Τάσος Κώνστας: «Ο Καραγκιόζης με έβαλε μέσα στη φιλοσοφία του»
9 Μαρτίου 2018
Χάρης Φραγκούλης: «Οι μικρές αλλαγές είναι πιο δύσκολες»
14 Μαρτίου 2018
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια solo a cappella μουσική παράσταση με τον τίτλο «Δανεικά Παπούτσια» σε Αθήνα, σε περιοδεία στην Ελλάδα και σε μετακλήσεις στο εξωτερικό. Φέτος, παίζει στην παράσταση «Το Παιχνίδι της σφαγής» που ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο. Η Χριστίνα Μαξούρη μιλάει για το έργο και για τη συνεργασία της με τον σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα.
«Πρόκειται για ένα σπονδυτό έργο που ξυπνάει πολύ τη φαντασία και την ευρηματικότητα. Γράφτηκε το 1970 από τον φοβερά δαιμόνιο συγγραφέα Ευγένιο Ιονέσκο και ανέβηκε ακριβώς μετά στο Θέατρο Τέχνης. Ο Κάρολος Κουν είχε αυτό το προτέρημα και την ευκαιρία να ανεβάζει τα έργα σχεδόν ταυτόχρονα με το χρόνο που ανέβαιναν ή γράφονται στο εξωτερικό» λέει η Χριστίνα Μαξούρη. «Ο Γιάννης Κακλέας είχε τη σύλληψη να κάνει αυτή την παράσταση στο Θέατρο Rex με έναν 20μελή θίασο, θέλοντας να συνδυάσει πολλά παραστασιακά είδη, όπως μουσική, χορό, θέατρο, εικόνα, προβολές σε βίντεο και έτσι συνεργάστηκε με ανθρώπους για να μπορέσει να φτιάξει μια αρκετά spectacular παράσταση, αρκετά καλοκουρδισμένη και στο επίπεδο που το επιθυμούσε».
Το έργο. «Μια μια επιδημία που πλήττει την πόλη η οποία μοιάζει να ευημερεί. Μοιάζει με μια κανονική πόλη που όλα φαίνεται ότι πηγαίνουν ρολόι, αλλά αρχίζουν οι άνθρωποι και πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον. Ο Ιονέσκο φωτίζει καρέ-καρέ συμπεριφορές ανθρώπων και μικρά κομμάτια της κοινωνίας» συνεχίζει η Χριστίνα Μαξούρη. «Πηγαίνει συνέχεια από το γενικό στο ειδικό, θα πάει στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου που υπάρχουν κάποιοι διανοούμενοι, μετά σε ένα σπίτι που υπάρχει μάνα και κόρη, στα ζευγάρια, σε ένα ιατρικό συμβούλιο, θα φωτίσει τους πολιτικούς. Είναι κάπως σαν να διασκεδάζει λίγο με το ανθρώπινο είδος που είναι έκπτωτο. Σαν να ρίχνει την επιδημία στην πόλη και να είναι αυτός από πάνω και να βλέπει πως συμπεριφέρονται σε αυτό το έσχατο σημείο, το οποίο και δεν κατανοούν φυσικά. Δεν υπάρχει καμία αιτία για αυτή την επιδημία και τον θάνατο και είναι όλοι αμήχανοι και άπραγοι για αυτό το ξαφνικό κακό που τους βρίσκει».
Η σκηνή του γέρου και της γριάς. «Όλες οι σκηνές έχουν αρκετά σημερινά νοήματα γιατί είναι πανανθρώπινα, επειδή ο Ιονέσκο κάνει ακριβώς αυτό το focus στην ανθρώπινη συμπεριφορά όμως με έναν καθημερινό λόγο, που μετά καταλαβαίνεις ότι λέει πολλά. Μια σκηνή που νομίζω ότι είναι συγκλονιστική σύλληψη από την πλευρά του συγγραφέα αλλά και όπως την είδε ο Γιάννης Κακλέας και την παρουσιάζει είναι η σκηνή του γέρου και της γριάς. Ο Ιονέσκο είχε την εξυπνάδα να την βάλει προς το τέλος του έργου, όπως είναι και η βιολογική ηλικία του ανθρώπου, το γήρας δηλαδή, όπου έχει καταστραφεί μια ολόκληρη πόλη και έχουν πεθάνει άπαντες. Σε αυτή τη σκηνή λοιπόν μια γριά λέει στο γέρο ότι “είναι όλα όμορφα και έχουμε πολλά να ζήσουμε ακόμα και εγώ μπορώ να σε μάθω να αγαπάς και αν με αγαπούσες θα ήταν όλα διαφορετικά”. Είναι ένα πανέμορφο κείμενο που μοιάζει προσωπικό αρχικά, αλλά είναι πολύ φιλοσοφικό και υπαρξιακό. Όλο αυτό το κείμενο είναι μια τρομερά ξεχωριστή στιγμή και του έργου και της παράστασης».
Για τον σκηνοθέτη. «Η συνεργασία μας ξεκίνησε πολύ αναπάντεχα όταν με κάλεσε να κάνω τη φωνή της παράστασης “Μαντάμ Σουσού” που παίχτηκε πέρυσι στο Παλλάς. Συντονιστήκαμε απόλυτα και καταφέραμε μετά από αναβολές και ματαιώσεις άλλων σχεδίων να συνεργαστούμε και τώρα σε αυτή την παράσταση. Είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα ευαίσθητος και έμπειρος, ο οποίος προσπάθησε και κατάφερε να δώσει μια ποιητική χροιά. Παρόλο που η έμπνευσή του ήταν το κόμικ, οι αδρές γραμμές και αυτό που κάνει ο Ιονέσκο σαν να είναι ένας αμετανόητος φαρσέρ που διασκεδάζει πολύ με αυτό που προκαλεί στην πόλη. Έτσι και ο Κακλέας με τον τρόπο που το έχει ανεβάσει δεν έχει καθόλου πεσιμιστική χροιά, ούτε σκοτεινή και θολή, αλλά είναι σαν μια μεγάλη σκηνή θανάτου που όλα έχουν και καλλιτεχνική χροιά. Πλησιάζει το γκροτέσκο αλλά χωρίς να είναι καρικατούρα».
Info
«Το παιχνίδι της σφαγής» του Ευγένιου Ιονέσκο
Μετάφραση –Διασκευή: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Σκηνογραφία: Γιάννης Κακλέας, Σάκης Μπιρμπίλης
Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Χορογραφία: Αγγελική Τρομπούκη
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βίντεο: Στάθης Αθανασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ
Βοηθός συνθέτη: Πάνος Τσίγκος
Βοηθοί ενδυματολόγου: Έλλη Αποστολάκη, Αλέξανδρος Γαρνάβος
Μουσική Διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Διανομή με αλφαβητική σειρά:
Μαρία Διακοπαναγιώτου, Στέλιος Ιακωβίδης, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Λαέρτης Μαλκότσης, Χριστίνα Μαξούρη, Λεωνή Ξεροβάσιλα, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Νικόλας Παπαγιάννης, Πασχάλης Παπαδάκης, Πάνος Παπαδόπουλος, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Γιώργος Στάμος, Αναστασία Στυλιανίδη, Αρετή Τίλη, Έλενα Τοπαλίδου, Αγγελική Τρομπούκη, Γιωργής Τσουρής, Αλέξιος Φουσέκης, Βικτωρία Φώτα
Εθνικό Θέατρο –Θέατρο Rex Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»
Πανεπιστημίου 48 , τηλ. 210 3305074 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και στο www.n-t.gr
Κρατήσεις συλλόγων: 210 5288178
Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 20.00
Κυριακή στις 19.00
Από Τετάρτη έως Κυριακή όλες οι παραστάσεις παρουσιάζονται με αγγλικούς υπέρτιτλους.
