Η Μαριτίνα Πάσσαρη σκηνοθετεί στο Θέατρο Μπιπ

Με βασικά θέματα τη φιλία, τον έρωτα, την αναζήτηση της ελευθερίας και της ευτυχίας, η Μαριτίνα Πάσσαρη σκηνοθετεί την παράσταση «Ο Καναδάς είναι ένα συναίσθημα που δε μοιάζει με καλοκαίρι σε ελληνικό νησί» στην οποία υπογράφει επίσης τη σύλληψη και τη δραματουργία. Πρόκειται για μια ιστορία με τρία πρόσωπα. Ενός νεαρού ζευγαριού που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα σε μια λασπωμένη φάρμα στην εξοχή του Καναδά και της πιο μορφωμένης ώριμης γειτόνισσας τους, που έχασε πρόσφατα τον σύζυγό της κι επιστρέφει από ένα παρηγορητικό ταξίδι στην Ελλάδα.

«Κατά αρχάς δεν είναι ακριβώς ένα θεατρικό έργο, αλλά ένα κείμενο για το θέατρο το οποίο έκανα με βάση ένα διήγημα της Άλις Μονρό που διάβασα για πρώτη φορά το περασμένο καλοκαίρι και το παρουσίασα σε μορφή αναλογίου στο Pocket Festival ως διασκευή» λέει η Μαριτίνα Πάσσαρη που την περασμένη χρονιά είχε παρουσιάσει την «Παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν» στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας. «Στη συνέχεια είδα ότι δεν με ενδιαφέρει μια διασκευή για το θέατρο, δηλαδή να μεταφέρω ένα λογοτεχνικό έργο στη σκηνή και έτσι το δούλεψα ανοίγοντάς το και σε άλλες κατευθύνσεις.

Πήρα την ιστορία, άλλαξα τα πρόσωπα, τα ονόματα και άλλα πράγματα και το άνοιξα σε άλλες κατευθύνσεις που στο πρωτότυπο κείμενο υπάρχουν μόνο σαν νύξεις. Στο πρωτότυπο κείμενο υπάρχει μια σχέση με την Ελλάδα –αυτό ήταν που πρώτα με τράβηξε- αλλά στο τελικό κείμενο που έκανα για το θέατρο είναι πολύ μεγαλύτερη. Εξού και ο τίτλος της παράστασης (“Ο Καναδάς είναι ένα συναίσθημα που δε μοιάζει με καλοκαίρι σε ελληνικό νησί “) που δεν έχει καμία σχέση με το πρωτότυπο διήγημα. Είναι μια φράση που λέει ένας ήρωας, δεν είναι δηλαδή μια ποιητική έκφραση της Ελλάδας και του Καναδά, αλλά  μια φράση από το έργο. Μια ατάκα».

Η αρχική έμπνευση

«Έχει αυτό το περίεργο που συνδέει τον Καναδά, γιατί το πρώτο κείμενο από το οποίο παίρνουμε την έμπνευση είναι της Άλις Μονρό που είναι μια καναδή συγγραφέας που έχει πάρει το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2013» συνεχίζει η σκηνοθέτης. «Έχω διαβάσει πολλά κείμενά της κυρίως στα αγγλικά και μου αρέσει ο τρόπος που βλέπει τα πρόσωπα.

Αυτό είναι περισσότερο που με έχει επηρεάσει στο γράψιμο, όχι μόνο η ίντριγκα, αλλά τα πρόσωπα και ο τρόπος που τα βλέπει που είναι πάντα διφορούμενος. Την ονομάζουν Τσέχωφ του Καναδά, αλλά δεν είναι ακριβώς όπως έχουμε εμείς στο κεφάλι μας τον Τσέχωφ. Περισσότερο είναι η άποψή της για το πώς είναι οι γυναίκες, οι άνδρες, ποιες είναι οι επιθυμίες, ποια είναι τα όνειρα, οι στόχοι. Έχει έναν πολύ ενδιαφέροντα και ιδιαίτερο τρόπο να βλέπει τον ψυχισμό των ανθρώπων. Ήταν κάτι που με ενέπνευσε και ήθελα να το δουλέψω θεατρικά και έτσι προέκυψε αυτό το κείμενο».

Beatles και Πικάσο

«Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το κάθε πρόσωπο την ελευθερία και την ευτυχία ήταν αυτό που με ενδιέφερε, γιατί είναι πολύ διαφορετικός και στους τρεις χαρακτήρες και με ώθησε να κάνω αυτό το κείμενο για το θέατρο. Κάτι ξεκινάει και αρχίζει μετά να αναπτύσσεται και γίνεται ένα κείμενο για το θέατρο που εμπνέεται από τον γυναικείο κόσμο της Άλις Μονρό, εμπλουτίζεται με την ευαισθησία του ρομαντικού Άγγλου ποιητή Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ, την ποπ κουλτούρα των Beatles και την ελευθερία του καλλιτέχνη του 20ου αιώνα Πάμπλο Πικάσο.

Δεν βλέπουμε τους πίνακες του Πικάσο, όλα αυτά είναι υλικά της ιστορίας και όχι της θεατρικής γραφής. Όπως και ένα τραγούδι των Beatles μού δίνει κάτι και δημιουργώ έναν μονόλογο, είναι περισσότερο για το κείμενο».

Η συνεργασία με τους ηθοποιούς

«Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με τη Μαριλένα Γερμανού, η πρώτη ήταν το 2008 όταν την είχα διαλέξει για να πρωταγωνιστήσει στη ταινία μικρού μήκους που είχα κάνει με τίτλο “Τι ώρα θα γυρίσεις”. Τότε ήταν στο πρώτο έτος της σχολής Αρχή και από τότε έχει παίξει αρκετά στο θέατρο, πρόσφατα συμμετείχε στην παράσταση “Περιμένοντας τον Γκοντό” στο Θέατρο Skrow, όπου την ξαναείδα εκεί.

Η πρώτη μορφή του κείμενου είχε παρουσιαστεί με άλλους ηθοποιούς (Αντιγόνη Δούμου και Δημοσθένη Φίλιππα) οι οποίοι είχαν ήδη κλείσει άλλες συνεργασίες και δεν μπορούσαν να συμμετέχουν και οι δύο, οπότε έπρεπε να ψάξω ένα διαφορετικό ζευγάρι και ηθοποιούς που να ταιριάζουν ηλικιακά και να σκεφτώ ότι μου δημιουργούν αυτό που έπρεπε, γιατί είναι ένα ζευγάρι που έχει πολλές αντιθέσεις. Ξαναθυμήθηκα λοιπόν τη Μαριλένα γιατί μου ταίριαζε πολύ και έψαξα να βρω τον άνδρα όπου τον βρήκα σε ένα νέο ηθοποιό τον Τάσο Κορκό που έπαιζε πέρυσι στο “Ταπ Αουτ” έναν μονόλογο στη Β’ Σκηνή του θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας. Έτσι έγινε. Τόσο απλά με παλιούς και καινούργιους γνώριμους που με κάποιο τρόπο είχαμε βρεθεί κοντά τον τελευταίο καιρό».

Info

«Ο Καναδάς είναι ένα συναίσθημα που δε μοιάζει με καλοκαίρι σε ελληνικό νησί»

Σύλληψη- δραματουργία -σκηνοθεσία: Μαριτίνα Πάσσαρη

Σκηνικά- κοστούμια: Ολυμπία Σιδερίδου

Επιμέλεια μουσικής και ήχων: Νίκος Σαββάτης

Φωτισμοί: Αργύρης Θέος

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Κόκου

Φωτογραφίες πρόβας: Μαρίλη Ζάρκου

Παίζουν: Μαριλένα Γερμανού, Τάσος Κορκός , Μαριτίνα Πάσσαρη

Θέατρο Μπιπ

Κυκλάδων και Αγίου Μελετίου 25, τηλ. 213 0344074

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00

Έως 8/5