Αντιγόνη Γύρα: «Η κίνηση της κάθε μας μέρας είναι χορός»

Μελίνα Θεοχαρίδου: «Ήθελα αυτό το έργο να παιχτεί στην Ελλάδα»
9 Φεβρουαρίου 2018
Θοδωρής Κατσαφάδος: «Ο Πολώνιος έχει και μια ανθρώπινη πλευρά»
15 Φεβρουαρίου 2018

Σκηνή από την παράσταση «Βαθύς Αναστεναγμός» σε σκηνική σύνθεση των Αντιγόνη Γύρα, Βίκυ Αδάμου και Ιάσονα Βενετσανόπουλο.

Ένα πολύ δυνατό φτάρνισμα ήταν η αφορμή για το πρώτο έργο της νεοσύστατης καλλιτεχνικής ομάδας του Κινητήρα ΓΑΒ, την οποία αποτελούν η χορογράφος και σκηνοθέτις Αντιγόνη Γύρα, η σκηνοθέτις και ηθοποιός Βίκυ Αδάμου και ο εικαστικός και περφόρμερ Ιάσονας Bενετσανόπουλος.

«Η ιδέα προέκυψε μόλις είχα διαβάσει το “Dolce Agonia” της Νάνσι Χιούστον κι ενώ καθόμουν στο λεωφορείο, κάποιος πίσω μου φταρνίστηκε πολύ – πολύ δυνατά» λέει η Αντιγόνη Γύρα. «Τότε έβγαλα το τετράδιο μου κι έγραψα “Βαθύς Αναστεναγμός” ένα έργο για τον ατομικό και συλλογικό πόνο στις αρχές της νέας χιλιετίας.

Μετά πρότεινα στη Βίκυ και τον Ιάσονα να διαβάσουν το βιβλίο με την ελπίδα να τους αρέσει και να φτιάξουμε κάτι όλοι μαζί. Από πέρυσι τον Μάρτιο, μέχρι σήμερα που η παράσταση είναι έτοιμη, δουλέψαμε ατελείωτες ώρες ρίχνοντας στο τραπέζι των… διαπραγματεύσεων δεκάδες ιδέες. Όταν ξεκινήσαμε τις πρόβες και σε συνεργασία με τη δραματολόγο μας Άννα Τσίχλη, η βασική ιδέα για την προσέγγιση του έργου είχε ήδη διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό».

Με εφαλτήριο το έργο της Νάνσι Χιούστον και ερμηνευτές του χορού, της μουσικής και της περφόρμανς, η παράσταση χοροθεάτρου «Βαθύς Αναστεναγμός» καταπιάνεται με χιούμορ και (αυτό)σαρκασμό με τους πόνους και τις ουλές που συλλέγει καθένας στην πορεία της ζωής του, χωρίς, όμως, να στερείται ποτέ τις μικρές και μεγάλες χαρές της.

«Ένα έργο χοροθεάτρου δε βασίζεται στην υπόθεση και την πλοκή αλλά κυρίως σε μια γενική θεματική προσέγγιση και σε πιο αφηρημένες-ποιητικές έννοιες» συνεχίζει η Αντιγόνη Γύρα. «Στο έργο αυτό προσπαθήσαμε να συνταιριάξουμε μια ρεαλιστική κατάσταση η οποία παρουσιάζει μια παρέα μεσηλίκων που τρώνε γύρω από ένα τραπέζι μια γιορτινή μέρα με τις σκέψεις και τις φαντασιώσεις τους οι οποίες συνδέουν το παρόν τους με το παρελθόν και το μέλλον τους.

Αυτή την ατμόσφαιρα τη προσεγγίζουμε με τη γλώσσα της κίνησης και του χορού, κι ενώ υπάρχει μια σχετική αφήγηση το ζητούμενο δεν είναι να καταλάβει κάτι ο θεατής αλλά περισσότερο να νιώσει και να συνδεθεί με αυτό που βλέπει. Αυτό το έργο μιλάει για το μεγάλωμα, για τις αναμνήσεις και τους πόνους μας αλλά και για τη σοφία και την εσωτερική γαλήνη που συλλέγουμε μεγαλώνοντας. Οι ερμηνευτές έπρεπε να είναι ώριμοι κι έμπειροι για να μπορέσουν να προσεγγίσουν αυτή τη θεματική αλλά και γιατί τα μεγαλωμένα όμορφα σώματά τους κουβαλάνε από μόνα τους την αίσθηση που φέρει το βιβλίο.

Επίσης για μένα είναι μια πολιτική θέση να βλέπεις πάνω στη σκηνή να χορεύουν άνθρωποι που έχουν διανύσει ήδη μια μεγάλη προσωπική ιστορία εντός κι εκτός σκηνής. Και είναι  πραγματικά όλοι τους υπέροχοι. Ο χορός κυρίως συνδέεται στο κοινωνικό ασυνείδητο με νεαρά, σφριγηλά κορμιά που εντυπωσιάζουν με ακροβασίες και τεχνικές δεξιότητες. Στον Κινητήρα αυτή η όψη του χορού ήταν πάντα -με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά- υπό αμφισβήτηση. Κατά τη γνώμη μου η κίνηση της κάθε μας μέρας είναι χορός και ο χορός είναι για όλους … αυτό δε θα πάψω ποτέ να το υπερασπίζομαι».

Μια γιορτινή μέρα, στην αρχή της χιλιετίας, μια παρέα μεσήλικων στην πλειοψηφία της συνδαιτυμόνων, βρίσκονται γύρω από ένα αιωρούμενο τραπέζι με σκοπό να συμφάγουν, να μοιραστούν, να επικοινωνήσουν. Το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον συνυπάρχουν μέσα από τις δράσεις, τους σωματικούς διαλόγους και τις  κρυφές αναμνήσεις τους, ενώ το θεϊκό στοιχείο λειτουργεί ως παρατηρητής κι ανατροπέας της ροής των πραγμάτων.

«Αγαπώ κάθε σκηνή του έργου για διαφορετικούς λόγους. Μια από τις αγαπημένες μου είναι όταν πια το τραπέζι στο σκηνικό έχει ανέβει πολύ ψηλά, λίγο πριν το τέλος του έργου και κρέμονται από αυτό τα “άδεια σώματα” της Ιωάννας και της Κατερίνας, εμφανίζοντας διαφορετικά μέλη του σώματος κάθε φορά, ενώ κάτω απ΄το τραπέζι η Βίκυ και ο Νίκος τρώνε μαζί ένα μανταρίνι, υπό τους ήχους του “Those were the days” σε διασκευή του Ορέστη Τάνη.

Εκεί πιάνω τον εαυτό μου συχνά να βουρκώνει από την απλότητα και ταυτόχρονα τη δύναμη της συγκεκριμένης εικόνας. Ο “Βαθύς Αναστεναγμός” είναι μια προτροπή για να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να αναστενάζουν βαθιά και συχνά. Ένα έργο ζωής. Μια παράσταση κίνησης … Ή…τίποτα απ΄ όλ΄αυτά… Είναι ότι θέλει ο κάθε θεατής να είναι. Άλλοι θεατές ταυτίζονται εντελώς κι άλλοι καθόλου. Εξαρτάται από τα βιώματα, την αισθητική αλλά και από το τι περιμένουν όταν έρχονται να δουν την παράσταση. ‘Αλλοι είναι βαθιά συγκινημένοι στο τέλος κι άλλοι δε μπορούν να συνδεθούν καθόλου. Για μένα όλες οι αντιδράσεις είναι καλοδεχούμενες αρκεί να είναι καλοπροαίρετες».

 

Info

«Βαθύς Αναστεναγμός»

Σκηνική σύνθεση: ΓΑΒ (Αντιγόνη Γύρα, Βίκυ Αδάμου, Ιάσονας Βενετσανόπουλος)

Σκηνικά: Βίκυ Αδάμου, Ιάσονας Βενετσανόπουλος

Επιμέλεια Κίνησης: Αντιγόνη Γύρα, Ιωάννα Καμπυλαυκά

Μουσική Σύνθεση κι Επιμέλεια: Ορέστης Τάνης

Σύμβουλος Δραματουργίας: Άννα Τσίχλη

Φωτισμοί: Αnti Steve

Βοηθός Ομάδας ΓΑΒ: Χριστίνα Παπαδάκη

Ερμηνεύουν: Βίκυ Αδάμου, Κωστής Δασκαλάκης, Νίκος Δραγώνας, Ιωάννα Καμπυλαυκά, Γρηγόρης Σερμπής, Κατερίνα Σκιαδά, Joe Tornabene

Guest: Ana Sanchez Colberg

 

Κινητήρας

Ερεχθείου 22, Ακρόπολη, τηλ. 210 9248328

Από 9/2 /2018 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.30, Κυριακή και Δευτέρα στις 20.30

Έως και τις 5/3/2018

www.kinitiras.com

info@kinitiras.com

fb: Kinitiras