μαριλένα Θεοδωράκου

Info

«Misery»

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Σκηνοθεσία – Δραματολογική Επεξεργασία : Τάκης Τζαμαργιάς

Σκηνικά – Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου

Μουσική: Κωστής Ξενόπουλος

Κινησιολογική Επιμέλεια: Φρόσω Κορρού

Φωτισμός : Αλέκος Γιάνναρος

Ηχητικός Σχεδιασμός (Sound design) : Κατερίνα Βάμβα

Βοηθός Σκηνοθέτη : Ιωάννα Ζέρβα

Βοηθός Σκηνογράφου- Ενδυματολόγου: Θρασύβουλος Καλαϊτζίδης

Φωτογραφίες της παράστασης: Γιώργος Αλεξανδράκης

Artwork : Amarildo Topallis

Ερμηνεύουν: Ρένη Πιττακή , Λάζαρος Γεωργακόπουλος , Δημήτρης Καραμπέτσης

Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης

Παπαδιαμαντοπούλου 4, Ιλίσια, τηλ. 210 7223010

Τετάρτη και Πέμπτη στις  20.00, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15, Κυριακή στις 20.00