Γιάννος Περλέγκας: «Η διαδρομή μου χωρίζεται πριν και μετά τον Μπέρνχαρντ»

Συνέντευξη: Μαριλένα Θεοδωράκου

Ο Γιάννος Περλέγκας μιλάει για τη σχέση του με τον Αυστριακό συγγραφέα του έργου «Ο Αδαής και ο Παράφρων» και για τον τρίτο κύκλο των παραστάσεων στο θέατρο Πορεία at Victoria. Παράλληλα παίζει και στην «Αγριόπαπια» του Ερρίκου Ίψεν σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, επίσης στο ίδιο θέατρο -μια παράσταση που έχει τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Η επαφή του με τον Τόμας Μπέρνχαρντ είναι αρκετά αποκαλυπτική γιατί είναι ένας συγγραφέας τον οποίο πλησίασε και γνώρισε αρκετά μικρός και τα μυθιστορήματά του τον καθόρισαν από τα χρόνια της εφηβείας του.

Η φαινομενική φλυαρία των ηρώων του Μπέρνχαρντ

«Ήταν αυτή η γνωστή, ακατάσχετη, φαινομενική φλυαρία των ηρώων του Μπέρνχαρντ η οποία ανακυκλώνει τα προβλήματά τους. Επειδή είχα μια πολύ δύσκολη εφηβεία ήταν σα να ανακυκλώνει τη δική μου κατάσταση, τη δική μου κατάθλιψη, τη δική μου στεναχώρια» λέει ο Γιάννος Περλέγκας.

«Ο Μπέρνχαρντ  είναι ένας συγγραφέας που με σημάδεψε στην εφηβεία μου, τον εγκατέλειψα λίγο αργότερα και μετά από μια πορεία σχεδόν δεκαπέντε χρόνων στη δουλειά πια, που ένιωθα ότι κάτι δεν προχωράει στην υποκριτική μου διαδρομή, κάτι έχει μείνει στάσιμο, έπεσα ξανά πάνω του στα θεατρικά του έργα. Αυτά ήταν εκείνα που τα ήξερα λιγότερα από τα πεζά. Συνέβη μια αποκάλυψη η οποία μοιραία με οδήγησε στη σκηνοθεσία και είναι σαν η διαδρομή μου να χωρίζεται με τη συνάντηση με αυτόν τον συγγραφέα.

Στη φάση πριν τον Μπέρνχαρντ και στη φάση μετά τον Μπέρνχαρντ. Είναι μια οριακή συνάντηση η οποία εξηγεί πολλά πράγματα για μένα, για την πορεία μου, για τον τρόπο λειτουργίας μου στη δουλειά, για το τι μου συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια πριν ασχοληθώ μαζί του και τι μου συμβαίνει τώρα που ασχολούμαι μαζί του. Αντικατοπτρίζει τη σχέση μου με τους γονείς μου, με τους δασκάλους μου στο θέατρο, ειδικά τη σχέση μου με τον Λευτέρη Βογιατζή, αλλά και με τον Βασίλη Παπαβασιλείου η οποία έπεται της συνάντησης με τον Μπέρνχαρντ.

Αντικατοπτρίζει την καλλιτεχνική μου χειραφέτηση, την καλλιτεχνική προσπάθεια που συμβαίνει και σε μένα και στην ομάδα που συνεργαζόμαστε τα τελευταία τέσσερα χρόνια και προσπαθούμε μέσα σε αυτό το αθηναϊκό τοπίο που είναι θανατερό θεατρικά, εκτός από το να εκφραστούμε, να γίνει και ένας πόρος ώστε να βιοποριζόμαστε από αυτό. Είναι μια πολλαπλή σχέση, η σχέση μου με τον συγγραφέα αυτόν ειδικά και με το συγκεκριμένο έργο ειδικότερα. Γι’ αυτό και συνεχίζει αυτό το έργο εδώ και τρία χρόνια».

Μια μεγάλη ντίβα της όπερας πρόκειται να τραγουδήσει στον «Μαγικό Αυλό» του Μότσαρτ για διακοσιοστή εικοστή δεύτερη φορά. Εξαντλημένη από την πειθαρχία που έχει επιβάλλει στον εαυτό της και από την επαναλαμβανόμενη έκθεσή της στην κρίση του κοινού,  αποφασίζει να ματαιώσει τις προγραμματισμένες εμφανίσεις της και να αποσυρθεί με τον τυφλό πατέρα της στην εξοχή. Εκείνος όμως, αλκοολικός και φιλοχρήματος, έχει εναποθέσει όλη του τη ζωή στην τραγουδιστική καριέρα της κόρης του. Ανάμεσά τους βρίσκεται ένας γιατρός, «δόκτωρ» Ιατροδικαστικής, παθιασμένος με την ανθρώπινη ανατομία, αλλά αδιάφορος για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η αιώνια μάχη

«Αρχικά εγώ φανταζόμουν ότι μπορεί να αφορά τον κόσμο του θεάτρου ή των τραγουδιστών, επειδή σε ένα πρώτο επιφανειακό επίπεδο το έργο ασχολείται με την αγωνία του καλλιτέχνη και ειδικά του καλλιτέχνη της σκηνής» συνεχίζει ο σκηνοθέτης Γιάννος Περλέγκας. «Την αγωνία του καλλιτέχνη να επιτελέσει την δουλειά του και τη σχέση του με το κοινό. Δεν μπορούσα να φανταστώ όμως ότι θα είχε μια πολύ ευρύτερη αποδοχή σαν αυτή που έχει.

Εκ των υστέρων, μπόρεσα να την καταλάβω γιατί επί της ουσίας το έργο μιλάει για την αιώνια μάχη με τους γονείς. Είτε είναι βιολογικοί είτε είναι εκείνοι που αναγνωρίζουμε σαν καλλιτεχνικούς γονείς ή γενικότερα σαν γονείς του επαγγέλματός μας. Με έναν τρόπο το επάγγελμα του καθενός είναι ο γονιός του, η ενασχόληση του καθενός μας σε ένα ιδεατό επίπεδο είναι ένας γονιός που βάζει κάποια πρέπει και στάνταρντ τα οποία κυνηγάμε να τα εκπληρώσουμε ή να τα ακολουθήσουμε ή να τα απορρίψουμε.

Αυτό είναι μια αιώνια μάχη λοιπόν, του παιδιού και των γονιών η οποία φαίνεται ότι αφορά πολύ περισσότερο κόσμο και επίσης ο εγκλωβισμός μας στις σχέσεις αυτές. Παραμένουμε παιδιά ή παραμένουμε γονείς με έναν τρόπο που δεν μας επιτρέπει να ζούμε και να απολαμβάνουμε περισσότερα πράγματα και αυτό νομίζω ότι αφορά με έναν τρόπο όλους μας».

Εκτός Ελλάδας

«Και ενώ φαινομενικά όπως λένε είναι ένα δύστροπο, στριφνό, περίεργο έργο μιλάει κατά βάση για πολύ απλά πράγματα: τη ζωή και το θάνατο. Οπότε με έναν τρόπο επειδή συντονίστηκαν οι ενέργειές μας μέσα στην παράσταση -η δική μου και όλων των συντελεστών και των ηθοποιών προς αυτό- μάλλον παράγεται μια ειλικρίνεια και μια συγκίνηση η οποία επικοινωνεί.

Και μας δίνει το περιθώριο να λέμε ότι δεν επαρκεί αυτή η φορά, άλλωστε έχει η παράσταση παιχτεί λίγο, την πρώτη φορά στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το 2016 παίχτηκε 12 φορές, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης πέρυσι τον Σεπτέμβριο παίχτηκε 17 φορές και μια ενασχόληση τριών χρόνων δική μου και των συνεργατών μου με αυτό το έργο για τόσες λίγες παρουσιάσεις, δεν μπορεί κανείς να πει ότι η παράσταση έχει εκπληρωθεί. Οπότε και έναν τρίτο κύκλο είχε και ελπίζω πιο ορατά πια από τις προηγούμενες φορές να έχει και μια περαιτέρω τύχη ενδεχομένως και στο εξωτερικό. Γιατί δείχνει να έχει ένα αποτύπωμα και μπορώ να πω ότι όλοι σαν ομάδα νιώθουμε μεγάλη ικανοποίηση από αυτό.

Ότι δεν έγινε ένα πράγμα και τελείωσε μέσα σε έναν κύκλο πολύ λίγων παραστάσεων όπως όλα γίνονται πια, αλλά ένα πράγμα υπάρχει για να αναπτύσσεται και να επαναλαμβάνεται. Το υγιές είναι αυτό, ειδικά αν κάτι πετύχει και καλλιτεχνικά και εμπορικά. Οπότε ευελπιστούμε λίγο πιο ορατά “Ο Αδαής” να έχει μια συνέχεια. Αν όχι στο εσωτερικό τουλάχιστον στο εξωτερικό».

Info

«Ο Αδαής και ο Παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρντ

Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας

Σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας

Σκηνικά- Κοστούμια: Λουκία Χουλιάρα

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Βίντεο: Ιάσονας Αρβανιτάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάγδα Καυκούλα
Βοηθός σκηνογράφου: Γεωργία Μπούρα
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου
Σχεδιασμός κομμώσεων: Χρόνης Τζήμος
Σχεδιασμός ήχου: Δημήτρης Τσούκας, Γιώργος Μιχαλόπουλος
Φωνητική διδασκαλία: Ευαγγελία Καρακατσάνη
Φωτογραφίες παράστασης: Karol Jarek, Ιάσονας Αρβανιτάκης, Γιάννης Πρίφτης

Διανομή:

Βασίλισσα της Νύχτας: Ανθή Ευστρατιάδου
Κυρία Φάργκο / Σερβιτόρος Βίντερ: Ιωάννης Καπελέρης
Πατέρας: Χρήστος Μαλάκης
Δόκτωρ: Γιάννος Περλέγκας

Θέατρο Πορεία 

Τρικόρφων 3-5, Πλατεία Βικτωρίας, τηλ. 210 8210991, 210 8210082

www.poreiatheatre.com

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20.30. Έως 4/4/2018